[Officium]
S. Thomæ de Aquino Confessoris et Ecclesiæ Doctoris
(sed rubrica 1570 aut rubrica 1617)
S. Thomæ de Aquino Confessoris

[Rank]
;;Duplex;;3;;vide C5a
(sed rubrica innovata)
;;Duplex;;3.91;;vide C5a

[Rule]
vide C5a;
9 lectiones
(rubrica cisterciensis) Psalmi Dominica
(rubrica 1570 aut rubrica 1617) in I Nocturno lectiones ex Commune 1 loco

[Name]
Thoma

[Oratio]
Deus, qui Ecclésiam tuam beáti Thomæ Confessóris tui mira eruditióne claríficas, et sancta operatióne fœcúndas: da nobis, quǽsumus; et quæ dócuit, intelléctu conspícere, et quæ egit, imitatióne complére.
$Per Dominum

[Lectio4_]
Præclárum christiáni orbis decus et Ecclésiæ lumen, beatíssimus vir Thomas, Landulpho comite Aquinate et Theodora Neapolitana, nobílibus paréntibus natus, futuræ in Deiparam devotiónis afféctum adhuc infantulus osténdit. Nam chártulam ab eo invéntam, in qua salutátio Angelica scripta erat, frustra adniténte nutrice, compressa manu valide retinuit, et a matre per vim abreptam, ploratu et gestu repétiit, ac mox redditam deglutívit. Quintum annum agens, monachis sancti Benedicti Cassinátibus custodiendus traditur. Inde Neapolim studiórum causa missus, jam adoléscens Fratrum Prædicatórum Ordinem suscépit. Sed matre ac frátribus id indigne feréntibus, Lutétiam Parisiórum mittitur. Quem fratres in itinere per vim raptum, in arcem castri sancti Joánnis perducunt: ubi varie exagitatus, ut sanctum proponsitum mutaret, mulierem etiam, quæ ad labefactándam ejus constantiam introducta fuerat, titióne fugávit. Mox beátus juvenis, flexis genibus ante signum crucis orans, ibique somno correptus, per quietem sentire visus est sibi ab Angelis constringi lumbos; quo ex témpore omni póstea libidinis sensu cáruit. Soróribus, quæ ut eum a pio consílio removerent, in castrum venerant, persuasit, ut, contemptis curis sæcularibus, ad exercitatiónem cæléstis vitæ se conferrent.

[Lectio4]
@:Lectio4_
(sed rubrica 1570 aut rubrica 1617)
@:Lectio4_: s/.*(Thomas)/$1/ s/futuræ.*Quintum/quintum/

[Lectio5_]
Emissus e castro per fenestram, Neapolim redúcitur; unde Romam, póstea Parisium a fratre Joánne Theutónico, ordinis Prædicatórum generali magistro, ductus, Alberto Magno doctore, philosophíæ ac theologíæ operam dedit. Viginti quinque annos natus, magister est appellatus, publiceque philósophos ac Theólogos summa cum laude est interpretatus. Numquam se lectióni aut scriptióni dedit, nisi post oratiónem. In difficultátibus locórum sacræ Scripturæ, ad oratiónem jejunium adhibebat. Quin étiam sodali suo fratri Regínaldo dicere solebat, quidquid sciret non tam studio aut labóre suo peperisse, quam divínitus tráditum accepisse. Neapoli cum ad imáginem Crucifixi vehementius oraret, hanc vocem audívit: Bene scripsísti de me, Thoma; quam ergo mercedem accípies? Cui ille: Non aliam, Dómine, nisi teípsum. Collatiónes Patrum assidue pervolutábat; et nullum fuit scriptórum genus, in quo non esset diligentíssime versatus. Scripta ejus et multitúdine, et varietáte, et facilitate explicándi res difficiles adeo excellunt, ut uberrima atque incorrupta illíus doctrina, cum revelátis veritátibus mire consentiens, aptíssima sit ad ómnium témporum erróres pervincendos.

[Lectio5]
@:Lectio5_
(sed rubrica 1570 aut rubrica 1617)
@:Lectio5_: s/Collatiónes.*//

[Lectio6]
A summo Pontifice Urbano quarto Romam vocatus, ejus jussu ecclesiásticum lucubrávit Offícium in Corporis Christi solemnitate celebrándum: oblatos vero honores et Neapolitanum archiepiscopátum, étiam deferénte Cleménte quarto, recusávit. A prædicatióne divini verbi non desistebat; quod cum fáceret per octavam Paschæ in basilica sancti Petri, mulierem, quæ ejus fimbriam tetígerat, a fluxu sánguinis liberávit. Missus a beato Gregório décimo ad concílium Lugdunense, in monasterio Fossæ Novæ in morbum íncidit, ubi ægrotus Cantica canticórum explanávit. Ibidem obiit quinquagenarius, anno salútis millesimo ducentésimo septuagesimo quarto, Nonis Martii. Miraculis étiam mórtuus cláruit; quibus probátis, a Joánne vigesimo secundo in Sanctórum númerum relátus est, anno millesimo tercentésimo vigesimo tertio, translato póstea ejus corpore Tolosam, ex mandato beáti Urbani quinti. Cum sanctis angelicis spirítibus non minus innocéntia quam ingenio comparatus, Doctoris Angelici nomen jure est adeptus, eidem auctoritate sancti Pii quinti confirmátum. Leo autem décimus tertius, libentíssime excípiens postulatiónes et vota ómnium pene Sacrórum antistitum orbis catholici, ad tot præcipue philosophicórum systématum a veritáte aberrántium luem propulsandam, ad increménta scientiárum et communem humani generis utilitátem, eum, ex sacrórum Rituum Congregatiónis consulto, per apostolicas litteras cælestem patronum scholárum ómnium catholicárum declarávit et instituit.

[Lectio6] (rubrica 1570 aut rubrica 1617)
Nullum fuit scriptorum genus, in quibus non esset diligentissime versatus. Collatiónes Patrum assidue pervolutábat; nec tamen a prædicatione divini verbi desistebat. Quod cum faceret per Octavam Paschæ in Basilica sancti Petri, mulierem quæ ejus simbriam tetigerat, a fluxu sanguinis liberavit. Scripta ejus et multitúdine, et varietáte, et facilitate explicándi res difficiles adeo excellunt, ut ob eam causam etiam nomen Doctoris Angelici jure fit adeptus. Ab Urbano quarto Romam vocatus, adduci non potuit ut honores acciperet. Archiepiscopatum Neapolitanum etiam deferénte Cleménte Quarto Pontifice recusávit. Missus a beato Gregório décimo ad concílium Lugdunense, in monasterio Fossæ Novæ in morbum íncidit, ubi ægrotus Cantica canticórum explanávit. Ibidem obiit quinquagenarius, anno salútis millesimo ducentésimo septuagesimo quarto, Nonis Martii. Miraculis étiam mórtuus floruit. A Joánne vigesimo secundo in Sanctórum númerum relátus est, anno millesimo tercentésimo vigesimo tertio: cujus corpus postea Urbano Quinto summo Pontifice Tolosam translatum est.

[Lectio94]
Thomas Aquínas, nobílibus paréntibus natus, jam aduléscens, invítis matre et frátribus, órdinem Prædicatórum suscépit et Lutétiam Parisiórum missus est. Verum fratres, in itínere eum aggréssi, in arcem castri sancti Joánnis perdúcunt, ubi angélicus júvenis mulíerem, quæ ad labefactándam eíus castitátem introdúcta fúerat, titióne fugávit. Parísiis philosophíæ ac theologíæ ita óperam dedit, ut vix vigínti quinque annos natus, públice philósophos ac theólogos summa cum laude interpretátus sit. Nunquam se lectíoni aut scriptióni dedit, nisi post oratiónem. Cum aliquándo hanc Jesu crucífixi vocem audísset: Bene scripsísti de me, Thoma; quam ergo mercédem accípies? amantíssime respóndit: Non áliam, Dómine, nisi teípsum. Nullum fuit scriptórum genus, in quo non esset diligentíssime versátus. Ab Urbáno quarto Romam vocátus, ejus jussu lucubrávit Offícium pro solemnitáte Córporis Christi. Missus a beáto Gregório décimo ad concílium Lugdunénse, in monastério Fossæ Novæ in morbum íncidit, et ibi ægrótus Cántica canticórum explanávit. Ibídem óbiit quinquagenárius, anno millésimo ducentésimo septuagésimo quarto, nonis mártii. Ipsum Leo décimus tértius cæléstem patrónum scholárum ómnium catholicárum declarávit et instítuit.
&teDeum