(Viri pænitentis in angustiis preces)
142:1 Dómine, audi oratiónem meam, pércipe obsecratiónem meam pro fidelitáte tua, * exáudi me pro tua justítia.
142:2 Ne vocáveris in judícium servum tuum, * quia nemo vivens justus est coram te.
142:3a Nam inimícus perséquitur ánimam meam: * prostrávit in terram vitam meam,
142:3b Collocávit me in ténebris sicut pridem defúnctos. * (4) et defécit in me spíritus meus; intra me obríguit cor meum.
142:5 Mémini diérum antiquórum, méditor de ómnibus opéribus tuis, * facta mánuum tuárum perpéndo.
142:6 Expándo manus meas ad te; * ánima mea, ut terra árida, te sitit.
142:7a Velóciter exáudi me, Dómine: * nam déficit spíritus meus.
142:7b Noli abscóndere fáciem tuam a me, * ne símilis fiam descendéntibus in fóveam.
142:8a Fac cito percípiam grátiam tuam, * quia in te confído.
142:8b Notum fac mihi, qua via incédam, * quia ad te attóllo ánimam meam,
142:9 Eripe me de inimícis meis, Dómine: in te spero. * (10a) Doce me fácere voluntátem tuam, quia tu es Deus meus.
142:10b Spíritus tuus bonus est: ducat me in terra plana. * (11a) Propter nomen tuum, Dómine, vivum me serva;
142:11b Pro cleméntia tua educ de angústiis ánimam meam. * (12a) Et pro grátia tua déstrue inimícos meos,
142:12b Et perde omnes qui tríbulant ánimam meam: * nam ego sum servus tuus.