[Officium]
S. Bonaventuræ Episcopi Confessoris et Ecclesiæ Doctoris
(sed rubrica 1570)
S. Bonaventuræ Episcopi Confessoris

[Rank]
;;Duplex;;3;;vide C4a
(sed rubrica 1570)
;;Semiduplex;;2.2;;vide C4-1
(sed rubrica cisterciensis)
;;Simplex;;1.2;;vide C4a

[Rule]
vide C4a;mtv
(sed rubrica 1570)
vide C4;mtv
9 lectiones

[Comment]
Xysto PP. V, anno 1588, Doctor Seraphicus declaratus est

[Name]
Bonaventúram
(sed rubrica 1570)
Bonaventúræ
Ant=Bonaventúra

[Lectio4]
Bonaventúra, Balneorégii in Etrúria natus, a letháli morbo adhuc puer, beáti Francísci précibus, cujus religióni, si convaluísset, voto matris dicátus fúerat, evásit incólumis.  Itaque adoléscens, fratrum Minórum institútum amplécti vóluit, in quo ad eam doctrinæ præstántium Alexándro de Ales magístro pervénit, ut séptimo post anno Parísiis magistérii láuream adéptus, libros Sententiárum públice summa cum laude sit interpretátus, quos étiam præcláris póstea commentáriis illustrávit.  Nec sciéntiæ solum eruditióne, sed et morum integritáte vitæque innocéntia, humilitáte, mansuetúdine, terrenárum rerum contémptu et cæléstium desidério mirífice excélluit; dignus plane, qui tamquam perfectiónis exémplar haberétur, et a beáto Thoma Aquináte, cui summa caritáte conjúnctus erat, sanctus appellarétur.  Is enim, cum sancti Francísci vitam illum scribéntem comperísset: Sinámus, ait, Sanctum pro Sancto laboráre.

[Lectio4] (rubrica 1570)
Bonaventura, Balneoregii in Etrutria natus, cum infans incidisset in vitæ periculum, mater ejus vovit, si inde evasisset, se eum religioni beati Francisci dicaturam. Itaque adolescens in ordinem fratrem Minorum adscribi voluit: ubi Alexandro de Ales magistro, ad eam doctrinæ perfectionem brevi pervenit, ut septimo post anno libros Sententiarum Parisiis publice summa cum laude sit interpretatus: quos étiam præclaris postea commentariis illustravit. Post sex annos sui ordinis Generalis minister Romæ factus, ea prudentie ac sanctitatis laude ministerium gessit, ut in omnium ore et admiratione esset.

[Lectio5]
Divíni amóris flamma succénsus, erga Christi Dómini passiónem, quam júgiter meditabátur, ac Deíparam Vírginem, cui se totum devóverat, singulári ferebátur pietátis afféctu; quem in áliis étiam verbo et exémplo excitáre, scriptísque opúsculis augére summópere stúduit.  Hinc illa morum suávitas, grátia sermónis et cáritas in omnes effúsa, qua singulórum ánimos sibi arctíssime devinciébat.  Quam ob rem, vix quinque et trigínta annos natus, Romæ summo ómnium consénsu generális órdinis miníster eléctus est; susceptúmque munus per duodevigínti annos admirábili prudéntia gessit ac laude sanctitátis.  Plura constítuit regulári disciplínæ et amplificándo órdini utília; quem una cum áliis ordínibus mendicántibus advérsus obtrectatórum calúmnias felíciter propugnávit.

[Lectio5] (rubrica 1570)
Multa scripsit, in quibus summam eruditionem cum pari pietatis ardore conjungens, lectorem docendo movet. Quem Gregorius decimus, ejus sanctimoniæ et sapientiæ fama commotus, Cardinalem et Episcopum Albanensem creavit. Eumdem adhuc viventem beatus Thomas Aquinas sanctum appellavit. Cum enim vitam sancti Francisci scribentem comperisset: Sinamus, inquit, sanctum pro sancto laborare. Migravit e vita pridie Idus Julii, in concilio Lugdunensi, quinquaginta tres annos natus, multis editis miraculis. Quem Xystus quartus Pontifex Maximus retulit in sanctorum numerum.

[Lectio6_]
Ad Lugdunénse concílium a beáto Gregório décimo accersítus et cardinális epíscopus Albanénsis creátus, árduis concílii rebus egrégiam navávit óperam; qua et schísmatis dissídia, compósita sunt, et ecclesiástica dógmata vindicáta.  Quibus in labóribus, anno ætátis suæ quinquagésimo tértio, salútis vero millésimo ducentésimo septuagésimo quarto, summo ómnium mæróre decéssit, ab univérso concílio, ipso præsénte Románo Pontífice, fúnere honestátus.  Eum Xystus quartus, plúrimis maximísque clarum miráculis, in Sanctórum  númerum rétulit.  Multa scripsit, in quibus summam eruditiónem cum pietátis ardóre conjúngens, lectórem docéndo movet: quare a Xysto quinto Doctóris Seráphici nómine mérito est insignítus.

[Lectio6]
@:Lectio6_
(sed rubrica 1570)
@Commune/C4a:Lectio4

[Lectio94]
Bonaventúra, Balneorégii in Etrúria natus adoléscens religiónem sancti Francísci Assisiénsis suscépit; in qua stúdio litterárum déditus, Alexándro de Ales præceptóre tantum profécit, ut séptimo post anno Parísiis libros Sententiárum públice summa cum laude sit interpretátus. Vir summæ mansuetúdinis ac humilitátis, erga Christi Dómini passiónem piíssime afféctus, vix quinque et trigínta annos natus, creátus est totíus órdinis miníster generális. Quod munus prudénter administrándo, præcláram est laudem consecútus non solum doctrínæ et sanctimóniæ, sed étiam ingénii et dexteritátis. Qua fama ductus Gregórius Papa décimus cardinálem ipsum et epíscopum Albanénsem creávit. Multa ópera doctíssime conscrípsit, in primis Commentária in quátuor libros Sententiárum. Obiit Lugdúni, duránte concílio, ætátis suæ anno quinquagésimo tértio, et a Xysto quarto inter Sanctos relátus est. Xystus vero quintus Doctóris Seráphici nómini eum insignívit.
&teDeum

[Lectio7]
@Commune/C4a:Lectio7 in 3 loco

[Lectio8]
@Commune/C4a:Lectio8 in 3 loco

[Lectio9]
@Commune/C4a:Lectio9 in 3 loco