[Officium]
Dominica in Palmis

[Rule]
no Gloria
Credo
Prefatio=Quad5
Prelude
Passio
omit commemoratio

[Prelude]
#Benedictio Palmorum
!Antiphona
!Matt 21:9
Hosánna fílio David: benedíctus, qui venit in nómine Dómini. O Rex Israël: Hosánna in excélsis.
! Deinde Sacerdos stans in cornu Epistolæ, non vertens se ad populum, dicit, manibus junctis, in tono Orationis ferialis:
$Dominus vobiscum
$Oremus
v. Deus, quem dilígere et amáre justítia est, ineffábilis grátiæ tuæ in nobis dona multíplica: et qui fecísti nos in morte Fílii tui speráre quæ crédimus; fac nos eódem resurgénte perveníre quo téndimus:
$Qui tecum
_
_
! Postea Subdiaconus in loco solito cantat sequentem Lectionem in tono Epistolæ, et in fine osculatur manum Sacerdotis.
!!Lectio
Léctio libri Exodi.
!Exod 15:27; 16:1-7
In diébus illis: Venérunt fílii Israël in Elim, ubi erant duódecim fontes aquárum et septuagínta palmæ: et castrametáti sunt juxta aquas. Profectíque sunt de Elim, et venit omnis multitúdo filiórum Israël in desértum Sin, quod est inter Elim et Sínai: quintodécimo die mensis secúndi, postquam egréssi sunt de terra Ægýpti. Et murmurávit omnis congregátio filiórum Israël contra Móysen et Aaron in solitúdine. Dixerúntque fílii Israël ad eos: Utinam mórtui essémus per manum Dómini in terra Ægýpti, quando sedebámus super ollas cárnium, et comedebámus panem in saturitáte: cur eduxístis nos in desértum istud, ut occiderétis omnem multitúdinem fame? Dixit autem Dóminus ad Móysen: Ecce, ego pluam vobis panes de cœlo: egrediátur pópulus, et cólligat quæ suffíciunt per síngulos dies: ut tentem eum, utrum ámbulet in lege mea an non. Die autem sexto parent quod ínferant: et sit duplum, quam collígere sciébant per síngulos dies. Dixerúntque Móyses et Aaron ad omnes fílios Israël: Véspere sciétis, quod Dóminus edúxerit vos de terra Ægýpti: et mane vidébitis glóriam Dómini.
$Deo gratias
_
_
! Deinde cantatur pro Graduali.
!!Graduale
!Joann 11:47-49, 50, 53
R. Collegérunt pontífices et pharisǽi concílium, et dixérunt: Quid fácimus, quia hic homo multa signa facit? Si dimíttimus eum sic, omnes credent in eum:
* Et vénient Románi, et tollent nostrum locum et gentem.
V. Unus autem ex illis, Cáiphas nómine, cum esset póntifex anni illíus, prophetávit dicens: Expedit vobis, ut unus moriátur homo pro pópulo, et non tota gens péreat. Ab illo ergo die cogitavérunt interfícere eum, dicéntes.
* Et vénient Románi, et tollent nostrum locum et gentem.

!Vel aliud
!Matt 28:39, 41
R. In monte Olivéti orávit ad Patrem: Pater, si fíeri potest, tránseat a me calix iste.
* Spíritus quidem promptus est, caro autem infírma: fiat volúntas tua.
V. Vigiláte et oráte, ut non intrétis in tentatiónem.
* Spíritus quidem promptus est, caro autem infírma: fiat volúntas tua.
_
_
! Interim dum cantatur Responsorium, Diaconus ponit librum Evangeliorum super Altare: et Sacerdos, ministrante Diacono naviculam, ponit incensum in thuribulo. Deinde Diaconus dicit: Munda cor meum, accipit librum de Altari, petit benedictionem a Sacerdote:
v. Munda cor meum ac labia mea, omnípotens Deus, qui labia Isaíæ Prophétæ cálculo mundásti igníto: ita me tua grata miseratióne dignáre mundáre, ut sanctum Evangélium tuum digne váleam nuntiáre. Per Christum, Dóminum nostrum.
R. Amen.
! Postea accipit librum de Altari, et rursus genuflexus petit benedictionem a Sacerdote, dicens:
D. Jube, domne, benedícere.
! Sacerdos respondet:
S. Dóminus sit in corde tuo et in lábiis tuis: ut digne et competénter annúnties Evangélium suum: In nómine Patris, et Fílii, + et Spíritus Sancti. Amen.
! postea, Subdiacono librum tenente, medius inter duos Acolythos tenentes candelabra accensa, signat librum, incensat, et cantat Evangelium, ut infra, more consueto: quo finito, Subdiaconus defert librum osculandum Sacerdoti, qui et incensatur a Diacono.
_
!!Evangelium
Sequéntia ++ sancti Evangélii secúndum Matthǽum.
R. Glória tibi, Dómine.
!Matt 21:1-9
In illo témpore: Cum appropinquásset Jezus Jerosólymis, et venísset Béthphage ad montem Olivéti: tunc misit duos discípulos suos, dicens eis: Ite in castéllum, quod contra vos est, et statim inveniétis ásinam alligátam et pullum cum ea: sólvite et addúcite mihi: et si quis vobis áliquid díxerit, dícite, quia Dóminus his opus habet, et conféstim dimíttet eos. Hoc autem totum factum est, ut adimplerétur, quod dictum est per Prophétam, dicéntem: Dícite fíliæ Sion: Ecce, Rex tuus venit tibi mansuétus, sedens super ásinam et pullum, fílium subjugális. Eúntes autem discípuli, fecérunt, sicut præcépit illis Jesus. Et adduxérunt ásinam et pullum: et imposuérunt super eos vestiménta sua, et eum désuper sedére tecérunt. Plúrima autem turba stravérunt vestiménta sua in via: álii autem cædébant ramos de arbóribus, et sternébant in via: turbæ autem, quæ præcedébant et quæ sequebántur, clamábant, dicéntes: Hosánna fílio David: benedíctus, qui venit in nómine Dómini.
R. Laus tibi, Christe!
S. Per Evangélica dicta, deleántur nostra delícta.
_
_
!!Benedictio palmorum
! Post hæc benedicuntur rami. Sacerdos stans in eodem cornu Epistolæ, dicit in tono Orationis ferialis:
$Dominus vobiscum
$Oremus
v. Auge fidem in te sperántium, Deus, et súpplicum preces cleménter exáudi: véniat super nos múltiplex misericórdia tua: bene + dicántur et hi pálmites palmárum, seu olivárum: et sicut in figúra Ecclésiæ multiplicásti Noë egrediéntem de arca, et Móysen exeúntem de Ægýpto cum fíliis Israël: ita nos, portántes palmas et ramos olivárum, bonis áctibus occurrámus óbviam Christo: et per ipsum in gáudium introëámus ætérnum:
$Qui tecum
V. Dóminus vobíscum.
R. Et cum spíritu tuo.
V. Sursum corda.
R. Habémus ad Dóminum.
V. Grátias agámus Dómino Deo nostro.
R. Dignum et justum est.
v. Vere dignum et justum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine sancte, Pater omnípotens, æterne Deus: Qui gloriáris in consílio Sanctórum tuórum. Tibi enim sérviunt creatúræ tuæ: quia te solum auctórem et Deum cognóscunt, et omnis factúra tua te colláudat, et benedícunt te Sancti tui. Quia illud magnum Unigéniti tui nomen coram régibus et potestátibus hujus sǽculi líbera voce confiténtur. Cui assístunt Angeli et Archángeli, Throni et Dominatiónes: cumque omni milítia cæléstis exércitus hymnum glóriæ tuæ cóncinunt, sine fine dicéntes.
v. Sanctus, Sanctus, Sanctus Dóminus, Deus Sábaoth. Pleni sunt cæli et terra glória tua. Hosánna in excélsis. Benedíctus, qui venit in nómine Dómini. Hosánna in excélsis.
_
_
! Sequitur.
$Dominus vobiscum
$Oremus
v. Pétimus, Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: ut hanc creatúram olívæ, quam ex ligni matéria prodíre jussísti, quamque colúmba rédiens ad arcam próprio pértulit ore, bene + dícere et sancti + ficáre dignéris: ut, quicúmque ex ea recéperint, accípiant sibi protectiónem ánimæ et córporis: fiátque, Dómine, nostræ salútis remédium tuæ grátiæ sacraméntum.
$Per Dominum
_
_
$Oremus
v. Deus, qui dispérsa cóngregas, et congregáta consérvas: qui pópulis, óbviam Jesu ramos portántibus, benedixísti: béne + dic étiam hos ramos palmæ et olívæ, quos tui fámuli ad honórem nóminis tui fidéliter suscípiunt; ut, in quemcúmque locum introdúcti fúerint, tuam benedictiónem habitatóres loci illíus consequántur: et, omni adversitáte effugáta, déxtera tua prótegat, quos rédemit Jesus Christus, Fílius tuus, Dóminus noster:
$Qui tecum
_
_
$Oremus
v. Deus, qui miro dispositiónis órdine, ex rebus étiam insensibílibus, dispensatiónem nostræ salútis osténdere voluísti: da, quǽsumus; ut devota tuórum corda fidélium salúbriter intéllegant, quid mýstice desígnet in facto, quod hódie, cœlésti lúmine affláta, Redemptóri óbviam procédens, palmárum atque olivárum ramos vestígiis ejus turba substrávit. Palmárum igitur rami de mortis príncipe triúmphos exspéctant; súrculi vero olivárum spirituálem unctiónem advenísse Quodámmodo clamant. Intelléxit enim jam tunc illa hóminum beáta multitúdo præfigurári: quia Redémptor noster, humánis cóndolens misériis, pro totíus mundi vita cum mortis príncipe esset pugnatúrus ac moriéndo triumphatúrus. Et ídeo tália óbsequens administrávit, quæ in illo ei triúmphos victóriæ et misericórdiæ pinguédinem declarárent. Quod nos quoque plena fide, et factum et significátum retinéntes, te, Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus, per eúndem Dóminum nostrum Jesum Christum supplíciter exorámus: ut in ipso atque per ipsum, cujus nos membra fíeri voluísti, de mortis império victóriam reportántes, ipsíus gloriósæ resurrectiónis partícipes esse mereámur:
$Qui tecum
_
_
$Oremus
v. Deus, qui, per olívæ ramum, pacem terris colúmbam nuntiáre jussísti: præsta, quǽsumus; ut hos olívæ ceterarúmque arbórum ramos cœlésti bene + dictióne sanctífices: ut cuncto pópulo tuo profíciant ad salútem. Per Christum, Dóminum nostrum.
R. Amen.
_
_
$Oremus
v. Bene + dic, quǽsumus, Dómine, hos palmárum seu olivárum ramos: et præsta; ut, quod pópulus tuus in tui veneratiónem hodiérna die corporáliter agit, hoc spirituáliter summa devotióne perfíciat, de hoste victóriam reportándo et opus misericórdiæ summópere diligéndo.
$Per Dominum
_
_
! Hic Celebrans ponit incensum in thuribulum, deinde ter aspergit ramos aqua benedicta, dicendo Antiphonam Aspérges me sine cantu, et sine Psalmo: et ter adolet incenso. Postea dicit:
$Dominus vobiscum
$Oremus
v. Deus, qui Fílium tuum Jesum Christum, Dóminum nostrum, pro salute nostra in hunc mundum misísti, ut se humiliáret ad nos et nos revocáret ad te: cui étiam, dum Jerúsalem veniret, ut adimpléret Scripturas, credentium populorum turba, fidelissima devotione, vestimenta sua cum ramis palmarum in via sternébant: præsta, quǽsumus; ut illi fídei viam præparémus, de qua, remoto lápide offensiónis et petra scándali, fróndeant apud te ópera nostra justítiæ ramis: ut ejus vestigia sequi mereámur:
$Qui tecum.
_
_
!!Pueri Hebræorum
! Completa benedictione, dignior ex Clero accedit ad Altare, et dat ramum benedictum Celebranti, qui non genuflectit, nec osculatur manum dantis. Postea Celebrans stans ante Altare versus ad populum, distríbuit ramos, primum digniori, a quo ipse accepit, deinde Diacono et Subdiacono paratis, et aliis Clericis singulatim per ordinem, ultimo laicis: omnibus genuflectentibus et ramum ac manum Celebrantis osculantibus, exceptis Prælatis, si adsint. Et cum incoeperit distribuere, a Choro cantantur sequentes Antiphonæ:
!Antiphona
!Ps 12:13
Ant. Pueri Hebræórum, portántes ramos olivárum, obviavérunt Dómino, clamántes et dicéntes: Hosánna in excélsis.
_
!Alia Antiphona
!Matt 21:8 et 9
Ant. Púeri Hebræórum vestiménta prosternébant in via et clamábant, dicéntes: Hosánna fílio David: benedíctus, qui venit in nómine Dómini.
! Quæ si non sufficiant, repetantur, quousque ramorum distributio finiatur. Deinde Sacerdos dicit:
$Dominus vobiscum
$Oremus
v. Omnípotens sempitérne Deus, qui Dóminum nostrum Jesum Christum super pullum ásinæ sedére fecísti, et turbas populórum vestiménta vel ramos arbórum in via stérnere et Hosánna decantáre in laudem ipsíus docuísti: da, quǽsumus; ut illórum innocéntiam imitári possímus, et eórum méritum cónsequi mereámur.
$Per eumdem
_
_
! Postea fit Processio. Et primo Celebrans imponit incensum in thuribulum: et Diaconus vertens se ad populum, dicit:
V. Procedámus in pace.
! Et Chorus respondet:
R. In nómine Christi. Amen.
! Præcedit Thuriferarius cum thuribulo fumiganti: deinde Subdiaconus paratus, deferens Crucem, medius inter duos Acolythos cum candelabris accensis: sequitur Clerus per ordinem, ultimo Celebrans cum Diacono a sinistris, omnes cum ramis in manibus: et cantantur sequentes Antiphonæ, vel omnes vel aliquæ, quousque durat Processio.
!Antiphona
!Matt 21:1-3, 7, 8, 9
v. Cum appropinquáret Dóminus Jerosólymam, misit duos ex discípulis suis, dicens: Ite in castéllum, quod contra vos est: et inveniétis pullum ásinæ alligátum, super quem nullus hóminum sedit: sólvite et addúcite mihi. Si quis vos interrogáverit, dícite: Opus Dómino est. Solvéntes adduxérunt ad Jesum: et imposuérunt illi vestiménta sua, et sedit super eum: alii expandébant vestiménta sua in via: alii ramos de arbóribus sternébant: et qui sequebántur, clamábant: Hosánna, benedíctus, qui venit in nómine Dómini: benedíctum regnum patris nostri David: Hosánna in excélsis: miserére nobis, fili David.
_
!Alia Antiphona
!Joann 12:12, 13
v. Cum audísset pópulus, quia Jesus venit Jerosólymam, accepérunt ramos palmárum: et exiérunt ei óbviam, et clamábant púeri, dicéntes: Hic est, qui ventúrus est in salútem pópuli. Hic est salus nostra et redémptio Israël. Quantus est iste, cui Throni et Dominatiónes occúrrunt! Noli timére, fília Sion: ecce, Rex tuus venit tibi, sedens super pullum ásinæ, sicut scriptum est, Salve, Rex, fabricátor mundi, qui venísti redímere nos.
_
!Alia Antiphona.
v. Ante sex dies sollémnis Paschæ, quando venit Dóminus in civitátem Jerúsalem, occurrérunt ei pueri: et in mánibus portábant ramos palmárum, et clamábant voce magna, dicéntes: Hosánna in excélsis: benedíctus, qui venísti in multitúdine misericórdiæ tuæ: Hosánna in excélsis.
_
!Alia Antiphona.
v. Occúrrunt turbæ cum flóribus et palmis Redemptóri óbviam: et victóri triumphánti digna dant obséquia: Fílium Dei ore gentes prædicant: et in laudem Christi voces tonant per núbila: Hosánna in excélsis.
_
!Alia Antiphona.
v. Cum Angelis et púeris fidéles inveniántur, triumphatóri mortis damántes: Hosánna in excélsis. Alia Antiphona. Turba multa, quæ convénerat ad diem festum, clamábat Dómino: Benedíctus, qui venit in nómine Dómini: Hosánna in excélsis.
_
!Alia Antiphona.
v. Turba multa, quæ convénerat ad diem festum, clamábat Dómino: Benedíctus, qui venit in nómine Dómini: Hosánna in excélsis.
_
_
! In reversione Processionis, duo vel quatuor Cantores intrant in ecclesiam, et clauso ostio, stantes versa facie ad Processionem, incipiunt Glória, laus, et decantant duos primos versus. Sacerdos vero, cum aliis extra ecclesiam, repetit eosdem.
!Deinde, qui sunt intus, cantant alios versus sequentes: vel omnes vel partem, prout videbitur: et, qui sunt extra, ad quoslibet duos versus respondent: Glória, laus, sicut a principio
V. Glória, laus et honor tibi sit, Rex Christe, Redémptor: Cui pueríle decus prompsit Hosánna pium.
R. Glória, laus et honor tibi sit, Rex Christe, Redémptor: Cui pueríle decus prompsit Hosánna pium.
v. Israël es tu Rex, Davidis et ínclita proles: Nómine qui in Dómini, Rex benedícte, venis.
R. Glória, laus et honor tibi sit, Rex Christe, Redémptor: Cui pueríle decus prompsit Hosánna pium.
v. Cœtus in excélsis te laudat cælicus omnis, Et mortális homo, et cuncta creáta simul.
R. Glória, laus et honor tibi sit, Rex Christe, Redémptor: Cui pueríle decus prompsit Hosánna pium.
v. Plebs Hebræa tibi cum palmis óbvia venit: Cum prece, voto, hymnis, ádsumus ecce tibi.
R. Glória, laus et honor tibi sit, Rex Christe, Redémptor: Cui pueríle decus prompsit Hosánna pium.
v. Hi tibi passúro solvébant múnia laudis: Nos tibi regnánti pángimus ecce melos.
R. Glória, laus et honor tibi sit, Rex Christe, Redémptor: Cui pueríle decus prompsit Hosánna pium.
v. Hi placuére tibi, pláceat devótio nostra: Rex bone, Rex clemens, cui bona cuncta placent.
R. Glória, laus et honor tibi sit, Rex Christe, Redémptor: Cui pueríle decus prompsit Hosánna pium.
_
_
! Postea Subdiaconus hastili Crucis percutit portam: qua statim aperta, Processio intrat ecclesiam, cantando:
!!Responsorium
R. Ingrediénte Dómino in sanctam civitátem, Hebræórum púeri resurrectiónem vitæ pronuntiántes,
* Cum ramis palmárum: Hosánna, clamábant, in excélsis.
V. Cum audísset pópulus, quod Jesus veníret Jerosólymam, exiérunt óbviam ei.
* Cum ramis palmárum: Hosánna, clamábant, in excélsis.
_
! Deinde celebratur Missa, et rami tenentur in manibus, dum cantatur Passio et Evangelium tantum.

[Introitus]
!Ps 21:20 et 22.
v. Dómine, ne longe fácias auxílium tuum a me, ad defensiónem meam áspice: líbera me de ore leónis, et a córnibus unicórnium humilitátem meam.
!Ps 21:2
Deus, Deus meus, réspice in me: quare me dereliquísti? longe a salúte mea verba delictórum meórum.
v. Dómine, ne longe fácias auxílium tuum a me, ad defensiónem meam áspice: líbera me de ore leónis, et a córnibus unicórnium humilitátem meam.

[Oratio]
Omnípotens sempitérne Deus, qui humáno géneri, ad imitándum humilitátis exémplum, Salvatórem nostrum carnem súmere et crucem subíre fecísti: concéde propítius; ut et patiéntiæ ipsíus habére documénta et resurrectiónis consórtia mereámur.
$Per eumdem

[Lectio]
Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Philippénses.
!Phil 2:5-11
Fratres: Hoc enim sentíte in vobis, quod et in Christo Jesu: qui, cum in forma Dei esset, non rapínam arbitrátus est esse se æquálem Deo: sed semetípsum exinanívit, formam servi accípiens, in similitúdinem hóminum factus, et hábitu invéntus ut homo. Humiliávit semetípsum, factus obédiens usque ad mortem, mortem autem crucis. Propter quod et Deus exaltávit illum: et donávit illi nomen, quod est super omne nomen: (hic genuflectitur) ut in nómine Jesu omne genu flectátur cœléstium, terréstrium et infernórum: et omnis lingua confiteátur, quia Dóminus Jesus Christus in glória est Dei Patris.

[Graduale]
!Ps 72:24 et 1-3
Tenuísti manum déxteram meam: et in voluntáte tua deduxísti me: et cum glória assumpsísti me.
V. Quam bonus Israël Deus rectis corde! mei autem pæne moti sunt pedes: pæne effúsi sunt gressus mei: quia zelávi in peccatóribus, pacem peccatórum videns.
_
!Tractus 21:2-9, 18, 19, 22, 24, 32
Deus, Deus meus, réspice in me: quare me dereliquísti?
V. Longe a salúte mea verba delictórum meórum.
V. Deus meus, clamábo per diem, nec exáudies: in nocte, et non ad insipiéntiam mihi.
V. Tu autem in sancto hábitas, laus Israël.
V. In te speravérunt patres nostri: speravérunt, et liberásti eos.
V. Ad te clamavérunt, et salvi facti sunt: in te speravérunt, et non sunt confúsi.
V. Ego autem sum vermis, et non homo: oppróbrium hóminum et abjéctio plebis.
V. Omnes, qui vidébant me, aspernabántur me: locúti sunt lábiis et movérunt caput.
V. Sperávit in Dómino, erípiat eum: salvum fáciat eum, quóniam vult eum.
V. Ipsi vero consideravérunt et conspexérunt me: divisérunt sibi vestiménta mea, et super vestem meam misérunt sortem.
V. Líbera me de ore leónis: et a córnibus unicórnium humilitátem meam.
V. Qui timétis Dóminum, laudáte eum: univérsum semen Jacob, magnificáte eum.
V. Annuntiábitur Dómino generátio ventúra: et annuntiábunt cœli justítiam ejus.
V. Pópulo, qui nascétur, quem fecit Dóminus.

[Evangelium]
@:Evangelium1
@:Evangelium2
@:Evangelium3
@:Evangelium4

[Evangelium1]
Pássio Dómini nostri Jesu Christi secúndum Matthǽum.
!Matt 26:1-75; 27:1-66.

[Evangelium2]
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: J. Scitis, quid post bíduum Pascha fiet, et Fílius hóminis tradétur, ut crucifigátur. C. Tunc congregáti sunt príncipes sacerdótum et senióres pópuli in átrium príncipis sacerdótum, qui dicebátur Cáiphas: et consílium fecérunt, ut Jesum dolo tenérent et occíderent. Dicébant autem: S. Non in die festo, ne forte tumúltus fíeret in pópulo. C. Cum autem Jesus esset in Bethánia in domo Simónis leprósi, accéssit ad eum múlier habens alabástrum unguénti pretiósi, et effúdit super caput ipsíus recumbéntis. Vidéntes autem discípuli, indignáti sunt, dicéntes: S. Ut quid perdítio hæc? pótuit enim istud venúmdari multo, et dari paupéribus. C. Sciens autem Jesus, ait illis: J. Quid molésti estis huic mulíeri? opus enim bonum operáta est in me. Nam semper páuperes habétis vobíscum: me autem non semper habétis. Mittens enim hæc unguéntum hoc in corpus meum, ad sepeliéndum me fecit. Amen, dico vobis, ubicúmque prædicátum fúerit hoc Evangélium in toto mundo, dicétur et, quod hæc fecit, in memóriam ejus. C. Tunc ábiit unus de duódecim, qui dicebátur Judas Iscariótes, ad príncipes sacerdótum, et ait illis: S. Quid vultis mihi dare, et ego vobis eum tradam? C. At illi constituérunt ei trigínta argénteos. Et exínde quærébat opportunitátem, ut eum tráderet. Prima autem die azymórum accessérunt discípuli ad Jesum, dicéntes: S. Ubi vis parémus tibi comédere pascha? C. At Jesus dixit: J. Ite in civitátem ad quendam, et dícite ei: Magíster dicit: Tempus meum prope est, apud te fácio pascha cum discípulis meis. C. Et fecérunt discípuli, sicut constítuit illis Jesus, et paravérunt pascha. Véspere autem facto, discumbébat cum duódecim discípulis suis. Et edéntibus illis, dixit: J. Amen, dico vobis, quia unus vestrum me traditúrus est. C. Et contristáti valde, cœpérunt sínguli dícere: S. Numquid ego sum, Dómine? C. At ipse respóndens, ait: J. Qui intíngit mecum manum in parópside, hic me tradet. Fílius quidem hóminis vadit, sicut scriptum est de illo: væ autem hómini illi, per quem Fílius hóminis tradétur: bonum erat ei, si natus non fuísset homo ille. C. Respóndens autem Judas, qui trádidit eum, dixit: S. Numquid ego sum, Rabbi? C. Ait illi: J. Tu dixísti. C. Cenántibus autem eis, accépit Jesus panem, et benedíxit, ac fregit, dedítque discípulis suis, et ait: J. Accípite et comédite: hoc est corpus meum. C. Et accípiens cálicem, grátias egit: et dedit illis, dicens: J. Bíbite ex hoc omnes. Hic est enim sanguis meus novi Testaménti, qui pro multis effundétur in remissiónem peccatórum. Dico autem vobis: non bibam ámodo de hoc genímine vitis usque in diem illum, cum illud bibam vobíscum novum in regno Patris mei. C. Et hymno dicto, exiérunt in montem Olivéti. Tunc dicit illis Jesus: J. Omnes vos scándalum patiémini in me in ista nocte. Scriptum est enim: Percútiam pastórem, et dispergéntur oves gregis. Postquam autem resurréxero, præcédam vos in Galilæam. C. Respóndens autem Petrus, ait illi: S. Et si omnes scandalizáti fúerint in te, ego numquam scandalizábor. C. Ait illi Jesus: J. Amen, dico tibi, quia in hac nocte, antequam gallus cantet, ter me negábis. C. Ait illi Petrus: S. Etiam si oportúerit me mori tecum, non te negábo. C. Simíliter et omnes discípuli dixérunt.

[Evangelium3]
In die tijd kwam Jezus met zijn leerlingen bij een landgoed, Gethsemani genaamd; en Hij zeide tot zijn leerlingen: + Zet u hier neer, terwijl Ik daarginds ga bidden. C. Dan nam Hij Petrus en de beide zonen van Zebedeüs met Zich mee, en nu begon Hij bedroefd en beangstigd te worden. En Hij sprak tot hen: + Mijn ziel is dodelijk bedroefd; blijft gij hier, en waakt met Mij. C. Toen ging Hij een weinig verder, wierp Zich biddend neer op zijn aangezicht, en sprak: + Mijn Vader, als het mogelijk is, laat dan deze kelk Mij voorbijgaan; doch niet zoals Ik wil, maar zoals Gij het wilt. C. Dan ging Hij terug naar zijn leerlingen, en vond hen in slaap; en Hij zeide tot Petrus: + Kunt gij dan nog geen uur met Mij waken? Waakt en bidt, om niet in bekoring te komen. De geest is wel gewillig, maar het vlees is zwak. C. Dan ging Hij weer heen - voor de tweede maal - en bad aldus: + Mijn Vader, als deze kelk niet kan voorbijgaan, zonder dat Ik hem drink, - Uw wil geschiede. C. Dan kwam Hij nogmaals terug, en vond hen weer in slaap; want hun ogen waren zwaar geworden. En Hij verliet hen en ging weer heen, en bad voor de derde maal hetzelfde gebed. Toen kwam Hij weer bij zijn leerlingen en sprak tot hen: + Blijft nu maar slapen en rusten; ziet het ogenblik is gekomen, dat de Mensenzoon wordt overgeleverd in de handen van de zondaars. Staat op, laten wij gaan; ziet, daar is hij, die Mij zal verraden. C. En terwijl Hij nog sprak, daar kwam Judas, een van de twaalf, reeds aan, vergezeld van een talrijke bende, met zwaarden en stokken; zij waren gezonden door de opperpriesters en ouderlingen van het volk. De verrader nu had hun een teken gegeven: S. Die ik zal kussen, Hij is het; grijpt Hem vast. C. En terstond trad hij op Jezus toe, en zeide: S. Wees gegroet, Meester. C. En hij kuste Hem. Doch Jezus antwoordde hem: + Vriend, waartoe zijt gij gekomen? C. Daarop traden zij toe, sloegen de hand aan Jezus, en namen Hem gevangen. Maar opeens strekte een van de gezellen van Jezus de hand uit, trok zijn zwaard, trof de knecht van de hogepriester en sloeg hem het oor af. Doch Jezus zeide hem: + Steek uw zwaard weer in de schede. Want allen, die naar het zwaard grijpen, zullen door het zwaard omkomen. Meent gij soms, dat mijn Vader, als Ik er om vroeg, Mij niet terstond meer dan twaalf legioenen engelen zou zenden? Maar hoe zullen dan de Schriften vervuld worden, waar staat, dat het zo moet geschieden? C. Dan sprak Jezus tot de bende: + Als tegen een rover zijt gij uitgerukt met zwaarden en stokken, om Mij gevangen te nemen. Dagelijks zat Ik bij u in de tempel om onderricht te geven, en gij hebt Mij niet gevangen genomen. C. Maar dit alles geschiedde, opdat de Schriften der profeten zouden vervuld worden. Toen lieten alle leerlingen Hem in de steek, en gingen op de vlucht. Zij namen dan Jezus gevangen, en voerden Hem naar de hogepriester Caiphas, waar de schriftgeleerden en de ouderlingen waren bijeengekomen. Petrus volgde Hem van verre tot aan het paleis van de hogepriester; en hij trad daar binnen en ging bij de dienaars zitten om te zien, hoe het zou aflopen. De opperpriesters nu en de gehele raad zochten naar een valse aanklacht tegen Jezus, om Hem ter dood te brengen; maar zij konden er geen vinden, ofschoon er vele valse getuigen naar voren traden. Tenslotte kwamen er twee valse getuigen met de bewering: S. Deze heeft gezegd: Ik kan de tempel Gods afbreken, en in drie dagen weer opbouwen. C. Toen stond de hogepriester op, en zeide tot Hem: S. Hebt Gij niets te antwoorden op de beschuldigingen, die dezen hier tegen U inbrengen? C. Maar Jezus zweeg. Dan sprak de hogepriester tot Hem: S. Ik bezweer U bij de levende God; zeg ons: zijt Gij de Christus, de Zoon van God? C. Jezus zeide hem: + Ja, gij zegt het. Maar Ik zeg u: van nu af zult gij de Mensenzoon zien, gezeten aan de rechterhand van Gods majesteit, en komend op de wolken des hemels. C. Toen scheurde de hogepriester zijn klederen en zeide: S. Hij heeft God gelasterd; wat hebben wij nog getuigen nodig? Zie, nu hebt gij de godslastering gehoord! Wat is uw oordeel? C. En zij gaven ten antwoord: S. Hij is des doods schuldig. C. Toen spuwden zij Hem in het gelaat, en stompten Hem met de vuist; anderen sloegen Hem in het gezicht en zeiden: S. Laat ons nu eens horen, Christus, wie heeft U geslagen? C. Intussen zat Petrus buiten in het voorhof; en er trad een dienstmaagd op hem toe, en zeide: S. Gij waart ook bij Jezus de Galileeër. C. Maar hij ontkende het ten aanhore van allen, en verklaarde: S. Ik begrijp niet, wat gij bedoelt. C. Toen ging hij naar de poort; maar daar zag hem een andere dienstmaagd, en deze zeide tot de omstanders: S. Deze was ook bij Jezus de Nazarener. C. Doch hij ontkende het opnieuw, nu onder ede: Ik ken die man niet. En een weinig later kwamen de omstanders bij Petrus, en zeiden hen: S. Welzeker, gij zijt er ook één van; immers ook uw spraak verraadt u. C. Toen begon hij zich te vervloeken en te zweren: Ik ken die man niet. En meteen kraaide er een haan. Nu herinnerde Petrus zich, wat Jezus had gezegd: Vóór er een haan kraait, zult gij Mij driemaal verloochenen. En hij ging naar buiten, en weende bitter. De volgende morgen vroeg pleegden al de hogepriesters en ouderlingen van het volk tegen Jezus overleg, om Hem ter dood te brengen. Dan bonden zij Hem, voerden Hem mee, en leverden Hem over aan de landvoogd, Pontius Pilatus. Toen Judas, die Hem had verraden, nu zag, dat Hij veroordeeld was, kreeg hij spijt; en hij bracht de dertig zilverlingen aan de opperpriesters en ouderlingen terug met de woorden: S. Ik heb gezondigd door onschuldig bloed te verraden. C. Maar zij antwoordden: S. Wat gaat ons dat aan? dat zijn uw zaken. C. Dan wierp hij de dertig zilverlingen in de tempel en liep weg. En hij ging zich verhangen met een strop. De opperpriesters echter namen het geld, en zeiden: S. Wij mogen het niet in de schatkist doen, omdat het bloedgeld is. C. En na overlegd te hebben, kochten zij daarvoor de akker van de pottenbakker, om er de vreemdelingen te begraven. Daarom heet die akker tot op de dag van heden Haceldama, dat wil zeggen: bloedakker. Toen ging het woord in vervulling van de profeet Jeremias: “Men nam de dertig zilverlingen, de prijs van de Man, die men had durven schatten, die men zo geschat had van de kant der zonen van Israël; en men besteedde die voor de akker van de pottenbakker, zoals de Heer mij bevolen had.” Jezus stond intussen voor de landvoogd. En de landvoogd stelde Hem de vraag: S. Zijt Gij de Koning van de Joden? C. Jezus antwoordde hem: + Ja, gij zegt het. C. Maar op de beschuldigingen van de opperpriesters en ouderlingen gaf Hij in het geheel geen antwoord. Dan vroeg Pilatus Hem: S. Hoort Gij niet, hoe zij U beschuldigen? C. Maar op geen enkele vraag gaf Hij hem antwoord, zodat de landvoogd zich ten zeerste verwonderde. Nu was de landvoogd gewoon om bij gelegenheid van de feestdag het volk een gevangene vrij te laten, naar hun eigen keuze. Hij had toen juist een berucht gevangene, die Barabbas heette. Toen zij dan waren samengestroomd, vroeg Pilatus: S. Wie wilt gij, dat ik u zal vrijlaten: Barabbas of Jezus, die men de Christus noemt? C. Want hij wist, dat zij Hem uit afgunst hadden overgeleverd. Tijdens de rechtszitting nu zond zijn vrouw hem de boodschap: S. Houd uw handen af van deze Rechtvaardige; want in een droomgezicht heb ik deze nacht veel om Hem geleden. C. Maar de opperpriesters en de ouderlingen wisten het volk te bewerken, dat zij om Barabbas zouden vragen en Jezus verwerpen. De landvoogd nam toen weer het woord en vroeg: S. Wie van de twee wilt gij, dat ik u zal vrijlaten? C. En zij antwoordden: S. Barabbas. C. Pilatus vroeg hun: S. Wat moet ik dan met Jezus doen, die men de Christus noemt? C. Allen riepen: S. Aan het kruis met Hem! C. Maar de landvoogd zeide: S. Wat heeft Hij dan voor kwaad gedaan? C. Zij echter riepen nog luider: S. Aan het kruis met Hem! C. Pilatus zag wel, dat hij niet verder kwam, maar dat het steeds oproeriger werd. Toen nam hij water, en waste zich de handen voor de ogen van het volk, en zeide: S. Ik ben onschuldig aan het bloed van deze Rechtvaardige; de verantwoording is voor u. C. En al het volk antwoordde: S. Zijn bloed kome over ons en over onze kinderen! C. Toen liet hij hun Barabbas vrij; Jezus echter liet hij geselen, en leverde Hem aan hen over, om gekruisigd te worden. Toen namen de soldaten van de landvoogd Jezus mee naar binnen in het gerechtshof, en verzamelden heel de bende om Hem heen. Zij trokken Hem de klederen uit, en hingen Hem een rode mantel om; ook vlochten zij uit doornen een kroon, zetten Hem die op het hoofd, en gaven Hem een rietstok in de rechterhand. Dan maakten zij kniebuigingen voor Hem en bespotten Hem met de woorden: S. Gegroet, Gij, Koning der Joden! C. En zij bespuwden Hem, en namen de rietstok, en sloegen Hem op het hoofd. Nadat zij Hem zo bespot hadden, deden zij Hem de mantel af, en trokken Hem zijn eigen klederen weer aan, en voerden Hem weg ter kruisiging. En buiten de stad gekomen troffen zij een man uit Cyrene, die Simon heette, en deze dwongen zij om zijn kruis te dragen. Zo kwamen zij op de plaats, die Golgotha heet, dat wil zeggen: Schedelplaats. Daar gaf men Hem wijn te drinken, gemengd met gal; Hij proefde er van, maar wilde niet drinken. Nadat zij Hem dan gekruisigd hadden, verdeelden zij zijn klederen, en wierpen er het lot over. Zo moest vervuld worden het woord van de profeet: “Zij hebben mijn klederen onder elkaar verdeeld, en over mijn kleed hebben zij het lot geworpen.” En zij zetten zich neer, om bij Hem de wacht te houden. En boven zijn hoofd bracht men een opschrift aan, dat zijn schuld vermeldde: Deze is Jezus Christus, de Koning van de Joden. Er werden toen met Hem twee rovers gekruisigd, één aan de rechterhand en één aan de linker. En de voorbijgangers lasterden Hem en schudden het hoofd, en zeiden: S. Nu dan, Gij, die de tempel afbreekt, en in drie dagen weer opbouwt, red nu Uzelf; als Gij de Zoon zijt van God, kom dan af van het kruis. C. Zo zeiden ook de opperpriesters en de schriftgeleeerden en ouderlingen spottend tot elkander: S. Anderen heeft Hij gered; Zichzelven kan Hij niet redden; als Hij de Koning van Israël is, laat Hij dan afkomen van het kruis; dan zullen wij in Hem geloven; Hij heeft zijn vertrouwen gesteld op God; laat Die Hem dan redden, als Hij Hem genegen is; Hij heeft toch gezegd: Ik ben de Zoon van God. C. En op gelijke wijze beschimpten Hem de rovers, die met Hem gekruisigd waren. Maar van het zesde uur af werd het donker over de gehele streek, tot aan het negende uur. En omstreeks het negende uur riep Jezus met luide stem: + Eli, Eli, lamma sabacthani? - C. Dat wil zeggen: + Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten? C. Sommigen echter van de omstanders, die dit hoorden, zeiden: S. Hij roept om Elias. C. En dadelijk kwam een van hen toegelopen, nam een spons, doopte die in azijn, stak ze op een stok en gaf Hem te drinken. De anderen echter zeiden: S. Kom laten wij eens zien, of Elias Hem komt redden. C. Jezus echter riep nog eens met luide stem, en gaf de geest. (Hier knielt men en bidt in stilte gedurende enige ogenblikken.) En zie, het voorhangsel van de tempel scheurde in tweeën, van boven tot onder; en de aarde beefde, de rotsen spleten, en de graven gingen open; en vele lichamen van gestorven heiligen verrezen, en na zijn verrijzenis traden zij uit de graven te voorschijn, kwamen in de heilige stad, en verschenen aan velen. Toen nu de honderdman en degenen, die met hem bij Jezus de wacht hielden, de aardbeving zagen, en alles, wat er gebeurde, schrokken zij hevig; en zij zeiden: S. Deze was waarlijk de Zoon van God. C. Ook stonden daar op een afstand vele vrouwen, die Hem van Galilea uit gevolgd waren, om voor Hem te zorgen; zo was er Maria Magdalena en Maria, de moeder van Jacobus en Jozef, en de moeder van de zonen van Zebedeüs. Tegen de avond kwam er een rijk man, afkomstig uit Arimathea, Jozef geheten, die ook een leerling was van Jezus. Deze ging naar Pilatus, en vroeg om het lichaam van Jezus. Toen gaf Pilatus bevel het lichaam vrij te geven. Jozef nam dan het lichaam, wikkelde het in blank lijnwaad, en legde het in zijn nog nieuw graf, dat hij in de rots had laten uithouwen. Dan wentelde hij een grote steen voor de ingang van het graf en ging heen. 

[Evangelium4]
Erat autem ibi María Magdaléne et áltera María, sedéntes contra sepúlcrum.
_
v. Munda cor meum ac lábia mea, omnípotens Deus, qui lábia Isaíæ Prophétæ cálculo mundásti igníto: ita me tua grata miseratióne dignáre mundáre, ut sanctum Evangélium tuum digne váleam nuntiáre. Per Christum, Dóminum nostrum. Amen.
D. Jube, domne, benedícere.
S. Dóminus sit in corde tuo et in lábiis tuis: ut digne et competénter annúnties Evangélium suum: In nómine Patris, et Fílii, + et Spíritus Sancti. Amen.
_
v. Altera autem die, quæ est post Parascéven, convenérunt príncipes sacerdótum et pharisǽi ad Pilátum, dicéntes: Dómine, recordáti sumus, quia sedúctor ille dixit adhuc vivens: Post tres dies resúrgam. Jube ergo custodíri sepúlcrum usque in diem tértium: ne forte véniant discípuli ejus, et furéntur eum, et dicant plebi: Surréxit a mórtuis; et erit novíssimus error pejor prióre. Ait illis Pilátus: Habétis custódiam, ite, custodíte, sicut scitis. Illi autem abeúntes, muniérunt sepúlcrum, signántes lápidem, cum custódibus.

[Offertorium]
!Ps 68:21-22.
Impropérium exspectávit cor meum et misériam: et sustínui, qui simul mecum contristarétur, et non fuit: consolántem me quæsívi, et non invéni: et dedérunt in escam meam fel, et in siti mea potavérunt me acéto.

[Secreta]
Concéde, quǽsumus, Dómine: ut óculis tuæ majestátis munus oblátum, et grátiam nobis devotiónis obtíneat, et efféctum beátæ perennitátis acquírat.
$Per Dominum

[Communio]
!Matt 26:42.
Pater, si non potest hic calix transíre, nisi bibam illum: fiat volúntas tua.

[Postcommunio]
Per hujus, Dómine, operatiónem mystérii: et vitia nostra purgéntur, et justa desidéria compleántur.
$Per Dominum