[Officium]
S. Ludovici Regis Franciæ Confessoris
(sed rubrica cisterciensis)
S. Ludovici, Regis Francorum et Confessoris

[Rank]
;;Semiduplex;;2.2;;vide C5
(sed rubrica 1570 aut rubrica 1617)
;;Simplex;;1.1;;vide C5
(sed rubrica 196)
;;Duplex;;3;;vide C5

[Rule]
vide C5;
9 lectiones

[Oratio]
Deus, qui beátum Ludovícum Confessórem tuum de terréno regno ad cæléstis regni glóriam transtulísti: ejus, quǽsumus, méritis et intercessióne; Regis regum Jesu Christi, Fílii tui, fácias nos esse consórtes:
$Qui tecum

[Lectio4]
Ludovicus nonus Galliæ rex, duodecim annos natus, patre amisso, et in Blanchæ matris sanctissima disciplina educatus, cum jam vigesimum annum in regno ageret, in morbum incidit: quo tempore cogitavit de recuperanda possessione Jerosolymorum. Quamobrem ubi convaluisset, vexillum ab episcopo Parisiensi accepit: deínde mare cum ingenti exercitu trajiciens, primo prælio Saracenos fugavit. Sed cum ex pestilentia magna militum multitudo periisset, victus ipse captusque est.

[Lectio5]
Rebus postea cum Saracenis compositis, liber rex exercitusque dimittitur. Quinque annis in Oriente commoratus, plurimos Christianos a barbarorum servitute redemit, multos étiam infideles ad Christi fidem convertit: præterea aliquot Christianorum urbes refecit suis sumptibus. Interim mater ejus migrat e vita: quare domum redire cogitur, ubi totum se dedit pietatis officiis.

[Lectio6]
Multa ædificavit monasteria, et pauperum hospitia: beneficentia egentes sublevabat: frequens visebat ægrotos, quibus ipse non solum suis sumptibus omnia suppeditabat, sed etiam, quæ opus erant, manibus ministrabat. Vestitu vulgari utebatur, cilicio ac jejunio corpus assidue affligebat. Sed cum iterum transmisisset, bellum Saracenis illaturus, jamque castra in eorum conspectu posuisset, pestilentia decessit in illa oratione: Introibo in domum tuam; adorabo ad templum sanctum tuum, et confitebor nomini tuo. Ejus corpus postea Lutétiam Parisiorum translatum est, quod in celebri sancti Dionysii templo asservatur et colitur; caput vero in sacra æde sanctæ Capellæ. Ipse clarus miraculis a Bonifacio Papa octavo in sanctorum numerum est relatus.

[Lectio94]
Ludovícus nonus, Gálliæ rex, in Blanchæ matris sanctíssima disciplína educátus, pro recuperánda possessióne Jerosolymórum mare cum ingénti exércitu traíciens, primo prǽlio Saracénos fugávit. Sed cum magna mílitum multitúdo ex pestiléntia perísset, victus ipse captúsque est. Rebus compósitis, liber dimíttitur. Plúrimos in Oriénte Christiános a barbarórum servitúte redémit, multos étiam infidéles ad Christi fidem convértit. In Gálliam revérsus, multa ædificávit monastéria et páuperum hospítia; beneficéntia egéntes sublevábat, frequens visébat ægrótos, eísque ministrábat; vestítu vulgári utebátur, cilício ac jejúnio corpus assídue affligébat. Cum íterum transmisísset, bellum Saracénis illatúrus, jamque castra in eórum conspéctu posuísset, pestiléntia decéssit in illa oratióne: Introíbo in domum tuam, adorábo ad templum sanctum tuum, et confitébor nómini tuo.
&teDeum

[Lectio7]
@Commune/C5:Lectio7 in 3 loco

[Lectio8]
@Commune/C5:Lectio8 in 3 loco

[Lectio9]
@Commune/C5:Lectio9 in 3 loco