[Officium]
S. Camilli de Lellis Confessoris

[Rank]
;;Duplex;;3;;vide C5
(sed rubrica innovata)
;;Duplex optional;;2;;vide C5
(sed rubrica cisterciensis)
;;Simplex;;1.2;;vide C5

[Rule]
vide C5;mtv
9 lectiones;

[Oratio]
Deus, qui sanctum Camíllum, ad animárum in extrémo agóne luctántium subsídium, singulári caritátis prærogatíva decorásti: ejus, quǽsumus, méritis, spíritum nobis tuæ dilectiónis infúnde; ut in hora éxitus nostri hostem víncere, et ad cæléstem mereámur corónam perveníre.
$Per Dominum

[Lectio4]
Camillus Bucclánici, Theatinæ diœcesis oppido, ex nobili Lelliórum família natus est matre sexagenaria, cui gravidæ visum est per quietem, puerulum crucis signo in péctore munítum, et ágmini puerórum idem signum gestántium præeuntem, se peperisse. Adoléscens rem militarem secutus, sæculi vitiis aliquámdiu indulsit; donec, vigesimum quintum agens ætátis annum, tanto supernæ gratiæ lúmine divinæque offensæ dolóre correptus fuit, ut uberrimo lacrimárum imbre íllico perfusus, anteáctæ vitæ sordes indesinenter abstérgere, novumque indúere hóminem firmiter decreverit. Quare ipso, quo id cóntigit, Purificatiónis beatíssimæ Vírginis festo die, ad fratres Minores, quos Capuccinos vocant, cónvolans, ut eórum número adscriberétur summis precibus exorávit. Voti compos semel atque íterum factus est; sed, fœdo úlcere, quo aliquándo laboráverat, in ejus tibia iterato recrudescente, divinæ providéntiæ majora de eo disponentis consílio humíliter se subjécit; suique victor, illíus religiónis bis expetítum et susceptum habitum bis dimísit.

[Lectio5]
Romam profectus, in nosocomíum, quod Insanabílium dícitur, recéptus est; cujus étiam administratiónem, ob perspectas ejus virtútes sibi demandatam, summa integritate, ac sollicitúdine vere paterna peregit. Omnium ægrotum servum se réputans, eórum stérnere lectulos, sordes térgere, ulcéribus medéri, agoníque extremo piis precibus et cohortatiónibus opem ferre solemne hábuit; quibus in munéribus præclára præbuit admirábilis patiéntiæ, invictæ fortitúdinis et heróicæ caritátis exempla. Verum, cum animárum in extremis periclitántium, quod únice intendébat, levámini subsidium litterárum plurimum conférre intellígeret, trigínta duos annos natus in primis grammaticæ elementis tirocinium inter púeros íterum subire non erubuit. Sacerdotio póstea rite initiatus, nonnullis sibi adjunctis sociis, prima jecit congregatiónis Clericórum regulárium infirmis ministrántium fundamenta, írrito conatu obniténte humani generis hoste. Nam Camillus, cælésti voce e Christi crucifixi, manus étiam de ligno avulsas admirando prodigio protendentis, simulacro emissa mirabíliter confirmátus, ordinem suum a Sede apostolica approbari obtinuit; sodálibus quarto obstrictis maxime arduo voto, infirmis, quos étiam pestis infécerit, ministrandi. Quod institutum, quam foret Deo acceptum et animárum salúti proficuum, sanctus Philippus Nerius, qui Camillo a sacris confessiónibus erat, comprobávit, dum ejus alumnis decedéntium agoni opem feréntibus Angelos suggeréntes verba sæpius se vidisse testátus est.

[Lectio6]
Arctióribus hisce vinculis ægrotántium ministerio mancipatus, mirum est qua alacritate, nullis fractus labóribus, nullis deterritus vitæ periculis, diu noctuque ad supremum usque spíritum, eórum cómmodis vigilaverit. Omnibus ómnia factus, vilíssima quæque offícia demissíssimo obsequio flexísque plerumque genibus, véluti Christum ipsum cérneret in infirmis, hílari promptoque animo arripiébat; utque ómnium indigéntiis præsto esset, generalem ordinis præfecturam, cælique delicias quibus in contemplatióne defixus affluebat, sponte dimísit. Paternus vero illíus erga míseros amor tum maxime effulsit, dum et Urbs contagióso morbo primum, deínde extrema annonæ laboráret inópia, et Nolæ in Campánia dira pestis grassarétur. Tanta denique in Deum et próximum caritate exársit, ut angelus nuncupari, et Angelórum opem in vario itinerum discrímine experíri promererétur. Prophetíæ dono et grátia sanitátum præditus, arcana quoque cordium inspéxit; ejusque precibus nunc cibária multiplicáti sunt, nunc aqua in vinum conversa. Tandem vigiliis, jejuniis et assiduis attritus labóribus, cum pelle tantum et óssibus constare viderétur, quinque molestis æque ac diútinis morbis, quos misericórdias Dómini appellabat, fortiter tolerátis, sacramentis munítus, Romæ, inter suavíssima Jesu et Maríæ nómina, ad ea verba: Mitis atque festivus Christi Jesu tibi aspectus appareat; qua prædixerat hora, obdormívit in Dómino, pridie Idus Julii, anno salútis millesimo sexcentésimo décimo quarto, ætátis suæ sexagesimo quinto. Quem, plúribus illustrem miraculis, Benedíctus décimus quartus solemni ritu Sanctórum fastis adscripsit; et Leo décimus tértius, ex Sacrórum cathólici orbis antístitum voto ac Rítuum Congregatiónis consúlto, cæléstem ómnium hospitálium et infirmórum ubíque degéntium patrónum declarávit, ipsiúsque nomen in agonizántium litaníis invocári præcépit. 

[Lectio94]
Camíllus, Bucclánici in Theatínæ diœcésis óppido, ex nóbili Lelliórum família natus, adoléscens rem militárem secútus, sǽculi vítiis aliquámdiu indúlsit. Divínæ tamen offénsæ dolóre corréptus, ad fratres Minóres, quos Capuccínos vocant, cónvolans, ut eórum número adscriberétur, eníxe postulávit. Voti compos semel atque íterum factus, fœdo úlcere, quo aliquándo laboráverat, in ejus tíbia iteráto recrudescénte, superiórum plácitis humíliter se submíttens, illíus religiónis bis expetítum et suscéptum hábitum bis dimísit. Romam proféctus, et sacerdótio rite initiátus, prima jecit fundaménta congregatiónis Clericórum regulárium infírmis ministrántium, sodálibus quarto obstríctis máxime árduo voto, infírmis, quos étiam pestis infecísset, ministrándi. Iterátis jejúniis et assíduis fractus labóribus, quinque moléstis æque ac diútinis morbis, quos misericórdias Dómini appellábat, fórtiter tolerátis óbiit in Dómino, prídie idus júlii, anno millésimo sexcentésimo décimo quarto, ætátis sexagésimo quinto. Eum Leo décimus tértius cæléstem ómnium hospitálium et infirmórum patrónum renuntiávit, ejúsque nomen in agonizántium litaníis invocári præcépit.
&teDeum

[Lectio7]
Léctio sancti Evangélii secúndum Joánnem
!Joannes 15:12-16
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: Hoc est præcéptum meum, ut diligátis invicem, sicut diléxi vos. Et réliqua.
_
Homilía sancti Augustíni Epíscopi
!Tractátus 83 in Joánnem
Quid putamus, fratres mei? numquidnam solum ejus de ista dilectióne mandátum est, qua dilígimus invicem? Nonne est et aliud majus, ut diligámus Deum? Aut vero de sola Deus nobis dilectióne mandávit, ut alia non requiramus? Tria certe commendat Apóstolus, dicens: Manent autem fides, spes, caritas, tria hæc, major autem horum caritas. Et, si in caritate, hoc est, in dilectióne, concludúntur duo illa præcepta, major tamen dicta est esse, non sola. De fide ígitur nobis quam multa mandáta sunt, quam multa de spe! Quis potest cuncta colligere, quis enumerando sufficere? Sed intueamur, quod ait idem Apóstolus: Plenitúdo legis caritas.

[Lectio8]
Ubi ergo caritas est, quid est quod possit deésse? ubi autem non est, quid est quod possit prodesse? Dæmon credit, nec díligit: nemo díligit, qui non credit. Frustra quidem, sed tamen potest speráre véniam qui non díligit; nemo autem potest desperáre qui díligit. Itaque ubi diléctio est, ibi necessario fides et spes; et, ubi diléctio próximi, ibi necessario étiam diléctio Dei. Qui enim non díligit Deum, quómodo díligit próximum tamquam se ipsum? Quandóquidem non díligit et se ipsum. Est quippe ímpius et iníquus; qui autem díligit iniquitátem, non plane díligit, sed odit ánimam suam.

[Lectio9]
Hoc ergo præcéptum Dómini teneamus, ut nos invicem diligamus, et quidquid aliud præcepit, faciémus; quóniam quidquid est, aliud, hic habemus. Discérnitur quippe ista diléctio ab illa dilectióne, qua se invicem díligunt hómines; nam ut discernerétur, adjunctum est: Sicut diléxi vos. Ut quid enim díligit nos Christus, nisi ut regnare possímus cum Christo? Ad hoc ergo et nos invicem diligamus, ut dilectiónem nostram discernámus a ceteris, qui non ad hoc se invicem díligunt, quia nec díligunt. Qui autem se propter habéndum Deum díligunt, ipsi se díligunt. Ergo, ut se diligant, Deum díligunt. Non est hæc diléctio in ómnibus homínibus: pauci se proptérea díligunt, ut sit Deus ómnia in ómnibus.
&teDeum