Séptimo Idus Mártii _ Romæ sanctæ Francíscæ Víduæ, nobilitáte géneris, vitæ sanctitáte et miraculórum dono célebris. Apud Sebásten, in Arménia, natális sanctórum quadragínta mílitum Cappádocum, qui, témpore Licínii Imperatóris, sub Prǽside Agricoláo, post víncula et cárceres tetérrimos, post cæsas lapídibus fácies, nudi sub dio, frigidíssimo híemis témpore, supra stagnum rigens pernoctáre jussi sunt, ubi gelu constrícta eórum córpora disrumpebántur, ac demum crurifrágio martýrium consummárunt. Erant autem inter eos nobilióres Cýrion et Cándidus; eorúmque ómnium præcláras glórias sanctus Basilíus aliíque Patres scriptis suis celebrárunt. Ipsórum porro Mártyrum festívitas sequénti die recólitur. Nyssæ deposítio sancti Gregórii Epíscopi, qui sanctórum Basilíi et Emméliæ fílius, et sanctórum item Basilíi Magni ac Petri Sebasténsis Episcopórum et Macrínæ Vírginis frater éxstitit; atque, vita et eruditióne claríssimus, ob fídei cathólicæ defensiónem, sub Ariáno Imperatóre Valénte, civitáte sua pulsus est. Barcinóne, in Hispánia, sancti Paciáni Epíscopi, tam vita quam sermóne conspícui; qui, témpore Theodósii Príncipis, in última senectúte finem vitæ sortítus est. Bonóniæ sanctæ Catharínæ Vírginis, e secúndo Ordine sancti Francísci, quæ vitæ sanctitáte fuit illústris. Ipsíus autem corpus magno cum honóre ibídem cólitur.