57:1 Num vere dícitis jus, poténtes? * Num judicátis recte, fílii hóminum?
57:2 Immo in corde iniquitátes patrátis, * in terra injustítias dispénsant manus vestræ.
57:3 Deviavérunt ímpii inde a sinu matris, * inde ab útero erravérunt, qui mendácium dicunt.
57:4 Venénum est illis símile venéno serpéntis, * venéno áspidis surdæ, quæ aures suas obtúrat,
57:5 Ne áudiat vocem fascinatórum, * incantatóris incantántis períte.
57:6 Deus, cóntere dentes eórum in ore ipsórum; * moláres leónum confrínge, Dómine.
57:7 Dissolvántur quasi aquæ, quæ défluunt; * si dírigunt sagíttas suas, sint velut obtúsæ.
57:8 Tránseant sicut limax, quæ díffluit, * quasi fetus abortívus mulíeris, qui solem non vidit.
57:9 Priúsquam ollæ vestræ sénserint veprem, * dum est víridis, æstus túrbinis abrípiat eum.
57:10 Lætábitur justus, cum víderit vindíctam, * pedes suos lavábit in sánguine iníqui.
57:11 Et dicent hómines: Utique est fructus justo, * útique est Deus, júdicans in terra.