122:1 Ad te attóllo óculos meos, * qui hábitas in cælis. 122:2 Ecce, sicut óculi servórum * ad manus dominórum suórum, 122:3 Sicut óculi ancíllæ manus dóminæ suæ: * Ita óculi nostri ad Dóminum Deum nostrum, donec misereátur nostri. 122:4 Miserére nostri, Dómine, miserére nostri, * quia multum satiáti sumus despectióne; 122:5 Multum satiáta est ánima nostra * irrisióne abundántium, despectióne superbórum.