[Officium]
Wigilja Pięćdziesiątnicy

[LectioJudae1]
Początek Listu Powszechnego Błogosławionego Judy Apostoła.
!Jd 1:1-4
1 Judas, sługa Jezusów Chrystusów, a brat Jakóbów, tym, którzy są w Bogu Ojcu umiłowani, a w Jezusie Chrystusie zachowani i wezwani:
2 Miłosierdzie i pokój i miłość niech się wam wypełni.
3 Najmilejsi, wszelaką pilność czyniąc, abym do was pisał o społecznem waszem zbawieniu, miałem za potrzebną pisać wam, prosząc, abyście bojowali o wiarę raz świętym podaną.
4 Albowiem wtrącili się niektórzy ludzie, (którzy dawno na ten sąd są naznaczeni), niezbożni, którzy Boga naszego łaskę obracają w rozpustność, i przą się samego Panującego i Pana naszego Jezusa Chrystusa.

[Responsory1] (rubrica 1960)
R. Ja prosić będę Ojca i innego Pocieszyciela da wam,
* Aby pozostał z wami na zawsze, Ducha prawdy, alleluja.
V. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was, a jeśli odejdę, poślę Go do was.
R. Aby pozostał z wami na zawsze, Ducha prawdy, alleluja.

[LectioJudae2]
!Jd 1:5-8
5 A chcę wam przypomnieć, gdyż raz wszystko wiecie, iż Jezus, wybawiwszy lud z ziemie Egipskiéj, zasię te potracił, którzy nie wierzyli.
6 A Anioły, którzy nie zachowali zacności swéj, ale mieszkanie swoje opuścili, na sąd dnia wielkiego związkami wiecznemi pod chmurą zachował.
7 Jako Sodoma i Gomorra i pograniczne miasta tymże sposobem zwszeteczniawszy i udawszy się za cudzem ciałem, stały się przykładem ognia wiekuistego, karanie cierpiąc.
8 Tak i ci ciało plugawią i zwierzchność odrzucają i majestat bluźnią.

[Responsory2] (rubrica 1960)
R. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was, a jeśli odejdę, poślę Go do was.
* Lecz gdy On przyjdzie, nauczy was wszelkiej prawdy, alleluja.
V. Bo nie od siebie mówić będzie, ale cokolwiek usłyszy, powie, i co ma nadejść, wam oznajmi.
R. Lecz gdy On przyjdzie, nauczy was wszelkiej prawdy, alleluja.
&Gloria
R. Lecz gdy On przyjdzie, nauczy was wszelkiej prawdy, alleluja.

[LectioJudae3]
!Jd 1:9-13
9 Gdy Michał Archaniół z djabłem spór wiódł, spierając się o ciało Mojżeszowe, nie śmiał podnieść sądu bluźnierskiego, ale rzekł: Niech ci Pan rozkaże.
10 A ci, czegokolwiek nie wiedzą, bluźnią: a cokolwiek z przyrodzenia jako nieme bydło rozumieją, w tem się psują.
11 Biada im, iż się drogą Kainową udali, a zwiedzieniem Balaamowem i zapłatą rozpuścili się, a w przeciwieństwie Korego poginęli.
12 Cić są plugawcy, na biesiadach swoich spólnie biesiadujący bez bojaźni, samych siebie pasący, obłoki bezwodne, które od wiatrów tam i sam unoszone bywają, drzewa jesienne, nieużyteczne, dwakroć pomarłe, wykorzenione,
13 wały srogie morskie, przez piany zelżywości swoje wyrzucające, gwiazdy błąkające się, którym burza ciemności na wieki jest zachowana.

[Lectio7]
Czytanie Ewangelii świętej według Jana
!J 14:15-21
Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: „Jeśli Mnie miłujecie, zachowujcie przykazania moje. A Ja prosić będę Ojca, i innego Pocieszyciela da wam”. I tak dalej.
_
Homilia świętego Augustyna, Biskupa
!Traktat 74. na Ewangelię wg św. Jana, pod koniec, i Traktat 75.
W tym, co powiedział: Prosić będę Ojca, i innego Pocieszyciela da wam, Jezus okazał, że i sam jest Pocieszycielem. Pocieszyciel bowiem, czyli Paraklet, oznacza ‘rzecznika’, a o Chrystusie powiedziano: Mamy u Ojca rzecznika, Jezusa Chrystusa Sprawiedliwego. Tak zaś oświadczył, iż świat nie może przyjąć Ducha Świętego, jak powiedziano: Mądrość ciała wroga jest Bogu, ponieważ nie jest i nawet być nie może poddana prawu Bożemu; jakbyśmy powiedzieli: Niesprawiedliwość sprawiedliwą być nie może. Mówiąc w tym miejscu o świecie, miał na myśli tych, którzy miłują świat, ale ta miłość nie pochodzi od Ojca. A zatem miłość do świata, którą usiłujemy w nas zmniejszać i wyniszczać, sprzeciwia się miłości Bożej, która rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany.

[Lectio8]
Świat Go zatem nie może przyjąć, bo Go nie widzi ani Go nie zna. Miłość bowiem światowa nie ma duchowych oczu, którymi Duch Święty oglądany być może; nie można Go ujrzeć inaczej, jak tylko w sposób duchowy. Lecz wy Go poznacie – powiada – bo u was pozostanie i w was będzie przebywał. Będzie przeto u nich, aby pozostać; nie pozostanie, aby być; najpierw bowiem należy gdzieś być, aby tam pozostać! Aby zaś nie sądzono, iż powiedziano: „U was pozostanie”, w takim sensie, w jakim się mówi o gościu, który u człowieka zwykł pozostawać, Pan nasz wyjaśnił, co ma na myśli, gdy mówiąc: U was pozostanie, zaraz dodał, że: W was będzie przebywał.

[Lectio9_1]
A więc duchowo, niewidzialnie jest przez nas widziany. Jeśli w nas nie przebywa, nie może być w nas Jego wiedza. Tak samo widzimy w sobie i nasze sumienie. Widzimy bowiem twarz innego, a swej widzieć nie możemy, sumienie zaś widzimy swoje, cudzego nie widzimy. Jednakże sumienie jest tylko w nas, natomiast Duch Święty może też być bez nas; dany zaś jest, aby i w nas był. Lecz takim, jakim jest, nie może być widziany i znany, jeśli Go w nas nie ma. 

[Lectio9_2]
Po przyobiecaniu Ducha Świętego, aby nikt nie sądził iż Jezus zamiast siebie chciał Go udzielić po to, żeby już z nimi nie pozostawać, powiedział im: Nie pozostawię was sierotami, przyjdę do was. Choć więc Syn Boga uczynił nas przybranymi synami swego Ojca i chciał, abyśmy dzięki łasce mieli za Ojca Tego, kto z natury jest Jego Ojcem, to jednak i On sam swe ojcowskie uczucie niejako okazał, mówiąc: Nie pozostawię was sierotami.