(Hominis calumniis oppressi ad Deum judicem appellatio)
7:2 Dómine Deus meus, ad te confúgio; * salva me ab ómnibus persequéntibus me et líbera me;
7:3 Ne quis rápiat ut leo ánimam meam, * discérpat, nec sit qui erípiat.
7:4 Dómine Deus meus, si feci istud, * si est iníquitas in mánibus meis,
7:5 Si áttuli amíco meo malum, * qui salvávi adversántes mihi injúste:
7:6 Insequátur inimícus ánimam meam et apprehéndat, concúlcet in terram vitam meam, * et honórem meum in púlverem prostérnat.
7:7 Exsúrge, Dómine, in ira tua, érige te contra rábiem oppriméntium me, * et surge pro me in judício, quod indixísti.
7:8 Et cœtus natiónum circúmdet te, * et sede super eum in alto.
7:9 Dóminus judex est populórum: jus redde mihi, Dómine, secúndum justítiam meam, * et secúndum innocéntiam, quæ est in me.
7:10 Désinat nequítia impiórum et confírma justum, * scrutans corda et renes, Deus juste.
7:11 Clípeus mihi est Deus, * qui salvat rectos corde.
7:12 Deus est judex justus, * et Deus cómminans cotídie.
7:13 Nisi convertántur, ácuet gládium suum, * tendet arcum et díriget eum,
7:14 Et eis parábit tela mortis, * sagíttas suas fáciet ardéntes.
7:15 Ecce concépit iniquitátem et grávidus est malítia, * et parit dolum.
7:16 Fossam fodit et excavávit, * sed íncidit in fóveam quam fecit.
7:17 Convertétur malítia ejus in caput ipsíus, * et in vérticem ipsíus violéntia ejus redíbit.
7:18 Ego autem laudábo Dóminum pro justítia ejus, * et psallam nómini Dómini altíssimi.