[Officium] S. Hermenegildi Martyris [Rank] ;;Semiduplex;;2.2;;vide C2a [Rule] vide C2a; 9 lectiones Lectio1 Quad [Hymnus Vespera] v. Regáli sólio fortis Ibériæ, Hermenegílde, jubar, glória Mártyrum, Christi quos amor almis Cæli cœ́tibus ínserit. _ Ut perstas pátiens, pollícitum Deo Servans obséquium! quo pótius tibi Nil propónis, et arces Cautus nóxia, quæ placent. _ Ut motus cóhibes, pábula qui parant Surgéntis vítii, non dúbios agens Per vestígia gressus, Quo veri via dírigit! _ Sit rerum Dómino jugis honor Patri, Et natum célebrent ora precántium, Divinúmque suprémis Flamen láudibus éfferant. Amen. [Oratio] Deus, qui beátum Hermenegíldum Mártyrem tuum cælésti regno terrénum postpónere docuísti: da quǽsumus nobis; ejus exémplo cadúca despícere, atque ætérna sectári. $Per Dominum [Hymnus Matutinum] @Sancti/04-13:Hymnus Vespera (sed rubrica tridentina) @:Hymnus Laudes_ [Lectio1] @Commune/C3 [Lectio2] @Commune/C3 [Lectio3] @Commune/C3 [Lectio4] Ex libro Dialogorum sancti Gregorii Papæ !Lib. 3 Cap. 31 Hermenegildus rex, Leovigildi regis Visigothorum filius, ab Ariana hæresi ad fidem catholicam viro reverendissimo Leandro Hispalensi episcopo, dudum mihi in amicitiis familiariter juncto, prædicante, conversus est. Quem pater Arianus, ut ad eamdem hæresim rediret, et præmiis suadere, et minis terrere conatus est. Cumque ille constantissime responderet, numquam se veram fidem posse relinquere, quam semel agnovisset: iratus pater eum privavit regno, rebusque exspoliavit omnibus. Cumque nec sic virtutem mentis illius emollire valuisset, in arcta illum custodia concludens, collum manusque illius ferro ligavit. Cœpit ítaque Hermenegildus rex juvenis terrenum regnum despicere, et forti desiderio cæleste quærens, in ciliciis vinculatus jacens, omnipotenti Deo ad confortandum se, preces effundere; tantoque sublimius gloriam transeuntis mundi despicere, quanto et religatus agnoverat nihil fuísse, quod potuerit auferri. [Lectio5] Superveniente autem Paschalis festivitatis die, intempestæ noctis silentio, ad eum perfidus pater Arianum episcopum misit, ut ex ejus manu sacrilegæ consecrationis communionem perciperet, atque per hoc ad patris gratiam redire mereretur. Sed vir Deo deditus, Ariano episcopo venienti exprobravit, ut debuit, ejusque a se perfidiam dignis increpationibus repulit: quia etsi exterius jacebat ligatus, apud se tamen in magno mentis culmine stabat securus. Ad se ítaque reverso episcopo, Arianus pater infremuit, statimque suos apparitores misit, qui constantissimum Confessorem Dei illic ubi jacebat, occiderent; quod et factum est. Nam mox ut ingressi sunt, securim cerebro ejus infigentes, vitam corporis abstulerunt: hocque in eo valuerunt perimere, quod ipsum quoque, qui peremptus est, in se constiterat despexisse. Sed pro ostendenda vera ejus gloria, superna quoque non defuere miracula. Nam cœpit in nocturno silentio psalmodiæ cantus ad corpus ejusdem Regis et Martyris audiri: atque ideo veraciter Regis, quia et Martyris. [Lectio6] Quidam étiam ferunt, quod illic nocturno tempore accensæ lampades apparebant; unde et factum est, quatenus corpus illius, ut videlicet Martyris, jure a cunctis fidelibus venerari debuisset. Pater vero perfidus et parricida, commotus pœnitentia, hoc fecisse se doluit, nec tamen usque ad obtinendam salutem pœnituit. Nam quia vera esset catholica fides agnovit, sed gentis suæ timore perterritus, ad hanc pervenire non meruit. Qui, oborta ægritudine, ad extrema perductus est, et Leandro episcopo, quem prius vehementer afflixerat, Reccaredum regem filium suum, quem in sua hæresi relinquebat, commendare curavit, ut in ipso quoque talia faceret, qualia et in fratre suis exhortationibus fecisset. Qua commendatione expleta, defunctus est. Post cujus mortem Reccaredus rex non patrem perfidum, sed fratrem Martyrem sequens, ab Arianæ hæreseos pravitate conversus est, totamque Visigothorum gentem ita ad veram perduxit fidem, ut nullum in suo regno militare permitteret, qui regni Dei hostis exsistere per hæreticam pravitatem non timeret Nec mirum quod veræ fidei prædicator factus est, qui frater est Martyris: cujus hunc quoque merita adjuvant, ut ad omnipotentis Dei gremium tam multos reducat. [Lectio94] Ex libro Dialogórum sancti Gregórii Papæ !Liber 3, cap. 31 Hermenegíldus rex, Leovigíldi regis Visigothórum fílius, ab Ariána hǽresi ad fidem cathólicam viro reverendíssimo Leándro Hispalénsi epíscopo, dudum mihi in amicítiis familiáriter juncto, prædicánte, convérsus est. Quem pater Ariánus, ut ad eándem hǽresim redíret, et prǽmiis suadére, et minis terrére conátus est. Cumque ille constantíssime respondéret, nunquam se veram fidem posse relínquere, quam semel agnovísset: irátus pater eum privávit regno, rebúsque exspoliávit ómnibus; et in arcta illum custódia conclúdens, collum manúsque illíus ferro ligávit. Cœpit ítaque Hermenegíldus rex júvenis terrénum regnum despícere, et forti desidério cæléste quærens, in cilíciis vinculátus jacens, omnipoténti Deo ad confortándum se preces effúndere. Superveniénte autem Paschális festivitátis die, intempéstæ noctis siléntio ad eum pérfidus pater Ariánum epíscopum misit, ut ex ejus manu sacrílegæ consecratiónis communiónem percíperet, atque per hoc ad patris grátiam redíre mererétur. Sed vir Deo déditus, Ariáno epíscopo veniénti exprobrávit, ut débuit, ejúsque a se perfídiam dignis increpatiónibus répulit. Ad se ítaque revérso epíscopo, Ariánus pater infrémuit, statímque suos apparitóres misit, qui constantíssimum Confessórem Dei illic, ubi jacébat, occidérunt. &teDeum [Lectio7] @Commune/C2:Lectio7 [Lectio8] @Commune/C2:Lectio8 [Lectio9] @Commune/C2:Lectio9 [Hymnus Laudes_] v. Nullis te génitor blandítiis trahit, Non vitæ cáperis dívitis ótio, Gemmarúmve nitóre, Regnandíve cupídine. _ Diris non ácies te gládii minis, Nec terret périmens carníficis furor: Nam mansúra cadúcis Præfers gáudia cǽlitum. _ Nunc nos e Súperum prótege sédibus Clemens, atque preces, dum cánimus tua Quæsítam nece palmam, Pronis áuribus éxcipe. _ Sit rerum Dómino jugis honor Patri, Et Natum célebrent ora precántium, Divinúmque suprémis Flamen láudibus éfferant. Amen. [Hymnus Laudes] @:Hymnus Laudes_ (sed rubrica tridentina) @:Hymnus Vespera