[Officium]
Ss. Nerei, Achillei et Domitillæ Virg. atque Pancratii Martyrum

[Rank]
;;Semiduplex;;2.2;;vide C3a-1
(sed rubrica 1570 aut rubrica 1930 aut rubrica 1963 aut rubrica cisterciensis)
;;Simplex;;1.1;;vide C3a-1

[Rule]
vide C3a-1;
9 lectiones

[Oratio]
Semper nos, Dómine, Mártyrum tuórum Nérei, Achíllei, Domitíllæ atque Pancrátii fóveat, quǽsumus, beáta solémnitas: et tuo dignos reddat obséquio.
$Per Dominum

[Lectio4]
Nereus et Achilleus fratres eunuchi Flaviæ Domitillæ, a beato Petro una cum ipsa ejusque matre Plautilla baptizati, cum Domitillæ persuasissent, ut virginitátem suam Deo consecraret, ab ejus sponso Aureliáno tamquam Christiáni accusati, ob præcláram fidei confessiónem in Pontiam insulam relegántur. Ubi ad quæstiónem íterum vocáti et verbéribus cæsi, mox Tarracinam perducti, a Minucio Rufo equuleo et flammis cruciati, cum constanter negarent se, a sancto Petro Apóstolo baptizatos, ullis tormentis cogi posse ut idolis immolarent, secúri percússi sunt. Quorum córpora ab Auspicio, eórum discipulo et Domitillæ educatore, Romam delata, via Ardeatina sepúlta sunt.

[Lectio5]
Flavia Domitilla virgo Romana, Titi et Domitiáni imperatórum neptis, cum sacrum virginitátis velámen a beato Cleménte Papa accepísset, ab Aureliáno sponso, Titi Aurelii consulis fílio, deláta quod Christiana esset, a Domitiáno imperatóre in insulam Pontiam est deportata, ubi in carcere longum martyrium duxit. Demum Tarracinam deducta, íterum Christum confessa, cum semper constantior apparéret, sub Trajano imperatóre, júdicis jussu incénso ejus cubiculo, una cum Theodora et Euphrosyna virgínibus et collactaneis suis, gloriosi martyrii cursum confecit, Nonis Maji: quarum corpora, integra invénta, a Cæsario diacono sepúlta sunt. Hac vero die duórum fratrum ac Domitillæ corpora, ex diaconía sancti Hadriáni simul translata, in ipsórum Mártyrum basilicam, tituli Fascíolæ, restituta sunt.

[Lectio6]
Pancratius, in Phrygia nobili genere natus, puer quatuordecim annórum Romam venit Diocletiáno et Maximiáno imperatóribus. Ubi a Pontifice Romano baptizátus et in fide christiana eruditus, ob eamdem paulo post comprehénsus; cum diis sacrificáre constanter renuísset, virili fortitúdine datis cervicibus, illustrem martyrii corónam consecutus est. Cujus corpus Octavilla matrona noctu sústulit, et unguentis delibutum via Aurelia sepelívit.

[Lectio94]
Néreus et Achílleus fratres, eunúchi Fláviæ Domitíllæ, a beáto Petro una cum ipsa ejúsque matre Plautílla baptizáti, cum Domitíllæ persuasíssent, ut virginitátem suam Deo consecráret, ab ejus sponso Aureliáno, quod Christiáni essent accusáti, in Póntiam ínsulam relegántur. Mox verbéribus cæsi, ut idólis immolárent, et Tarracínam perdúcti, equúlei et flammárum cruciátibus superátis, secúri percússi sunt; quorum córpora ab Auspício eórum discípulo Romam deláta, via Ardeatína sunt sepúlta. Flávia Domitílla vero, quæ sacrum virginitátis velámen a beáto Cleménte Papa accéperat, et ipsa in ínsulam Póntiam deportáta, et post diutúrna víncula Tarracínam dedúcta, júdicis jussu incénso ejus cubículo, una cum virgínibus Theodóra et Euphrósyna, collactáneis suis, gloriósam mortem oppétiit nonis maji, Trajáno imperatóre; quarum córpora Cæsárius diáconus sepelívit. Pancrátius, nóbili génere in Phrýgia natus, puer quatuórdecim annórum Romæ baptizátus, Diocletiáno et Maximiáno imperatóribus, comprehénditur, et, cum diis sacrificáre constánter renuísset, datis cervícibus, illústrem martýrii corónam consecútus est; cujus corpus ab Octavílla matróna clam via Aurélia sepúltum est.
&teDeum

[Lectio7]
Léctio sancti Evangélii secúndum Joánnem
!Joannes 46-53
In illo témpore: Erat quidam regulus, cujus filius infirmabatur Capharnaum. Et réliqua.
_
Homilía sancti Gregórii Papæ
!Ex Homil. 28. habita in Basilica horum Ss. Mártyrum, in die natalis eorum
Quid est quod regulus Dominum rogat ut ad ejus filium veniat, et tamen ire corporaliter recusat: ad servum vero centurionis non invitatur, et tamen se corporaliter ire pollicetur? Reguli filio per corporalem præsentiam non dignatur adesse, centurionis servo non dedignatur occurrere. Quid est hoc, nisi quod superbia nostra retunditur, qui in hominibus non naturam, qua ad imaginem Dei facti sunt, sed honores et divitias veneramur? Redemptor vero noster ut ostenderet, quia quæ alta sunt hominum, despicienda sunt, et quæ despecta sunt hominum, despicienda non sunt: ad filium reguli ire noluit, ad servum centurionis ire paratus fuit.

[Lectio8]
Increpata est ergo superbia nostra, quæ nescit pensare homines propter homines. Sola, ut diximus, quæ circumstant hominibus, pensat, naturam non aspicit, honorem Dei in hominibus non agnoscit. Ecce ire non vult Filius Dei ad filium reguli: et tamen venire paratus est ad salutem servi. Certe si nos cujuspiam servus rogaret, ut ad eum ire deberemus, protinus nobis nostra superbia in cogitatione tacita responderet, dicens: Non eas, quia temetipsum degeneras, honor tuus despicitur, locus vilescit Ecce de cælo venit, qui servo in terra occurrere non despicit: et tamen humiliari in terra contemnimus, qui de terra sumus.

[Lectio9]
Nolite ergo intra vosmetipsos pensare quod habetis, sed quid estis. Ecce mundus qui diligitur, fugit. Sancti isti, ad quorum tumbam consistimus, florentem mundum mentis despectu calcaverunt. Erat tunc vita longa, salus continua, opulentia in rebus, fœcunditas in propagine, tranquillitas in diuturna pace: et tamen cum in seipso floreret, jam in eorum cordibus mundus aruerat. Ecce jam mundus in seipso aruit, et adhuc in cordibus nostris floret Ubique mors, ubique luctus, ubique desolatio: undique percutimur, undique amaritudinibus replemur: et tamen cæca mente carnalis concupiscentiæ ipsas ejus amaritudines amamus, fugientem sequimur, labenti inhæremus.
&teDeum