[Officium] Niedziela Sześćdziesiątnicy [Ant 1] Rzekł Pan * do Noego: Koniec wszelkiemu ciału przyszedł przedemną: uczyń sobie korab z drzewa heblowanego, i ocal wszystko nasienie w nim. [Oratio] Boże, Ty widzisz, że w żadnem z dzieł naszych nie pokładamy nadziei: spraw więc miłościwie, aby opieka Nauczyciela narodów: broniła nas przeciw wszelkim przeciwnościom. $Per Dominum [Lectio1] Z Księgi Rodzaju !Rdz 5:31; 6:1-4 31 Noe zaś gdy był piąci set lat, zrodził Sema, Chama, i Japheta. 1 A gdy się ludzie poczęli rozmnażać na ziemi, i zrodzili córki: 2 widząc synowie Boży córki ludzkie, iż były piękne, wzięli sobie za żony ze wszystkich, które obrali. 3 I rzekł Bóg: Nie będzie trwał duch mój na wieki w człowieku, gdyż jest ciałem: i będą dni jego sto i dwadzieścia lat. 4 A Olbrzymowie byli na ziemi w one dni; bo gdy weszli synowie Boży do córek ludzkich, a one porodziły: ci są mocarze od wieku, mężowie sławni. [Responsory1] R. Rzekł do Noego: Koniec wszelkiemu ciału przyszedł przedemną: napełniona jest ziemia nieprawością od oblicza ich: * A ja wytracę ich z ziemi. V. Uczyń sobie korab z drzewa heblowanego: mieszkaniczka w nim poczynisz. R. A ja wytracę ich z ziemi. [Lectio2] !Rdz 6:5-8 5 A widząc Bóg, że wiele było złości ludzkiéj na ziemi, a wszystka myśl serca była napięta ku złemu po wszystek czas: 6 żal mu było, że uczynił człowieka na ziemi: i ruszony serdeczną boleścią wewnątrz rzekł: 7 Wygładzę człowieka, któregom stworzył z obliczności ziemie: od człowieka aż do zwierząt: od ziemopłazu aż do ptastwa powietrznego; bo mi żal, żem je uczynił. 8 Noe zaś nalazł łaskę przed Panem. [Responsory2] R. Noe mąż sprawiedliwy i doskonały był w rodzajach swoich, z Bogiem chodził: * I uczynił wszystko, cokolwiek mu Bóg rozkazał. V. Uczynił sobie korabia, i ocalił całe plemię swoje. R. I uczynił wszystko, cokolwiek mu Bóg rozkazał. [Lectio3] !Rdz 6:9-15 9 Noego rodzaje te są. Noe mąż sprawiedliwy i doskonały był w rodzajach swoich, z Bogiem chodził. 10 I zrodził trzech synów, Sema, Chama, i Japhetha. 11 Ale ziemia skaziła się przed Bogiem, i napełniła się nieprawością. 12 A gdy ujrzał Bóg ziemię być skażoną; (bo wszelkie ciało popsowało było drogę swą na ziemi): 13 rzekł do Noego: Koniec wszelkiemu ciału przyszedł przedemną: napełniona jest ziemia nieprawością od oblicza ich: a ja wytracę je z ziemią. 14 Uczyń sobie korab z drzewa heblowanego: mieszkaniczka w nim poczynisz, i namażesz klijem wewnątrz i zewnątrz. 15 A uczynisz go tak: Trzysta łokci będzie długość korabia, pięćdziesiąt łokci szerokość, a trzydzieści łokci wysokość jego. [Responsory4] R. Zbudował Noe ołtarz Panu: ofiarował na nim całopalenia: zawoniał Pan wonność wdzięczności i błogosławił mu mówiąc: * Rośćcie i mnóżcie się, a napełniajcie ziemię. V. Oto ja postanowię przymierze moje z wami i z nasieniem waszem po was. R. Rośćcie i mnóżcie się, a napełniajcie ziemię. [Responsory5] R. Łuk mój położę na obłokach, powiedział Pan do Noego: * I wspomnię na przymierze moje z wami. V. A gdy okryję obłokami niebo, ukaże się łuk mój na obłokach. R. I wspomnię na przymierze moje z wami. [Lectio7] Czytanie Ewangelii świętej według Łukasza !Łk 8:4-15 Onego czasu: Gdy zgromadziła się rzesza wielka i z miast zdążali do Jezusa, mówił w przypowieści: „Wyszedł siewca rozsiewać ziarna swoje”. I tak dalej. _ Homilia świętego Grzegorza, Papieża !Homilia 15. na Ewangelię Czytanie Świętej Ewangelii, któreście, bracia najdrożsi, przed chwilą usłyszeli, nie wykładu wymaga, lecz napomnienia. Skoro bowiem sama Prawda Je wyłożyła, to ułomność ludzka nie ośmiela się tego roztrząsać. Jest jednak w samym wykładzie Pańskim coś, co z niepokojem powinniście zważyć — bo jeślibyśmy my wam mówili, że ziarno oznacza słowo, pole — świat ptaki — demony, ciernie — bogactwa, to może wasz umysł wahałby się, czy nam uwierzyć. Stąd też sam Pan osobiście raczył wyjaśnić to, co mówił, byście umieli szukać znaczeń rzeczy, także i w tych miejscach, których osobiście nie zechciał wyjaśnić. [Responsory7] R. Błogosławił Bóg Noego i syny jego, i rzekł do nich: * Rośćcie i mnóżcie się, a napełniajcie ziemię. V. Oto ja postanowię przymierze moje z wami i z nasieniem waszem po was. R. Rośćcie i mnóżcie się, a napełniajcie ziemię. [Lectio8] Wykładając więc to, co powiedział, ujawnił, że mówi poprzez figury, by dać wam pewność na czas, kiedy my w swej ułomności będziemy wam odsłaniać znaczenie użytych przez Niego figur. Któż by mi bowiem kiedykolwiek uwierzył, gdybym chciał interpretować ciernie jako bogactwa — zwłaszcza, że te pierwsze kolą, a drugie sprawiają przyjemność? A jednak są to ciernie — bo myśli o nich ranią umysł jak ukłucia, a kiedy pociągną go one aż do grzechu, wówczas powodują krwawienie, jakby zadały ranę. Słusznie też w tym miejscu — wedle świadectwa innego Ewangelisty — nie nazywa Pan bogactw inaczej jak oszukańczymi. [Responsory8] R. Oto ja postanowię przymierze moje z wami i z nasieniem waszem po was: * Więcej nie będzie potop pustoszący ziemię. V. Łuk mój położę na obłokach, i będzie znakiem przymierza między mną a między ziemią. R. Więcej nie będzie potop pustoszący ziemię. [Lectio9] Są bowiem oszukańcze — nie mogą z nami długo pozostawać; są oszukańcze, bo nie usuwają ubóstwa naszego ducha. Jedyne zaś prawdziwe bogactwa to te, które czynią nas bogatymi w cnoty. Jeśli więc, bracia najdrożsi, tak bardzo pragniecie być bogaci, kochajcie prawdziwe bogactwa. Jeśli pragniecie osiągnąć szczyt prawdziwej godności, dążcie do królestwa niebiańskiego. Jeśli miłujecie chwałę zaszczytów, zabiegajcie o policzenie was między tamten niebieski dwór aniołów. Słowa Pana, które przyjęliście uszami, zatrzymajcie w duchu. Mowa Boga jest bowiem pożywieniem ducha. I kiedy usłyszana nauka nie pozostaje we wnętrzu pamięci, to tak jakby chory żołądek wyrzucał przyjęte pożywienie. Ale gdy kto nie przyswaja pokarmu, to przecież jego stan uważa się za beznadziejny. [Responsory9] R. Gdy zgromadziła się rzesza wielka i z miast zdążali do Niego, mówił w przypowieści: * Wyszedł siewca rozsiewać ziarna swoje. V. A gdy siał, jedno padło na ziemię, na rodzajną, i gdy wzrosło, wydało plon stokrotny. R. Wyszedł siewca rozsiewać ziarna swoje. &Gloria R. Wyszedł siewca rozsiewać ziarna swoje. [Ant Laudes] Według wielkiego miłosierdzia * twego zmiłuj się nademną, Boże. Jeśli Pan * będzie mi zbawicielem, nie będę się bał, coby mi uczynił człowiek. W zasłonie * będę wołał wczesnym rankiem: Boże, Boże mój, do ciebie czuję na świtaniu. Hymn zaśpiewajmy * Panu, Bogu naszemu. Na wysokości, * chwalcie Boga. (sed rubrica tridentina aut rubrica monastica) Na bębnie i na piszczałce: * na strónach i na organiech, chwalcie Boga. [Capitulum Laudes] !2Kor 11:19-20 v. Bracia: Albowiem radzi znosicie bezrozumne, będąc sami rozumnymi. Bo znosicie, jeźli was kto w niewolą podbija, jeźli kto pożera, jeźli kto bierze, jeźli się kto wynosi, jeźli was kto w gębę bije. $Deo gratias [Ant 2] Gdy się wielka * rzesza schodziła do Jezusa, i z miast kwapili się do Niego, rzekł przez podobieństwo: Wyszedł, który sieje, siać nasienie swoje. [Ant Prima] Nasienie padło * na ziemię dobrą, i przyniosło owoc w cierpliwości. [Ant Tertia] Którzy słowo Boże * dokładnie w sercu zatrzymywają, owoc przynoszą w cierpliwości. [Ant Sexta] Nasienie padło * na ziemię dobrą, i przyniosło owoc, jedno setny, drugie sześćdziesiątny. [Capitulum Sexta] !2Kor 11:25 v. Trzykroć byłem bit rózgami, razem był ukamionowan, trzykrociem się z okrętem rozbił, przez dzień i przez noc byłem w głębi morskiéj. $Deo gratias [Ant Nona] Jeśli naprawdę, bracia, * bogatymi być chcecie, prawdziwe bogactwa miłujcie. [Capitulum Nona] !2Kor 12:9 v. Rad się tedy przechwalać będę w krewkościach moich, aby we mnie mieszkała moc Chrystusowa. $Deo gratias [Ant 3] Wam dane jest * wiedzieć tajemnice królestwa Bożego, a innym przez podobieństwo, rzekł Jezus uczniom swoim.