[Officium] S. Pauli a Cruce Confessoris [Rank] ;;Duplex;;3;;vide C5 (sed rubrica innovata) ;;Simnplex;;1.1;;vide C5 [Rule] vide C5;mtv 9 lectiones [Oratio] Dómine Jesu Christe, qui, ad mystérium crucis prædicándum, sanctum Paulum singulári caritáte donásti, et per eum novam in Ecclésia famíliam floréscere voluísti: ipsíus nobis intercessióne concéde; ut, passiónem tuam júgiter recoléntes in terris, ejúsdem fructum cónsequi mereámur in cælis: $Qui vivis [Lectio4] Paulus a Cruce, Uvádæ in Liguria natus, sed a Castellátio prope Alexandríam Statiellórum nobili genere oriundus, qua futurus esset sanctitáte clarus, innotuit miro splendore, qui noctu implévit pariéntis matris cubiculum, et insígni augustæ cæli Reginæ beneficio, quæ púerum in flumen delapsum a certo naufragio illæsum erípuit. A primo ratiónis usu Jesu Christi crucifixi amóre flagrans, ejus contemplatióni prolixius vacare cœpit, et carnem innocentíssimam vigiliis, flagellis, jejuniis, potu in sexta feria ex acéto cum felle mixto, ac dura quavis castigatióne contérere. Martyrii desidério incénsus, exercitui se adjunxit, qui Venetiis, ad bellum Turcis inferéndum, comparabátur; cógnita vero inter orándum Dei voluntáte, arma ultro réddidit, præstantiori milítiæ operam datúrus, quæ Ecclésiæ præsidio esse æternámque hóminum salútem procurare totis viribus niterétur. Reversus in pátriam, honestíssimis nuptiis sibique deláta patrui hereditáte recusatis, arctiórem inire crucis sémitam ac rudi túnica a suo episcopo indui vóluit. Tum ejus jussu, ob eminentem vitæ sanctimóniam et rerum divinárum sciéntiam, nondum clericus, Dominicum agrum, máximo cum animárum fructu, divini verbi prædicatióne excoluit. [Lectio5] Romam profectus, theologicis disciplinis rite imbutus, a summo Pontifice Benedicto décimo tertio ex obediéntia sacerdotio auctus est. Facta sibi ab eodem potestate aggregándi socios, in solitúdinem recéssit Argentarii montis, quo eum beáta Virgo jamprídem invitaverat, veste illi simul ostensa atri coloris, passiónis Fílii sui insígnibus, decorata, ibique fundaménta jecit novæ congregatiónis. Quæ brevi, plurimis ab eo tolerátis labóribus, præcláris aucta viris, cum Dei benedictióne valde succrevit; a Sede apostolica non semel confirmáta, una cum regulis, quas orando ipse a Deo acceperat, et quarto addito voto, pergratam Dominicæ passiónis memóriam promovendi. Sacras vírgines quoque instituit, quæ excéssum caritátis divini Sponsi sedulo meditaréntur. Hæc inter, animárum inexhausta aviditate ab Evangélii prædicatióne numquam deficiens, hómines pene innumeros, étiam perditíssimos aut in hæresim lapsos, in salútis trámitem adduxit. Præsertim Christi enárranda passióne, mirífica ejus oratiónis vis erat, qua una cum astántibus in fletum effúsus, quælibet obduráta corda ad pœniténtiam scindebat. [Lectio6] Tanta in ejus péctore alebátur divinæ caritátis flamma, ut indusium quod erat cordi propius, sæpe véluti igne adustum, et binæ cóstulæ elátæ apparúerint. Sacrum præsertim fáciens non poterat a lácrimis temperare: frequénti quoque éxtasi cum mira intérdum corporis elevatióne frui, vultúque superna luce radiante conspiciebátur. Quandoque, dum concionarétur, cæléstis vox verba ei suggerentis audíta fuit, aut sermo ejus ad plura míllia passuum intónuit. Prophetíæ et linguárum dono, cordium scrutatióne, potestate in dæmones, in morbos, in eleménta enituit. Cumque ipsis summis Pontificibus carus ac venerandus esset, servum inutilem, peccatórem nequíssimum, a dæmóniis quoque conculcándum se judicábat. Tandem, asperrimi vitæ generis ad longam usque senectútem tenacíssimus, anno millesimo septingentésimo septuagesimo quinto, cum præclára mónita, véluti sui spíritus transmissa hereditáte, alumnis tradidísset, Ecclésiæ sacramentis ac cælésti visióne recreatus, Romæ, qua prædixerat die, migrávit in cælum. Eum Pius nonus Pontifex maximus in Beatórum, novisque deínde fulgentem signis, in Sanctórum númerum retulit. [Lectio94] Paulus a Cruce, Uvádæ in Ligúria natus, a primo ratiónis usu, Jesu Christi crucifíxi amóre flagrávit. Martýrii desidério incénsus, exercítui se adjúnxit, qui Venétiis ad bellum Turcis inferéndum comparabátur. Cógnita vero Dei voluntáte, honestíssimis núptiis sibíque deláta pátrui hereditáte recusátis, rudi túnica a suo epíscopo indútus, nondum cléricus, Domínicum agrum divíni verbi prædicatióne excóluit. Romæ a Summo Pontífice Benedícto décimo tértio ex obediéntia sacerdótio auctus, in solitúdinem recéssit Argentárii montis, quo eum beáta Virgo jamprídem invitáverat, veste illi simul osténsa atri colóris passiónis Fílii sui insígnibus decoráta, ibíque fundaménta jecit novæ congregatiónis, cujus sodáles voto adstringeréntur Domínicæ passiónis memóriam promovéndi. Sacras Vírgines quoque instítuit, quæ Dómini passiónem sédulo meditaréntur. Prædicatióne, virtútibus et divínis charismátibus clarus, Romæ obdormívit in Dómino, anno millésimo septingentésimo septuagésimo quinto. Eum Pius nonus Póntifex máximus in Beatórum, dein in Sanctórum númerum rétulit. &teDeum [Lectio7] @Commune/C1a:Lectio7 [Lectio8] @Commune/C1a:Lectio8 [Lectio9] @Commune/C1a:Lectio9