[Officium]
S. Apollinaris Episcopi et Martyris

[Rank]
;;Duplex;;3;;vide C2-1
(sed rubrica 1570 aut rubrica 1617)
;;Semiduplex;;2.2;;vide C2-1
(sed rubrica 1930 aut rubrica 1962 aut rubrica 1963)
;;Simplex;;1.1;;vide C2-1
(sed rubrica cisterciensis)
;;Commemoratio;;1;;vide C2-1

[Rule]
vide C2-1;
9 lectiones;

[Oratio]
Deus, fidélium remunerátor animárum, qui hunc diem beáti Apollináris Sacerdótis tui martýrio consecrásti: tríbue nobis, quǽsumus, fámulis tuis; ut, cujus venerándam celebrámus festivitátem, précibus ejus indulgéntiam consequámur.
$Per Dominum

[Lectio4]
Apollináris cum Príncipe Apostolórum Antiochía Romam venit; a quo, ordinátus epíscopus, Ravennam ad Christi Dómini Evangélium prædicándum mittitur; ubi, cum ad Christi fidem plurimos convérteret, captus ab idolórum sacerdótibus gráviter cæsus est. Cumque ipso orante Bonifatius nobilis vir, qui diu mutus fuerat, loquerétur, ejusque fília immundo spíritu liberáta esset; íterum est in illum commóta seditio. Itaque virgis cæsus, ardéntes carbónes nudis pédibus prémere cogitur; quem cum subjéctus ignis nihil læderet, ejícitur extra urbem.

[Lectio5]
Is vero latens aliquámdiu cum quibusdam Christiánis, inde profectus est in Æmiliam, ubi Rufini patricii filiam mortuam ad vitam revocávit; ut proptérea tota Rufini família in Jesum Christum crederet. Quare veheménter incénsus præfectus accersit Apollinarem, et cum eo gravius agit, ut finem fáciat disseminándi in urbe Christi fidem. Cujus cum Apollináris jussa neglígeret, equuleo cruciátur; in cujus plagas aqua fervens infúnditur, saxoque os túnditur: mox férreis vinculis constrictus includitur in carcere. Quarto die impositus in navem, mittitur in exsílium; ac facto naufragio venit in Mysiam, inde ad ripam Danubii, póstea in Thraciam.

[Lectio6]
Cum autem in Serápidis templo dæmon se responsa datúrum negaret, dum ibidem Petri Apóstoli discipulus morarétur; diu conquisítus, invéntus est Apollináris: qui íterum jubétur navigare. Ita reversus Ravennam, ab iisdem illis idolórum sacerdótibus accusatus, centurióni custodiendus tráditur; qui, cum occulte Christum cóleret, noctu Apollinarem dimísit. Re cógnita, satéllites eum persequúntur, et plagis in itinere confectum, quod mortuum crederent, relinquunt. Quem cum inde Christiáni sustulissent, septimo die exhortans illos ad fidei constantiam, martyrii glória clarus migrávit e vita. Cujus corpus prope murum urbis sepúltum est.

[Lectio94]
Apollináris cum Príncipe Apostolórum Antiochía Romam venit; a quo, ordinátus epíscopus, Ravénnam ad Christi Dómini Evangélium prædicándum míttitur; ubi, cum ad Christi fidem plúrimos convérteret, captus ab idolórum sacerdótibus, gráviter cæsus est. Cumque ipso oránte Bonifátius nóbilis vir, qui diu mutus fúerat, loquerétur, ejúsque fília immúndo spíritu liberáta esset, íterum est in illum commóta sedítio. Quare divérsas et multíplices pœnas perpéssus est. Póstea per Æmíliam Evangélium prǽdicans, plúrimos ab idolórum cultu revocávit. Ravénnam revérsus, exhórtans Christiános ad fídei constántiam, gloriósum martýrium consummávit. Ejus corpus prope murum urbis sepúltum est.
&teDeum

[Lectio7]
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam.
!Luc 22:24-30
In illo témpore: Facta est contentio inter discipulos, quis eórum viderétur esse major. Et réliqua.
_
Homilía sancti Ambrósii Epíscopi.
!Liber 10 in Lucæ, cap. 22, post initium.
Regnum Dei non est de hoc mundo. Non ergo æqualitátis hómini ad Deum, sed similitúdinis æmulátio est. Solus enim Christus est plena imago Dei, propter expressam in se Paternæ claritúdinis unitátem. Justus autem homo ad imáginem Dei est, si propter imitandam divinæ conversatiónis similitúdinem mundum hunc Dei cognitióne contemnat, voluptatesque terrenas verbi perceptióne despíciat, quo álimur in vitam: unde et corpus Christi édimus, ut vitæ ætérnæ possímus esse participes.

[Lectio8]
Non enim victus et potus nobis præmii loco spondétur et honoris, sed communicátio gratiæ cæléstis et vitæ. Neque duodecim throni tamquam áliqua corporalis sunt receptácula sessiónis. Sed, quia sicut secúndum divinam similitúdinem júdicat Christus cognitióne cordium, non interrogatióne factórum, virtútem remúnerans, impietatémque condemnans; ita et Apóstoli in judícium spiritale formántur remuneratióne fidei et exsecratióne perfidiæ, virtúte errórem redarguéntes, sacrílegos ódio persequéntes.

[Lectio9]
Convertámur ígitur, et caveámus, ne in perditiónem aliqua inter nos de prælatióne possit esse contentio. Si enim contendébant Apóstoli, non excusatióni obténditur, sed cautióni propónitur. Si Petrus aliquándo convértitur, qui ad primam Dómini secutus est vocem; quis potest dicere, cito se esse conversum? Cave ergo jactantiam, cave sæculum. Ille enim confírmare jubétur fratres suos, qui dixit: Omnia dimísimus, et secúti sumus te.
&teDeum