[Officium]
VI Niedziela po Pięćdziesiątnicy

[Ant 1]
Proszę, Panie, * oddal nieprawość sługi twego; bomci głupie uczynił.

[Oratio]
Boże zastępów, od którego wszelkie dobro pochodzi, wiej w serca nasze miłość Imienia Twego i wzmóż w nas ducha pobożności, wzmacniając to, co w nas jest dobrego, a wzmocnione, umiłowaniem pobożności zachowaj.
$Per Dominum

[Lectio1]
Z Drugiej Księgi Królewskiej
!2 Sm 12:1-4
1 Posłał tedy Pan Nathana do Dawida: który gdy przyszedł do niego, rzekł mu: Dwaj mężowie byli w jednem mieście, jeden bogaty, a drugi ubogi.
2 Bogaty miał owiec i wołów bardzo wiele:
3 Lecz ubogi zgoła nic nie miał oprócz owce jednéj maluczkiéj, którą był kupił i wychował, i która zrosła u niego pospołu z synmi jego, chleb jego jedząc, i z kubka jego pijąc, i na łonie jego sypiając, i była mu jako córka.
4 A gdy jakiś podróżny przyszedł do bogatego, on nie chcąc wziąć z owiec i z wołów swoich, aby uczynił ucztę gościowi onemu, który był przyszedł do niego, wziął owcę męża ubogiego i nagotował jeść człowiekowi, który był przyszedł do niego.

[Lectio2]
!2 Sm 12:5-9
5 I rozgniewany gniewem Dawid na onego człowieka bardzo, rzekł do Nathana: Żywie Pan, że synem śmierci jest mąż, który to uczynił.
6 Owcę czworako nagrodzi przeto, że to słowo uczynił a nie zfolgował. 
7 I rzekł Nathan do Dawida: Tyś jest ten człowiek. Tak mówi Pan, Bóg Izraelów: Jam cię pomazał za króla nad Izraelem i jam cię wyrwał z ręki Saulowéj.
8 I dałem tobie dom pana twego i żony pana twego do łona twego, i dałem ci dom Izraelski i Judzki: a małoli na tem, przydam ci daleko większe rzeczy.
9 Czemużeś tedy wzgardził słowo Pańskie, abyś czynił złość przed oczyma memi? Uryasza Hethejczyka zabiłeś mieczem, a żonęś jego wziął sobie za żonę, i zamordowałeś go mieczem synów Ammon.

[Lectio3]
!2 Sm 12:10-16
10 Przetóż nie odejdzie miecz z domu twego aż na wieki, tem, żeś mną wzgardził i wziąłeś żonę Uryasza Hethejczyka, aby twoją żoną była.
11 A tak to mówi Pan: Oto ja wzbudzę na cię złe z domu twego, a pobiorę żony twe przed oczyma twemi, i dam je bliźniemu twemu, a będzie spał z żonami twemi przed oczyma słońca tego,
12 boś ty uczynił potajemnie, ale Ja uczynię to słowo przed oczyma wszystkiego Izraela i przed oczyma słońca.
13 I rzekł Dawid do Nathana: Zgrzeszyłem Panu. I rzekł Natban do Dawida: Pan téż przeniósł grzech twój: nie umrzesz. 
14 Wszakóż, iżeś dał przyczynę bluźnienia nieprzyjaciołom Pańskim dla słowa tego: syn, któryć się urodził, śmiercią umrze.
15 I wrócił się Nathan do domu swego. Pan téż zaraził niemocą dziecię, które urodziła żona Uryaszowa Dawidowi, i zwątpiono o niem.
16 I prosił Dawid Pana za dziecięciem: i pościł się Dawid postem, a wszedłszy osobno, leżał na ziemi.

[Lectio7]
Czytanie Ewangelii świętej według Marka
!Mk 8:1-9
Onego czasu: Gdy rzesza wielka była z Jezusem, a nie miała co jeść, przywoławszy uczniów, rzekł im: „Żal mi tego ludu, bo oto już od trzech dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść”. I tak dalej.
_
Homilia świętego Ambrożego, Biskupa
!Księga 6., do rozdz. 9. Ewangelii wg św. Łukasza, w 1. połowie
Pokarm łaski niebiańskiej został udzielony dopiero po uzdrowieniu owej chorej na krwotok niewiasty, będącej figurą Kościoła, i po wyznaczeniu Apostołów na głosicieli Ewangelii o Królestwie Bożym. Zważ jednak, komu został udzielony. Nie próżniakom, nie tym, którzy przebywają w mieście, jakby w Synagodze, lub tym, którzy piastują jakieś wysokie w świecie stanowiska, lecz tym, którzy na pustkowiu szukają Chrystusa. Tych bowiem, którzy nie są zadufani w sobie, Chrystus przyjmuje i z nimi Słowo Boże rozmawia nie o sprawach tego świata, lecz o Królestwie Bożym. Tym zaś, którzy cierpią na jakieś cielesne słabości, chętnie udziela lekarstwa.

[Ant 2]
Gdy wielka rzesza * była z Jezusem, a nie mieli coby jedli; wezwawszy uczniów swoich rzekł im: Żal mi ludu: iż oto już trzy dni trwają przy mnie a nie mają, coby jedli, alleluja.

[Ant 3]
Żal * mi ludu: iż oto już trzy dni trwają przy mnie, a nie mają coby jedli: a jeśli ich opuszczę głodnych do domów ich, ustaną na drodze, alleluja.