[Officium] S. Caroli Episcopi et Confessoris [Rank] ;;Duplex;;3;;vide C4 (sed rubrica monastica) ;;Simplex;;1.1;;vide C4 (sed rubrica cisterciensis) ;;Semiduplex;;2.2;;vide C4 [Rule] vide C4; 9 lectiones (rubrica cisterciensis) Psalmi Dominica [Oratio] Ecclésiam tuam, Dómine, sancti Cároli Confessóris tui atque Pontíficis contínua protectióne custódi: ut, sicut illum pastorális sollicitúdo gloriósum réddidit; ita nos ejus intercéssio in tuo semper fáciat amóre fervéntes. $Per Dominum [Lectio4] Cárolus, Mediolani nobili Borromæórum família natus, quanta futurus esset sanctitáte conspicuus, divina lux super pariéntis matris cubiculum noctu coruscans præsignávit. A puerítia clericali milítiæ adscriptus, abbatía postmodum insignítus, patrem admonuit ne réditus in rem familiarem converteréntur; quorum ipse nactus administratiónem, quidquid supérerat, expendebat in páuperes. Adoléscens liberálibus disciplinis Papíæ operam dedit. Castitátem adeo coluit, ut impudícas étiam mulieres, ad labefactándam ejus pudicítiam pluries immissas, invicta constántia fugaverit. Vigesimum tertium ætátis annum agens, a Pio quarto ejus avunculo in sacrum cardinalium collegium cooptatus, insígni pietátis ac virtútum ómnium splendore præluxit. Mox ab eodem Mediolanénsis archiepíscopus creatus, in eo plurimam operam adhibuit, ut, juxta sacrosanctum Tridentinum concílium, quod ejus potíssimum sollicitúdine jam tum fuerat absolutum, ecclésiam sibi commissam compóneret; atque, ut depravatos plebis suæ mores reformaret, præter iteratam sæpius synodórum celebratiónem, seípsum exímiæ sanctitátis præbuit exemplar. In profligandis hæreticis e partibus Rhætórum et Helvetiórum, quorum plurimos ad christianam fidem convértit, maxime laborávit. [Lectio5] Hujus viri caritas præcipue enituit, cum, Uritano principatu véndito, prétium univérsum, ad quadragínta aureórum millia, una die in páuperes erogávit. Nec minore pietáte viginti millia, quæ sibi fúerant legata, distríbuit. Ecclesiásticos proventus, quibus ab avunculo copiose fuerat cumulátus, dimísit, nonnullis retentis, quibus ad proprios usus et egenórum necessitates utebátur. Quo témpore pestis Mediolani grassabátur, domesticam supellectilem, ne relícto sibi lectulo, in eosdem alendos cóntulit, super nuda in pósterum tábula decumbens; eoque morbo laborántes sédulo invisens, paterno reficiebat afféctu, et Ecclésiæ sacraménta propriis ipse mánibus administrans, mirum in modum solabátur. Humillimis interim precibus reconciliator accédens, publica supplicatióne indicta, fune sibi ad collum alligato, nudis pédibus étiam offendiculo cruentátis, crucem bájulans, semetípsum pro peccátis pópuli hóstiam offerens, divinam indignatiónem avértere satagebat. Ecclesiásticæ libertátis fuit acerrimus propugnator. Disciplinæ vero restituéndæ sollícitus, a seditiosis, dum oratióni insísteret, torménti bellici laxáta rota, igneo glóbulo percússus, divina virtúte servátur illæsus. [Lectio6] Abstinéntia fuit admirábili; jejunábat sæpíssime, pane tantum et aqua, solis quandoque lupínis contentus. Nocturnis vigiliis, asperrimo cilício, assiduis flagellis corpus domábat. Humilitátis ac mansuetúdinis studiosíssimus fuit. Oratiónem ac verbi Dei prædicatiónem, gravíssimis licet curis occupatus, numquam intermisit. Multas ecclésias, monasteria, collegia ædificávit. Plura scripsit, ad episcopórum præsertim instructiónem utilíssima; cujus étiam ópera parochórum catechismus pródiit. Demum, in solitúdinem Varalli montis, ubi scultpis imagínibus Dominicæ passiónis mysteria ad vivum repræsentántur, secessit; ibique , diébus aliquot voluntária castigatióne asperam, sed Christi dolórum meditatiónibus suavem vitam ducens, in febrim íncidit. Mediolanum reversus, ingravescénte morbo, cínere ac cilício coopertus, et óculis in Crucifixi imáginem defixis, migrávit in cælum, ætátis anno quadragesimo septimo, Dómini vero millesimo quingentésimo octogesimo quarto, tertio Nonas Novembris. Quem, miraculis clarum, Paulus quintus Pontifex maximus in Sanctórum númerum retulit. [Lectio94] Cárolus, Medioláni nóbili Borromæórum família natus, cum vigésimum tértium ætátis annum ágeret, a Pio quarto ejus avúnculo in sacrum cardinálium collégium cooptátus est. Mox ab eódem Mediolanénsis archiepíscopus creátus, in eo plúrimam óperam adhíbuit, ut juxta sacrosánctum Tridentínum Concílium, quod ejus potíssimum sollicitúdine jam tum fúerat absolútum, ecclésiam sibi commíssam compóneret. Peste Medioláni grassánte, domésticam supelléctilem in egénos aléndos cóntulit; eóque morbo laborántes sédulo invísens, mirum in modum solabátur, Ecclésiæ sacraménta própriis ipse mánibus adminístrans. Ecclesiásticæ libertátis acérrimus fuit propugnátor, plúraque scripsit ad episcopórum præsértim instructiónem utilíssima; cujus étiam ópera parochórum catechísmus pródiit. Medioláni óbiit ætátis suæ anno quadragésimo séptimo, tértio nonas novémbris. Quem, miráculis clarum, Paulus quintus in Sanctórum númerum rétulit. &teDeum [Versum 3] (die Caroli et rubrica cisterciensis) @CommuneCist/C4:Nocturn 1 Versum