[Officium]
Niedziela Pięćdziesiątnicy

[Versum 1]
V. Niech modlitwa wieczorna wzniesie się do Ciebie, Panie.
R. I niech zstąpi na nas miłosierdzie Twoje.

[Ant 1]
Ojciec wiary naszej * Abraham, ofiarował całopalenia na ołtarzu za syna.

[Oratio]
Panie, wysłuchaj łaskawie prośby nasze, a wyzwoliwszy nas z więzów grzechowych, racz ustrzec od wszelkich przeciwności.
$Per Dominum

[Invit]
Uprzedźmy oblicze Pana: * a psalmami śpiewajmy mu.

[Lectio1]
Z Księgi Rodzaju
!Rdz 12:1-6
1 I rzekł Pan do Abrama: wynidź z ziemie twojéj, i od rodziny twojéj, i z domu ojca twego: a idź do ziemie, którąć ukażę.
2 A uczynię cię narodem wielkim, i będęć błogosławił, i uwielbię imię twoje, i będziesz błogosławiony.
3 Będę błogosławił błogosławiącym tobie, a przeklnę te, którzy cię przeklinają: a w tobie będą błogosławione wszystkie narody ziemie.
4 Wyszedł tedy Abram, jako mu Pan przykazał, i poszedł z nim Lot: siedmdziesiąt lat było Abramowi, kiedy wyszedł z Harana.
5 I wziął Sarai żonę swoję, i Lota syna brata swego, i wszystkę majętność, którą mieli, i dusze, których nabyli w Haranie: i wyszli aby szli do ziemie Chanaan. A gdy przyszli do niéj,
6 przeszedł Abram ziemię aż do miejsca Sychem, aż do Jasnéj doliny: a Chananejczyk tedy był w ziemi.

[Responsory1]
R. Mówił Pan do Abrahama: Wynidź z ziemie twojéj, i od rodziny twojéj, a idź do ziemie, którąć ukażę.
* A uczynię cię narodem wielkim.
V. Będę błogosławił błogosławiącym tobie, i uwielbię imię twoje, i będziesz błogosławiony.
R. A uczynię cię narodem wielkim.

[Lectio2]
!Rdz 12:7-13
7 I ukazał się Pan Abramowi, i rzekł mu: Nasieniu twemu dam ziemię tę; który zbudował tam ołtarz Panu, który mu się był ukazał.
8 A z tamtąd przeszedł do góry, która była ku wschodowi Bethel: rozbił tam namiot swój, mając od zachodu Bethel, a od wschodu Haj, i zbudował téż tam ołtarz Panu, i wzywał imię jego.
9 I ciągnął Abram idąc i daléj postępując ku południu.
10 Stał się potem głód w ziemi, i stąpił Abram do Egiptu, aby tam gościem był; ciężki bowiem był głód w ziemi.
11 A gdy już blisko był, aby wszedł do Egiptu, rzekł do Sarai żony swéj: Wiem, żeś piękna niewiasta:
12 A iż, gdy cię ujrzą Egiptyanie, rzeką: żona to jego: i zabiją mię, a ciebie zachowają.
13 Mów przeto, proszę cię, żeś jest siostra moja: aby mi było dobrze dla ciebie, i dusza moja aby żyła dla ciebie.

[Responsory2]
R. Gdy Abraham stał pod dębem Mamre, dostrzegł trzech mężów idących drogą.
* Trzech ujrzał, a Jednemu oddał pokłon.
V. Oto Sara, twoja żona, urodzi ci syna, i nazwiesz imię jego Izaak.
R. Trzech ujrzał, a Jednemu oddał pokłon.

[Lectio3]
!Rdz 12:14-19
14 Gdy tedy wszedł Abram do Egiptu, ujrzeli Egiptyanie niewiastę, że była bardzo piękna.
15 I dały znać Książęta Pharaonowi, i chwalili ją przed nim: i wzięto niewiastę do domu Pharaonowego.
16 A Abramowi czynili dobrze dla niéj: i miał owce, i woły, i osły, i niewolniki, i niewolnice, i oślice, i wielbłądy.
17 Ale Pan skarał Pharaona plagami wielkiemi, i dom jego, dla Sarai żony Abramowéj.
18 I zawołał Pharao Abrama, i rzekł mu: Cóż wżdy to jest, coś mi uczynił? Czemuś mi nie oznajmił, że to żona twoja?
19 Czemuś powiedział, że jest siostra twoja, abym ją wziął sobie za żonę? Ale teraz oto żona twoja, weźmijż ją, a idź.

[Responsory3]
R. Pan wystawił Abrahama na próbę i rzekł do niego:
* Weź twego syna, którego miłujesz, Izaaka, i złóż go w ofierze całopalnej na jednej z gór, jaką ci wskażę.
V. A on, wezwany przez Pana, odpowiedział: Oto jestem; Pan zaś rzekł do niego:
R. Weź twego syna, którego miłujesz, Izaaka, i złóż go w ofierze całopalnej na jednej z gór, jaką ci wskażę.
&Gloria
R. Weź twego syna, którego miłujesz, Izaaka, i złóż go w ofierze całopalnej na jednej z gór, jaką ci wskażę.

[Responsory4]
R. Anioł Pański zawołał na Abrahama i rzekł:
* Nie podnoś ręki swej na syna, ponieważ boisz się Pana.
V. A gdy Abraham wyciągnął rękę, aby złożyć w ofierze swego syna, oto Anioł Pański zawołał na niego z nieba, mówiąc: Nie.
R. Nie podnoś ręki swej na syna, ponieważ boisz się Pana.

[Responsory5]
R. Anioł Pański zawołał z nieba do Abrahama po raz drugi, mówiąc: Będę ci błogosławił
* I rozmnożę cię szczodrze jak gwiazdy na niebie.
V. Potomkowie twoi zdobędą bramy twoich nieprzyjaciół; a w twoim potomstwie będą błogosławione wszystkie ludy ziemi.
R. I rozmnożę cię szczodrze jak gwiazdy na niebie.

[Responsory6]
R. Boże pana mego, Abrahama, prostuj moją drogę,
* Abym szczęśliwie powrócił do domu mego pana.
V. Proszę, Panie, bądź łaskaw dla swego sługi.
R. Abym szczęśliwie powrócił do domu mego pana.
&Gloria
R. Abym szczęśliwie powrócił do domu mego pana.

[Lectio7]
Czytanie Ewangelii świętej według Łukasza
!Łk 18:31-43
Onego czasu: Jezus, wziąwszy z sobą dwunastu, mówił do nich: „Oto idziemy do Jerozolimy i wypełni się wszystko, co napisane jest przez Proroków o Synu Człowieczym”. I tak dalej.
_
Homilia świętego Grzegorza, Papieża
!Homilia 2. na Ewangelię
Nasz Odkupiciel, wiedząc naprzód, iż Jego męka wprowadzi w zamieszanie ducha Jego uczniów, na długo przedtem zapowiedział im trud swej męki i chwałę swego zmartwychwstania, aby widząc przepowiedzianą Jego śmierć, nie mieli wątpliwości, iż ujrzą Go również zmartwychwstałego. Ponieważ jednak jeszcze cieleśnie nastawieni uczniowie w żaden sposób nie mogli pojąć słów tajemnicy, Jezus uczynił cud. Na ich oczach niewidomy odzyskuje wzrok, aby ci, którzy nie rozumieli słów niebiańskiej tajemnicy, zostali umocnieni w swej wierze przez niebiańskie czyny.

[Responsory7]
R. Przyszedłem dzisiaj do źródła i modliłem się do Pana, mówiąc:
* Panie, Boże Abrahama, Ty spełniłeś moją prośbę.
V. Niechaj dziewczyna, której powiem: Daj mi wody z dzbana, abym się napił: a ona mi odpowie: Pij, panie, a i wielbłądy twe napoję; będzie tą, którą przeznaczył Pan dla syna pana mojego.
R. Panie, Boże Abrahama, Ty spełniłeś moją prośbę.

[Lectio8]
Ale cuda Pana i Zbawiciela Naszego tak mają być przyjmowane, bracia najdrożsi, by fakty te zarówno znajdowały wiarę w swej prawdziwości, jak i by przez swoje znaczenie coś nam mówiły. Wszak Jego dzieła jednocześnie coś ukazują przez możność i o czymś mówią przez tajemnicę. Oto bowiem nie mamy pojęcia, kim by miał być ów ślepiec w sensie historycznym — dowiedzieliśmy się jednak, kogo oznaczał w sensie mistycznym. Ślepcem wszak jest rodzaj ludzki — w swym pierwszym rodzicu wygnany z rajskich radości, nieświadom jasności niebiańskiego światła, cierpi on ciemności swego potępienia: a jednak przez obecność swego Odkupiciela zostaje on oświecony, by oglądał już radości wewnętrznego światła w pragnieniu i by na drodze życia stawiał kolejne kroki dobrych uczynków.

[Responsory8]
R. Pan powiedział do Abrama, mówiąc:
* Nie obawiaj się, Abramie, bo Ja jestem twoim obrońcą; nagroda twoja będzie sowita.
V. Albowiem Ja jestem Pan, Bóg twój, który ciebie wywiodłem z Ur chaldejskiego.
R. Nie obawiaj się, Abramie, bo Ja jestem twoim obrońcą; nagroda twoja będzie sowita.

[Lectio9]
Należy jednak zwrócić uwagę, że ślepiec zostaje oświecony, kiedy, jak jest powiedziane, Jezus przybliża się ku Jerychu. Jerycho wszak tłumaczy się jako księżyc, księżyc zaś w Piśmie Świętym występuje dla oznaczenia ułomności ciała — bo jego zmniejszanie się w czasie miesięcznego cyklu, symbolizuje ułomność naszej śmiertelności. Gdy więc nasz Stworzyciel przybliża się ku Jerychu, ślepiec powraca do światła — ponieważ gdy Bóstwo wzięło na siebie ułomność naszego ciała, rodzaj ludzki otrzymał światło, które wcześniej utracił. Przez to bowiem, że Bóg dźwiga to, co ludzkie, człowiek podnoszony jest ku temu, co Boże. Zaiste, słusznie opisuje się tego ślepca, podając, że siedzi on wedle drogi i żebrze; sama bowiem Prawda mówi: Jam jest droga (J 14, 6).

[Responsory9]
R. Ślepiec siedział przy drodze, gdy Pan przechodził, i zawołał do Niego: a Pan mu powiedział:
* Co chcesz, abym ci uczynił? * Panie, abym przejrzał.
V. A Jezus, zatrzymując się, rozkazał przywieść go do siebie. I gdy się przybliżył, zapytał go, mówiąc:
R. Co chcesz, abym ci uczynił?
&Gloria
R. Panie, abym przejrzał.

[Ant Laudes]
Według mnóstwa * litości twoich, Panie, zgładź nieprawość moję.
Bóg mój jesteś ty, * i wyznawać ci będę: Bóg mój jesteś ty, i wywyższać cię będę.
Do ciebie czuję * na świtaniu, Boże, abych widział moc twoję.
Hymn śpiewajcie * i wywyższajcie do na wieki.
Wszyscy Aniołowie * jego chwalcie Pana na niebie.

[Capitulum Laudes]
!1Kor 13:1
v. Bracia: Gdybych mówił językami ludzkiemi, i anielskiemi, a miłościbych nie miał, stałem się jako miedź brząkająca, albo cymbał brzmiący.
$Deo gratias

[Versum 2]
V. Panie, stałeś się nam ucieczką.
R. Od rodzaju do rodzaju.

[Ant 2]
Oto wstępujemy * do Jeruzalem: a skończy się wszystko, co napisano jest przez Proroków o Synu Człowieczym: bo będzie wydany poganom, i będzie naigrawany i oplwany. a ubiczowawszy, zabiją go: a dnia trzeciego zmartwychwstanie.

[Ant Prima]
Gdy szedł * Jezus, zbliżając się ku Jerychu, ślepy wołał do Niego, by wzrok mu przywrócił.

[Ant Tertia]
Do przechodzącego * Pana, ślepiec wołał: zmiłuj się nade mną, Synu Dawida.

[Ant Sexta]
A którzy szli wprzód, * fukali nań, aby milczał: lecz on tem więcéj wołał: Synu Dawidów, zmiłuj się nademną.

[Capitulum Sexta]
!1 Kor 13:8-9
v. Miłość nigdy nie ginie: choć proroctwa zniszczeją, chociaż języki ustaną, chociaż umiejętność będzie zepsowana. Albowiem po części znamy i po części prorokujemy.
$Deo gratias

[Ant Nona]
Ślepiec więcej * i więcej wołał, i Pan do oświecił.

[Capitulum Nona]
!1 Kor 13:13
v. A teraz trwają wiara, nadzieja, miłość, to troje; a z tych większa jest miłość.
$Deo gratias

[Versum 3]
V. Niech się wzniesie modlitwa moja.
R. Jako woń kadzidła przed obliczem Twoim.

[Ant 3]
A Jezus stanąwszy, * rozkazał przywieść ślepego do siebie, i rzekł mu: Co chcesz, abym ci uczynił? Panie, abym przejrzał. A Jezus mu rzekł: Przejrzyj, wiara twoja ciebie uzdrowiła. I natychmiast przejrzał i szedł za nim. wielbiąc Boga.