[Officium]
S. Joannis Damasceni Confessoris et Ecclesiæ Doctoris

[Rank]
;;Duplex;;3;;vide C5a
(sed rubrica 1963)
;;Simplex;;1.1;;vide C5

[Rule]
vide C5;mtv
9 lectiones

[Comment]
Leo PP. XIII., anno 1890, Doctor Ecclesiæ declaratus est

[Name]
Joannes

[Oratio]
Omnípotens sempitérne Deus, qui ad cultum sacrárum imáginum asseréndum, beátum Joánnem cælésti doctrína et admirábili spíritus fortitúdine imbuísti: concéde nobis ejus intercessióne et exémplo; ut, quorum cólimus imágines, virtútes imitémur et patrocínia sentiámus.
$Per Dominum

[Lectio1]
@Commune/C4a:Lectio1

[Lectio2]
@Commune/C4a:Lectio2

[Lectio3]
@Commune/C4a:Lectio3

[Lectio4]
Joánnes, a pátrio loco Damascenus dictus, nobili genere natus, humanis divinisque litteris a Cosma monacho Constantinopoli fuit excultus; cumque ea tempestáte imperátor Leo Isáuricus nefario bello sacrárum imaginum cultum insectarétur, Joánnes, hortatu Gregórii tertii Romani Pontificis, et sermóne et scriptis sanctitátem illíus cultus sédulo propugnávit. Quo facto tantam Leónis advérsum se invidiam concitávit, ut hic confictis litteris ipsum tamquam proditórem accusarit apud Damasci calípham, qui Joánne consiliario et administro utebátur. Credulus fraudi princeps Joánni nequidquam calumniam ejuranti præcídi déxteram jussit. Verum innocéntiæ vindex ádfuit cliénti suo sanctíssima Virgo, cujus opem precibus enixe imploraverat, ejusque beneficio trunca manus restituta ita brácchio coáluit, ac si divisa numquam fuísset. Quo maxime miraculo permotus Joánnes, quod pridem animo conceperat, éxsequi státuit. Itaque ægre a calípha impetrato secessu, suas omnes facultates in egénos distríbuit, et servos libertáte donávit; tum sacra Palæstinæ loca peregrínus lustrávit, ac demum una cum Cosma institutore suo in lauram sancti Sabbæ prope Hierosolymam concessit, ibique présbyter initiátus est.

[Lectio5]
In religióne vitæ palæstra præclarióra virtútum exempla monachis præbuit, demissiónis potíssimum et obediéntiæ. Abjectíssima quæque cœnobii munia véluti sibi propria deposcebat, ac sédulo obíbat. Contextas a se spórtulas venditare Damasci jussus, in ea nimirum civitáte ubi olim summis honóribus perfunctus fuerat, irrisiónes ac ludíbria vulgi ávide captábat. Obediéntiam ádeo cóluit, ut non modo ad quémlibet præsidum nutum præsto esset; sed ne causam quidem eórum quæ præcipiebántur, quamvis ardua essent et insolita, quæréndam sibi umquam putarit. Inter has virtútum exercitatiónes, catholicum dogma de sanctárum imaginum cultu impense tueri numquam déstitit. Quare ut ante Leónis Isáurici, ita postmodum Constantini Coprónymi advérsum se odia vexatiónesque provocávit; eo vel magis quod líbere arrogantiam imperatórum retúnderet, qui fidei negotia pertractare, deque his senténtiam arbitratu suo ferre audebant.

[Lectio6]
Mirum sane est quam multa tum ad fidem tutandam, tum ad pietátem fovéndam, et soluta et adstricta numeris oratióne, Joánnes elucubráverit; dignus sane qui ab áltera Nicæna synodo amplíssimis laudibus celebrarétur, et ob aureum oratiónis flumen Chrysórrhoas appellarétur. Neque solum contra Iconómachos orthodoxam fidem deféndit; sed omnes ferme hæreticos, præsertim Acéphalos, Monothelitas, Theopaschitas strenue impugnávit. Ecclésiæ jura potestátemque egregie vindicávit. Primátum Principis Apostolórum disertíssimis verbis asseruit; ipsumque ecclesiárum cólumen, infractam petram, orbis terrárum magistrum et moderatórem sæpius nóminat. Universa autem ejus scripta non modo eruditióne et doctrina præstant, sed étiam quemdam ingenuæ pietátis sensum præférunt, præcipue cum Genitrícis Dei laudes prædicat, quam singulari cultu et amóre prosequebátur. Illud vero maxime in laudem Joánnis cedit, quod primus universam theologíam recto ordine comprehénderit et sancti Thomæ viam complanáverit ad sacram doctrinam tam præclára méthodo tractandam. Tandem vir sanctíssimus meritis plenus devexáque jam ætate, in pace Christi quiévit anno circiter septingentésimo quinquagesimo quarto. Ejus Offícium et Missam Leo décimus tertius Pontifex maximus, áddito Doctoris título, univérsæ Ecclésiæ concessit.

[Lectio7]
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
!Luc 6:6-11
In illo témpore: Factum est et in alio sabbato, ut intraret Jesus in synagógam, et docéret: et erat ibi homo, et manus ejus déxtera erat árida. Et réliqua.
_
Homilía sancti Petri Chrysologi
!Sermo 32
In hoc hómine ómnium hóminum imago figurátur, in hoc geritur cura cunctórum, in hoc universórum sánitas diu exspectáta reparátur. Arúerat enim manus hóminis magis stupore fidei quam siccitate nervórum, et plus culpa consciéntiæ quam debilitate carnali. Antíqua ista nimis erat, et quæ in ipso mundi principio contígerat ægritúdo; nec arte hóminis aut beneficio póterat hæc curari, quæ Dei fuerat indignatióne contracta. Tetigerat vétita, inconcessa præsumpserat, cum se ad árborem sciéndi bonum malumque porrexerat: Auctore indigebat, non qui malagma impóneret, sed qui posset illatam relaxare senténtiam, et ignoscéndo resólvere quod religáverat indignando.

[Lectio8]
In hoc hómine nostræ tantum géritur umbra sanitátis; perfécta autem salus nobis reservátur in Christo: quia tunc aríditas nostræ manus miseranda dissolvitur, cum cruore perfunditur Dominicæ passiónis, cum in illo vitali ligno crucis exténditur, cum carpit fructuosam de dolóre virtútem, cum totam árborem salútis amplectitur, cum clavis Dómini corpus affígitur, quo numquam ad árborem concupiscéntiæ et áridæ redeat voluptátis. Et ait hómini habénti manum áridam: Surge in médium, professor debilitátis própriæ, supernæ pietátis exactor, testis divinæ virtútis, Judáicæ incredulitátis assertor: surge in médium; ut quos non compungit virtus tanta signórum, quos non ópera tantæ salútis inclínant, vel debilitátis tantæ miserátio constringat et mítiget.

[Lectio9]
Dixit homini: Extende manum tuam; et extendit, et restituta est manus illius. Extende manum tuam: jussione solvitur, qua fuerat jussione convincta. Extende manum tuam: agnovit pœna judicem, opus Deum, indulgentia prodidit conditorem. Orate, fratres, ut sola synagoga tali debilitate fuscetur, nec sit in Ecclesia cujus manum arefaciat cupiditas, contrahat avaritia, rapina debilitet, tenacitas ægrotam constringat; sed si acciderit id ipsum, audiat Dominum et cito eam in opere pietatis extendat, relaxet et in misericordia, in eleemosynis porrigat. Sanari nescit, qui nescit pauperi fœnerari.
&teDeum