[Officium]
S. Petri Damiani Episcopi Confessoris et Ecclesiæ Doctoris
(sed rubrica 1930 aut rubrica 1963)
S. Petri Damiani Episcopi, Confessoris et Ecclesiæ Doctoris O. N.

[Rank]
;;Duplex;;3;;vide C4a
(sed rubrica 1963 aut rubrica cisterciensis)
;;Simplex;;1.1;;vide C4a

[Rule]
vide C4a;
9 Lectiones

[Name]
Petre

[Oratio]
Concéde nos, quǽsumus, omnípotens Deus: beáti Petri Confessóris tui atque Pontíficis mónita et exémpla sectári; ut per terréstrium rerum contémptum ætérna gáudia consequámur.
$Per Dominum

[Lectio4]
Petrus, Ravennæ honestis paréntibus natus, adhuc lactens a matre, numerosæ prolis pertæsa, abjícitur; sed domesticæ mulíeris ópera semivivus exceptus ac recreatus, genitrici ad humanitátis sensum revocátæ redditur. Utroque orbátus parente, tamquam vile mancipium sub aspera fratris tutela duram servitútem exercuit. Religiónis in Deum ac pietátis erga patrem, egregium tunc specimen dedit; invéntum síquidem forte nummum, non propriæ inediæ sublevandæ, sed sacerdoti, qui divinum sacrifícium ad illíus expiatiónem offerret, erogávit. A Damiáno fratre, a quo, uti fertur, cognoméntum accepit, benígne recéptus, ejus cura litteris erudítur in quibus brevi tantum profecit, ut magistris admiratióni esset. Cum autem liberálibus sciéntiis floréret et nómine, eas cum laude docuit. Interim ut corpus ratióni súbderet, sub mollibus vestibus cilícium adhibuit; jejuniis, vigiliis et oratiónibus solerter insistens. Calénte juvénta dum carnis stimulis acriter urgerétur, insultántium libidinum faces rigéntibus fluvii mersus aquis noctu exstinguebat; tum venerabília quæque loca obire, totumque Psaltérium recitare consueverat. Ope assidua páuperes levabat, quibus frequenter pastis convivio, propriis ipse mánibus ministrabat.

[Lectio5]
Perficiendæ magis vitæ causa, in Avellanénsi Eugubinæ diœcesis cœnobio, ordini monachórum sanctæ Crucis Fontis Avellanæ a beato Ludulpho, sancti Romualdi discipulo, fundato, nomen dedit. Non ita multo post in monastérium Pomposianum, mox in cœnobium sancti Vincentii Petræ Pertusæ ab abbate suo missus, utrumque ascetérium verbo sacro, præcláris institutiónibus et móribus excoluit. Ad suos revocatus, post præsidis obitum, Avellanitárum famíliæ præfícitur, quam, novis variis in locis exstructis domiciliis et sanctíssimis institútis ita auxit, ut alter ejus ordinis parens ac præcipuum ornaméntum jure sit habitus. Salutarem Petri sollicitúdinem alia quoque diversi institúti cœnobia, canonicórum convéntus, et pópuli sunt experti. Urbináti diœcesi non uno nómine profuit: Theuzóni episcopo in causa gravíssima assedit, ipsumque in recte administrando episcopatu consílio et ópera juvit. Divinórum contemplatióne, corporis maceratiónibus, ceterisque spectátæ sanctimoniæ exemplis excelluit. His motus Stephanus nonus Pontifex maximus eum, licet invitum et reluctántem, sanctæ Romanæ Ecclésiæ cardinalem creávit et Ostiensem episcopum. Quas Petrus dignitates splendidíssimis virtútibus et consentáneis episcopali ministerio opéribus gessit.

[Lectio6]
Dificillimo témpore Romanæ Ecclésiæ, summisque Pontificibus doctrina, legatiónibus, aliisque susceptis labóribus mirifice adfuit. Adversus Nicolaitárum et simoníacam hæreses ad mortem usque strenue decertávit. Hujusmodi depulsis malis, Mediolanensem Ecclésiæ Romanæ conciliávit. Benedicto et Cadalóo falsis pontificibus fortiter restitit: Henricum quartum Germaniæ regem ab iníquo uxoris divortio deterruit: Ravennates ad débita Romano Pontifici obsequia revocatos sacris restituit: canonicos Veliternos ad sanctioris vitæ leges compósuit. In provincia præsertim Urbinate vix ulla fuit episcopalis ecclésia, de qua Petrus non sit bene meritus: Eugubínam, quam aliquándo creditam hábuit, multis levávit incommodis; alias álibi, quando oportuit, perinde curávit, ac suæ essent tutelæ commissæ. Cardinalatu et episcopali dignitate depositis, nihil de prístina juvándi próximos sedulitate remisit. Jejunium sextæ fériæ in honórem sanctæ Crucis Jesu Christi, horarias beátæ Dei Genitrícis preces, ejusque die Sabbato cultum propagávit. Inferendæ quoque sibi verberatiónis morem ad patratórum scelerum expiatiónem provéxit. Demum sanctitáte, doctrina, miraculis et præcláre actis illustris, dum e Ravennate legatióne rediret, Favéntiæ octavo Kalendas Martii migrávit ad Christum. Ejus corpus ibidem apud Cistercienses, multis miraculis clarum, frequénti populórum veneratióne cólitur. Ipsum Faventini, non semel in præsénti discrimine propitium apud Deum delegérunt. Leo vero duodecimus Pontifex maximus Offícium Missamque in ejus honórem tamquam Confessóris Pontificis, quæ aliquibus in diœcesibus atque in ordine Camalulensium jam celebrabántur, ex sacrórum Rituum Congregatiónis consulto, áddita Doctoris qualitate, ad universam exténdit Ecclésiam.

[Lectio94]
Petrus, Ravénnæ ortus, utróque orbátus parénte, Damiáni fratris cura lítteris et sciéntiis est erudítus eo proféctu, ut eas cum laude álios docúerit. Perficiéndæ magis vitæ causa, in Avellanénsi cœnóbio, órdini monachórum sanctæ Crucis Fontis Avellánæ a beáto Ludúlpho, sancti Romuáldi discípulo, fundáto nomen dedit, quem póstea ita rexit et auxit, ut alter ejus órdinis parens ac præcípuum ornaméntum jure sit hábitus. Eum Stéphanus nonus, invítum et reluctántem, Románæ Ecclésiæ cardinálem creávit et Ostiénsem epíscopum. Difficíllimo témpore, summis Pontifícibus doctrína, legatiónibus multísque suscéptis labóribus mirífice ádfuit. Henrícum quartum, Germániæ regem, ab iníquo uxóris divórtio detérruit. Demum, sanctis opéribus clarus, dum e Ravennáte legatióne redíret, Favéntiæ migrávit ad Dóminum.
&teDeum