[Officium]
S. Vincentii Ferrerii Confessoris

[Rank]
;;Duplex;;3;;vide C5

[Rule]
vide C5;
9 lectiones

[Oratio]
Deus, qui Ecclésiam tuam beáti Vincéntii Confessóris tui méritis et prædicatióne illustráre dignátus es: concéde nobis fámulis tuis; ut et ipsíus instruámur exémplis et ab ómnibus ejus patrocínio liberémur advérsis.
$Per Dominum

[Lectio4]
Vincentius, honesta stirpe Valentiæ in Hispania natus, ab ineunte ætate cor gessit senile. Qui dum caliginosi hujus sæculi labilem cursum pro ingenii sui modulo consideraret, religionis habitum in ordine Prædicatorum decimo octavo ætatis suæ anno suscepit; et emissa solemni professione, sacris litteris sedulo incumbens, theologiæ lauream summa cum laude consecutus est. Mox obtenta a superioribus licentia, verbum Dei prædicare, Judæorum perfidiam arguere, Saracenorum errores confutare tanta virtute et efficacia cœpit, ut ingentem ipsorum infiddlium multitudinem ad Christi fidem perduxerit, et multa Christianorum millia a peccatis ad pœnitentiam, a vitus ad virtutem revocarit. Electus enim a Deo, ut monita salutis in omnes gentes, tribus et linguas difunderet, et extremi tremendique judicii diem appropinquare ostenderet, omnium auditorum animos terrore concussos, atque a terrenis affectibus avulsos, ad Dei amórem excitabat.

[Lectio5]
In hoc autem apostolico munere hic vitæ ejus tenor perpetuus fuit quotidie Missam summo mane cum cantu celebravit. Quotidie ad populum concionem habuit; inviolabile semper jejunium, nisi urgens adesset necessitas, servavit; sancta et recta consilia nulli denegavit, carnes numquam comedit, nec vestem lineam induit: populorum jurgia sedavit, dissidentia regna pace composuit: et cum vestis inconsutilis Ecclesiæ diro schismate scinderetur, ut uniretur, et unita servaretur, plurimum laboravit. Virtutibus omnibus claruit, suosque detractores et persecutores, in simplicitate et humilitate ambulans, cum mansuetudine recepit, et amplexus est.

[Lectio6]
Per ipsum divina virtus, in confirmationem vitæ et prædicationis ejus, multa signa et miracula fecit. Nam frequentissime super ægros manus imposuit, et sanitatem adepti sunt: spiritus immundos e corporibus expulit: surdis auditum, mutis loquelam, cæcis visum restituit, leprosos mundavit, mortuos suscitavit. Senio tandem et morbo confectus infatigabilis Evangelii præco, plurimis Europæ provinciis cum ingenti animarum fructu peragratis, Venetiæ in Britannia minori prædicationis et vitæ cursum feliciter consummavit, anno salutis millesimo quadringentesimo decimo nono: quem Callistus tertius sanctorum numero ascripsit.

[Lectio94]
Vincéntius, honésta stirpe Valéntiæ in Hispánia natus, décimo octávo ætátis anno religiónis hábitum in órdine Prædicatórum índuit; in quo, sacris lítteris sédulo incúmbens, theologíæ láuream summa cum laude obtínuit. Mox verbum Dei tanta virtúte et efficácia prædicáre cœpit, ut ingéntem infidélium multitúdinem ad Christi fidem perdúxerit, et multa Christianórum míllia a peccátis ad pœniténtiam revocáverit. Quotídie Missam cum cantu celebrávit, quotídie ad pópulum conciónem hábuit, carnes numquam comédit, populórum júrgia sedávit; et, cum vestis inconsútilis Ecclésiæ diro schísmate discinderétur, ut unirétur et uníta servarétur, plúrimum laborávit. Sénio tandem et morbo conféctus, ac miráculis appríme clarus, Venétiæ in Británnia minóri sanctíssime óbiit. Quem Callístus Papa tértius inter Sanctos rétulit.
&teDeum

[Versum 0]
@Commune/C2a::s/N\./Vincénti/