[Officium]
S. Leonis I Papæ Confessoris et Ecclesiæ Doctoris
(sed rubrica cisterciensis)
S. Leonis <i>I.</i>, Papæ, Confessoris et Ecclesiæ Doctoris
(sed rubrica 1570 aut rubrica 1617)
S. Leonis I Papæ Confessoris

[Rank]
;;Duplex;;3;;vide C4b-2
(sed rubrica 1570 aut rubrica 1617)
;;Duplex;;3;;vide C4-1
(sed rubrica innovata)
;;Duplex;;3.91;;vide C4b-2
(sed rubrica cisterciensis)
;;Simplex;;1.2;;vide C4a

[Rule]
vide C4b-2;mtv
(sed rubrica 1570 aut rubrica 1617)
vide C4;mtv
9 lectiones

[Name]
Leónem
(sed nisi communi Summorum Pontificum)
Leónis
Ant=Leo

[Oratio] (nisi communi Summorum Pontificum)
@Commune/C4-1

[Lectio1] (rubrica tridentina)
@Sancti/02-22:Lectio1

[Lectio2] (rubrica tridentina)
@Sancti/02-22:Lectio2:s/-9/-12/
@Sancti/02-22:Lectio3:2-5

[Lectio3] (rubrica tridentina)
!1 Pet 1:13-21
13 Propter quod succincti lumbos mentis vestræ, sobrii, perfecte sperate in eam, quæ offertur vobis, gratiam, in revelationem Jesu Christi:
14 quasi filii obedientiæ, non configurati prioribus ignorantiæ vestræ desideriis:
15 sed secundum eum qui vocavit vos, Sanctum: et ipsi in omni conversatione sancti sitis:
16 quoniam scriptum est: Sancti eritis, quoniam ego sanctus sum.
17 Et si Patrem invocatis eum, qui sine acceptione personarum judicat secundum uniuscujusque opus, in timore incolatus vestri tempore conversamini.
18 Scientes quod non corruptibilibus, auro vel argento, redempti estis de vana vestra conversatione paternæ traditionis:
19 sed pretioso sanguine quasi agni immaculati Christi, et incontaminati:
20 præcogniti quidem ante mundi constitutionem, manifestati autem novissimis temporibus propter vos,
21 qui per ipsum fideles estis in Deo, qui suscitavit eum a mortuis, et dedit ei gloriam, ut fides vestra et spes esset in Deo:

[Lectio4]
Leo primus, Etruscus, eo tempore præfuit Ecclesiæ, cum rex Hunnorum Attila, cognomento Flagellum Dei, in Italiam invadens, Aquilejam triennii obsidione captam diripuit et incendit. Unde cum Romam ardenti furore raperetur, jamque copias, ubi Mincius in Padum influit, trajicere pararet, occurrit ei Leo, malorum Italiæ impendentium misericordia permotus: cujus divina eloquentia persuasum est Attilæ, ut regrederetur. Qui interrogatus a suis, quid esset quod præter consuetudinem tam humiliter Romani Pontificis imperata faceret; respondit, se astantem quemdam alium, illo loquente, sacerdotali habitu veritum esse, sibi stricto gladio minitantem mortem, nisi Leoni obtemperaret. Quare in Pannoniam reversus est.

[Lectio5]
Leo autem Romæ singulari omnium lætitia exceptus, paulo post invadenti Urbem Genserico, eadem eloquentiæ vi et sanctitatis opinione persuasit, ut ab incendio, ignominiis, ac cædibus abstineret. Sed cum Ecclesiam a multis hæresibus oppugnari, maximeque a Nestorianis et Eutychianis exagitari videret; ad eam purgandam, et in fide catholica confirmandam, concilium Chalcedonense indixit, ubi sexcentis triginta coactis episcopis, Eutyches et Dioscorus, et iterum Nestorius condemnati sunt: ejusdemque concilii decreta sua auctoritate confirmavit.

[Lectio6]
His actis, sanctus Pontifex se ad reficiendas et ædificandas ecclesias convertit. Cujus suasu Demetria, pia femina, sancti Stephani ecclesiam construxit in suo fundo via Latina, tertio ab Urbe milliario: ipse via Appia sub nomine sancti Cornelii alteram condidit. Multas præterea et sacras ædes, et sacra earum vasa restituit. In tribus basilicis, Petri, Pauli, et Constantiniana, cameras exstruxit: ædificavit monasterium vicinum basilicæ sancti Petri: sepulcris Apostolorum custodes adhibuit, quos cubicularios appellavit. Statuit, ut in actione mysterii diceretur: Sanctum sacrificium, immaculatam hostiam. Sanxit, ne monacha benedictum capitis velamen reciperet, nisi quadraginta annorum virginitatem probasset. His et aliis præclare gestis, cum multa sancte et luculenter scripsisset, quarto Idus Novembris obdormivit in Domino. Sedit in pontificatu annos viginti unum, mensem unum, dies tredecim. 

[Lectio94]
Leo primus, Etrúscus, eo témpore prǽfuit Ecclésiæ, cum rex Hunnórum Attila, cognoménto Flagéllum Dei, in Itáliam invádens, post captam et incénsam Aquiléjam, Romam petitúrus cópias paráverat. Cui occúrrens Leo, divína persuásit eloquéntia, ut regrederétur. Tum Romæ singulári ómnium lætítia excéptus, paulo post, invadénti Urbem Genseríco eádem eloquéntiæ vi persuásit, ut ab incéndiis, ignomíniis et cǽdibus abstinéret. Cum autem Ecclésiam a multis hærésibus maximéque a Nestoriánis et Eutychiánis exagitári vidéret, Concílium Chalcedonénse indíxit; ubi, sexcéntis trigínta coáctis epíscopis, Eutyches et Dióscorus, et íterum Nestórius condemnáti sunt; cujus Concílii decréta auctoritáte sua firmávit. Multas sacras ædes exstrúxit, ac monastérium vicínum basílicæ sancti Petri ædificávit. His et áliis præcláre gestis, cum multa sancte et luculénter scripsísset, quarto Idus Novémbris obdormívit in Dómino, anno pontificátus sui vigésimo primo.
&teDeum