[Officium]
Śś. Filipa i Jakóba Apostołów

[Ant Vespera]
Panie, * ukaż nam Ojca, a dosyć nam, alleluja.;;109
Filipie, * kto Mię widzi, widzi i Ojca Mego, alleluja.;;110
Przez tak długi czas * jestem z wami, a nie poznaliście Mię? Filipie, kto Mię widzi, widzi i Ojca Mego, alleluja.;;111
Gdybyście Mię byli poznali: * wżdybyście i Ojca Mego byli poznali: a od tego czasu poznacie Go i widzieliście Go, alleluja, alleluja, alleluja.;;112
Jeśli Mię miłujecie, * chowajcie przykazania Moje, alleluja, alleluja, alleluja.;;116

[Ant 1]
Niech się nie trwoży serce wasze, * ani się lęka: wierzycie w Boga i we Mię wierzcie. W domu Ojca Mego jest mieszkania wiele, alleluja, alleluja.

[Oratio]
Boże, który nas rozweselasz doroczną uroczystością Apostołów Twoich, Filipa i Jakóba, prosimy Cię, spraw, byśmy radując się owocami ich zasług, korzystali z przykładów, które nam dali.
$Per Dominum

[Lectio4]
Filip z Bethsaidy rodem, jeden z liczby dwunastu Apostołów, który naprzód od Pana powołani są: od którego gdy się Nathanael dowiedział że Messjasz w zakonie obiecany przyszedł do Pana przyprowadzony jest. Chrystusowi Panu jako miły był, łatwie z onego znać, gdy pogaństwo pragnąc Pana Chrystusa widzieć do Filipa przyszło: i z onego kiedy Pan na pustyni, wielkość ludzi nakarmić chcąc tak do Filipa mówił: Zkądże kupimy chleba, aby ci jedli. Ten tedy po wzięciu Ducha Świętego, gdy mu się Tatarska ziemia na opowiadanie Ewangelji trafiła niemal wszystek on naród, do Chrystusowej wiary nawrócił. Na ostatek do Hierapolu, miasta Phrygiej przyszedszy dla imienia Chrystusowego na krzyż wbity i kamionowany jest dnia pierwszego maja, ciało jego tamże od chrześcijan pogrzebione potym do Rzymu przeniesione w kościele dwunastu Apostołów pospołu z ciałem błogosławionego Jakóba Apostoła pochowane jest.

[Lectio5]
Jakób brat Pański, nazwany sprawiedliwy, z młodości zaraz picia mocnego i wina nie pił, mięsa nie używał, nigdy się nie strzygł, łaźni albo olejków nie zażywał. Temu samemu godziło się do świątnice wchodzić, tenże lnianych szat używał i ustawicznością modlenia tak mu kolana zatwardniały były, że skóra tak twarda jakby wielbłądowa na nich była. Po Wniebowstąpieniu Chrystusowym, Apostołowie Biskupem Jerozolimskim onego uczynili, do którego też Książę Apostołów Piotr Święty posłańca wyprawił, dajać mu znać, jako go Anioł z więzienia wyprowadził. A gdy w Jeruzalem gadka była o zakonie i obrzezaniu: Jakób Święty stojąc przy zdaniu Piotra Świętego do Braciej rzecz uczynił, w której powołanie poganów chwali, i braciej niebędącej na on czas napisać kazał, aby na pogany jarzma zakonu Mojżeszowego nie nakładali. O tym Apostole Paweł Święty do Galatów wspomina: Insze z Apostołów nie widziałem żadnego jedno Jakóba brata Pańskiego.

[Lectio6]
Świątobliwość żywota jego, tak wielka była, że ludzie kraju szaty jego ubiegali się. Mając lat dziewięćdziesiąt sześć, po rządzeniu bardzo świątobliwym Jerozolimskiego Kościoła przez trzydzieści lat, Chrystusa Syna Bożego bardzo statecznie opowiadając, kamieńmi naprzód ubity, po tym na miejsce bardzo wysokie kościelne zaprowadzony, na dół zepchniony jest, który połamawszy sobie nogi, na pół żywy leżąc, ręce ku niebu podnosił za onych okrutników zbawienie Boga tymi słowy prosił: Odpuść im Panie, bo nie wiedzą co czynią. I tak modlący się kijem farbierskim haniebnie w głowę uderzony, ducha Bogu oddał, siódmego roku panowania Nerona, i przy kościele gdzie zepchniony był pogrzebiony jest. List jeden pisał, który z siedmi powszechnych jest.

[Lectio7]
Czytanie Ewangelii świętej według Jana
!J 14:1-13
Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: „Niech się nie trwoży serce wasze.  Wierzycie w Boga i we Mnie wierzcie. W domu Ojca mego mieszkań jest wiele”. I tak dalej.
_
Homilia świętego Augustyna, Biskupa
!Traktat 67. na Ewangelię wg św. Jana
Musimy wznieść do Boga tym większą uwagę, bracia, abyśmy mogli słowa świętej Ewangelii, które teraz rozbrzmiały w naszych uszach, i duchem jakoś pojąć.  Powiedział bowiem Pan Jezus: Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga i we Mnie wierzcie. Aby Apostołowie, jak inni ludzie, nie bali się śmierci i się nią nie trwożyli, pociesza ich, a zarazem poświadcza, że jest Bogiem.  Wierzycie w Boga – powiada – i we Mnie wierzcie. Skoro bowiem wierzycie w Boga, to z tego wniosek, iż we Mnie wierzyć powinniście, a nie można by wniosku takiego wysnuć, gdyby Chrystus nie był Bogiem.

[Lectio8]
Wierzycie w Boga i w Tego wierzcie, kto ze swej natury, a nie z przywłaszczenia był równym Bogu, wyniszczył bowiem samego siebie, nie utraciwszy przy tym natury Boga, ale przyjąwszy naturę sługi. Czy lękacie się, iż ta natura sługi umrze? Niech się nie trwoży serce wasze – wskrzesi ją natura Boga. Ale co oznaczają słowa następujące: W domu Ojca mego mieszkań jest wiele?  Czyż nie to, iż o siebie się lękali? Toteż usłyszeć musieli: Niech się nie trwoży serce wasze. Któż bowiem z nich się nie lękał, skoro zaufańszemu i odważniejszemu Piotrowi powiedziano: Zanim kur zapieje, trzykroć się Mnie zaprzesz?

[Lectio9]
Jakby więc od Pana odtrącenie ich czekało, słusznie się zalękli; skoro jednak usłyszeli: W domu Ojca mego mieszkań jest wiele. Gdyby było inaczej, powiedziałbym, bo idę przygotować wam miejsce, w trwodze się pocieszyli, będąc pewni i ufając, że gdy miną niebezpieczeństwa pokus, oni z Chrystusem u Boga pozostaną. Bez względu na to, iż jeden jest od drugiego silniejszy, jeden od drugiego mądrzejszy, jeden od drugiego sprawiedliwszy, jeden od drugiego świętszy: W domu Ojca mego mieszkań jest wiele, żaden z nich nie będzie wykluczony z owego domu, w którym każdy według swej zasługi otrzyma mieszkanie.
&teDeum

[Ant 2]
Jam jest droga i prawda i żywot, * żaden nie przychodzi do Ojca, jedno przez Mię, alleluja.

[Ant 3]
Jeśli we Mnie trwać będziecie, * a słowa Moje w was trwać będą, cokolwiek prosić będziecie, stanie się wam, alleluja, alleluja, alleluja.