[Officium]
S. Josephi Calasanctii Confessoris

[Rank]
;;Duplex;;3;;vide C5
(sed rubrica cisterciensis)
;;Simplex;;1.2;;vide C5

[Rule]
vide C5;mtv
9 lectiones

[Oratio]
Deus, qui per sanctum Joséphum Confessórem tuum, ad erudiéndam spíritu intellegéntiæ ac pietátis juventútem, novum Ecclésiæ tuæ subsídium providére dignátus es: præsta, quǽsumus; nos, ejus exémplo et intercessióne, ita fácere et docére, ut prǽmia consequámur ætérna.
$Per Dominum

[Lectio4]
Josephus Calasanctius a Matre Dei, Petraltæ in Aragonia nobili genere natus, a teneris annis futuræ in pueros caritatis et eorum institutionis indicia præbuit. Nam adhuc parvulus eos ad se convocatos in mysteriis fidei et sacris precibus erudiebat. Humanis divinisque litteris egregie doctus cum studiis theologicis Valentiæ operam daret, nobilis potentisque feminæ illecebris fortiter superatis, virginitatem, quam Deo voverat, inoffensam insigni victoria servavit. Sacerdos ex voto factus, a compluribus episcopis in Castellæ Novæ, Aragoniæ et Catalauniæ regnis in partem laboris ascitus, exspectationem omnium vicit, pravis ubique moribus emendatis, ecclesiastica disciplina restituta, inimicitiis cruentisque factionibus mirifice exstinctis. At cælesti visione et Dei voce frequenter admonitus, Romam profectus est.

[Lectio5]
In Urbe summa vitæ asperitate, vigiliis et jejuniis corpus affligens, in orationibus et cælestium rerum contemplatione dies noctesque versabatur, septem ejusdem Urbis ecclesias singulis fere noctibus obire solitus: quem inde morem complures annos servavit. Dato piis sodalitatibus nomine, mirum quanto ardore pauperes, infirmos potissimum, aut carceribus detentos eleemosynis omnique pietatis officio sublevaret. Lue Urbem depopulante, una cum sancto Camillo, tanto fuit actus impetu caritatis, ut præter subsidia ægrotis pauperibus large collata, ipsa étiam defunctorum cadavera suis humeris tumulanda transferret. Verum cum divinitus accepisset, se ad informandos intelligentiæ ac pietatis spiritu adolescentulos præcipue pauperes, destinari, ordinem Clericorum regularium pauperum Matris Dei scholarum piarum fundavit, qui peculiarem curam circa puerorum eruditionem ex proprio instituto profiterentur: ipsumque ordinem a Clemente octavo, a Paulo quinto aliusque summis Pontificibus magnopere probatum, brevi tempore per plurimas Europæ provincias et regna mirabiliter propagavit. In hoc autem tot labores perpessus est, ac tot ærumnas invicto animo toleravit, ut omnium voce miraculum fortitudinis, et sancti Jobi exemplum diceretur.

[Lectio6]
Quamvis ordini universo præesset, totisque viribus ad animarum salutem incumberet, numquam tamen intermisit pueros, præsertim pauperiores, erudire, quorum scholas verrere, eosque domum comitari consuevit. In eo summæ patientiæ et humilitatis munere, valetudine étiam infirma, duos et quinquaginta annos perseveravit: dignus propterea, quem crebris Deus miraculis coram discipulis illustraret, et cui beatissima Virgo cum puero Jesu, illis orantibus benedicente, appareret. Amplissimis interim dignitatibus repudiatis prophetia, abdita cordium et absentia cognoscendi donis et miraculis clarus, Deiparæ Virginis, quam singulari pietate et ipse ab infantia coluit, et suis maxime commendavit, aliorumque cælitum frequenti apparitione dignatus, cum obitus sui diem, et ordinis tunc prope eversi restitutionem atque incrementum prænuntiasset, secundum et nonagesimum annum agens, Romæ obdormivit in Domino, octavo Kalendas Septembris, anno millesimo sexcentesimo quadragesimo octavo. Ejus cor et lingua post sæculum integra et incorrupta reperta sunt. Ipse vero multis post obitum quoque signis a Deo illustratus, primum a Benedicto decimo quarto beatorum cultu decoratus fuit, ac deínde a Clemente decimo tertio inter sanctos solemniter est relatus.

[Lectio94]
Joséphus Calasánctius, Petráltæ in Aragónia natus, adhuc párvulus æquáles ad se convocátos mystériis fídei et sacris précibus erudiébat. Sacérdos ex voto factus, summa vitæ asperitáte, vigíliis et jejúniis corpus afflígens, in oratióne et rerum cæléstium contemplatióne dies noctésque versabátur. Cum divínitus accepísset, se ad informándos intellegéntiæ ac pietátis spíritu adolescéntes præcípue páuperes, destinári; órdinem Clericórum regulárium páuperum Matris Dei scholárum piárum fundávit, qui peculiárem curam de púeris erudiéndis ex próprio institúto profiteréntur. Innúmeris proptérea labóribus atque ærúmnis invícto ánimo tolerátis, secúndum et nonagésimum annum agens, óbiit in Dómino, octávo kaléndas septémbris, anno millésimo sexcentésimo quadragésimo octávo.
&teDeum

[Lectio7]
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum.
!Matt 18:1-5
In illo témpore: Accesserunt discipuli ad Jesum, dicentes: Quis, putas, major est in regno cælorum? Et réliqua.
_
Homilia sancti Joannis Chrysostomi.
!In cap. 18. Matth. Hom. 60.
Videte ne aliquem istorum contempseritis parvulorum, quia eorum Angeli Patris mei faciem semper aspiciunt, et quia ego propter eos veni, et hæc Patris mei voluntas est. Ad tuendos conservandosque pusilios diligentiores nos reddit. Perspicis quam ingentia in tutelam tenujum mœnia erexerit, et quantum studium curamque habeat, ne perdantur tum quia supremas despicientibus eos pœnas statuit, tum quia summam pollicetur mercedem his, qui curam eorum suscipiunt; idque tam suo, quam Patris exemplo corroborat.

[Lectio8]
Dominum igitur étiam nos imitemur, et nihil pro fratribus omittamus, étiam eorum quæ humilia viliaque nimium videntur; sed si administratione nostra étiam opus fuerit, quamvis tenuis atque abjectus quidem, cui administrandum sit, fuerit, quamvis ardua nobis res atque laboris plena esse videatur, omnia hæc pro fratris salute tolerabiliora facilioraque, oro, videantur: tanto enim studio tantaque cura Deus dignam esse animam ostendit, ut neque Filio suo pepercerit.

[Lectio9]
Si non est nobis satis ad salutem, quod virtuose ipsi vivamus, sed oportet aliorum salutem re ipsa desiderare; cum neque nos recte vivamus, neque alios hortemur, quid respondebimus? Quæ nobis spes salutis reliqua erit? Quid majus, quam animis moderari, quam adolescentulorum fingere mores? Omni certe pictore, omni certe statuario, ceterisque hujusmodi omnibus excellentiorem hunc duco, qui juvenum animos fingere non ignoret.
&teDeum