106:1 Wysławiajcie Pana, bo dobry jest, * bo na wieki miłosierdzie Jego.
106:2 Niech tak mówią, którzy są przez Pana odkupieni, których wykupił z ręki nieprzyjaciela, * i zgromadził ich z krajów:
106:3 Ze wschodu słońca i z zachodu, * z północy i od morza.
106:4 Błądzili po pustkowiu na miejscu bezwodnym * i nie znajdowali drogi do miasta, gdzieby można zamieszkać.
106:5 Łaknący i pragnący, * dusza ich w nich ustawała.
106:6 I wołali do Pana, gdy byli uciśnieni, * i wyrwał ich z ich utrapień.
106:7 I naprowadził ich na drogę prostą, * aby doszli do miasta, w którym by mieszkali.
106:8 Niechże wysławiają Pana zmiłowania Jego * i cuda Jego dla synów ludzkich.
106:9 Bo nasycił duszę głodną, * i duszę łaknącą dobrami napełnił.
106:10 Siedzieli w ciemnościach i w cieniu śmierci, * związani w niedostatku i w żelazie.
106:11 Bo się sprzeciwiali słowom Bożym * i wyrokami Najwyższego wzgardzili.
106:12 I poniżone było utrapieniem serce ich, * upadli, a nie było, kto by ich ratował.
106:13 I wołali do Pana, gdy w ucisku byli, * i wybawił ich z ich utrapień.
106:14 I wywiódł ich z ciemności i z cienia śmierci, * i okowy ich połamał.
106:15 Niechże wysławiają Pana zmiłowania Jego * i cuda Jego dla synów ludzkich.
106:16 Bo skruszył drzwi miedziane, * i połamał zapory żelazne.
106:17 Wybawił ich z drogi ich nieprawości, * bo dla niesprawiedliwości swoich byli poniżeni.
106:18 Wszelkim pokarmem brzydziła się dusza ich * i przybliżyli się aż do bram śmierci.
106:19 I wołali do Pana, gdy byli uciśnieni, * i wybawił ich z ich utrapień.
106:20 Zesłał słowo swoje i uzdrowił ich, * i wyrwał ich od zagłady.
106:21 Niechże wysławiają Pana zmiłowania Jego * i cuda Jego dla synów ludzkich.
106:22 A niechaj składają ofiarę chwały * i niech opowiadają uczynki Jego z weselem.
106:23 Którzy się puszczają okrętami na morze * kupiectwo uprawiając na wodach wielkich.
106:24 Ci widzieli dzieła Pańskie * i dziwy Jego na głębinie.
106:25 Rzekł, i powstał wiatr burzliwy, * i podniosły się nawałności Jego.
106:26 Podnoszą się aż do nieba i zstępują aż do przepaści, * dusza ich schła w złej przygodzie.
106:27 Chwiali się i zataczali jak pijani, * i wszystka mądrość ich sczezła.
106:28 I wołali do Pana, gdy byli uciśnieni, * i wywiódł ich z ich utrapień.
106:29 I obrócił burzę Jego w ciszę, * i uspokoiły się nawałności Jego.
106:30 I uradowali się, że ucichły * i przyprowadził ich do portu pożądanego.
106:31 Niech wysławiają Pana zmiłowania Jego * i cuda Jego dla synów ludzkich.
106:32 I niech Go wywyższają w zgromadzeniu ludzi * i w gronie starców niech Go chwalą.
106:33 Obrócił rzeki w pustynię * i potoki wód w suszę.
106:34 Ziemię urodzajną w słone pola, * dla złości tych, którzy w niej mieszkają.
106:35 Obrócił pustynię w jeziora wodne, * a ziemię bezwodną w strumienie wód.
106:36 I osadził tam łaknących, * i założył miasto na mieszkanie.
106:37 I posiali pola, i zasadzili winnice, * i zebrali plon z urodzaju.
106:38 I błogosławił im, i bardzo się rozmnożyli, * i bydła ich nie umniejszył.
106:39 I stali się nieliczni, * i dręczeni byli od utrapienia złego i boleści.
106:40 Wylana była wzgarda na książąt, * i dopuścił, że błądzili na bezdrożu, a nie na drodze.
106:41 I wspomógł ubogiego w niedostatku, * i uczynił jak owce rodziny.
106:42 Ujrzą sprawiedliwi i weselić się będą, * a wszelka nieprawość zatka usta swoje.
106:43 Któż mądry, a strzec będzie tego, * i wyrozumie miłosierdzie Pańskie?