143:1 Benedíctus Dóminus, Petra mea, * qui docet manus meas prœ́lium, dígitos meos bellum,
143:2 Misericórdia mea et arx mea, * præsídium meum et liberátor meus,
143:3 Clípeus meus et refúgium meum, * qui subdit pópulos mihi.
143:4 Dómine, quid est homo, quod curas de eo, * fílius hóminis, quod de eo cógitas?
143:5 Homo símilis est flátui auræ, * dies ejus umbræ, quæ transit.
143:6 Dómine, inclína cælos tuos et descénde, * tange montes et fumábunt;
143:7 Fúlmina fulmen et dispérge eos, * emítte sagíttas tuas et contúrba eos;
143:8 Porríge manum tuam de alto, * éripe me et líbera me ex aquis multis, e manu alienigenárum.
143:8 Quorum os mendácium lóquitur * et déxtera jurat falsum.
143:9 Deus, cánticum novum cantábo tibi, * psaltério decachórdo psallam tibi,
143:10 Qui das victóriam régibus, * qui eripuísti David, servum tuum.
143:11 A gládio malo éripe me, et líbera me e manu alienigenárum, * quorum os mendácium lóquitur, et déxtera jurat falsum.
143:12 Fílii nostri símiles sint plantis, * crescéntes in adulescéntia sua;
143:13 Fíliæ nostræ quasi colúmnæ anguláres, * sculptæ ut colúmnæ templi.
143:14 Hórrea nostra sint plena, * copiósa ómnibus frúctibus;
143:15 Oves nostræ, mílies fecúndæ, in myríadas augeántur in campis nostris; * juménta nostra sint onústa.
143:15 Ne sit ruptúra mœ́nium aut exsílium, * neve planctus in platéis nostris.
143:15 Beátus pópulus cui sunt tália; * beátus pópulus, cujus Deus est Dóminus.