[Officium]
Piątek Suchych dni Wielkiego Postu

[Officium] (rubrica innovata)
Piątek I tygodnia Wielkiego Postu

[Lectio1]
Czytanie Ewangelii świętej według Jana
!J 5:1-15
Onego czasu: Było święto żydowskie i przyszedł Jezus do Jerozolimy. I tak dalej.
_
Homilia świętego Augustyna, Biskupa
!Traktat 17. na Ewangelię wg św. Jana, w 1. połowie
Zobaczmy, co to znaczy, że nasz Pan, zachowując jedność tajemnicy, tylko jednego spomiędzy wielu chorych chciał uleczyć. Znalazł w jego latach jakąś liczbę choroby. Był złożony chorobą od lat trzydziestu ośmiu. Ponieważ ta liczba bardziej należy do choroby, niż do zdrowia, należy nieco dokładniej ją wyłożyć. Chcę, abyście pilnie uważali; niech Pan pomoże, abym odpowiednio mówił, a wy abyście należycie słuchali. Liczba czterdzieści, jako święta, jako objaw doskonałości jest nam wskazana. Sądzę, drodzy, iż jest to wam wiadome. Poświadczają to bardzo często Pisma Boże. Post tą liczbą jest uświęcony, jak dobrze o tym wiecie. Albowiem i Mojżesz przez czterdzieści dni pościł i Eliasz tyleż, a i sam Pan nasz i Zbawiciel Jezus Chrystus tę liczbę postu wypełnił. Przez Mojżesza okazany jest Zakon, przez Eliasza oznaczani są Prorocy, przez Pana oznaczona jest Ewangelia. Toteż na owej górze trzech się ukazało, gdzie Pan ukazał się uczniom w blasku swego oblicza i szaty swojej. Objawił się bowiem pośród Mojżesza i Eliasza, jakby Ewangelia miała mieć poświadczenie od Zakonu i Proroków.

[Lectio2]
A więc czy to w Zakonie, czy u Proroków, czy w Ewangelii liczba czterdzieści odnosi się do postu. Wielki zaś i ogólny post polega na wstrzymaniu się od niegodziwości, od niedozwolonych uciech światowych. Na tym zasadza się doskonały post, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych, rozsądnie, sprawiedliwie i pobożnie żyli na tym świecie. Jaką nagrodę temu postowi Apostoł przypisuje? Tak mówi dalej: Oczekując owej błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa. W tym więc świecie jakby czterdziestodniowy post zachowujemy, gdy nasze życie jest prawe, gdy wstrzymujemy się od niegodziwości i niedozwolonych uciech. A ponieważ ta wstrzemięźliwość nie będzie bez nagrody, oczekujemy owej błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa. Gdy nadzieja się urzeczywistni, otrzymamy w nagrodę po denarze. Taka bowiem zapłata wręczona jest robotnikom według Ewangelii pracującym w winnicy, a jak wierzę, o tym pamiętacie. Nie potrzeba bowiem wszystkiego przypominać, jakbyście byli niedokształceni i nieuświadomieni. Denar więc, który otrzymał nazwę od liczby dziesięć, jest udzielany; a gdy go się złączy z liczbą czterdziestu, staje się pięćdziesiątką, toteż z wysiłkiem obchodzimy Czterdziestnicę przed Paschą, a natomiast, jakby otrzymawszy zapłatę, radujemy się przez Pięćdziesiątnicę po odbyciu Paschy.

[Lectio3]
Pamiętajcie o tym, co na początku wam przedłożyłem o liczbie trzydziestu ośmiu lat u owego chorego. Chcę wyjaśnić, dlaczego tę liczbę trzydzieści osiem bardziej do choroby niż do zdrowia się stosuje. A więc, jak powiedziałem, pełnią Zakonu jest miłość. Do wypełnienia Zakonu we wszystkich dziełach należy liczba czterdzieści. Dwa są przykazania miłości przez Pana ukazane: Będziesz miłował Pana Boga twego ze wszystkiego serca twego i ze wszystkiej duszy twojej, i ze wszystkiej myśli twojej i Będziesz miłował bliźniego twego jako siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach cały Zakon zawisł i Prorocy. Słusznie i wdowa wrzuciła wszystko, co miała – dwa pieniążki – do skarbony Boga. Słusznie i właściciel gospody otrzymał dwa pieniążki, aby troszczył się o uzdrowienie chorego, którego rozbójnicy poranili; słusznie i u Samarytan Jezus dwa dni przebywał, aby w miłości ich umocnić. W podwójnej więc owej liczbie, która coś dobrego oznacza, szczególniej ukazuje się dwojaka miłość. Jeśli więc liczba czterdzieści wyraża doskonałość Zakonu, a Zakon wypełnia się tylko w tym podwójnym przykazaniu miłości, to dlaczego się dziwisz, iż ten był chory, który miał lat czterdzieści bez dwóch?

[Ant 2]
Anioł Pański * zstąpił z nieba, i poruszała się woda i ozdrowiał.

[Oratio 2]
Bądź, Panie, miłościwy ludowi swemu: a jako dajesz mu uczucie pobożności, tak też wspieraj go łaskawie swą pomocą.
$Per Dominum

[Ant 3]
Ten który mnie uleczył * rzekł mi: weźmij łoże twe, a idź w pokoju.

[Oratio 3]
Wysłuchaj nas, miłosierny Boże, i serca nasze racz światłem łaski swojej oświecić.
$Per Dominum