[Officium]
Poniedziałek Wielkanocny

[Oratio]
Boże, któryś przez uroczystość wielkanocną zbawienie światu zgotował, zlewaj, prosimy Cię i nadal na lud Twój obfitość darów niebieskich, aby, osiągnąwszy doskonałą wolność, zasłużyli dojść do życia wiecznego.
$Per Dominum.

[Lectio1]
Czytanie Ewangelii świętej według Łukasza
!Łk 24:13-35
Onego czasu: Dwaj z uczniów Jezusa tegoż dnia szli do miasteczka, zwanego Emaus, które oddalone było o sześćdziesiąt stadiów od Jeruzalem. I tak dalej.
_
Homilia świętego Grzegorza, Papieża
!Homilia 23. na Ewangelię
Słyszeliście, najdrożsi bracia, jak dwom uczniom, będącym w drodze, nie wierzącym w Jego zmartwychwstanie, ale o Nim rozmawiającym, Pan się ukazał, lecz nie w takiej postaci, żeby poznać Go mogli. Pan więc to uczynił przed ich cielesnymi oczami, co się w nich wewnętrznie działo na oczach ich serca. Oni wewnętrznie i kochali Go, i mieli wątpliwość co do Niego. Tak też Pan zewnętrznie był przy nich obecny, ale kim był, im nie okazał. Gdy mówili o Nim, przystąpił do nich, a że weń wątpili, ukrywał swą postać, przez którą poznać Go mogli.

[Responsory1]
R. Maria Magdalena i druga Maria wczesnym rankiem poszły do grobu.
* Jezusa, którego szukacie, nie ma tu, zmartwychwstał, jako zapowiedział, podąży przed wami do Galilei, tam go ujrzycie, alleluja, alleluja.
V. I bardzo rano w pierwszy dzień tygodnia przyszły do grobu, gdy już wzeszło słońce: A wszedłszy, ujrzały młodzieńca siedzącego po prawej stronie.
R. Jezusa, którego szukacie, nie ma tu, zmartwychwstał, jako zapowiedział, podąży przed wami do Galilei, tam go ujrzycie, alleluja, alleluja.

[Lectio2]
Wprawdzie do nich mówił, karcił zatwardziałość ich serca, wyjaśniał im teksty Pisma Świętego, które o Nim mówiły, ponieważ jednak dla ich serc był jeszcze obcym, udawał, jakby chciał jeszcze iść dalej. Po łacinie „udawać”, czyli „fíngere”, znaczy również „kształtować”. Dlatego tych, co zajmują się kształtowaniem gliny, czyli garncarzy, zwie się w tym języku „fíguli”. (Pan, udając przed uczniami, jednocześnie kształtował ich ducha). Nic więc sama Prawda dwuznacznie nie uczyniła, lecz Jezus ukazał się im zewnętrznie takim, jakim był w ich sercach. Mieli być wewnętrznie wypróbowani, czy, nie kochając Go jeszcze jako Boga, mogą Go przynajmniej miłować jako obcego.

[Responsory2]
R. Zmartwychwstał Dobry Pasterz, który swoje życie oddał za owce swoje i raczył śmierć ponieść za swoją owczarnię.
* Alleluja, alleluja, alleluja.
V. Albowiem na Paschę naszą został ofiarowany Chrystus.
R. Alleluja, alleluja, alleluja.
&Gloria
R. Alleluja, alleluja, alleluja.

[Lectio3]
Ponieważ jednak miłość nie mogła być obcą dla tych, z którymi szła Prawda, zapraszają Jezusa w gościnę, jakby wędrowca. Dlaczego jednak mówimy „zapraszają”, skoro jest napisane: I przymusili Go. Z tego przykładu widać, iż obcych należy nie tylko zapraszać w gościnę, lecz nalegać do korzystania z niej. Zastawiają stół, podają chleb i potrawy. I Boga, którego nie poznali przy wykładzie Pisma Świętego, poznają przy łamaniu chleba. Przy słuchaniu więc przykazań Boga nie zostali oświeceni, otrzymali światło przy ich spełnianiu; napisane jest bowiem: Nie ci, którzy słuchają Zakonu, sprawiedliwymi są przed Bogiem, ale ci, którzy Zakon pełnią, będą usprawiedliwieni. Kto więc to, co usłyszał, chce zrozumieć, niech się śpieszy to, co już zdołał zrozumieć, w czyn wprowadzić. Oto Pan nie był poznany, gdy mówił, ale dał się poznać, gdy posiłek Mu podano.
&teDeum

[Ant 2]
Jezus przybliżył się * do uczniów swoich w drodze i szedł z nimi: a oczy ich były zatrzymane, aby Go nie poznali: i zganił ich, mówiąc: O głupi, a leniwego sdrca ku wierzeniu temu wszystkiemu, co powiedzieli Prorocy, alleluja.

[Ant 3]
Cóż to są za rozmowy, * które idąc macie między sobą, a jesteście smutni? Alleluja.