Feria Sexta Quattuor Temporum Pentecostes ~ Semiduplex
Commemoratio: S. Gregorii VII Papæ et Confessoris

Divinum Officium Tridentine - 1888

5-25-2018

Ad Matutinum

Incipit
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ. Et in Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dóminum nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Vírgine,
passus sub Póntio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicáre vivos et mórtuos. Credo in Spíritum Sanctum, sanctam Ecclésiam cathólicam,
Sanctórum communiónem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam. Amen.

Deinde, clara voce, dicitur Versus:
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
Rito de entrada
silenciosamente
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores, y no nos dejes caer en la tentación, mas líbranos del mal. Amén.
Ave, María, llena de gracia, el Señor es contigo, bendita Tú eres entre todas las mujeres, y bendito es el fruto de tu vientre, Jesús. Santa María, Madre de Dios, ruega por nosotros pecadores, ahora y en la hora de nuestra muerte. Amén.
Creo en Dios, Padre Todopoderoso, Creador del cielo y de la tierra.
Creo en Jesucristo, su único Hijo, Nuestro Señor: que fue concebido por obra y gracia del Espíritu Santo, nació de Santa María Virgen; padeció bajo el poder de Poncio Pilato, fue crucificado, muerto y sepultado: descendió a los infiernos, al tercer día resucitó de entre los muertos, subió a los cielos y está sentado a la derecha de Dios, Padre todopoderoso. Desde allí ha de venir a juzgar a los vivos y a los muertos.
Creo en el Espíritu Santo, la santa Iglesia católica, la comunión de los santos, el perdón de los pecados, la resurrección de la carne y la vida eterna. Amén.

Después, con voz audible, se dice el Versículo:
℣. Señor, ábreme +︎ los labios.
℟. Y mi boca proclamará tu alabanza.
℣. Dios mío, ven en mi auxilio.
℟. Señor, date prisa en socorrerme.
Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Aleluya.
Invitatorium {Antiphona ex Commune aut Festo}
Ant. Allelúja, Spíritus Dómini replévit orbem terrárum: * Veníte, adorémus, allelúja.
Ant. Allelúja, Spíritus Dómini replévit orbem terrárum: * Veníte, adorémus, allelúja.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Allelúja, Spíritus Dómini replévit orbem terrárum: * Veníte, adorémus, allelúja.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus, allelúja.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Allelúja, Spíritus Dómini replévit orbem terrárum: * Veníte, adorémus, allelúja.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus, allelúja.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Allelúja, Spíritus Dómini replévit orbem terrárum: * Veníte, adorémus, allelúja.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus, allelúja.
Ant. Allelúja, Spíritus Dómini replévit orbem terrárum: * Veníte, adorémus, allelúja.
Invitatorio {Antífona del Común o de la Fiesta}
Ant. Aleluya, el Espíritu del Señor llenó toda la tierra: * Venid, adorémosle, aleluya.
Ant. Aleluya, el Espíritu del Señor llenó toda la tierra: * Venid, adorémosle, aleluya.
Venid, regocijémonos en el Señor; cantemos con júbilo las alabanzas de Dios, Salvador nuestro. Corramos a presentarnos ante su acatamiento, dándole gracias, y entonándole himnos con júbilo.
Ant. Aleluya, el Espíritu del Señor llenó toda la tierra: * Venid, adorémosle, aleluya.
Porque el Señor es el Dios grande, y un rey más grande que todos los dioses. Porque en su mano tiene toda la extensión de la tierra, y suyos son los más encumbrados montes.
Ant. Venid, adorémosle, aleluya.
Suyo es el mar, y obra es de sus manos: y hechura de sus manos es la tierra. (de rodillas) Venid, pues, adorémosle, postrémonos: derramando lágrimas en la presencia del Señor que nos ha creado: Pues Él es el Señor Dios nuestro: y nosotros el pueblo a quien Él apacienta, y ovejas de su grey.
Ant. Aleluya, el Espíritu del Señor llenó toda la tierra: * Venid, adorémosle, aleluya.
Hoy mismo, si oyereis su voz, guardaos de endurecer vuestros corazones, Como sucedió, dice el Señor, cuando provocaron mi ira, poniéndome a prueba en el desierto, en donde vuestros padres me tentaron, me probaron, y vieron mis obras.
Ant. Venid, adorémosle, aleluya.
Por espacio de cuarenta años estuve irritado contra esta generación, y dije: Siempre está descarriado el corazón de este pueblo. Ellos no conocieron mis caminos; por lo que juré airado que no entrarían en mi reposo.
Ant. Aleluya, el Espíritu del Señor llenó toda la tierra: * Venid, adorémosle, aleluya.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Venid, adorémosle, aleluya.
Ant. Aleluya, el Espíritu del Señor llenó toda la tierra: * Venid, adorémosle, aleluya.
Hymnus {ex Commune aut Festo}
Jam Christus astra ascénderat,
Revérsus unde vénerat,
Patris fruéndum múnere,
Sanctum datúrus Spíritum.

Solémnis urgébat dies,
Quo mýstico septémplici
Orbis volútus sépties,
Signat beáta témpora.

Cum lucis hora tértia
Repénte mundus íntonat,
Apóstolis orántibus
Deum veníre núntiat.

De Patris ergo lúmine
Decórus ignis almus est,
Qui fida Christi péctora
Calóre Verbi cómpleat.

Impléta gaudent víscera,
Affláta Sancto Spíritu,
Vocésque divérsas sonant,
Fantur Dei magnália.

Notíque cunctis Géntibus,
Græcis, Latínis, Bárbaris,
Simúlque demirántibus,
Linguis loquúntur ómnium.

Judǽa tunc incrédula,
Vesána torvo spíritu,
Madére musto sóbrios
Christi fidéles íncrepat.

Sed éditis miráculis
Occúrrit, et docet Petrus,
Falsum profári pérfidos,
Joéle teste cómprobans.

Deo Patri sit glória,
Et Fílio, qui a mórtuis
Surréxit, ac Paráclito,
In sæculórum sǽcula.
Amen.
Himno {del Común o de la Fiesta}
Ya Cristo ascendiera a lo alto,
regresando a su morada,
para impetrar de su Padre
que al Paráclito enviara.

Era la solemne fiesta
que, cumplidas las semanas
del místico septenario,
tiempos felices señala.

Cuando a la hora de tercia
conmueve un viento la casa,
y a los Apóstoles que oran
un Dios anuncia que baja.

De la claridad del Padre
despréndese viva llama,
y sobre ellos se divide
como en lenguas abrasadas.

Llena de gozo sus pechos,
conmuévense sus entrañas;
óyense voces diversas,
grandezas de Dios proclaman.

A las distintas naciones,
griegas, latinas y bárbaras,
con admiracion y asombro
en lengua propia les hablan.

Los incrédulos judíos
en vano pérfidos tratan
de quitar fuerza al portento,
cuando a embriaguez lo achacan.

Pedro, con nuevos milagros,
les sale al frente, y declara
que de Joel se ha cumplido
la profecía sagrada.

Gloria al Padre, gloria al Hijo
qne cumpliendo su palabra
resucitó, y al Paráclito,
por siglos que nunca acaban.
Amén.
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ et Psalmi ex Proprio de Tempore}
Nocturn I.
Ant. Factus est.
Psalmus 47 [1]
47:2 Magnus Dóminus, et laudábilis nimis * in civitáte Dei nostri, in monte sancto ejus.
47:3 Fundátur exsultatióne univérsæ terræ mons Sion, * látera Aquilónis, cívitas Regis magni.
47:4 Deus in dómibus ejus cognoscétur: * cum suscípiet eam.
47:5 Quóniam ecce reges terræ congregáti sunt: * convenérunt in unum.
47:6 Ipsi vidéntes sic admiráti sunt, conturbáti sunt, commóti sunt: * tremor apprehéndit eos.
47:7 Ibi dolóres ut parturiéntis: * in spíritu veheménti cónteres naves Tharsis.
47:9 Sicut audívimus, sic vídimus in civitáte Dómini virtútum, in civitáte Dei nostri: * Deus fundávit eam in ætérnum.
47:10 Suscépimus, Deus, misericórdiam tuam, * in médio templi tui.
47:11 Secúndum nomen tuum, Deus, sic et laus tua in fines terræ: * justítia plena est déxtera tua.
47:12 Lætétur mons Sion, et exsúltent fíliæ Judæ: * propter judícia tua, Dómine.
47:13 Circúmdate Sion, et complectímini eam: * narráte in túrribus ejus.
47:14 Pónite corda vestra in virtúte ejus: * et distribúite domos ejus, ut enarrétis in progénie áltera.
47:15 Quóniam hic est Deus, Deus noster in ætérnum et in sǽculum sǽculi: * ipse reget nos in sǽcula.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Factus est repénte de cælo sonus adveniéntis spíritus veheméntis, allelúja, allelúja.
Salmos con lecturas {Antífonas y salmos del Propio del Tiempo}
Nocturn I.
Ant. De repente.
Salmo 47 [1]
47:2 Grande es el Señor, y dignísimo de alabanza * en la ciudad de nuestro Dios, en su monte santo.
47:3 Con júbilo de toda la tierra se ha edificado el santuario en el monte de Sion, * la ciudad del gran rey, al lado del Septentrión.
47:4 Será Dios conocido en sus casas, * cuando haya de defenderla.
47:5 Porque he aquí que los reyes de la tierra se han coligado * y conjurado unánimemente.
47:6 Ellos mismos, cuando la vieron así, quedaron asombrados, llenos de turbación, * conmovidos y poseídos de terror.
47:7 Se apoderaron de ellos dolores como de parto. * Tú, con un viento impetuoso harás pedazos las naves de Tarsis.
47:9 Como lo oímos, así lo hemos visto en la ciudad del Señor de los ejércitos, en la ciudad de nuestro Dios; * la cual ha fundado Dios para siempre.
47:10 Hemos experimentado, ¡oh Dios!, tu misericordia * en medio de tu templo.
47:11 Así como tu Nombre, ¡oh Dios!, también tu gloria se extiende hasta los últimos términos de la tierra; * tu diestra está llena de justicia.
47:12 Alégrese el monte de Sion, y salten de gozo las hijas de Judá, * ¡oh Señor!, por razón de tus juicios.
47:13 Dad vueltas alrededor de Sion, examinadla por todos lados, * y contad sus torres.
47:14 Considerad atentamente su fortaleza, * fijaos bien en sus casas y edificios, para poder contarlo a la generación venidera.
47:15 Porque aquí está Dios, el Dios nuestro, para siempre y por los siglos de los siglos. * Él nos gobernará eternamente.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. De repente sobrevino del cielo un ruido, como de viento impetuoso, aleluya, aleluya.
Ant. Confírma hoc, Deus.
Psalmus 67 [2]
67:2 Exsúrgat Deus, et dissipéntur inimíci ejus, * et fúgiant qui odérunt eum, a fácie ejus.
67:3 Sicut déficit fumus, defíciant: * sicut fluit cera a fácie ignis, sic péreant peccatóres a fácie Dei.
67:4 Et justi epuléntur, et exsúltent in conspéctu Dei: * et delecténtur in lætítia.
67:5 Cantáte Deo, psalmum dícite nómini ejus: * iter fácite ei, qui ascéndit super occásum: (fit reverentia) Dóminus nomen illi.
67:5 Exsultáte in conspéctu ejus: * turbabúntur a fácie ejus, patris orphanórum et júdicis viduárum.
67:6 Deus in loco sancto suo: * Deus, qui inhabitáre facit uníus moris in domo:
67:7 Qui edúcit vinctos in fortitúdine, * simíliter eos qui exásperant, qui hábitant in sepúlcris.
67:8 Deus, cum egrederéris in conspéctu pópuli tui, * cum pertransíres in desérto:
67:9 Terra mota est, étenim cæli distillavérunt a fácie Dei Sínai, * a fácie Dei Israël.
67:10 Plúviam voluntáriam segregábis, Deus, hereditáti tuæ: * et infirmáta est, tu vero perfecísti eam.
67:11 Animália tua habitábunt in ea: * parásti in dulcédine tua páuperi, Deus.
67:12 Dóminus dabit verbum evangelizántibus, * virtúte multa.
67:13 Rex virtútum dilécti dilécti: * et speciéi domus divídere spólia.
67:14 Si dormiátis inter médios cleros, pennæ colúmbæ deargentátæ, * et posterióra dorsi ejus in pallóre auri.
67:15 Dum discérnit cæléstis reges super eam, nive dealbabúntur in Selmon: * mons Dei, mons pinguis.
67:16 Mons coagulátus, mons pinguis: * ut quid suspicámini montes coagulátos?
67:17 Mons, in quo beneplácitum est Deo habitáre in eo: * étenim Dóminus habitábit in finem.
67:18 Currus Dei decem míllibus múltiplex, míllia lætántium: * Dóminus in eis in Sina in sancto.
67:19 Ascendísti in altum, cepísti captivitátem: * accepísti dona in homínibus.
67:19 Étenim non credéntes, * inhabitáre Dóminum Deum.
67:20 Benedíctus Dóminus die quotídie: * prósperum iter fáciet nobis Deus salutárium nostrórum.
67:21 Deus noster, Deus salvos faciéndi: * et Dómini Dómini éxitus mortis.
67:22 Verúmtamen Deus confrínget cápita inimicórum suórum: * vérticem capílli perambulántium in delíctis suis.
67:23 Dixit Dóminus: Ex Basan convértam, * convértam in profúndum maris:
67:24 Ut intingátur pes tuus in sánguine: * lingua canum tuórum ex inimícis, ab ipso.
67:25 Vidérunt ingréssus tuos, Deus: * ingréssus Dei mei: regis mei qui est in sancto.
67:26 Prævenérunt príncipes conjúncti psalléntibus: * in médio juvenculárum tympanistriárum.
67:27 In ecclésiis benedícite Deo Dómino, * de fóntibus Israël.
67:28 Ibi Bénjamin adolescéntulus: * in mentis excéssu.
67:28 Príncipes Juda, duces eórum: * príncipes Zábulon, príncipes Néphtali.
67:29 Manda, Deus, virtúti tuæ: * confírma hoc, Deus, quod operátus es in nobis.
67:30 A templo tuo in Jerúsalem, * tibi ófferent reges múnera.
67:31 Íncrepa feras arúndinis, congregátio taurórum in vaccis populórum: * ut exclúdant eos, qui probáti sunt argénto.
67:32 Díssipa gentes, quæ bella volunt: vénient legáti ex Ægýpto: * Æthiópia prævéniet manus ejus Deo.
67:33 Regna terræ, cantáte Deo: * psállite Dómino.
67:34 Psállite Deo, qui ascéndit super cælum cæli, * ad Oriéntem.
67:35 Ecce dabit voci suæ vocem virtútis, date glóriam Deo super Israël, * magnificéntia ejus, et virtus ejus in núbibus.
67:36 Mirábilis Deus in sanctis suis, Deus Israël ipse dabit virtútem, et fortitúdinem plebi suæ, * benedíctus Deus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Confírma hoc, Deus, quod operátus es in nobis: a templo sancto tuo, quod est in Jerúsalem, allelúja, allelúja.
Ant. Confirma, oh Dios.
Salmo 67 [2]
67:2 Levántese Dios, y sean disipados sus enemigos, * y huyan de su presencia los que le aborrecen.
67:3 Desaparezcan como el humo. * Como se derrite la cera al calor del fuego, así perezcan los pecadores a la vista de Dios.
67:4 Mas los justos celebren con alegría festines * y regocijos en la presencia de Dios.
67:5 Cantad himnos a Dios; entonad salmos a su Nombre; * allanad el camino al que sube sobre el occidente. (reverencia) El Señor es su nombre.
67:5 Saltad de gozo en su presencia. * Se turbarán los impíos delante de Él, que es el Padre de los huérfanos y el juez defensor de las viudas.
67:6 Reside Dios en su lugar santo. * Dios, que hace habitar dentro de una casa muchos de unas mismas costumbres,
67:7 Que con su fortaleza pone en libertad a los prisioneros, * como también a los que le irritan, los cuales moran en los sepulcros.
67:8 ¡Oh Dios!, cuando Tú salías al frente de tu pueblo, * cuando atravesabas el desierto,
67:9 La tierra tembló, y hasta los cielos destilaron a la presencia del Dios del Sinaí; * ante la presencia del Dios de Israel.
67:10 ¡Oh Dios! Tú distribuirás una lluvia abundante y apacible a tu heredad; * ella se ha visto afligida, pero Tú la has recreado.
67:11 En ella tendrán morada los que son de tu grey; * con tu bondad, oh Dios mío, has provisto de alimento al pobre.
67:12 El Señor dará palabras a los que anuncian con valor * la buena nueva.
67:13 Los reyes poderosos serán súbditos de su Hijo muy amado, * y aquel Señor que es la hermosura de la casa repartirá los despojos.
67:14 Cuando durmiereis en medio de peligros, seréis como alas de paloma plateadas * cuyas plumas por la espalda echan brillos de oro.
67:15 Cuando el Rey celestial ejerza su juicios sobre los reyes de la tierra, quedarán más blancos que la nieve del monte Selmón. * ¡Oh Sion, monte de Dios, monte fértil,
67:16 Monte cuajado, monte fecundo! * Mas, ¿por qué andáis pensando en otros montes fértiles?
67:17 Este es el monte donde Dios se complació en fijar su morada. * Sí, en él morará el Señor perpetuamente.
67:18 Los carros de Dios son miles y miles; van acompañados de millares de tropas, de millones de ángeles que hacen fiesta. * En medio de ellos está el Señor, en el Sinaí, en el lugar santo.
67:19 Ascendiste, Señor, a lo alto, llevaste contigo a los cautivos; * recibiste tributos de hombres;
67:19 Aun de aquellos que se resistían a creer que el Señor, Dios, * tuviese una morada entre nosotros.
67:20 Bendito sea el Señor todos los días; * el Dios de nuestra salud nos concederá próspero viaje.
67:21 Nuestro Dios es el Dios que tiene la virtud de salvarnos; * y del Señor, y muy del Señor, es librar de la muerte.
67:22 Mas Dios quebrantará las cabezas de sus enemigos, * los cráneos de los malvados contumaces.
67:23 Dijo el Señor: Desde Basán les haré volver; * los traeré desde lo profundo del mar.
67:24 Serán destrozados hasta teñirse tus pies en la sangre de tus enemigos; * y la lamerán las lenguas de tus perros.
67:25 Vieron, ¡oh Dios!, tu entrada, * la entrada de mi Dios, del rey mío que reside en el santuario.
67:26 Iban delante los príncipes unidos a los que cantaban * y en medio las doncellas tocando panderos.
67:27 ¡Oh vosotros!, decían, descendientes de Israel, * bendecid al Señor Dios en vuestras asambleas.
67:28 Allí estaba la tribu de Benjamín, el más pequeño, * exultando de gozo;
67:28 Los jefes de Judá iban de guías; * los jefes de Zabulón, los jefes de Neftalí.
67:29 Muestra, ¡oh Dios!, tu gran poder; * confirma, oh Dios, esta obra que has hecho en nosotros.
67:30 Por respeto a tu templo en Jerusalén, * te ofrecerán dones los reyes.
67:31 Reprime esas fieras que habitan en los cañaverales, esos pueblos reunidos, que, como toros dentro de la vacada, * conspiran para echar fuera a los que han sido acrisolados como la plata.
67:32 Aniquila las naciones que quieren guerras. Entonces Egipto enviará embajadores; * la Etiopía se anticipará a rendirse a Dios.
67:33 Cantad, pues, alabanzas a Dios, ¡oh reinos de la tierra!, * load al Señor con salmos.
67:34 Cantadle salmos a Dios. El cual se elevó a lo más alto de los cielos, * hacia oriente.
67:35 Sabed que desde allí hará que su voz sea una voz todopoderosa. Tributad, pues, gloria a Dios por lo que ha obrado en Israel; * su magnificencia y su poder se elevan hasta las nubes.
67:36 Admirable es Dios en sus santos y en su santuario; el Dios de Israel, Él mismo dará virtud y fortaleza a su pueblo. * Bendito sea Dios.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Confirma, oh Dios, esta obra que has realizado en nosotros, en tu santo templo que está en Jerusalén, aleluya, aleluya.
Ant. Emítte Spíritum tuum.
Psalmus 103 [3]
103:1 Bénedic, ánima mea, Dómino: * Dómine, Deus meus, magnificátus es veheménter.
103:1 Confessiónem, et decórem induísti: * amíctus lúmine sicut vestiménto:
103:2 Exténdens cælum sicut pellem: * qui tegis aquis superióra ejus.
103:3 Qui ponis nubem ascénsum tuum: * qui ámbulas super pennas ventórum.
103:4 Qui facis ángelos tuos, spíritus: * et minístros tuos ignem uréntem.
103:5 Qui fundásti terram super stabilitátem suam: * non inclinábitur in sǽculum sǽculi.
103:6 Abýssus, sicut vestiméntum, amíctus ejus: * super montes stabunt aquæ.
103:7 Ab increpatióne tua fúgient: * a voce tonítrui tui formidábunt.
103:8 Ascéndunt montes: et descéndunt campi * in locum, quem fundásti eis.
103:9 Términum posuísti, quem non transgrediéntur: * neque converténtur operíre terram.
103:10 Qui emíttis fontes in convállibus: * inter médium móntium pertransíbunt aquæ.
103:11 Potábunt omnes béstiæ agri: * exspectábunt ónagri in siti sua.
103:12 Super ea vólucres cæli habitábunt: * de médio petrárum dabunt voces.
103:13 Rigans montes de superióribus suis: * de fructu óperum tuórum satiábitur terra:
103:14 Prodúcens fænum juméntis, * et herbam servitúti hóminum:
103:14 Ut edúcas panem de terra: * et vinum lætíficet cor hóminis:
103:15 Ut exhílaret fáciem in óleo: * et panis cor hóminis confírmet.
103:16 Saturabúntur ligna campi, et cedri Líbani, quas plantávit: * illic pásseres nidificábunt.
103:17 Heródii domus dux est eórum: * montes excélsi cervis: petra refúgium herináciis.
103:19 Fecit lunam in témpora: * sol cognóvit occásum suum.
103:20 Posuísti ténebras, et facta est nox: * in ipsa pertransíbunt omnes béstiæ silvæ.
103:21 Cátuli leónum rugiéntes, ut rápiant, * et quǽrant a Deo escam sibi.
103:22 Ortus est sol, et congregáti sunt: * et in cubílibus suis collocabúntur.
103:23 Exíbit homo ad opus suum: * et ad operatiónem suam usque ad vésperum.
103:24 Quam magnificáta sunt ópera tua, Dómine! * ómnia in sapiéntia fecísti: impléta est terra possessióne tua.
103:25 Hoc mare magnum, et spatiósum mánibus: * illic reptília, quorum non est númerus.
103:26 Animália pusílla cum magnis: * illic naves pertransíbunt.
103:27 Draco iste, quem formásti ad illudéndum ei: * ómnia a te exspéctant ut des illis escam in témpore.
103:28 Dante te illis, cólligent: * aperiénte te manum tuam, ómnia implebúntur bonitáte.
103:29 Averténte autem te fáciem, turbabúntur: * áuferes spíritum eórum, et defícient, et in púlverem suum reverténtur.
103:30 Emíttes spíritum tuum, et creabúntur: * et renovábis fáciem terræ.
103:31 Sit glória Dómini in sǽculum: * lætábitur Dóminus in opéribus suis:
103:32 Qui réspicit terram, et facit eam trémere: * qui tangit montes, et fúmigant.
103:33 Cantábo Dómino in vita mea: * psallam Deo meo, quámdiu sum.
103:34 Jucúndum sit ei elóquium meum: * ego vero delectábor in Dómino.
103:35 Defíciant peccatóres a terra, et iníqui ita ut non sint: * bénedic, ánima mea, Dómino.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Emítte Spíritum tuum, et creabúntur: et renovábis fáciem terræ, allelúja, allelúja.
Ant. Enviarás tu Espíritu.
Salmo 103 [3]
103:1 Bendice, alma mía, al Señor: * ¡Dios mío, qué grande eres!
103:1 Te vistes de belleza y majestad, * la luz te envuelve como un manto.
103:2 Extiendes los cielos como una tienda, * construyes tu morada sobre las aguas;
103:3 Las nubes te sirven de carroza, * avanzas en las alas del viento;
103:4 Los vientos te sirven de mensajeros; * el fuego llameante, de ministro.
103:5 Asentaste la tierra sobre sus cimientos, * y no vacilará jamás;
103:6 La cubriste con el manto del océano, * y las aguas se posaron sobre las montañas;
103:7 Pero a tu bramido huyeron, * al fragor de tu trueno se precipitaron,
103:8 Mientras subían los montes y bajaban los valles: * cada cual al puesto asignado.
103:9 Trazaste una frontera que no traspasarán, * y no volverán a cubrir la tierra.
103:10 De los manantiales sacas los ríos, * para que fluyan entre los montes;
103:11 En ellos beben las fieras de los campos, * el asno salvaje apaga su sed;
103:12 Junto a ellos habitan las aves del cielo, * y entre las frondas se oye su canto.
103:13 Desde tu morada riegas los montes, * y la tierra se sacia de tu acción fecunda;
103:14 Haces brotar hierba para los ganados, * y forraje para los que sirven al hombre.
103:15 Él saca pan de los campos, * y vino que le alegra el corazón;
103:16 Y aceite que da brillo a su rostro, * y alimento que le da fuerzas.
103:17 Se llenan de savia los árboles del Señor, los cedros del Líbano que Él plantó: * allí anidan los pájaros,
103:18 En su cima pone casa la cigüeña. * Los riscos son para las cabras, las peñas son madriguera de erizos.
103:19 Hiciste la luna con sus fases, * el sol conoce su ocaso.
103:20 Pones las tinieblas y viene la noche, * y rondan las fieras de la selva;
103:21 Los cachorros rugen por la presa, * reclamando a Dios su comida.
103:22 Cuando brilla el sol, se retiran, * y se tumban en sus guaridas;
103:23 El hombre sale a sus faenas, * a su labranza hasta el atardecer.
103:24 Cuántas son tus obras, Señor, * y todas las hiciste con sabiduría; la tierra está llena de tus criaturas.
103:25 Ahí está el mar: ancho y dilatado, * en él bullen, sin número,
103:26 Animales pequeños y grandes; * lo surcan las naves,
103:27 Y el leviatán que modelaste para que retoce. * Todos ellos aguardan a que les eches comida a su tiempo:
103:28 Se la echas, y la atrapan; * abres tu mano, y se sacian de bienes;
103:29 Escondes tu rostro, y se espantan; * les retiras el aliento, y expiran y vuelven a ser polvo;
103:30 Envías tu aliento, y los creas, * y repueblas la faz de la tierra.
103:31 Gloria a Dios para siempre, * goce el Señor con sus obras,
103:32 Cuando Él mira la tierra, ella tiembla; * cuando toca los montes, humean.
103:33 Cantaré al Señor, * tocaré para mi Dios mientras exista:
103:34 Que le sea agradable mi poema, * y yo me alegraré con el Señor.
103:35 Que se acaben los pecadores en la tierra, que los malvados no existan más. * ¡Bendice, alma mía, al Señor!
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Enviarás tu Espíritu y serán creados; y renovarás la faz de la tierra, aleluya, aleluya.
℣. Spíritus Paráclitus, allelúja.
℟. Docébit vos ómnia, allelúja.
℣. El Espíritu Consolador, aleluya.
℟. Os enseñará todas las verdades, aleluya.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores:
℣. No nos dejes caer en tentación:
℟. Mas líbranos del mal.
Absolución. Que nos auxilie la clemencia y misericordia de aquel que vive y reina con el Padre y el Espíritu Santo por los siglos de los siglos. Amén.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.

Lectio 1
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
Luc 5:17-26
In illo témpore: Factum est in una diérum, et Jesus sedébat docens. Et erant pharisǽi sedéntes, et legis doctóres, qui vénerant ex omni castéllo Galilǽæ et Judǽæ, et Jerúsalem: et virtus Dómini erat ad sanándum eos. Et réliqua.

Homilía sancti Ambrósii Epíscopi
Liber 5 in cap. 5 Lucæ, post initium
Non otiósa hujus paralýtici, nec angústa medicína est, quando Dóminus et orásse præmíttitur; non útique propter suffrágium, sed propter exémplum. Imitándi enim spécimen dedit, non precándi ámbitum requisívit. Et conveniéntibus ex omni Galilǽa, et Judǽa, et Jerúsalem, legis doctóribus, inter ceterórum remédia debílium, paralýtici istíus medicína descríbitur. Primum ómnium, quod ante díximus, unusquísque æger peténdæ precatóres salútis debet adhibére, per quos nostræ vitæ compágo resolúta, actuúmque nostrórum clauda vestígia, verbi cæléstis remédio reforméntur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Non vos me elegístis, sed ego elégi vos, et pósui vos:
* Ut eátis, et fructum afferátis, et fructus vester máneat, allelúja, allelúja.
℣. Sicut misit me Pater, et ego mitto vos.
℟. Ut eátis, et fructum afferátis, et fructus vester máneat, allelúja, allelúja.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que la lectura del Evangelio nos salve y nos proteja. Amén.

Lectura 1
Lección del Santo Evangelio según San Lucas
Lc 5:17-26
En aquel tiempo: Estaba Jesús un día sentado enseñando, y se hallaban asimismo sentados allí varios fariseos y doctores de la Ley que habían venido de todos los lugares de Galilea y de Judea, y de Jerusalén, y la virtud del Señor se manifestaba curando a los enfermos. Y lo que sigue.

Homilía de San Ambrosio, Papa.
Libro 5 sobre el capítulo 5 de S. Lucas, después del principio.
No es vana ni de poca importancia la curación de este paralítico, pues vemos que antes de realizarla oró el Señor. No oró para impetrar auxilio alguno, sino para darnos ejemplo. Nos mostró el ejemplo que debíamos imitar; no buscó la ostentación en la oración. Habiendo acudido de todas partes de Galilea, de Judea y de Jerusalén doctores de la Ley, entre las curaciones de otros enfermos, el Evangelio nos describe la curación de este paralítico. Ante todo, según hemos ya indicado anteriormente, cada enfermo debe procurar quienes se interesen por su salud, a fin de que, gracias a ellos, el relajamiento de nuestra vida y el curso vacilante de nuestras acciones, sean reformados mediante la medicina de la palabra celestial.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. No me habéis elegido vosotros, sino que Yo os he elegido y destinado:
* Para que vayáis y hagáis fruto, y vuestro fruto sea duradero, aleluya, aleluya.
℣. Así como me envió el Padre, Yo os envío a vosotros.
℟. Para que vayáis y hagáis fruto, y vuestro fruto sea duradero, aleluya, aleluya.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum. Amen.

Lectio 2
Sint ígitur áliqui monitóres mentis, qui ánimum hóminis, quamvis exterióris córporis debilitáte torpéntem, ad superióra érigant. Quorum rursus adminículis et attóllere et humiliáre se fácilis ante Jesum locétur, Domínico vidéri dignus aspéctu. Humilitátem enim réspicit Dóminus: quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. Quorum fidem ut vidit, dixit: Homo, remittúntur tibi peccáta tua. Magnus Dóminus, qui aliórum mérito ignóscit áliis: et dum álios probat, áliis reláxat erráta. Cur apud te, homo, colléga non váleat, cum apud Deum servus et interveniéndi méritum, et jus hábeat impetrándi?
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Spíritus Dómini replévit orbem terrárum:
* Et hoc quod cóntinet ómnia, sciéntiam habet vocis, allelúja, allelúja.
℣. Omnium est enim ártifex, omnem habens virtútem, ómnia prospíciens.
℟. Et hoc quod cóntinet ómnia, sciéntiam habet vocis, allelúja, allelúja.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et hoc quod cóntinet ómnia, sciéntiam habet vocis, allelúja, allelúja.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que la ayuda de Dios nos acompañe siempre. Amén.

Lectura 2
Tenga, pues, nuestro espíritu algunas personas que con sus advertencias eleven el alma hacia las cosas superiores, aunque ella se sienta como impedida por la debilidad exterior del cuerpo. Mediante su auxilio será fácil al alma levantarse y humillarse ante Jesús, haciéndose así digna de que la mire el Señor. Pues es cierto que Él atiende a los humildes, supuesto que Él fijó sus ojos en la humildad de su sirvienta. Al ver el Hijo de Dios la fe de aquellos hombres dijo: “Te son perdonados tus pecados”. ¡Cuán grande es el Señor, que perdona a los unos por los méritos de los demás, y que mientras manifesta su aprobación a los unos, perdona las faltas de los otros! ¿Por qué, oh hombre, la plegaria de tu igual no tendría influencia sobre ti, cuando para con Dios un esclavo tiene el mérito necesario para interceder, y el derecho de pedir?
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. El Espíritu del Señor llenó todo el orbe de la tierra:
* Y como comprende todas las cosas, conoce todas las lenguas, aleluya, aleluya.
℣. Él es el autor de todo; tiene toda virtud, y todo lo ve.
℟. Y como comprende todas las cosas, conoce todas las lenguas, aleluya, aleluya.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Y como comprende todas las cosas, conoce todas las lenguas, aleluya, aleluya.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.

Lectio 3
Disce, qui júdicas, ignóscere: disce, qui æger es, impetráre. Si grávium peccatórum diffídis véniam, ádhibe precatóres, ádhibe Ecclésiam, quæ pro te precétur, cujus contemplatióne, quod tibi Dóminus negáre posset, ignóscat. Et quamvis históriæ fidem non debeámus omíttere, ut vere paralýtici istíus corpus credámus esse sanátum: cognósce tamen interióris hóminis sanitátem, cui peccáta donántur. Cum Judǽi ásserunt peccáta a solo Deo posse concédi, Deum útique eum confiténtur; suóque judício perfídiam suam produnt, qui opus ástruunt, ut persónam negent.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * majestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ majestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Judex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que el Rey de los ángeles nos agregue a los ciudadanos del cielo. Amén.

Lectura 3
Aprende, tú que juzgas, a perdonar; aprende, tú que estás enfermo, a impetrar. Si desconfías de conseguir el perdón de los pecados graves, acude a quienes rueguen por ti, pide a la Iglesia, para que ruegue por ti para que, por consideración a ella, lo que a ti podía negar el Señor, te sea perdonado. Y aunque no debamos dejar de creer lo que nos enseña la historia, —creemos, en efecto, que el cuerpo de este paralítico fue verdaderamente curado— reconozcamos, con todo, en él la curación del hombre interior, al cual se han perdonado los pecados. Cuando los judíos afirman que los pecados solamente pueden ser perdonados por Dios, confiesan ya a Jesús por Dios, y muestran su mala fe, reconociendo la obra divina, pero negando la divinidad de la persona.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

Te Deum
A ti, oh Dios, alabamos: * a ti, oh Señor, te confesamos.
A ti, Padre Eterno, * reconoce y venera toda la tierra;
A ti todos los Ángeles, * a ti los cielos y todas las Potestades;
A ti los Querubines y Serafines, * claman sin cesar:
Reverencia Santo, Santo, Santo * el Señor Dios de los ejércitos.
Llenos están los cielos y la tierra * de la Majestad de tu gloria.
A ti el glorioso coro * de los Apóstoles,
A ti la venerable muchedumbre * de los Profetas,
A ti alaba el numeroso ejército * de los Mártires.
A ti la Iglesia santa * confiesa por toda la redondez de la tierra:
Por Padre * de inmensa majestad;
Y que debe ser adorado * tu verdadero y único Hijo;
Y también el Espíritu Santo * consolador.
Tú, oh Cristo, * eres Rey de la gloria.
Tú, el Hijo sempiterno * del Padre.
Reverencia Tú, para rescatarnos * te hiciste hombre, y no tuviste a menos encerrarte en el seno de una Virgen.
Tú, destruido el imperio de la muerte, * abriste a los fieles el reino de los cielos.
Tú estás sentado a la diestra de Dios, * en la gloria del Padre.
Y de allí creemos * que vendrás a juzgarnos.
El siguiente verso se dice de rodillas.
Por esto te suplicamos socorras a tus siervos, * a quienes con tu sangre preciosa redimiste.
Haz que en la eterna gloria * seamos del número de tus santos.
Salva, Señor, a tu pueblo, * y bendice a tu herencia.
Y gobiérnalos, * y ensálzalos para siempre.
Todos los días * te bendecimos.
Reverencia, como es costumbre Y alabamos tu nombre en los siglos, * y en los siglos de los siglos.
Dígnate, Señor, conservarnos * sin pecado en este día.
Ten, Señor, piedad de nosotros; * sí, ten de nosotros piedad.
Descienda, Señor, tu misericordia sobre nosotros, * pues pusimos en ti nuestra esperanza.
En ti, Señor, esperaré: * nunca seré confundido.
Dicto Hymno « Te Deum » aut nono vel tertio Responsorio ejus loco ponitur, statim inchoantur Laudes, præterquam in Nocte Nativitatis Domini; quia tunc dicitur Oratio, postea celebratur Missa, ut suo loco notatur.
El resto se omite, salvo que Laúdes se haga aparte.
Oratio {ex Proprio de Tempore}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Da, quǽsumus, Ecclésiæ tuæ, miséricors Deus: ut, Sancto Spíritu congregáta, hostíli nullátenus incursióne turbétur.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte ejúsdem Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Oración {del Propio del Tiempo}
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
Oremos.
Dios de misericordia, te pedimos que tu Iglesia, reunida por el Espíritu Santo, resista siempre los asaltos del mal.
Por nuestro Señor Jesucristo, tu Hijo, que vive y reina contigo en la unidad del mismo Espíritu Santo, Dios, por todos los siglos de los siglos.
℟. Amén.

Matutinum    Laudes
Prima    Tertia    Sexta    Nona
Vesperae    Completorium
Omnes    Plures    Appendix

Options    Sancta Missa    Ordo

Versions
Tridentine - 1570
Tridentine - 1888
Tridentine - 1906
Divino Afflatu - 1954
Reduced - 1955
Rubrics 1960 - 1960
Rubrics 1960 - 2020 USA
Monastic - 1963
Ordo Praedicatorum - 1962
Language 2
Latin
Dansk
Deutsch
English
Español
Français
Italiano
Magyar
Polski
Português
Latin-Bea
Polski-Newer
Votives
Hodie
Apostolorum
Evangelistarum
Unius Martyris
Plurimorum Martyrum
Confessoris Pontificis
Doctorum Pontificium
Confessoris non Pontificis
Doctoris non Pontificis
Unam Virginum
Plures Virgines
Non Virginum Martyrum
Non Virginum non Martyrum
Dedicationis Ecclesiae
Officium defunctorum
Beata Maria in Sabbato
Beatae Mariae Virginis
Officium parvum Beatae Mariae Virginis

Versions      Credits      Download      Rubrics      Technical      Help