[Officium]
Środa II tygodnia po Objawieniu

[Lectio1]
Z Drugiego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian
!2 Kor 7:1-3
1 Mając tedy, najmilejsi, te obietnice, oczyszczajmyż się od wszelakiej zmazy ciała i ducha, wykonywając poświęcenie w bojaźni Bożéj.
2 Przyjmijcie nas. Żadnegośmy nie ukrzywdzili, żadnegośmy nie skazili, żadnegośmy nie oszukali.
3 Nie ku potępieniu naszemu mówię; bośmy przedtem powiedzieli, iż w sercach naszych jesteście, żebyśmy spół umarli, i spół żyli.

[Lectio2]
!2 Kor 7:4-7
4 Mam wielką ufność u was, mam wielką pochwałę z was, pełenem pociechy, nader obfituję weselem w każdem utrapieniu naszem.
5 Albowiem i gdyśmy przyszli do Macedonii, ciało nasze żadnego odpoczynienia nie miało, aleśmy ucierpieli wszelkie utrapienie: zewnątrz walki, a wewnątrz strachy.
6 Ale który cieszy uniżone, pocieszył nas, Bóg, przyjściem Tytusowem.
7 A nie tylko przyjściem jego, ale téż pociechą, którą ucieszony jest z was, oznajmując nam chęć waszę, płacz wasz, wasze za mię zastawiania, tak żem się więcéj weselił.

[Responsory2]
R. Gotowe serce moje, Boże, gotowe serce moje:
* Będę śpiewał i grał, Panu.
V. Powstań, chwało moja, powstań, harfo i cytro, wstanę na świtaniu.
R. Będę śpiewał i grał, Panu.

[Lectio3]
!2 Kor 7:8-10
8 Iż chociam was zasmucił w liście, nie żal mi, a chociażbym téż żałował, widząc, iż on list (chociaż na godzinę) zasmucił was:
9 teraz raduję się, nie iżeście się zasmucili, ale iżeście się zasmucili ku pokucie; albowiem byliście zasmuceni wedle Boga, żebyście w niwczem nie szkodowali z nas.
10 Bo smutek, który jest wedle Boga, pokutę ku zbawieniu nieodmienną sprawuje; lecz smutek świecki śmierć sprawuje.

[Responsory3]
R. Pomocniku mój, tobie będę śpiewał, iżeś ty, Boże, obrońca mój:
* Bóg mój, miłosierdzie moje.
V. Rozweselę się i rozraduję się w tobie: będę śpiewał imieniowi twemu, Najwyższy.
R. Bóg mój, miłosierdzie moje.