[Ant 1]
Który nieba * tron zawierasz, i w głębie spoglądasz, Panie, Królu królów, ważysz góry, ziemię w dłoni dzierżysz: wysłuchaj nas, Panie, w jękach naszych.

[Lectio1]
Początek Księgi Proroka Ozeasza
!Oz 1:1-3
1 Słowo Pańskie, które się stało do Ozee, syna Beery, za dni Ozyasza, Joathana, Achaza, Ezechiasza, królów Judzkich, a za dni Jeroboama, syna Joas, króla Izrael.
2 Początek mówienia Pana w Ozee, i rzekł Pan do Ozee: Idź, pojmij sobie żonę wszetecznicę, a spłodź sobie syny wszeteczne; bo cudzołożąc cudzołożyć będzie ziemia od Pana.
3 I szedł a pojął Gomer, córkę Debelaim, i poczęła i porodziła mu syna.

[Lectio2]
!Oz 1:4-7
4 I rzekł Pan do niego: Nazów imię jego Jezrahel; bo jeszcze mało, a nawiedzę krew Jezrahel nad domem Jehu i uczynię, że ustanie królestwo domu Izraelskiego.
5 A dnia onego złamię łuk Izraelów w dolinie Jezrahel.
6 A poczęła jeszcze i porodziła córkę. I rzekł mu: Nazów imię jéj Bez miłosierdzia; bo nie przydam więcéj zmiłować się nad domem Izraelskim, ale zapomnieniem zapomnię ich.
7 A nad domem Juda zmiłuję się i zbawię ich w Panu, Bogu ich: a nie zbawię ich przez łuk i przez miecz i przez wojnę i przez konie i przez jezdne.

[Lectio3]
!Oz 1:8-11
8 I ostawiła tę, która była bez miłosierdzia, i poczęła a porodziła syna.
9 I rzekł: Nazów imię jego Nie lud mój; boście wy nie lud mój, i Ja nie będę waszym.
10 I będzie liczba synów Izraelskich jako piasek morski, który jest bez miary, a policzon nie będzie. A będzie na miejscu, gdzie im rzeką: Nie lud mój wy, rzeką im: Synowie Boga żywiącego.
11 I zgromadzą się synowie Judzcy i synowie Izraelscy pospołu, a postanowią sobie głowę jednę i wynidą z ziemie; bo wielki dzień Izraela.

[Lectio4]
Z księgi świętego Augustyna Biskupa, Państwo Boże
!Księga 18, rozdział 28.
Ozeasz prorok: Im głębiej i więcej tajemniczo mówi, tem też mozolniej jest wnikać weń. Jednakże coś niecoś musimy i tutaj z niego wziąć i przytoczyć, jako iż tak zapowiedzieliśmy: „I będzie — powiada prorok — w miejscu, w którem powiedziano im jest: nie wy — naród mój, — i oni nazywać się będą synami Bożymi”. Nawet apostołowie rozumieli, że jest to świadectwo prorocze o powołaniu ludów pogańskich, nie należących przedtem do Boga.

[Lectio5]
Ponieważ zaś i poganie także są w duchowem znaczeniu synami Abrahama i stąd słusznie Izraelem się nazywają, przeto w dalszym ciągu mówi prorok: „I zbiorą się synowie Judy i synowie Izraela pospołu i sami położą sobie panowanie jedno i wzniosą się z ziemi”. Gdybyśmy to jeszcze wykładać mieli, tobyśmy tylko popsuli cały smak orzeczenia proroczego. Ale przypomnijmy sobie tylko ów kamień węgielny i owe dwie ściany, jednę z Żydów, drugą z pogan. Pierwsza z nich tutaj jest pod imieniem synów Judy, druga — synów Izraela, obie opierające się „pospołu” na jednem panowaniu swojem i poznane będą jako wznoszące się od ziemi.

[Lectio6]
Tenże prorok zapewnia, że ci cieleśni Żydzi, co teraz w Chrystusa wierzyć nie chcą, później uwierzą, a więc potomkowie obecnie żyjących (boć tych przecież nie będzie, gdy w swoim czasie pomrą): „Bo przez wiele dni siedzieć będą synowie izraelscy bez króla, bez książecia, bez ofiary, bez ołtarza, bez kapłaństwa, bez okazałości”. Któż nie widzi, że dziś takimi są Żydzi?