[Officium]
S. Joannis de Deo Confessoris

[Rank]
;;Duplex;;3;;vide C5

[Rule]
vide C5;
9 lectiones;

[Oratio]
Deus, qui beátum Joánnem, tuo amóre succénsum, inter flammas innóxium incédere fecísti, et per eum Ecclésiam tuam nova prole fecundásti: præsta, ipsíus suffragántibus méritis; ut igne caritátis tuæ vítia nostra curéntur, et remédia nobis ætérna provéniant.
$Per Dominum.

[Lectio4]
Joánnes de Deo, ex catholicis piisque paréntibus in oppido Montis Majoris Junióris, regni Lusitaniæ, natus, quam sublimiter in sortem Dómini fúerit eléctus, insuetus splendor super ejus domo refulgens, sonitúsque æris campani sua sponte emissus, ab ipso nativitátis témpore non obscure prænuntiárunt. A laxiori vivéndi ratióne, divina operante virtúte, revocatus, magnæ sanctitátis exhibere specimen cœpit, et ob audítam prædicatiónem verbi Dei sic ad melióra se excitátum sensit, ut jam ab ipso sanctioris vitæ rudiménto consummátum aliquid perfectumque visus sit attigisse. Bonis ómnibus in páuperes carcéribus inclusos erogatis, admirábilis pœniténtiæ suique ipsíus contemptus cuncto pópulo spectaculum factus, a plerisque, ceu demens, gráviter afflíctus, in carcerem améntibus destinátum conjícitur. At Joánnes cælésti caritate magis incénsus, gemino atque amplo valetudinario ex piórum eleemosynis in civitáte Granaténsi exstructo, jactoque novi ordinis fundaménto, Ecclésiam nova prole fœcundávit fratrum Hospitalitátis, infirmis præcláro animárum corporúmque profectu inserviéntium, et longe lateque per orbem diffusórum.

[Lectio5]
Paupéribus ægrotis, quos propriis quandoque humeris domum deferebat, nulla re ad ánimæ corporisque salútem profícua déerit. Effusa quoque extra nosocomíum caritate indigéntibus muliéribus viduis, et præcipue virgínibus periclitántibus clam aliménta subministrabat, curamque indefessam adhibebat, ut carnis concupiscéntiam a próximis hujusmodi vítio inquinátis exterminaret. Cum autem maximum in regio Granaténsi valetudinario excitátum fuísset incendium, Joánnes impávidus prosiliit in ignem, huc illuc discurrens, quoúsque tum infirmos humeris exportatos, tum lectulos e fenestris projectos ab igne vindicávit, ac per dimidiam horam inter flammas, jam in immensum succrescéntes, versatus, exínde divínitus incólumis, univérsis civibus admirántibus exívit; in schola caritátis édocens, segniórem in eum fuísse ignem qui foris ússerat, quam qui intus accenderat.

[Lectio6]
Multiplici asperitátum genere, demissíssima obediéntia, extrema paupertáte, orándi studio, rerum divinárum contemplatióne, ac in beátam Vírginem pietáte mirifice excelluit, et lacrimárum dono enituit. Denique gravi morbo correptus, ómnibus Ecclésiæ sacramentis rite sancteque refectus, viribus licet destitútus, propriis indútus vestibus, e léctulo surgens ac provolutus in genua, manu et corde Christum Dóminum e cruce pendentem perstringens, octavo Idus Martii anno millesimo quingentésimo quinquagesimo obiit in osculo Dómini; quem étiam mórtuus ténuit, nec dimísit, et in eádem corporis constitutióne sex circiter horas, quoúsque inde dimotus fuísset, tota civitáte inspectante, mirabíliter permansit, odórem mire fragrántem diffúndens. Quem ante et post óbitum plurimis miraculis clarum, Alexander octavus Pontifex maximus in Sanctórum númerum rétulit; et Leo décimus tertius, ex Sacrórum catholici orbis antístitum voto ac Rituum Congregatiónis consulto, cælestem ómnium hospitalium et infirmórum ubíque degéntium patronum declarávit, ipsiúsque nomen in agonizántium litaníis invocari præcepit.

[Lectio94]
Joánnes a Deo, cathólicis piísque paréntibus in óppido Monti Maíoris Junióris, regni Lusitániæ, natus, in sortem Dómini fuit eléctus. A laxióri vivéndi ratióne, divína ope revocátus; magnæ sanctitátis spécimen exhíbuit. Gémino atque amplo valetudinário ex piórum eleemósynis in civitáte Granaténsi exstrúcto, ordinem fratrum Hospitalitátis infírmis inserviéntium instítuit. Misericórdia in páuperes, et sui despiciéntia fuit célebris. In beátam Vírginem pietáte mirifice excélluit, et lacrimárum dono enítuit. Gravi morbo corréptus, manu et corde Christum Dóminum e cruce pendéntem perstríngens, octávo Idus Mártii anno millésimo quingentésimo quinquagésimo, óbiit in Dómino. Eum Alexánder octávus Póntifex Máximus in Sanctórum númerum rétulit; Leo vero décimus tértius cæléstem ómnium hospitáliorum et infirmórum ubíque degéntium Patrónum declarávit, ipsiúsque nomen in agonizántium litaniis invocári præcépit.
&teDeum

[Lectio7]
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum
!Matt 22:34-46
In illo témpore: Accessérunt ad Jesum pharisæi, et interrogávit eum unus ex eis legis doctor tentans eum: Magister, quod est mandátum magnum in lege? Et réliqua.
_
Homilía sancti Joánnis Chrysóstomi
!Homilia 72 in Matthæum
Sadducæis confúsis, pharisæi rursus aggrediúntur; cumque quiéscere oporteret, decertare voluérunt: et legis perítiam profitentem præmittunt, non discere, sed tentare cupiéntes; ac ita intérrogant: Quodnam primum mandátum in lege sit. Nam cum primum illud sit, Diliges Dóminum Deum tuum: putántes causas sibi allatúrum ad mandátum hoc corrigéndum, aliquid addendo, quóniam Deum se faciebat, hoc modo intérrogant. Quid ígitur Christus? Ut ostendat idcirco ad hæc eos devenisse, quia nulla in eis esset caritas, sed invidiæ livore tabéscerent: Diliges, inquit, Dóminum Deum tuum: hoc primum et magnum mandátum est. Secúndum autem simile huic: Diliges próximum tuum sicut teípsum.

[Lectio8]
Quam ob rem simile est huic? Quóniam hoc illud inducit, et ab illo rursus munítur. Quicúmque enim male agit, ódio habet lucem, et non venit ad lucem. Et rursus: Dixit insípiens in corde suo, Non est Deus. Deínde sequitur: Corrúpti sunt, et abominábiles facti sunt in stúdiis suis. Et íterum: Radix ómnium malórum avarítia est; quam quidam appeténtes, erravérunt a fide. Et, Qui díligit me, mandáta mea servábit: quorum caput et radix est: Diliges Dóminum Deum tuum, et próximum tuum sicut teípsum.

[Lectio9]
Si ergo diligere Deum, diligere proximum est (nam si diligis me, o Petre, inquit, pasce oves meas): si étiam dilectio proximi facit ut mandata custodias: merito ait in his totam legem et prophetas pendere. Et quemadmodum in superioribus, cum de resurrectione interrogaretur, plus docuit quam tentantes petebant: sic in hoc loco de primo interrogatus mandato, secundum étiam non valde quam primum inferius, sponte attulit: secundum enim est primo simile. Ita occulte insinuavit, odio illos ad quærendum incitari. Caritas enim, inquit, non gemulatur.
&teDeum