[Officium]
IX Niedziela po Pięćdziesiątnicy

[Ant 1]
Gdy zabrał Pan * Eliasza przez wicher do nieba, Elizeusz wołał: Ojcze mój, wozie Izraelów, i woźnico jego.

[Oratio]
Nakłoń ucha Twego i bądź miłosierny na prośby błagających Cię, Boże, abyś zaś mógł wysłuchać proszących Cię, spraw, niechaj oto proszą, co się Tobie podoba.
$Per Dominum

[Lectio1]
Początek Czwartej Księgi Królewskiej
!4 Krl 1:1-4
1 A Moab wykroczył potem przeciw Izraelowi, jako umarł Achab.
2 I spadł Ochozyasz przez kratę z sale swéj, którą miał w Samaryi, i rozniemógł się: i wyprawił posły, mówiąc do nich: Idźcie, poradźcie się Beelzebuba, boga Akkaron, jeźli żyć mogę z téj niemocy mojéj.
3 A Aniół Pański rzekł do Eliasza Thesbitczyka, mówiąc: Wstań, a idź przeciwko posłom króla Samaryjskiego i będziesz mówił do nich: Azaż niemasz Boga w Izraelu, że się idziecie radzić Beelzebuba, boga Akkaron?
4 Przetóż tak mówi Pan: Z łóżka, na któreś wstąpił, nie zstąpisz, ale śmiercią umrzesz.

[Lectio2]
!4 Krl 1:4-6
4 I poszedł Eliasz.
5 I wrócili się posłowie do Ochozyasza, który im rzekł: Czemuście się wrócili?
6 A oni mu odpowiedzieli: Zabieżał nam mąż i rzekł do nas: Idźcie a wróćcie się do króla, który was posłał, a powiecie mu: To mówi Pan: Izali, że nie było Boga w Izraelu, posyłasz radzić się Beelzebuba, boga Akkaron? Przeto z łóżka, na któreś wystąpił, nie zstąpisz, ale śmiercią umrzesz.

[Lectio3]
!4 Krl 1:7-10
7 Który im rzekł: Co za osoba i odzienie jest tego męża, który wam zabieżał i mówił te słowa?
8 A oni odpowiedzieli: Mąż kosmaty i pasem skórzanym na biodrach opasany. Który rzekł: Eliasz Thesbitczyk jest.
9 I posłał do niego rotmistrza pięćdziesiątnika i pięćdziesiąt, którzy byli pod nim: który poszedł do niego, i siedzącemu na wierzchu góry, rzekł: Człowiecze Boży, król rozkazał, abyś zszedł.
10 A odpowiadając Eliasz, rzekł pięćdziesiątnikowi: Jeźlim jest człowiek Boży, niech zstąpi ogień z nieba, a niech cię pożre i pięćdziesiąt twoich. Zstąpił tedy ogień z nieba i pożarł go i pięćdziesiąt, którzy z nim byli.

[Lectio7]
Czytanie Ewangelii świętej według Łukasza
!Łk 19:41-47
Onego czasu: Gdy się przybliżył Jezus do Jeruzalem i ujrzał miasto, zapłakał nad nim, mówiąc: „Gdybyś i ty poznało i właśnie w ten dzień twój to, co jest ku pokojowi twemu, a teraz zakryte jest przed oczyma twymi”. I tak dalej.
_
Homilia świętego Grzegorza, Papieża
!Homilia 39. na Ewangelię
Z płaczem opisuje Pan to obalenie Jerozolimian, które dokonało się za sprawą władców rzymskich Wespazjana i Tytusa, to wie dobrze każdy, kto czyta historię tegoż wywrócenia. Rzymscy bowiem władcy ujawnieni zostają wówczas, kiedy powiedziane zostaje: Albowiem przyjdą na cię dni i otoczą cię nieprzyjaciele twoi wałem. Także i to co zostaje dodane: Nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu poświadczone już jest przez samo przeniesienie owego miasta — bo skoro teraz zbudowane ono zostało w tym miejscu, gdzie za bramą został ukrzyżowany Pan, to wcześniejsze owo Jeruzalem, jak to jest powiedziane, zostało gruntownie wywrócone.

[Lectio8]
Zostaje też dopowiedziane, z powodu jakiej winy została mu wymierzona kara wywrócenia go: Dlatego, iżeś nie poznało czasu nawiedzenia twego. Wszak nawiedzić je raczył przez tajemnicę Swego Wcielenia Stwórca wszystkich rzeczy — ale ono nie wspomniało na bojaźń Jego i na ukochanie Go. Stąd też w proroctwie nawet ptaki niebieskie przywołane zostają na świadectwo dla skarcenia serca ludzkiego: Kania w powietrzu poznała czas swój, synogarlica i jaskółka, i bocian strzegły czasu przyjścia swego, a lud mój nie poznał sądu Pańskiego (Jer 8, 7).

[Lectio9]
Odkupiciel zawczasu bowiem opłakał upadek wiarołomnego miasta — upadek, o którym, ono samo nie wiedziało, że na nie przyjdzie. Słusznie mówi do owego miasta płaczący Pan: O, gdybyś i ty poznało, posłuchaj, płakałobyś ty, które teraz cieszysz się, bo nie wiesz, co ci zagraża. Stąd też dodane zostaje: i w ten dzień twój, co ku pokojowi twemu. Bo skoro oddawało siebie przyjemnościom ciała, a nie patrzyło w przyszłość na zła, jakie mają nadejść, to rzeczy, które mogły być ku jego pokojowi, miało w dniu swoim.
&teDeum

[Ant 2]
Gdy się przybliżał * Pan do Jerozolimy, ujrzawszy miasto, płakał nad niem, mówiąc: Iż gdybyś i ty poznało: albowiem przyjdą na cię dni i obtoczą cię nieprzyjadele twoi wałem: i oblegą cię i ścisną cię zewsząd: i na ziemię cię obalą: dlatego iżeś nie poznało czasu nawiedzenia twego, alleluja.

[Ant 3]
Napisano jest bowiem: * Iż dom mój, dom modlitwy jest dla wszystkich narodów: a wyście go uczynili jaskinią zbójców: i uczył na każdy dzień w kościele.