[Scriptura]
Dominica I. Novembris

[Ant 1]
Vidi Dóminum * sedéntem super sólium excélsum, et plena erat omnis terra majestáte ejus: et ea, quæ sub ipso erant, replébant templum.

[Lectio1]
@Commune/C1a:Lectio1

[Responsory1]
@Tempora/Pent01-0:Responsory1

[Lectio2]
@Commune/C1a:Lectio2

[Responsory2]
R. Aspice, Dómine, de sede sancta tua, et cógita de nobis: inclína, Deus meus, aurem tuam et audi: 
* Aperi óculos tuos et vide tribulatiónem nostram.
V. Qui regis Israël, inténde, qui dedúcis velut ovem Joseph.
R. Aperi óculos tuos et vide tribulatiónem nostram.

[Lectio3]
@Commune/C1a:Lectio3

[Responsory3]
R. Aspice, Dómine, quia facta est desoláta cívitas plena divítiis, sedet in tristítia dómina géntium: 
* Non est qui consolétur eam, nisi tu, Deus noster.
V. Plorans plorávit in nocte, et lácrimæ ejus in maxíllis ejus.
R. Non est qui consolétur eam, nisi tu, Deus noster.
&Gloria
R. Non est qui consolétur eam, nisi tu, Deus noster.

[Lectio4]
De Expositióne sancti Gregórii Papæ in Ezechiélem Prophétam
!Liber 1, Homilía 2.
Usus prophéticæ locutiónis est, ut prius persónam, tempus, locúmque descríbat, et póstmodum dícere mystéria prophetíæ incípiat; quátenus ad veritátem solídius ostendéndam, ante, históriæ radícem figat, et post, fructus spíritus per signa et allegorías próferat. Ezéchiel ítaque ætátis suæ tempus índicat, dicens: Et factum est in trigésimo anno, in quarto mense, in quinta mensis. Locum quoque denúntians, adjúngit: Cum essem in médio captivórum juxta flumen Chobar, apérti sunt cæli, et vidi visiónes Dei. Tempus étiam insínuat, subdens, In quinta mensis, ipse est annus quintus transmigratiónis regis Jóachin. Qui ut bene persónam índicet, étiam genus narrat, cum súbditur: Et factum est verbum Dómini ad Ezechiélem, fílium Buzi, sacerdótem.

[Responsory4]
R. Super muros tuos, Jerúsalem, constítui custódes; 
* Tota die et nocte non tacébunt laudáre nomen Dómini.
V. Prædicábunt pópulis fortitúdinem meam, et annuntiábunt géntibus glóriam meam.
R. Tota die et nocte non tacébunt laudáre nomen Dómini.

[Lectio5]
Sed prima quǽstio nobis óritur, cur is qui nihil adhuc díxerat, ita exórsus est dicens: Et factum est in trigésimo anno. Et, namque sermo conjunctiónis est: et scimus quia non conjúngitur sermo súbsequens, nisi sermóni præcedénti. Qui ígitur nihil díxerat, cur dicit, Et factum est: cum non sit sermo, cui hoc quod íncipit, subjúngat? Qua in re intuéndum est, quia sicut nos corporália, sic prophétæ sensu spiritália aspíciunt; eísque et illa sunt præséntia, quæ nostræ ignorántiæ abséntia vidéntur. Unde fit, ut in mente prophetárum ita conjúncta sint exterióribus interióra, quátenus simul útraque vídeant, simúlque in eis fiat et intus verbum quod áudiunt, et foris quod dicunt.

[Responsory5]
R. Muro tuo inexpugnábili circumcínge nos, Dómine, et armis tuæ poténtiæ prótege nos semper: 
* Líbera, Dómine, Deus Israël, clamántes ad te.
V. Erue nos in mirabílibus tuis, et da glóriam nómini tuo.
R. Líbera, Dómine, Deus Israël, clamántes ad te.

[Lectio6]
Patet ígitur causa, cur qui nihil díxerat, inchoávit dicens: Et factum est in trigésimo anno: quia hoc verbum quod foris prótulit, illi verbo quod intus audíerat, conjúnxit. Continuávit ergo verba quæ prótulit visióni íntimæ, et idcírco íncipit dicens, Et factum est. Subjúnxit enim hoc quod extérius loqui ínchoat; ac si et illud foris sit, quod intus vidit. Hoc autem quod dícitur, quia in trigésimo anno spíritum prophetíæ accéperit, índicat áliquid nobis considerándum; vidélicet quia juxta ratiónis usum, doctrínæ sermo non súppetit, nisi in ætáte perfécta. Unde et ipse Dóminus anno duodécimo ætátis suæ in médio doctórum in templo sedens, non docens sed intérrogans vóluit inveníri.

[Responsory6]
R. Sustinúimus pacem, et non venit: quæsívimus bona, et ecce turbátio: cognóvimus, Dómine, peccáta nostra; 
* Non in perpétuum obliviscáris nos.
V. Peccávimus, ímpie géssimus, iniquitátem fécimus, Dómine, in omnem justítiam tuam.
R. Non in perpétuum obliviscáris nos.
&Gloria
R. Non in perpétuum obliviscáris nos.

[Responsory7]
R. Laudábilis pópulus, 
* Quem Dóminus exercítuum benedíxit dicens: Opus mánuum meárum tu es, heréditas mea Israël.
V. Beáta gens, cujus est Dóminus Deus, pópulus eléctus in hereditátem.
R. Quem Dóminus exercítuum benedíxit dicens: Opus mánuum meárum tu es, heréditas mea Israël.

[Responsory8]
@Tempora/Pent01-0:Responsory8