122:1 Ku Tobie podniosłem oczy moje, * który mieszkasz w niebie.
122:2a Oto jak oczy sług * w rękach panów swoich:
122:2b Jak oczy służebnicy w rękach pani swej, * tak oczy nasze ku Panu Bogu naszemu, aż się zmiłuje nad nami.
122:3 Zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami, * bośmy bardzo napełnieni wzgardą:
122:4 Bo jest bardzo napełniona dusza nasza * pośmiewiskiem bogatych i wzgardą pysznych.