[Officium]
Środa II tygodnia po Oktawie Wielkanocy

[Lectio1]
Z Dziejów Apostolskich
!Dz 20:17-24
17 A z Miletu posławszy do Ephezu, przyzwał starszych kościelnych.
18 Którzy gdy przyszli do niego i byli wespółek, rzekł im: Wy wiecie od pierwszego dnia, któregom wszedł do Azyi, jakom z wami był przez wszystek czas.
19  19 Służąc Panu z wszelaką pokorą i ze łzami i pokusami, które na mię przychadzały z zasadzek żydowskich:
20 Jakom nie opuścił nic pożytecznego, żebych wam oznajmić nie miał i nauczyć was jawnie i po domiech.
21 Oświadczając Żydom i poganom  pokutę ku Bogu i wiarę w Pana naszego, Jezusa Chrystusa.
22 A teraz oto ja związany duchem, idę do Jeruzalem, nie wiedząc, co w niem na mię przyjść ma.
23 Jedno, że Duch Święty po wszystkich mieściech świadczy mi, powiadając, że mię więzienia i utrapienia czekają w Jeruzalem.
24 Ale za nic sobie tego nie ważę, i zdrowia mego drożéj sobie nie szacuję, niźli mnie samego, bym tylko dokończył biegu mego i posługi, którąm wziął od Pana Jezusa, ku oświadczeniu Ewangelii łaski Bożéj.

[Lectio2]
!Dz 20:25-31
25 A teraz oto ja wiem, że nie oglądacie więcéj oblicza mego wy wszyscy, przez którem przeszedł, przepowiadając królestwo Boże.
26 Przetóż oświadczam się wam dnia dzisiejszego, żem czysty jest ode krwie wszystkich.
27 Albowiemem się nie chronił, żebych wam nie miał oznajmiać wszelkiéj rady Bożéj.
28 Pilnujcie sami siebie i wszystkiéj trzody, nad którą was Duch Ś. postanowił biskupami, abyście rządzili kościół Boży, którego nabył krwią swoją.
29 Jać wiem, że po odejściu mojem wnidą między was wilcy drapieżni, nie folgując trzodzie.
30 I z was samych powstaną mężowie mówiący przewrotności, aby odwiedli ucznie za sobą.
31 Dlategóż czujcie, pomniąc, żem przez trzy lata w nocy i we dnie nie przestawał napominać z was każdego ze łzami.

[Lectio3]
!Dz 20:32-38
32 A teraz poruczam was Bogu i słowu łaski jego, który mocen jest zbudować i dać dziedzictwo między wszystkimi poświęconymi.
33 Srebra i złota, albo szaty żadnegom nie pożądał.
34 Jako sami wiecie, iż moim potrzebom i tych, którzy są ze mną, służyły te ręce. 
35 Wszystkom wam ukazał, iż tak pracując potrzeba podejmować słabe, a pamiętać na słowo Pana Jezusowe, że on mówił: Szczęśliwsza jest dawać, niżeli brać.
36 A gdy to rzekł, klęknąwszy na kolana swe, modlił się z nimi wszystkimi.
37 I stał się płacz wielki wszystkich, a upadając na szyi Pawłowéj, całowali go.
38 Będąc najbardziej żałośni z słowa, które powiedział, że więcéj nie mieli oglądać oblicza jego. I prowadzili go do okrętu.

[Ant 2]
Idźcie, oznajmijcie * braciéj mojéj, alleluja, aby poszli do Galilei, alleluja: tam mię ujrzą, alleluja, alleluja, alleluja.

[Ant 3]
Jako mię zna Ojciec, * i Ja znam Ojca, a duszę moję kładę za owce moje, alleluja.