89:1 Dómine, tu fuísti refúgium nobis * a generatióne in generatiónem.
89:2 Priúsquam montes gignerétur et nascerétur terra et orbis, * et ab ætérno in ætérnum tu es, Deus.
89:3 Revérti jubes mortáles in púlverem * et dicis, Revertímini, fílii hóminum.
89:4 Nam mille anni in óculis tuis * tamquam dies hestérnus sunt qui transívit, et tamquam vigília noctúrna.
89:5 Abripis eos: fiunt ut sómnium matutínum, * ut herba viréscens:
89:6 Mane floret et viret, * véspere succíditur et aréscit.
89:7 Vere consúmpti sumus ira tua, * et indignatióne tua conturbáti.
89:8 Posuísti culpas nostras in conspéctu tuo, * peccáta nostra occúlta in lúmine vultus tui.
89:9 Nam omnes dies nostri * transiérunt in ira tua;
89:10 Finívimus annos nostros ut suspírium. * Summa annórum nostrórum sunt septuagínta anni
89:11 Et, si válidi sumus, octogínta; * et pleríque eórum sunt labor et vánitas:
89:12 Nam cito tránseunt, * et nos avolámus.
89:13 Quis perpéndit poténtiam iræ tuæ, * et pro débito tibi timóre indignatiónem tuam?
89:14 Dinumeráre nos doce dies nostros, * ut perveniámus ad sapiéntiam cordis.
89:15 Revértere, Dómine, - quoúsque? * et propítius esto servis tuis.
89:16 Sátia nos cito misericórdia tua, * ut exsultémus et lætémur cunctis diébus nostris.
89:17 Lætífica nos pro diébus quibus nos afflixísti, * pro annis quibus vídimus mala.
89:18 Appáreat servis tuis opus tuum, * et glória tua fíliis eórum,
89:19 Et bónitas Dómini Dei nostri sit super nos, et opus mánuum nostrárum secúnda nobis, * et opus mánuum nostrárum secúnda.