[Officium]
Ss. Cyrilli et Methodii Pont. et Conf.

[Rank]
;;Duplex;;3;;vide C4-1

[Rule]
vide C4-1;
9 lectiones

[Hymnus Vespera]
v. Sédibus cæli nítidis recéptos
Dícite athlétas géminos, fidéles;
Slávicæ duplex columen decúsque
Dícite gentis.
_
Hos amor fratres sociávit unus,
Unaque abdúxit píetas erémo,
Ferre quo multis célerent beátæ
Pígnora vitæ.
_
Luce, quæ templis súperis renídet,
Búlgaros complent, Móravos, Bohémos;
Mox feras turmas numerósa Petro
Agmina ducunt.
_
Débitam cincti méritis corónam,
Pérgite o flecti lácrimis precántum;
Prisca vos Slavis opus est datóres 
Dona túeri.
_
Quæque vos clamat generósa tellus
Servet ætérnæ fídei nitórem:
Quæ dedit princeps, dabit ipsa semper
Roma salútem.
_
Gentis humánæ Sator et Redémptor,
Qui bonus nobis bona cuncta præbes,
Sint tibi grates, tibi sit per omne
Glória sæclum.
Amen.

[Versum 1]
V. Sacerdótes tui induántur justítiam.
R. Et Sancti tui exsúltent.

[Ant 1]
O quam speciósi pedes * evangelizántium pacem, evangelizántium bona, dicéntium Sion: Regnábit Deus tuus.

[Oratio]
Omnípotens sempitérne Deus, qui Slavóniæ gentes per beátos Confessóres tuos atque Pontífices Cyríllum et Methódium ad agnitiónem tui nóminis veníre tribuísti: præsta; ut, quorum festivitáte gloriámur, eórum consórtio copulémur.
$Per Dominum.

[Hymnus Matutinum]
@Sancti/07-07:Hymnus Vespera

[Lectio4]
!Litteræ Encyclicæ Leónis Papæ XIII
Cyrillus et Methodius fratres germani, Thessalonícæ amplíssimo loco nati, Constantinopolim mature concessérunt, ut in ipsa urbe Oriéntis príncipe humanitátis artes addíscerent. Uterque plurimum brevi profecérunt; sed maxime Cyrillus, qui tantam scientiárum laudem adeptus est, ut singuláris honoris causa Philósophus appellarétur. Deínde mónachum ágere Methodius cœpit; Cyrillus autem dignus est hábitus, cui Theodora imperátrix, auctore Ignátio patriarcha, negotium daret erudiéndi ad fidem christianam Cházaros, trans Chersonésum incoléntes, quos, præceptis suis edoctos et Dei numine instinctos, multiplici superstitióne deleta, ad Jesum Christum adjunxit. Recénti Christianórum communitáte óptime constituta, Constantinopolim rediit álacer, atque in monastérium Polychrónis, quo se jam Methodius receperat, Cyrillus ipse secessit. Interim cum res trans Chersonésum próspere gestas ad Rastilláum Moraviæ príncipem fama detulísset, is de aliquot operariis evangelicis Constantinopoli arcesséndis cum imperatóre Michaéle tertio egit. Igitur Cyrillus et Methodius illi expeditióni destináti, et in Moraviam celebri lætítia excepti, animos christiánis institutiónibus tanta vi tamque operosa industria excolendos aggrediúntur, ut non longo intervallo ea gens nomen Jesu Christo libentíssime dederit. Ad eam rem non parum sciéntia váluit dictiónis Slavónicæ, quam Cyrillus ante percéperat, multumque potuérunt sacræ utriusque Testaménti litteræ, quas proprio pópuli sermóne reddiderat; nam Cyrillus et Methodius príncipes inveniéndi fuérunt ipsas litteras, quibus est sermo ipsórum Slavórum signátus et expréssus eáque de causa ejusdem sermónis auctores non immérito habentur.

[Lectio5]
Cum rerum gestárum glóriam secundus rumor Romam nuntiásset, sanctus Nicoláus primus Pontifex maximus fratres optimos Romam conténdere jussit. Illi Romanum iter ingressi, relíquias sancti Clementis primi Pontificis maximi, quas Cyrillus Chersónæ repérerat, secum ádvehunt. Quo nuntio, Hadrianus secundus, qui Nicoláo demortuo fuerat suffectus, clero populóque comitante, boviam eis magna cum honóre significatióne progréditur. Deínde Cyrillus et Methodius de munere apostolico in quo essent sancte laborioséque versáti ad Pontificem maximum, assidénte clero, réferunt. Cum autem eo nómine ab ínvidis accusaréntur, quod sermónem Slavónicum in perfunctióne munerum sacrórum usurpavissent, causam dixére ratiónibus tam certis tamque illustribus, ut Pontifex et clerus et laudarint hómines et probarint. Tum ambo, juráti se in fide beáti Petri et Pontificum Romanórum permansuros, epíscopi ab Hadriáno consecráti sunt. Sed erat provisum divinitus, ut Cyrillus vitæ cursum Romæ cónderet, virtúte magis quam ætate matúrus. Itaque defuncti corpus, elátum fúnere publico, in ipso sepúlcro quod sibi Hadrianus exstruxerat compósitum fuit; tum ad sancti Clementis deductum, et hujus prope cíneres cónditum. Cumque veherétur per urbem inter festos Psalmórum cantus, non tam funeris quam triumphi pompa, visus est pópulus Romanus libaménta honórum cæléstium viro sanctíssimo detulisse. Methodius vero in Moraviam regréssus, ibique factus forma gregis ex animo, rei catholicæ inservire majore in dies studio ínstitit. Quin étiam Pannonios, Búlgaros, Dálmatas in fide christiáni nóminis confirmávit; in Carinthiis autem ad uníus veri Dei cultum traducéndis plurimum elaborávit.

[Lectio6]
Apud Joánnem octavum, qui Hadriáno successerat, íterum de suspecta fide vialatoque more majórum accusatus, ac Romam veníre jussus, coram Joánne et epíscopis aliquot cleroque urbano, facile vicit catholicam prorsus fidem et se retinuisse constanter, et ceteros diligenter edocuísse: quod vero ad linguam Slavonicam in sacris peragéndis usurpatam, se certis de causis ex venia Hadriáni Pontificis, nec sacris Litteris repugnántibus, jure fecísse. Quapropter in re præsénti complexus Methódium Pontifex, potestátem ejus archiepiscopálem expeditionémque Slavónicam, datis étiam litteris, ratam esse jussit. Quare Methodius in Moraviam reversus assignátum sibi munus explere vigilantius perseverávit, pro quo et exsílium libenter passus est. Bohemórum príncipem ejusque uxórem ad fidem perdúxit, et in ea gente christianum nomen longe lateque vulgávit. Evangélii lumen in Polóniam invéxit, et, ut nonnulli scriptores tradunt, sede episcopali Leópoli fundata, in Moscóviam proprii nóminis digréssus, thronum pontificalem Kiowensem constítuit. Demum in Moraviam reversus est ad suos; jamque sese ábripi ad humánum éxitum sentiens, ípsemet sibi successórem designávit, clerumque et pópulum supremis præceptis ad virtútem cohortatus, ea vita, quæ sibi via in cælum fuit, placidíssime defunctus est. Uti Cyrillum Roma, sic Methódium Moravia decedentem summo honóre prosecuta est. Illórum vero festum, quod apud Slavoniæ pópulos jamdiu celebrari consueverat, Leo décimus tertius Pontifex maximus cum Officio ac Missa propria in univérsa Ecclésia quotannis agi præcépit.

[Lectio94]
Cyríllus et Methódius, fratres germáni, Thessalonícæ amplíssimo loco nati, ab imperatóre Michaéle tértio destináti in Moráviam, brevi eam gentem ad fidem Christi adduxérunt. Cum rerum gestárum glóriam secúndus rumor Romam nuntiásset, sanctus Nicoláus primus Póntifex máximus fratres óptimos, Romam conténdere jussit; ubi ab Hadriáno, Nicolái successóre, epíscopi sunt consecráti. Sed, cum brevi Cyríllus Romæ piíssime obiísset, Methódius in Moráviam regréssus, rei cathólicæ inservíre impénsius ínstitit. Quin étiam Bohémos, Pannónios, Búlgaros, Dálmatas in fide christiána confirmávit; in Carínthiis autem ad uníus veri Dei cultum traducéndis valde elaborávit. Item Evangélii lumen in Polóniam invéxit, et, ut nonnúlli scriptóres tradunt, sede episcopáli Leópoli fundáta, in Moscóviam próprii nóminis digréssus, thronum pontificálem Kiowénsem constítuit. Demum in Moráviam revérsus, clerum et pópulum suprémis præcéptis ad virtútem cohortátus, placidíssime defúnctus est. Cyrílli et Methódii festum, apud Slavóniæ pópulos jámdiu celebrátum, Leo décimus tértius ad univérsam Ecclésiam exténdit.
&teDeum

[Lectio7]
@Commune/C1a:Lectio7

[Lectio8]
@Commune/C1a:Lectio8

[Lectio9]
@Commune/C1a:Lectio9

[Hymnus Laudes]
v. Lux o decóra pátriæ
Slavísque amíca géntibus,
Salvéte, fratres: ánnuo
Vos efferémus cántico.
_
Quos Roma plaudens éxcipit,
Compléxa mater fílios,
Auget coróna prǽsulum
Novóque firmat róbore.
_
Terras ad usque bárbaras
Inférre Christum pérgitis;
Quot vanus error lúserat,
Almo replétis lúmine.
_
Noxis solúta péctora
Ardor supérnus ábripit;
Mutátur horror véprium
In sanctitátis flósculos.
_
Et nunc seréna cǽlitum
Locáti in aula, súpplici
Adéste voto: Slávicas
Serváte gentes Númini.
_
Erróre mersos únicum
Ovíle Christi cóngreget;
Factis avítis ǽmula
Fides viréscat púlchrior.
_
Tu nos, beáta Trínitas,
Cælésti amóre cóncita,
Patrúmque natos ínclita.
Da pérsequi vestígia.
Amen.

[Versum 2]
V. Sapiéntiam Sanctórum narrent pópuli.
R. Et laudem eórum núntiet Ecclésia.

[Ant 2]
In sanctitáte * et justítia serviérunt Dómino ómnibus diébus suis: ídeo stolam glóriæ índuit illos Dóminus, Deus Israël.

[Versum 3]
@:Versum 1

[Ant 3]
Isti sunt * viri sancti facti amíci Dei, divínæ veritátis præcónio gloriósi: linguæ eórum claves cæli factæ sunt.