[Officium]
IV Niedziela Adwentu

[Oratio]
Wzbudź, prosimy Cię, Panie, potęgę Twoją i przybądź; wspomóż nas mocą Twoją niechaj pomoc łaski Twojej przyśpieszy otrzymanie przebaczenia, któremu przeszkadzają grzechy nasze.
$Qui vivis

[Lectio1]
Z Proroka Izajasza
!Iz 35:1-7
1 Rozraduje się pusta i bezdróżna, i rozweseli się pustynia i zakwitnie jako lilia.
2 Rodząc rodzić będzie, i rozraduje się, weseląc się i chwaląc: chwała Libanu dana jest jéj, ozdoba Karmela i Saron: oni ujrzą chwałę Pańską i ozdobę Boga naszego.
3 Zmocnijcie ręce opadłe, a kolana zemdlałe posilcie.
4 Rzeczcie bojaźliwym: Zmocnijcie się a nie bójcie się: oto Bóg wasz przywiedzie pomstę odpłacenia: Bóg sam przyjdzie i zbawi was.
5 Tedy się otworzą oczy ślepych, i uszy głuchych będą otworzone.
6 Tedy wyskoczy chromy jako jeleń, i otworzony będzie język niemych; bo wyniknęły wody na puszczy i potoki w pustyni.
7 A która była sucha, będzie jeziorem, i pragnąca źródłami wód.

[Responsory1]
R. Trąbcie w trąby na Sionie, zwołajcie narody, głoście ludowi i mówcie:
* Oto Bóg Zbawiciel nasz przyjdzie.
V. Opowiadajcie, i dajcie słyszeć: mówcie i wołajcie.
R. Oto Bóg Zbawiciel nasz przyjdzie.

[Lectio2]
!Iz 35:7-10
7 W legowiskach, w których pierwéj smokowie przebywali, wznidzie zieloność trzciny i sitowia.
8 I będzie tam ścieżka i droga, i nazowią ją drogą świętą: nie pójdzie po niéj nieczysty; a ta wam będzie prosta droga, tak iżby głupi nie błądzili po niéj.
9 Nie będzie tam lwa, i zły zwierz nie będzie chodził po niéj, ani się tam znajdzie: i pójdą, którzy będą wybawieni.
10 A wykupieni od Pana nawrócą się i przyjdą na Syon z wychwalaniem, a wesele wieczne na głowie ich: radość i wesele otrzymają, a uciecze boleść i wzdychanie.

[Responsory2]
R. Nie będzie odjęty sceptr od Judy, ani wódz z biódr jego, aż przyjdzie, który ma być posłan:
* A on będzie oczekawaniem narodów.
V. Cudniejsze są oczy jego niż wino, a zęby jego bielsze niż mleko.
R. A on będzie oczekawaniem narodów.

[Lectio3]
!Iz 41:1-4
1 Niech milczą ku mnie wyspy, a narody niech odmienia siłę: niech przystąpią, a tedy niech mówią: Społem przystąpmy do sądu.
2 Kto zbudził od wschodu słońca sprawiedliwego, wezwał go, aby szedł za nim? poda przed nim narody i króle odzierży, da jako proch mieczowi jego, jako źdźbło od wiatru porwane łukowi jego?
3 Będzie je gonił, przejdzie w pokoju, ścieżka się nie ukaże na nogach jego.
4 Któż to sprawił i uczynił, wzywający rodzajów od początku? Ja Pan, pierwszy i ostateczny, Ja jestem.

[Lectio4]
Kazanie św. Leona, Papieża
!Kazanie 1 o poście miesiąca dziesiątego i o składkach
Jeżeli wiernie i mądrze rozważamy początki naszego stworzenia, to dochodzimy do wniosku, że człowiek dlatego został stworzony na obraz Boga, by być naśladowcą swego Stwórcy. Ta jest naturalna godność naszego pochodzenia, jeżeli w nas, jakby w jakiemś zwierciadle odbija się kształt Boskiej łaskawości. Do tego codziennie przywraca nas łaska Zbawiciela, gdy dźwiga się w drugim Adamie to, co upadło w pierwszym.

[Lectio5]
Przyczyną zaś naszego ratunku nie co innego jest, jeno miłosierdzie Boga, któregobyśmy nie miłowali, gdyby nas sam przedtem nie umiłował, i światłem swojem nie rozprószył ciemności naszej nieświadomości. Prorokuje o tem Pan przez świętego Izajasza: „I przywiodą ślepe na drogę, której nie widzą, i ścieżkami, których nie znali, uczynię, że chodzić będą; uczynię przed nimi ciemność światłością, a krzywe prostemi; te słowa uczyniłem im, a nie opuściłem ich” (Iz 42:16). A dalej: „Szukali mię, którzy się pierwej nie pytali; naleźli, którzy mię nie szukali” (Iz 45:1).

[Lectio6]
Jak się to stało, uczy nas Św. Jan: „Wiemy, że Syn Boży przyszedł i dał nam zmysł, abyśmy poznali prawdziwego Boga, a byli w prawdziwym Synu jego” (J 5:20). I znów: „My tedy miłujemy Boga, iż Bóg nas pierwej umiłował” (J 4:19). A zatem Bóg, miłując nas, przywraca w nas obraz swój, by zaś mógł w nas znaleźć kształt swej dobroci, daje nam możność czynienia tego, co sam czyni — mianowicie zapalając światło umysłu naszego, i rozgrzewając nas ogniem swej miłości, byśmy miłowali nie tylko jego, ale wszystko, co on miłuje.

[Lectio7]
Czytanie Ewangelii świętej według św. Łukasza
!Łk 3:1-6
Roku piętnastego panowania Tyberiusza cesarza, gdy Piłat Poncjusz zarządzał Judeą. I tak dalej.
_
Homilia świętego Grzegorza, Papieża
!Homilia 20. na Ewangelię, przed połową
Mówił Jan do rzesz, które wychodziły, aby były ochrzczone przez niego: Plemię żmijowe, kto wam pokazał, żebyście uciekali przed gniewem przyszłym? Gniew bowiem przyszły to kara ostatecznej pomsty — kara, jakiej nie będzie wówczas w stanie ujść grzesznik, który teraz nie ucieka się do żalów pokuty. A trzeba też zwrócić uwagę, Że źli potomkowie naśladujący działania złych rodziców nazywani są plemieniem żmijowym: bo przez to, że zadroszczą dobrym i prześladują ich, przez to, że wyrządzają im zło, przez to, że starają się zranić bliźnich — otóż, przez to wszystko podążają śladem swoich cielesnych przodków, jakby z zatrutych jadem rodziców zrodzeni zostali zatruci jadem synowie.

[Lectio8]
Lecz ponieważ już zgrzeszyliśmy, ponieważ omotani jesteśmy przez praktykowanie złych przyzwyczajeń — niech nam powie, co mamy czynić, byśmy byli w stanie uciekać przed gniewem przyszłym. A zatem dalej: Czyńcie tedy owoce godne pokuty. W słowach tych trzeba zwrócić uwagę na to, że Przyjaciel Oblubieńca napomina, że muszą być czynione nie tylko owoce pokuty, lecz owoce godne pokuty. Co innego bowiem jest czynić owoc pokuty, a co innego czynić owoc godny pokuty. Żeby bowiem mówić o owocach godnych pokuty, musimy wiedzieć, że każdy, kto nie dopuszcza się niczego, co niedozwolone, ma płynące stąd prawo, by korzystać z tego, co dozwolone — niech więc tak pełni dzieła pobożne, by, jeśli nie chce, nie porzucał spraw tego świata.

[Lectio9]
Ale gdyby ktoś popadł w grzech nierządu, lub może, co gorsza, w cudzołóstwo, to powinien odmawiać sobie rzeczy dozwolonych tym bardziej, im lepiej pamięta, że dopuścił się zakazanych. Bo i owoc dobrego czynu nie powinien być taki sam u tego który zawinił mniej i u tego, który zawinił więcej; albo też u tego, który nie upadł w niczym, u tego, który upadł tylko w niewielu sprawach i u tego, który popadł w wiele występków. A zatem przez to, co zostaje powiedziane — Czyńcie tedy owoce godne pokuty — angażowane jest sumienie każdego — by przez pokutę starało się o zyski dobrych czynów tylekroć większe, ilekroć cięższe przez winę wyrządziło sobie straty.

[Responsory9]
R. Przypatrzcie się, jak dostojny jest Ten, który przybywa zbawić narody: On jest Królem sprawiedliwości. 
* Jego wiek nie ma końca. 
V. Przybył dla nas jako Poprzednik, stawszy się Najwyższym Kapłanem na wieki według porządku Melchizedeka. 
R. Jego wiek nie ma końca. 
&Gloria
R. Jego wiek nie ma końca. 

[Ant Laudes]
Trąbcie w trąby * na Sionie bo przychodzi dzień Pański: oto przyjdzie ku wybawieniu nas, alleluja, alleluja.
Oto przyjdzie * pożądany narodom i napełni się dom Pański chwałą, alleluja.
I będą krzywe * prostemi, a ostre drogami gładkiemi: przyjdź, Panie, i nie opóźniaj się, alleluja.
Pan przyjdzie: * Wynijdźcie naprzeciw Niego i rzeczecie Wielka Jego moc i królestw Jego nie będzie końca: Bóg władca, Książe pokoju, alleluja, alleluja.
Wszechmogące słowo Twoje, * Panie, ze stolicy królewskiej przyjdzie, alleluja.

[Capitulum Laudes]
!1Kor 4:1-2
v. Bracia, tak niechaj człowiek o	nas rozumie, jako o sługach Chrystusowych i szafarzach tajemnic Bożych. To już szukają między szafarzami, aby który znaleziony był wiernym.
$Deo gratias

[Ant 2]
Zdrowaś Maryjo, * łaskiś pełna; Pan z Tobą: błogosławionaś ty między niewiastami, alleluja.

[Capitulum Sexta]
!1Kor 4:3
v. Ale u mnie to jest najmniejsza, żebych był od was sądzony, albo od dnia ludzkiego; lecz ani sam siebie sądzę.
$Deo gratias

[Capitulum Nona]
!1Kor 4:5
v. A tak nie sądźcie przed czasem, ażby Pan przyszedł, który téż oświeci zakrycia ciemności i objawi rady serc: a tedy chwała będzie każdemu od Boga.
$Deo gratias