[Officium]
Najświętszego Serca Pana Naszego Jezusa Chrystusa

[Ant Vespera]
Słodkiem jarzmem Twojem * panuj Panie w pośrodku nieprzyjaciół Twoich.;;109
Miłosierny * a litościwy Pan: dał pokarm tym, którzy się Go boją.;;110
Weszła * w ciemnościach światłość prawym; miłościwy i miłosierny Pan.;;111
Cóż oddam * Panu za wszystko co mi dobrze czynił?;;115
U Pana jest * ubłaganie i obfite u Niego odkupienie.;;129

[Hymnus Vespera]
v. Oto jak dumny, pyszny zastęp
Naszych okrutnych, srogich zbrodni
Zranił niewinne Serce Boga,
Który wszak na to nie zasłużył.
_
Włócznią, co drga w żołdaka dłoni
Nasze kierują przewinienia,
A grot jej twardy wyostrzyły
Śmiertelne nasze grzechy, zbrodnie.
_
Kościół się rodzi z przebitego
Boku Chrystusa, a podwoje
Tej arki, tamże położone
Są, dla zbawienia wszechnarodów.
_
Stąd wiekuistej łaski zdroje
Siedmioramienną płyną rzeką,
Byśmy zbrukane szaty nasze
Omyli we Krwi Barankowej.
_
Hańbą jest wracać nam do zbrodni,
Które rozdarły Boże Serce;
Współzawodniczmy więc, by gorzał
W sercach płomienny znicz miłości.
_
Jezu, niech Tobie będzie chwała,
Który nam z serca łaski zlewasz,
Z Ojcem — z Ożywicielem, Duchem,
I Przez nieskończone wieki.
Amen.

[Versum 1]
V. Weźmijcie jarzmo Moje na się, a uczcie się odemnie.
R. Żem jest cichy, i pokornego serca.

[Ant 1]
Przyszedłem * ogień miotać na ziemię a czegóż chcę jedno aby był zapalon?

[Oratio]
Boże, który nam najmiłosierniej nieskończone skarby miłości w Sercu Syna swojego, grzechami naszemi zranionem zgotować raczyłeś, daj, prosimy Cię, abyśmy składając Mu powinną służbę serca, przynosili zarazem godne owoce zadośćuczynienia.
$Per eumdem

[Octava 1]
!Wspominamy Oktawę Najświętszego Serca Pana Naszego Jezusa Chrystusa
Przyszedłem * ogień miotać na ziemię a czegóż chcę jedno aby był zapalon?
_
V. Weźmijcie jarzmo Moje na się, a uczcie się odemnie.
R. Żem jest cichy, i pokornego serca.
_
Boże, który nam najmiłosierniej nieskończone skarby miłości w Sercu Syna swojego, grzechami naszemi zranionem zgotować raczyłeś, daj, prosimy Cię, abyśmy skiadając Mu powinną służbę serca, przynosili zarazem godne owoce zadośćuczynienia.
$Per eumdem

[Invit]
Serce Jezusa, z miłości do nas zranione * Pójdźmy uwielbiać.

[Hymnus Matutinum]
v. Błogosławiony Stwórco świata,
Chryste, Odkupicielu wszystkich,
Światłości z światłości Ojcowskiej,
I Boże prawdziwy z Boga.
_
Miłość twoja Cię przynagliła
Do przyjęcia ciała śmiertelnego,
Abyś, jako nowy Adam,
Oddał, co ów stary postradał.
_
Owa miłość to dobroczynny
Stwórca ziemi i morza i gwiazd,
Litujący się nad błędami ojców
I kruszący nasze pęta.
_
Niechaj z Serca twego nie ustępuje
Ona moc miłości wysławianej;
Z źródła tego niechaj narody
Czerpią łaskę odpuszczenia.
_
Dlatego przeszyte zostało włócznią
I dlatego zniosło rany,
Aby nas z grzechów obmyło
Wodą płynącą i krwią.
_
Jezu, niech Tobie będzie chwała,
Który nam z serca łaski zlewasz,
Z Ojcem — z Ożywicielem, Duchem,
I Przez nieskończone wieki.
Amen.

[Ant Matutinum]
Myśli * serca jego od narodu do narodu.;;32
U ciebie * jest zdrój żywota; strumieniem rozkoszy twojéj napoisz nas Panie.;;35
Człowiek * pokoju mego, który jadał chleb mój, wielkie uczynił nademną podejście.;;40
V. Weźmijcie jarzmo Moje na się, a uczcie się odemnie.
R. Żem jest cichy, i pokornego serca.
Królem wszystkiéj ziemie * Bóg; będzie królował nad narody.;;46;
Gdy się frasowało * serce moje, na skale wywyższyłeś mię.;;60
Według mnóstwa * boleści moich w sercu mojem: twoje pociechy uweseliły duszę moję.;;93
V. Rzekłem, Panie, zmiłuj się nade mną.
R. Uzdrów duszę moją, bo zgrzeszyłem przeciw Tobie.
Którzy miłujecie Pana, * wysławiajcie pamiątkę świętobliwości jego.;;96
Oglądały * wszystkie kraje ziemie zbawienie Boga naszego.;;97
Będę tobie śpiewał * między narody, albowiem wielkie jest nad niebiosa miłosierdzie twoje.;;107
V. Uczynił pamiątkę dziwów swoich litościwy Pan.
R. Dał pokarm tym, którzy się go boją.

[Lectio1]
Z Proroka Jeremiasza
!Jr 24:5-7
5 To mówi Pan, Bóg Izraelski: Poznam zaprowadzenie Judzkie, którem wypuścił z tego miejsca do ziemie Chaldejskiéj, na dobre.
6 I położę oczy moje na nie ku zlitowaniu, i wrócę do téj ziemie, i zbuduję je a nie skażę, i wszczepię je a nie wyrwę.
7 I dam im serce, aby mię znali, żem Ja jest Pan. I będą mi ludem, a Ja im będę Bogiem; bo się nawrócą do mnie całem sercem swojem.

[Responsory1]
R. Postanowię téż z nimi przymierze wieczne i nie przestanę im dobrze czynić: i bojaźń moję dam do serca ich.
* Aby nie odstępowali odemnie.
V. I będę się weselił nad nimi, gdy im dobrze uczynię, w wszystkiem sercem mojem.
R. Aby nie odstępowali odemnie.

[Lectio2]
!Jr 30:18-19; 30:21-24
18 To mówi Pan: Oto Ja przywrócę zaprowadzenie namiotów Jakóbowych, i zmiłuję się nad dachy jego i zbuduje się miasto na wysokości swojéj, i kościół według porządku swego założon będzie.
19 I wynidzie z nich chwała i głos igrających:
21 I będzie wódz jego z niego, a książę z pośrodku jego wywiedzion będzie, i przytulę go, i przystąpi do mnie. Bo któż to jest, któryby przytulił serce swe, aby się przybliżył ku mnie? mówi Pan.
22 I będziecie mi ludem, a Ja wam będę Bogiem.
23 Oto wicher Pański, zapalczywość wychodząca, burza spadająca na głowie niezbożnych odpocznie.
24 Nie odwróci Pan gniewu zapalczywości, aż uczyni, i nie wypełni myśl serca swego: na ostatku dni wyrozumiecie to.

[Responsory2]
R. By mi był złorzeczył nieprzyjaciel mój, wżdybych był wytrwał:
* Ale ty, człowiecze jednomyślny, któryś pospołu zemną jadał pokarmy.
V. I by był ten, który mię nienawidział, przeciwko mnie wielkie rzeczy mówił: snadźbych się był skrył przed nim.
R. Ale ty, człowiecze jednomyślny, któryś pospołu zemną jadał pokarmy.

[Lectio3]
!Jr 31:1-3; 1:31-33
1 Czasu onego, mówi Pan, będę Bogiem wszystkim rodzajom Izraeolwym, a oni będą mi ludem.
2 To mówi Pan: Nalazł łaskę na puszczy lud, który został po mieczu, pójdzie na swój pokój Izrael.
3 Z daleka Pan mi się okazał. A miłością wieczną umiłowałem cię, dlatego przyciągnąłem litując się.
31 Oto dni przychodzą, mówi Pan, i postanowię z domem Izraelskim i z domem Judzkim przymierze nowe:
32 Nie według przymierza, którem z ojcy ich postanowił w dzień, któregom ujął rękę ich, abych je wywiódł z ziemie Egipskiéj: przymierze, które zgwałcili, a Jam panował nad nimi, mówi Pan.
33 Ale to będzie przymierze, które postanowię z domem Izraelowym, po onych dniach, mówi Pan: Dam zakon mój do wnętrzności ich, a na sercu ich napiszę go: i będę im Bogiem, a oni będą mi ludem.

[Responsory3]
R. I gdyśmy byli umarłymi przez grzechy, ożywił nas społem Bóg w Chrystusie.
* Dla zbytniéj miłości swojéj, którą nas umiłował.
V. Aby okazał w nadchodzących wiekach obfite bogactwa łaski swojéj.
R. Dla zbytniéj miłości swojéj, którą nas umiłował.
&Gloria
R. Dla zbytniéj miłości swojéj, którą nas umiłował.

[Lectio4]
Wśród wielu cudownych odkryć świętego nauczania i pobożności, przez które plany Bożej Mądrości są codziennie objaśniane Kościołowi, mało które rzuca się w oczy tak, jak niesamowity postęp poczyniony przez nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Bardzo często, zaiste, w ciągu ostatnich stuleci, Ojcowie, Doktorzy i święci czcili miłość naszego Odkupiciela: mówili, że rana otwarta w boku Chrystusa jest ukrytą fontanną wszelkich łask. Ponadto, począwszy od średniowiecza, kiedy wierni zaczęli okazywać czulszą pobożność dla świętego Człowieczeństwa Zbawiciela, dusze kontemplacyjne zaczęły mieć w zwyczaju przenikanie przez tę ranę niemalże do samego Serca, zranionego z miłości do ludzi. Od tego czasu ta forma kontemplacji stała się tak bliska wszystkim osobom wiodącym pobożne życie, że nie było zakątka ani zakonu, w którym, w tym okresie, nie znaleziono by dających o niej świadectwo. Wreszcie, w ostatnich wiekach, najszczególniej w tym okresie, gdy heretycy, w imię fałszywej pobożności, starali się odwieść Chrześcijan od przyjmowania Najświętszej Eucharystii, cześć dla Najświętszego Serca zaczęła być praktykowana publicznie, początkowo dzięki wysiłkom św. Jana Eudesa, który nie bez słuszności nazywany jest założycielem liturgicznego kultu Najświętszych Serc Jezusa i Maryi.

[Responsory4]
R. Blisko jest Pan wszystkim, którzy go wzywają:
* Wszystkim, którzy go wzywają w prawdzie.
V. Litościwy i miłościwy, Pan, cierpliwy i wielce miłosierny.
R. Wszystkim, którzy go wzywają w prawdzie.

[Lectio5]
W celu ustanowienia w pełni i w całości kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa, i dla rozpowszechnienia go na całym świecie, sam Bóg wybrał jako swoje narzędzie pokorną dziewicę z zakonu Nawiedzenia, św. Małgorzatę Marię Alacoque, która już w swoich najmłodszych latach płonęła miłością ku Sakramentowi Eucharystii, i której Chrystus Pan wielekroć się objawił i zechciał wyjawić bogactwa i żądania swego boskiego Serca. Najsławniejszym z tych objawień jest to, w którym Jezus objawił się jej w modlitwie przed Najświętszym Sakramentem, ukazał jej swoje Święte Serce, żalił się, że Jego nieskończona miłość spotkała się ze zniewagami i niewdzięcznością od rodzaju ludzkiego, i polecił jej zaangażować się w ustanowienie nowego święta, w piątek po oktawie Bożego Ciała, kiedy to jego Serce powinno być uwielbiane z należną czcią, a zniewagi wyrządzone przez grzeszników wynagradzane godnym zadośćuczynieniem. Ale nikt nie wie, jak wielu i jak wielkich przeszkód doświadczyła ta służebnica Boża w wypełnianiu polecenia Chrystusa. Obdarowana jednak siłą przez samego Pana i wspierana przez pobożnych kierowników duchowych, którzy wykazywali się niemal niewiarygodną gorliwością, aż do czasu swojej śmierci nie przestała wiernie wypełniać obowiązku powierzonego jej przez niebo.

[Responsory5]
R. Wyznawam tobie, Ojcze, Panie nieba i ziemie, iżeś to zakrył od mądrych i rozumnych.
* A objawiłeś to malutkim.
V. Tak, Ojcze, iż się tak upodobało przed tobą.
R. A objawiłeś to malutkim.

[Lectio6]
Wreszcie, w roku 1765, Najwyższy Pasterz Klemens XIII zaaprobował Mszę i Oficjum ku czci najświętszego Serca Jezusa, a Pius IX rozszerzył je na cały Kościół. Odtąd kult Najświętszego Serca, jak przepełniająca się rzeka zmywająca wszystkie przeszkody, rozlał się po całej ziemi, i o brzasku nowego stulecia, Leon XIII, ogłaszając jubileusz, zdecydował poświęcić całą ludzkość Świętemu Sercu. To poświęcenie zostało uczynione poprzez wiele uroczystych obrzędów, we wszystkich kościołach Katolickiego świata, i spowodowało ogromny wzrost tego nabożeństwa, prowadząc do niego nie tylko narody, ale i pojedyncze rodziny, w których niezliczone rzesze poświęcały się boskiemu Sercu, oddając się pod Jego królewską władzę. W końcu, by uroczystość ta, przez swoją wzniosłość, odpowiadała pełniej powszechnej pobożności Chrześcijan, Najwyższy Pasterz Pius XI podniósł rangę Najświętszego Serca Jezusa do rangi rytu zdwojonego pierwszej klasy z oktawą, a ponadto, ażeby naprawić krzywdy spowodowane pogwałceniem praw Chrystusa, najwyższego Króla i najbardziej miłującego Pana, i celem opłakania grzechów narodów, zarządził, by corocznie, w dniu tejże uroczystości, recytowano modlitwy ekspiacyjne we wszystkich kościołach chrześcijańskiego świata.

[Responsory6]
R. Wszyscy narodowie, któreśkolwiek stworzył, przyjdą.
* A pokłonią się przed tobą, Panie.
V. I będą sławić imię twoje, albowiemeś ty wielki i czyniący cuda.
R. A pokłonią się przed tobą, Panie.
&Gloria
R. A pokłonią się przed tobą, Panie.

[Lectio7]
Czytanie Ewangelii świętej według Jana
!J 19:31-37
Onego czasu: Żydzi (ponieważ był to dzień Przygotowania), aby przez szabat ciała nie zostały na krzyżu (albowiem on dzień szabatu był uroczysty), prosili Piłata, aby im połamano nogi i zdjęto ich. I tak dalej.
_
Homilia świętego Bonawentury, Biskupa
!Księga o Drzewie Życia, nr 30
Aby z boku spoczywającego na Krzyżu Chrystusa mógł się zrodzić Kościół, a zarazem aby się wypełniło Pismo, które mówi: Zobaczą, kogo przebodli, Pan Bóg dozwolił, iż jeden z żołnierzy, uderzając włócznią, otworzył najświętszy bok. Popłynęła zeń krew i woda, stając się zapłatą naszego zbawienia. Ona to, płynąc z samego źródła, z wnętrza serca Chrystusowego, dała sakramentom Kościoła moc udzielania życia łaski, a dla tych, którzy już żyją w Chrystusie, stała się napojem ze źródła wody wytryskującej ku żywotowi wiecznemu. Powstań więc, duszo, przyjaciółko Chrystusa, czuwaj nieustannie, tam przyłóż usta, aby zaczerpnąć wody ze zdrojów Zbawiciela.

[Responsory7]
R. Ja, gdy nad ziemię podwyższony będę,
* Wszystko do siebie przyciągnę.
V. A mówił to, oznajmując, jaką śmiercią miał umrzeć.
R. Wszystko do siebie przyciągnę.

[Lectio8]
!Mistyczny krzew winny, rozdz. 3.
Skoro już raz przyszliśmy do Serca najsłodszego Pana Jezusa i dobrze nam tu być, nie odchodźmy zbyt łatwo od Niego. O jak dobrze i miło mieszkać w tym Sercu. O najlepszy Jezu! Serce twoje, jest cennym skarbem, perłą kosztowną, którą znaleźliśmy, przekopawszy pole Twego Ciała. Któż odrzuciłby tę perłę? Czyż raczej nie oddam wszystkich innych pereł i za cenę wszystkich moich myśli i uczuć nie nabędę dla siebie owej jedynej, zrzucając wszelką moją troskę na Serce dobrego Jezusa, a ono na pewno mnie podtrzyma. Tak więc Twoim i moim, odnalezionym sercem, o najsłodszy Jezu, będę się modlił do Ciebie, mojego Boga. Przyjmij moje modlitwy w świątyni wysłuchania, co więcej – przygarnij mnie do Twojego Serca.

[Responsory8]
R. Bądźmyż tedy naśladowcami Bożymi.
* I postępujmy w miłości.
V. Jako i Chrystus umiłował nas i wydał samego siebie za nas.
R. I postępujmy w miłości.
&Gloria
R. I postępujmy w miłości.

[Lectio9]
Twój bok po to został przebity, aby nam umożliwić wejście. Twoje Serce po to zostało zranione, abyśmy mogli zamieszkać w nim, uwolnieni od zewnętrznych zamętów. Także dlatego zostało zranione, abyśmy przez widzialną ranę ujrzeli niewidzialną ranę miłości. W jaki sposób mógł lepiej okazać tę żarliwość miłości, jeżeli nie przez to, że pozwolił zranić włócznią nie tylko ciało, ale również samo Serce? Cielesna więc rana ukazuje duchową ranę. Któż nie kochałby tego Serca tak zranionego? Któż tak kochającemu nie odwzajemniłby się miłością? Któż tak czystego nie wziąłby w ramiona? My więc, którzy jeszcze pozostajemy w ciele, ile tylko możemy, kochajmy wzajemnie Kochającego! Weźmy w ramiona naszego Zranionego, któremu bezbożni rolnicy (jakby przekopując pole) przebili ręce i nogi, bok i Serce. Módlmy się, aby nasze serce, dotychczas twarde i nieskruszone, raczył związać węzłem i zranić strzałą swojej miłości.
&teDeum

[Ant Laudes]
Jeden z żołnierzy * włócznią otworzył bok Jego, a natychmiast wyszła krew i woda.
Stał Jezus * i wołał mówiąc: Jeśli kto pragnie niech do Mnie przyjdzie a pije.
Miłością wieczną * umiłował nas Bóg, przeto gdy został podwyższony od ziemi przyciągnął nas do Serca swojego, litując się.
Pójdźcie do Mnie * wszyscy, którzy pracujecie i jesteście obciążeni, a Ja was ochłodzę.
Synu, * daj mi serce twoje, a oczy twoje niech strzegą dróg Moich.

[Capitulum Laudes]
!Ef 3:8-9
v. Bracia: Mnie najmniejszemu ze wszystkich świętych dana jest łaska ta, abym między pogany przepowiadał niedościgłe bogactwa Chrystusowe, a iżbym objaśnił wszystkim, który jest szalunek tajemnice zakrytéj od wieków w Bogu.
$Deo gratias

[Hymnus Laudes]
v. O Serce, arko, zawierająca prawo
Nie dawnej niewoli,
Lecz łaski, lecz przebaczenia,
Lecz i miłosierdzia.
_
O Serce, niepokalany przybytku
Nowego Przymierza,
Świątynio od dawnej świętsza
I zasłono od rozdartej pożyteczniejsza.
_
Ciebie miłość chciała mieć
Zranione otwartym ciosem,
Abyśmy czcili rany
Miłości niewidzialnej,
_
Pod tym znakiem miłości
Znosząc cierpienia krwawe i mistyczne,
Obie złożył ofiary
Chrystus kapłan.
_
Któżby miłującego nie miłował wzajemnie?
Któż odkupiony nie pokochał
I w Sercu owem nie obrał
Sobie wiecznego mieszkania?
_
Jezu, niech Tobie będzie chwała,
Który nam z serca łaski zlewasz,
Z Ojcem — z Ożywicielem, Duchem,
I Przez nieskończone wieki.
Amen.

[Versum 2]
V. Będziecie czerpać z weselem wodę.
R. Ze źródeł Zbawicielowych.

[Ant 2]
Albowiem się to stało, * aby się wypełniło Pismo gdy mówi: Ujrzą, kogo przebodli. 

[Octava 2]
!Wspominamy Oktawę Najświętszego Serca Pana Naszego Jezusa Chrystusa
Albowiem się to stało, * aby się wypełniło Pismo gdy mówi: Ujrzą, kogo przebodli. 
_
V. Będziecie czerpać z weselem wodę.
R. Ze źródeł Zbawicielowych.
_
Boże, który nam najmiłosierniej nieskończone skarby miłości w Sercu Syna swojego, grzechami naszemi zranionem zgotować raczyłeś, daj, prosimy Cię, abyśmy skiadając Mu powinną służbę serca, przynosili zarazem godne owoce zadośćuczynienia.
$Per eumdem

[Lectio Prima]
!Ef 3:17-19
v. W miłości wkorzenieni i ugruntowani, żebyście mogli pojąć z wszystkimi świętymi, która jest szerokość i długość i wysokość i głębokość: i poznać miłość Chrystusową przewyższającą naukę, abyście byli napełnieni wszelakiéj zupełności Bożéj.

[Responsory Tertia]
R.br. Weźmijcie jarzmo Moje na się * A uczcie się odemnie.
R. Weźmijcie jarzmo Moje na się * A uczcie się odemnie.
V. Żem jest cichy, i pokornego serca.
R. A uczcie się odemnie.
&Gloria
R. Weźmijcie jarzmo Moje na się * A uczcie się odemnie.
_
V. Rzekłem: Panie, zmiłuj się nade mną.
R. Uzdrów duszę moją, bo zgrzeszyłem przeciw Tobie.

[Capitulum Sexta]
!Ef 3:14-17
v. Dlatego klękam na kolana moje ku Ojcu Pana naszego Jezusa Chrystusa, aby wam dał wedle bogactw chwały swéj, żebyście byli mocą utwierdzeni przez Ducha jego we wnętrznego człowieka: Aby mieszkał Chrystus przez wiarę w sercach waszych.
$Deo gratias

[Responsory Sexta]
R.br. Rzekłem: Panie, * Zmiłuj się nade mną.
R. Rzekłem: Panie, * Zmiłuj się nade mną.
V. Uzdrów duszę moją, bo zgrzeszyłem przeciw Tobie.
R. Zmiłuj się nade mną.
&Gloria
R. Rzekłem: Panie, * Zmiłuj się nade mną.
_
V. Uczynił pamiątkę dziwów swoich litościwy Pan.
R. Dał pokarm tym, którzy się go boją.

[Capitulum Nona]
@:Lectio Prima
$Deo gratias

[Responsory Nona]
R.br. Uczynił pamiątkę dziwów swoich * Litościwy Pan.
R. Uczynił pamiątkę dziwów swoich * Litościwy Pan.
V. Dał pokarm tym, którzy się go boją.
R. Litościwy Pan.
&Gloria
R. Uczynił pamiątkę dziwów swoich * Litościwy Pan.
_
V. Będziecie czerpać z weselem wodę.
R. Ze źródeł Zbawicielowych.

[Ant Vespera 3]
Jeden z żołnierzy * włócznią otworzył bok Jego, a natychmiast wyszła krew i woda.;;109
Stał Jezus * i wołał mówiąc: Jeśli kto pragnie niech do Mnie przyjdzie a pije.;;110
Miłością wieczną * umiłował nas Bóg, przeto gdy został podwyższony od ziemi przyciągnął nas do Serca swojego, litując się.;;115
Pójdźcie do Mnie * wszyscy, którzy pracujecie i jesteście obciążeni, a Ja was ochłodzę.;;127
Synu, * daj mi serce twoje, a oczy twoje niech strzegą dróg Moich.;;147

[Versum 3]
@:Versum 2

[Ant 3]
Lecz przyszedłszy * do Jezusa, gdy Go ujrzeli już umarłego, nie łamali goleni Jego, ale jeden z żołnierzy włócznią otworzył bok Jego, a natychmiast wyszła krew i woda.

[Oratio3]
Obrońco nadzieję w Tobie pokładających, Boże, bez którego niema nic stałego ani świętego: pomnóż miłosierdzie Twoje nad nami, abyśmy pod rządami i przewodnictwem Twojem tak przeszli przez dobra doczesne, by nie utracić wiecznych.
$Per Dominum

[Octava 3]
!Wspominamy Oktawę Najświętszego Serca Pana Naszego Jezusa Chrystusa
Lecz przyszedłszy do Jezusa, gdy Go ujrzeli już umarłego, nie łamali goleni Jego, ale jeden z żołnierzy włócznią otworzył bok Jego, a natychmiast wyszła krew i woda.
_
V. Będziecie czerpać z weselem wodę.
R. Ze źródeł Zbawicielowych.
_
Obrońco nadzieję w Tobie pokładających, Boże, bez którego niema nic stałego ani świętego: pomnóż miłosierdzie Twoje nad nami, abyśmy pod rządami i przewodnictwem Twojem tak przeszli przez dobra doczesne, by nie utracić wiecznych.
$Per Dominum