[Officium] S. Vincentii a Paulo Confessoris [Rank] ;;Duplex;;3;;vide C5-1 (sed rubrica cisterciensis) ;;Simplex;;1.2;;vide C5-1 [Rule] vide C5-1;mtv 9 lectiones; [Oratio] Deus, qui, ad evangelizándum paupéribus et ecclesiástici órdinis decórem promovéndum, beátum Vincéntium apostólica virtúte roborásti: præsta, quǽsumus; ut, cujus pia mérita venerámur, virtútum quoque instruámur exémplis. $Per Dominum [Lectio4] Vincentius a Paulo, natióne Gallus, Podii non procul ab Aquis Tarbellis in Aquitánia natus, jam tum a púero exímiam in páuperes caritátem præ se tulit. A custódia paterni gregis ad litteras evocatus, humanas Aquis, divinas cum Tolosæ, tum Cæsaraugustæ didicit. Sacerdotio initiátus ac theologíæ laurea insignítus, in Turcas íncidit, qui captivum in Africam abduxérunt. Sed in captivitáte positus herum ipsum Christo rursus lucrifecit. Cum eo ígitur ex bárbaris oris, opitulante Deípara, sese prorípiens, ad apostolica limina iter instituit. Unde in Gálliam reversus, Clippíaci primum, mox Castelliónis parœcias sanctíssime rexit. Renuntiátus a rege primarius Sacrórum miníster in Galliæ trirémibus, mirum quo zelo et ducum et rémigum salúti operam posúerit. Moniálibus Visitatiónis a sancto Francisco Salesio præpositus, tanta prudéntia per annos circiter quadragínta eam curam sustinuit, ut maxime comprobaverit judícium sanctíssimi præsulis, qui sacerdotem Vincentio digniórem nullum se nosse fatebátur. [Lectio5] Evangelizandis paupéribus, præsertim rurícolis, ad decrépitam usque ætátem indeféssus incúbuit, eique apostolico operi tum se, tum alumnos congregatiónis, quam sub nómine Presbyterórum sæculárium Missiónis instituit, perpetuo voto a sancta Sede confírmato, speciatim obstrinxit. Quantum autem augendæ cleri disciplinæ allaboraverit, testántur erecta majórum clericórum seminaria, collatiónum de divinis inter sacerdótes frequéntia, et sacræ ordinatióni præmittenda exercítia; ad quæ, sicut et ad pios laicórum secéssus, institúti sui domicília libenter patére vóluit. Insuper, ad amplificandam fidem et pietátem, evangelicos misit operarios, non in solas Galliæ provincias, sed et in Italiam, Polóniam, Scotiam, Hiberniam, atque ad Bárbaros et Indos. Ipse vero, vita functo Ludovíco décimo tertio, cui moriénti hortator ástitit, a regína Anna Austríaca, matre Ludovíci décimi quarti, in sanctius concílium accítus, studiosíssime egit, ut nónnisi digniores ecclésiis ac monastériis præficeréntur; civiles discordiæ, singularia certamina, serpéntes erróres, quos simul sensit et exhorruit, amputaréntur; debítaque judíciis apostolicis obediéntia præstarétur ab ómnibus. [Lectio6] Nullum fuit calamitátis genus, cui paterne non occúrrerit. Fideles sub Turcárum jugo geméntes, infántes expósitos, júvenes díscolos, vírgines periclitántes, moniáles dispérsas, mulieres lapsas, ad trirémes damnatos, peregrinos infirmos, artífices inválidos, ipsosque mente captos, ac innúmeros mendícos subsidiis et hospitiis etiamnum superstítibus excepit ac pie fovit. Lotharingiam, Campaniam, Picardiam, aliasque regiónes peste, fame, belloque vastatas, prolixe refécit. Plurima ad perquirendos et sublevándos míseros sodalítia fundávit, inter quæ celebris matronárum cœtus, et late diffúsa sub nómine Caritátis puellárum socíetas. Puellas quoque tum de Cruce, tum de Providéntia, ac sanctæ Genovéfæ ad sequioris sexus educatiónem erigendas curávit. Hæc inter et alia gravíssima negotia Deo jugiter intentus, cunctis affábilis, ac sibi semper constans, simplex, rectus, húmilis, ab honóribus, divítiis ac deliciis semper abhorruit; audítus dicere, rem nullam sibi placére, prætérquam in Christo Jesu, quem in ómnibus studebat imitari. Corporis demum afflictatióne, labóribus, senioque attritus, die vigesima septima Septembris, anno salútis supra millesimum sexcentésimo sexagesimo, ætátis suæ octogesimo quinto, Parísiis, in domo sancti Lázari, quæ caput est congregatiónis Missiónis, plácide obdormívit; quem, virtútibus, meritis ac miraculis clarum, Clemens duodecimus inter Sanctos rétulit, ipsíus celebritáti die décima nona mensis Julii quotannis assignata. Hunc autem divínæ caritátis exímium heróem, de unoquóque hóminum génere óptime méritum, Leo tértius décimus, instántibus plúribus Sacrórum antistítibus, ómnium societátum caritátis, in toto cathólico orbe exsisténtium et ab eo quomodocúmque promanántium, peculiárem apud Deum patrónum declarávit et constítuit. [Lectio94] Vincéntius a Paulo, Pódii in Aquitánia natus, jam a púero exímiam in páuperes caritátem præ se tulit. A custódia patérni gregis ad lítteras evocátus, et dein sacerdótio initiátus, in Turcas íncidit, qui captívum in Africam abduxérunt; unde cum hero, ad fidem Christi redúcto, se erípuit et in Gálliam revérsus est. In parœ́ciis sibi commíssis et dein in trirémibus animárum salúti sédulo incúbuit. Moniálibus Visitatiónis per annos círciter quadragínta máxima prudéntia prǽfuit. Evangelizándis paupéribus, præsértim rurícolis, ad decrépitam usque ætátem indeféssus incúbuit, eíque apostólico óperi tum se, tum alúmnos congregatiónis, quam sub nómine Presbyterórum sæculárium Missiónis instítuit, perpétuo voto a sancta Sede confirmáto obstrínxit. Plúrima ad perquiréndos et sublevándos míseros et ad sequióris sexus educatiónem sodalítia fundávit. Córporis demum afflictatióne, labóribus senióque attrítus, anno salútis millésimo sexcentésimo sexagésimo plácide obdormívit in Dómino. Eum miráculis clarum Clemens duodécimus inter Sanctos rétulit, et Leo décimus tértius ómnium societátum caritátis, in toto cathólico orbe exsisténtium et ab eo quomodocúmque promanántium, peculiárem apud Deum patrónum declarávit et constítuit. &teDeum [Lectio7] @Commune/C1a:Lectio7 [Lectio8] @Commune/C1a:Lectio8 [Lectio9] @Commune/C1a:Lectio9