[Officium]
S. Gabrielis a Virgine Perdolente Confessoris

[Rank]
;;Duplex;;3;;vide C5

[Rule]
vide C5;;
9 lectiones
(deinde dicitur semper)
Lectio1 Quad
in 1 Nocturno Lectiones ex Commune in 2 loco
(sed rubrica 1960 loco hujus versus dicitur)
scriptura1960

[Oratio]
Deus, qui beátum Gabriélem dulcíssimæ Matris tuæ dolóres assídue recólere docuísti, ac per illam sanctitátis et miraculórum glória sublimásti: da nobis, ejus intercessióne et exémplo; ita Genetrícis tuæ consociári flétibus, ut matérna ejúsdem protectióne salvémur:
$Qui vivis

[Lectio4]
Gabriel, Assisii in Umbria, honesto genere natus, et Franciscus ob seráphici civis memóriam vocatus, egregiam animi índolem a púero osténdit. Adoléscens, cum Spoleti litteris operam daret, inani sæculi spécie et pompa aliquantulum állici visus est. Sed miserentis Dei munere, qui eum ad perfectiónem christianæ vitæ jamdúdum invitabat, cum in morbum incidísset, sæculi vanitátem fastidire cœpit, atque immortalia dumtáxat bona appétere. Quo autem citius Deo vocanti obtemperaret, factum est, ut insignem illam beatíssimæ Vírginis Icónem, solemni pompa extra Spoletinæ ecclésiæ septa delatam intúitus, divini amoris flammam conciperet, simulque Institutum Clericórum a Passióne Jesu amplecti statúeret. Itaque non exíguas difficultates eluctatus, in recessu Morrovallénsi, lúgubrem vestem lætus induit, et Gabriel a Vírgine perdolénte maluit appellari; ad ejusdem gaudiórum et dolórum memóriam perpetuo recoléndam.

[Lectio5]
In tirocinio, cum regulari observántia et ómnium exercitatióne virtútum cotidie magis eminéret, brevi eo pérvenit, ut absolutæ sanctimoniæ exemplar haberétur non modo a sodálibus, vel provectis, sed étiam ultra cœnobii septa, factus bonus odor Christi in omni loco. Dominicæ passiónis cultor assiduus, in ea meditanda dies noctesque insumebat. In divinam Eucharistiam, quæ ejusdem Passiónis memóriam prodit, incredibili quodam studio ferebátur; qua cum se refíceret, seraphico ardore flagrábat. Nihil autem insígnius quam ejus erga magnam Dei Parentem pietas fuit. Ipsam omni obsequii genere percólere consuevit; sed præsertim confectam afflictamque cruciátibus Jesu tam dolenter contemplari, ut vim lacrimárum profúnderet. Pérdolens Virgo quasi tota ei vitæ rátio fuit, adeptæque ab eo sanctitátis magistra; ita ut inter æquales una fúerit senténtia, ideo excitátum Dei famulum divinitus fuísse, ut cultus Maríæ perdolentis magnum exemplo ejus cáperet increméntum.

[Lectio6]
Inter ceteras virtútes christianam humilitátem et obœdiéntiam maxime diléxit: nam inter omnes se minimum exístimans, abjectíssima quæque ministeria domus cupide affectabat, et antistitum suórum non modo jussa, sed et optáta diligentíssime perficiebat. Idem, refrenátis sensibus et vitæ asperitáte usus, illibátum retinuit florem virginitátis ac plane mundo crucifixus unice Deo vixit, intima Dómini sui fruítus consuetúdine. Ita brevem vitæ cursum tot virtútibus nobilitátum conficiens, Insulæ in Aprutio, caritátis incendio verius quam vi morbi consumptus, divinæque Matris ope recreatus, placidíssimo éxitu ad Superos evolávit, anno millesimo octingentésimo sexagesimo secundo, ætátis suæ vigesimo quarto. Eum deinceps, a Deo miraculis illustrátum, Pius Papa décimus Cælitum beatórum número accensuit. Benedíctus vero décimus quintus, Pontifex maximus, anno millesimo nongentésimo vigesimo, post cónditum Institutum a Passióne ducentésimo, in solemnitate Ascensiónis Dómini, beato júveni Sanctórum honores decrevit; et Pius undecimus ejus Offícium et Missam ad universam Ecclésiam extendit.

[Lectio94]
Gábriel, Assísii in Umbria natus, et Francíscus ob seráphici civis memóriam vocátus, egrégiam ánimi índolem osténdit. Adoléscens cum miseréntis Dei múnere, eum ad perfectiórem vitam jamdúdum invitántis, in morbum incidísset, sǽculi vanitátem fastidíre cepit. Institútum Clericórum a Passióne ampléctens, Gábriel a Vírgine Perdolénte máluit appellári ad ejúsdem gaudiórum et dolórum memóriam perpétuo recoléndam. Ipsam omni obséquii génere percólere, præsértim conféctam afflictámque Jesu cruciátibus tam dolénter contemplári solébat, ut vim lacrimárum profúnderet. Illibátum virginitátis florem retínuit, et suæ sodalitátis asperitáte usus, plane mundo crucifíxus, únice Deo vixit. Ita brevem vitæ cursum ómnium virtútum exercitatióne confíciens, caritátis incéndio vérius quam vi morbi consúmptus, divinǽque matris ope recreátus, ad Súperos evolávit anno millésimo octingentésimo sexagésimo secúndo. Eum deínceps Pius Papa décimus beatórum, Benedíctus vero décimus quintus Sanctórum número accénsuit, et Pius undécimus ejus Offícium et Missam ad univérsam Ecclésiam exténdere dignátus est.
&teDeum

[Lectio7]
Léctio sancti Evangélii secúndum Marcum
!Marc 10:13-21
In illo témpore: Offerébant Jesu párvulos, ut tángeret illos: discípuli autem comminabántur offeréntibus. Et réliqua.
_
Homilía sancti Bedæ Venerábilis Presbýteri
!Commentárium in Marcum 10:13-21
Ait discípulis Jesus: Sínite párvulos veníre ad me, et ne prohibuéritis eos; talium enim est regnum Dei. Significanter dixit: Talium est; non: Istórum; ut osténderet, non ætátem regnare, sed mores; et his, qui similem haberent innocéntiam et simplicitátem, præmium repromitti: Apóstolo quoque in eandem senténtiam congruénte: Fratres, nolíte fíeri púeri sensibus; sed malítia párvuli estote, sensu autem ut perfecti sitis. Amen, dico vobis: quisquis non recéperit regnum Dei velut párvulus, non intrábit in illud. Sicut puer non persevérat in iracúndia, non læsus méminit, non videns pulchram mulierem delectátur, non aliud cogitat, aliud lóquitur; sic et vos, nisi talem habuéritis innocéntiam et animi puritátem, regnum cælórum non poteritis intrare. Aliter, regnum Dei, id est doctrinam Evangélii, sicut párvuli accípere jubemur; quia quómodo párvulus in discéndo non contradicit doctóribus neque ratiónes et verba componit advérsum eos resistens, sed fideliter suscipit quod docétur et cum metu obtemperat et quiescit; ita et nos, in obœdiéndo simpliciter et sine ulla rectractatióne verbis Dómini, fácere debemus. Et complexans eos, et impónens manus super illos, benedicebat eos. Complexus benedicit párvulos, ut húmiles spíritu sua benedictióne, grátia et dilectióne dignos esse significet.

[Lectio8]
Et, cum egréssus esset in viam, procurrens quidam, genu flexo ante eum, rogábat eum: Magister bone, quid fáciam, ut vitam ætérnam percipiam? Audierat, credo, iste quæsítor vitæ ætérnæ a Dómino, tantum eos, qui parvulórum velint esse similes, dignos esse introítu regni cæléstis: atque ideo curam gerens tractátus certioris, poscit sibi non per parábolas, sed aperte, quibus óperum meritis vitam ætérnam cónsequi possit, exponi. Jesus autem dixit ei: Præcepta nosti. Hæc est puerílis innocéntiæ castitas, quæ nobis imitanda propónitur, si regnum Dei volumus intrare. At ille respondens, ait ille: Magister, hæc ómnia observávi a juventúte mea. Non est putandus homo iste vel voto tentántis (ut quidam putavére) Dóminum interrogasse, vel de sua esse vita mentitus, cum se legis mandáta custodisse dicebat; sed, simpliciter, ut víxerit esse conféssus. Quia si mendacii aut simulatiónis noxa reus tenerétur, nequaquam intuitus arcana cordis ejus, eum diligere dicerétur Jesus.

[Lectio9]
Díligit enim Dóminus eos, qui mandáta legis, quamvis minora, custódiunt: sed nihilóminus, quod in lege minus fuerat, iis qui perfecti esse desiderant, osténdit, quia non venit solvere legem aut Prophétas, sed adimplere. Ad quam profecto adimpletiónem pertinet, quod hic consequenter adjungitur: Vade, quæcúmque habes vende et da paupéribus, et habebis thesáurum in cælo, et veni, séquere me. Quicúmque perfectus esse volúerit, debet vendere quæ habet; et non ex parte véndere, sicut Ananías et Saphira, sed totum véndere: et cum vendiderit, dare omne paupéribus, et sic sibi præparáre thesáurum in regno cælórum. Nec hoc ad perfectiónem sufficit, nisi, post contemptas divítias, Salvatórem sequátur; id est relictis malis, fáciat bona. Facílius enim sæculum contemnitur quam volúntas. Multi divítias relinquéntes, Dóminum non sequúntur. Sequitur autem Dóminum, qui imitator ejus est et per vestígia illíus graditur. Qui enim dicit se in Christo credere, debet, quómodo ille ambulávit, et ipse ambuláre.
&teDeum