[Officium]
Wtorek II tygodnia po Objawieniu

[Lectio1]
Z Drugiego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian
!2 Kor 5:1-4
1 Bo wiemy, że jeźliby ziemski dom nasz tego mieszkania był zepsowany, iż budowanie mamy od Boga, dom nie rękoma robiony, wiekuisty w niebiesiech.
2 Albowiem w tym wzdychamy, żądając być przyobleczeni mieszkaniem naszem, które jest z nieba:
3 jeźliż jedno obleczonymi, a nie nagimi będziemy nalezieni.
4 Bo i którzy jesteśmy w tym przybytku, wzdychamy obciążeni, przeto, że nie żądamy być zwleczeni, ale przyobleczeni, aby pożarte było, co śmiertelne jest, od żywota.

[Responsory1]
R. Przyjmij w uszy, Boże, łzy moje: nie milcz, zfolguj mi:
* Bom ja jest mieszakniec u ciebie, i podróżny.
V. Niech ci się podoba, abyś mię wyrwał: * Panie, ku ratunku memu pośpiesz.
R. Bom ja jest mieszakniec u ciebie, i podróżny.

[Lectio2]
!2 Kor 5:6-10
6 Śmiemy tedy zawsze, wiedząc, że pókiśmy w ciele, pielgrzymujemy od Pana.
7 (albowiem przez wiarę chodzimy, a nie przez widzenie).
8 a śmiemy i dobrą wolą mamy pielgrzymować raczéj od ciała, a przytomnymi być Panu.
9 I dlatego usiłujemy, chociaż odległymi, chociaż przytomnymi, jemu się podobać.
10 Bo się wszyscy my musimy okazać przed stolicą Chrystusową, aby każdy odniósł własne sprawy ciała, według tego, co uczynił, lub dobre, lub złe.

[Responsory2]
R. Postawił Pan na skale nogi moje, i Bóg naprostował kroki moje:
* I wypuścił nową pieśń w usta moje.
V. Wysłuchał prośby moje: i wywiódł mię z dołu nędzy.
R. I wypuścił nową pieśń w usta moje.

[Lectio3]
!2 Kor 5:11-15
11 Wiedząc tedy strach Pański, ludzie namawiamy, lecz Bogu jawnymi jesteśmy. A spodziewam się, iż też w sumnieniach waszych jesteśmy jawnymi.
12 Nie znowu sami siebie wam zalecamy, ale wam dajemy przyczynę, abyście się chlubili z nas, żebyście mieli przeciwko tym, którzy się zalecają z wierzchu, a nie w sercu.
13 Bo choć od siebie odchodzimy Bogu, choć przy baczeniu jesteśmy, wam.
14 Albowiem miłość Chrystusowa przyciska nas, uważających to, iż jeźli jeden za wszystkie umarł, tedy wszyscy umarli.
15 a za wszystkie umarł Chrystus, aby i którzy żywią, już nie sami sobie żyli, ale temu, który za nie umarł i zmartwychwstał.

[Responsory3]
R. Jam rzekł: Panie, zmiłuj się nademną: 
* Uzdrów duszę moję, bom grzeszył tobie.
V. Od wszystkich nieprawości moich wyrwij mię, Panie.
R. Uzdrów duszę moję, bom grzeszył tobie.
&Gloria
R. Uzdrów duszę moję, bom grzeszył tobie.