(Præconium legis divinæ)
118:1 (Aleph—Beati qui observant legem Dei.) Beáti quorum immaculáta est via, * qui ámbulant in lege Dómini.
118:2 Beáti qui obsérvant præscrípta ejus, * toto corde quærunt eum,
118:3 Qui non fáciunt iniquitátem, * sed ámbulant in viis ejus.
118:4 Tu dedísti præcépta tua, * ut custodiántur valde.
118:5 Utinam firmæ sint viæ meæ * ad custodiénda statúta tua!
118:6 Tunc non confúndar, * cum inténdero ad ómnia mandáta tua.
118:7 Celebrábo te in rectitúdine cordis, cum didícero decréta justítiæ tuæ.
118:8 Statúta tua custódiam: ne derelíqueris me omníno.
118:9 (Beth—Legem tuam lætus observabo.) Quómodo puram servábit aduléscens viam suam? * Custodiéndo verba tua.
118:10 Toto corde meo quæro te; * ne síveris me aberráre a mandátis tuis.
118:11 In corde meo recóndo elóquium tuum, * ne peccem contra te.
118:12 Benedíctus es, Dómine; * doce me statúta tua.
118:13 Lábiis meis enárro * ómnia decréta oris tui.
118:14 De via præscriptórum tuórum lætor, * sicut de ómnibus divítiis.
118:15 De præcéptis tuis meditábor, * et considerábo vias tuas.
118:16 Statútis tuis delectábor. * non oblivíscar verba tua.
118:17 (Ghimel—Da mihi gratiam legem etiam inter persecutiones servandi.) Bene fac servo tuo, ut vivam * et custódiam verba tua.
118:18 Aperi óculos meos, * ut consíderem mirabília legis tuæ.
118:19 Hospes ego sum in terra, * noli a me abscóndere mandáta tua.
118:20 Déficit ánima mea, * desíderans decréta tua omni témpore.
118:21 Increpásti supérbos; * maledícti qui declínant a mandátis tuis.
118:22 Aufer a me oppróbrium et contémptum, * quia præscrípta tua obsérvo.
118:23 Etsi consídunt príncipes et contra me loquúntur, * servus tuus meditátur de statútis tuis.
118:24 Nam præscrípta tua sunt delíciæ meæ, * consiliárii mei statúta tua.
118:25 (Daleth—Mærore oppressus rogo, ut me doceas et consoleris.) Prostráta est in púlvere ánima mea: * redde mihi vitam secúndum verbum tuum.
118:26 Vias meas expósui et exaudísti me: * doce me statúta tua.
118:27 Via præceptórum tuórum instítue me, * et meditábor mirabília tua.
118:28 Stillat lácrimas ánima mea ex mæróre: * érige me secúndum verbum tuum.
118:29 A via erróris arce me, * et legem tuam largíre mihi.
118:30 Viam veritátis elégi, * decréta tua propósui mihi.
118:31 Adhǽreo præscríptis tuis: * dómine, noli me confúndere.
118:32 Viam mandatórum tuórum curram, * cum dilatáveris cor meum.
118:33 (He—Da mihi lucem gratiam, ut legem tuam fideliter sequar.) Osténde mihi, Dómine, viam statutórum tuórum, * et servábo eam ad amússim.
118:34 Instrue me, ut obsérvem legem tuam, * et custódiam illam toto corde meo.
118:35 Deduc me in sémita mandatórum tuórum, * quia ipsa deléctor.
118:36 Inclína cor meum in præscrípta tua, * et non in avarítiam.
118:37 Avérte óculos meos, ne vídeant vanitátem; * per viam tuam da mihi vitam.
118:38 Adímple servo tuo promíssum tuum, * quod datum est timéntibus te.
118:39 Aufer oppróbrium meum, quod formído, * quia decréta tua jucúnda.
118:40 Ecce desídero præcépta tua: * secúndum æquitátem tuam tríbue mihi vitam.
118:41 (Vau—Domino juvante lætus profitebor veritatem etiam coram potentibus.) Et véniant super me miseratiónes tuæ, Dómine, * auxílium tuum, secúndum promíssum tuum.
118:42 Et respondébo verbum exprobrántibus mihi, * quia spero in verbis tuis.
118:43 Noli auférre de ore meo verbum veritátis, * quia in decrétis tuis spero.
118:44 Et custódiam legem tuam semper, * in sǽculum et in sempitérnum.
118:45 Et ambulábo in via spatiósa, * quia præcépta tua exquíro.
118:46 Et loquar de præscríptis tuis in conspéctu regum, * et non confúndar.
118:47 Et delectábor mandátis tuis, * quæ díligo.
118:48 Et attóllam manus meas ad mandáta tua * et meditábor statúta tua.
118:49 (Zain—In afflicitione et dolore lex tua solatium et gaudium meum est.) Memor esto verbi tui servo tuo, * quo mihi spem dedísti.
118:50 Hoc est solácium meum in afflictióne mea, * quod elóquium tuum largítur mihi vitam.
118:51 Supérbi insúltant mihi veheménter; * a lege tua non declíno.
118:52 Memor sum antiquórum judiciórum tuórum, Dómine, * et solácium est mihi.
118:53 Indignátio tenet me propter peccatóres, * qui derelínquunt legem tuam.
118:54 Cármina facta sunt mihi statúta tua * in loco peregrinatiónis meæ.
118:55 Memor sum nocte nóminis tui, Dómine, * et custódiam legem tuam.
118:56 Hoc factum est mihi, * quia præcépta tua servávi.
118:57 (Heth—Firmiter mihi proposui lege servare, contrarius malis, amicus bonis.) Portiónem meam dixi, Dómine, * custodíre verba tua.
118:58 Déprecor fáciem tuam toto corde, * miserére mei secúndum promíssum tuum.
118:59 Perpéndi vias meas, * et convérti pedes meos ad præscrípta tua.
118:60 Festinávi et non sum cunctátus * custodíre mandáta tua.
118:61 Funes peccatórum circumpléxi sunt me: * legem tuam non sum oblítus.
118:62 Média nocte surgo ad celebrándum te * de justis decrétis tuis.
118:63 Amícus sum ómnium timéntium te * Et custodiéntium præcépta tua.
118:64 Grátia tua, Dómine, plena est terra; * statúta tua doce me.
118:65 (Teth—Afflictiones quas misisti mihi, me docuerunt servare legem tuam.) Bene fecísti servo tuo, * Dómine, secúndum verbum tuum.
118:66 Judícium et sciéntiam doce me, * quia mandátis tuis confído.
118:67 Priúsquam afflíctus sum, errávi; * nunc vero elóquium tuum custódio.
118:68 Bonus es tu et benefáciens; * doce me statúta tua.
118:69 Machinántur fraudes contra me supérbi, * ego toto corde obsérvo præcépta tua.
118:70 Incrassátum est ut adeps cor eórum; * ego lege tua deléctor.
118:71 Bonum mihi, quod afflíctus sum, * ut discam statúta tua.
118:72 Mélior est mihi lex oris tui, * quam mília auri et argénti.
118:73 (Iod—Afflictionibus probatus rogo, ut me consoleris et inimicos meos confundas.) Manus tuæ fecérunt me et formavérunt me; * ínstrue me, ut discam mandáta tua.
118:74 Qui timent te, vidébunt me et lætabúntur, * quod in verbum tuum sperávi.
118:75 Scio, Dómine, justa esse decréta tua, * et jure afflixísti me.
118:76 Adsit misericórdia tua, ut consolétur me, * secúndum promíssum quod dedísti servo tuo.
118:77 Véniant mihi miseratiónes tuæ, ut vivam, * quia lex tua delectátio mea est.
118:78 Confundántur supérbi, quia immérito afflígunt me: * ego meditábor de præcéptis tuis.
118:79 Convertántur ad me timéntes te, * et qui curant præscrípta tua.
118:80 Sit cor meum perféctum in statútis tuis, * ut non confúndar.
118:81 (Caph—Graviter ab inimicis oppressus ardenter desidero et imploro auxilium tuum.) Déficit desidério auxílii tui ánima mea; * in verbum tuum spero.
118:82 Defíciunt óculi mei desidério elóquii tui: * quando consoláberis me?
118:83 Nam, factus sicut uter in fumo, * statúta tua non sum oblítus.
118:84 Quot sunt dies servi tui? * quando fácies de persequéntibus me judícium?
118:85 Fodérunt mihi supérbi fóveas, * qui non secúndum legem tuam agunt.
118:86 Omnia mandáta tua sunt fidélia; * immérito persequúntur me: ádjuva me.
118:87 Propémodum confecérunt me in terra; * ego autem non derelíqui præcépta tua.
118:88 Secúndum misericórdiam tuam serva me vivum, * et custódiam præscrípta oris tui.
118:89 (Lamed—Lex tua est stabilis, delectans, inexhaustæ perfectionis, nullis limitibus circumscripta.) In ætérnum, Dómine, est verbum tuum * stábile ut cælum.
118:90 In generatiónem et generatiónem est fidélitas tua: * condidísti terram, quæ pérmanet.
118:91 Secúndum decréta tua constant omni témpore, * quia univérsa sérviunt tibi.
118:92 Nisi lex tua delectátio mea esset, * jam períssem in afflictióne mea.
118:93 In ætérnum non oblivíscar præcépta tua, * quia ipsis dedísti mihi vitam.
118:94 Tuus sum ego: salvum me fac, * quóniam præcépta tua quæsívi.
118:95 Me exspéctant peccatóres ut perdant me; * ad præscrípta tua atténdo.
118:96 Omnis perfectiónis vidi esse términum: * latíssime patet mandátum tuum.
118:97 (Mem—Lex tua summam dat sapientiam et lætitiam.) Quam díligo legem tuam, Dómine! * Toto die meditátio mea est.
118:98 Inimícis meis sapientiórem me fecit mandátum tuum, * quia in ætérnum mecum est.
118:99 Omnibus docéntibus me prudéntior sum, * quia de præscríptis tuis meditátio mea est.
118:100 Sénibus intellegéntior sum, * quia præcépta tua obsérvo.
118:101 Ab omni via mala cohíbeo pedes meos, * ut custódiam verba tua.
118:102 A decrétis tuis non declíno, * quia tu docuísti me.
118:103 Quam dúlcia paláto meo elóquia tua! * super mel sunt ori meo.
118:104 Præcéptis tuis intéllegens fio, * proptérea odi omnem viam iniquitátis.
118:105 (Nun—Legem tuam, quæ mihi est lux, etiam afflictus et oppressus semper observabo.) Lucérna pédibus meis verbum tuum, * et lumen sémitæ meæ.
118:106 Juro et státuo * custodíre justa decréta tua.
118:107 Afflíctus sum veheménter, Dómine: * vivum me serva secúndum verbum tuum.
118:108 Oblatiónes oris mei áccipe, Dómine, * et decréta tua doce me.
118:109 Vita mea periclitátur semper, * sed legem tuam non oblivíscor.
118:110 Posuérunt peccatóres láqueum mihi, * sed a præcéptis tuis non aberrávi.
118:111 Heréditas mea præscrípta tua in ætérnum, * quia gáudium cordis mei sunt.
118:112 Inclinávi cor meum ad statúta tua implénda: * perpétuo, ad amússim.
118:113 (Samech—Sincero animo detestor malos quos tu abominaris.) Dúplices corde ódio hábeo, * et díligo legem tuam.
118:114 Protéctor meus et clípeus meus es tu: * in verbum tuum spero.
118:115 Discédite a me malígni, * et observábo mandáta Dei mei.
118:116 Susténta me secúndum promíssum tuum, et vivam; * noli confúndere spem meam.
118:117 Adjuva me et salvus ero, * et atténdam ad statúta tua semper.
118:118 Spernis omnes discedéntes statútis tuis, * quia mendax est cogitátio eórum.
118:119 Scórias réputas omnes peccatóres terræ, * ídeo díligo præscrípta tua.
118:120 Horréscit timóre tui caro mea, * et decréta tua tímeo.
118:121 (Ain—Cum legem tuam diligam, sine mora me adjuva contra superbos.) Exércui jus et justítiam: * noli me trádere oppriméntibus me.
118:122 Sponde pro servo tuo in bonum, * ne ópprimant me supérbi.
118:123 Oculi mei defíciunt desidério auxílii tui, * et justi elóquii tui.
118:124 Fac cum servo tuo secúndum bonitátem tuam, * et statúta tua doce me.
118:125 Servus tuus sum ego, ínstrue me, * ut cognóscam præscrípta tua.
118:126 Tempus agéndi est Dómino: * violavérunt legem tuam.
118:127 Ideo díligo mandáta tua, * plus quam aurum et obrýzum.
118:128 Ideo ómnia præcépta tua elégi mihi; * omnem viam falsam ódio hábeo.
118:129 (Phe—Admiratorem et amatorem legis tuæ instrue et protege.) Mirabília sunt præscrípta tua, * ídeo obsérvat ea ánima mea.
118:130 Declarátio verbórum tuórum illúminat, * docet inexpértos.
118:131 Os meum apério et áttraho auram, * quia mandáta tua desídero.
118:132 Convértere ad me et miserére mei, * ut soles erga diligéntes nomen tuum.
118:133 Gressus meos dírige secúndum elóquium tuum, * neque ulla dominétur in me nequítia.
118:134 Líbera me ab oppressióne hóminum, * et custódiam præcépta tua.
118:135 Serénum præbe vultum tuum servo tuo, * et doce me statúta tua.
118:136 Rivi aquárum fluxérunt de óculis meis, * quia non custodiérunt legem tuam.
118:137 (Sade—Justa, firma, pura est lex tua.) Justus es, Dómine, * et rectum judícium tuum.
118:138 Cum justítia imposuísti præscrípta tua * et cum firmitáte magna.
118:139 Consúmit me zelus meus, * quia obliviscúntur verba tua adversárii mei.
118:140 Probátum est elóquium tuum valde, * et servus tuus díligit illud.
118:141 Párvulus sum et contémptus: * præcépta tua non oblivíscor.
118:142 Justítia tua est justítia ætérna, * et lex tua firma.
118:143 Angústia et tribulátio venérunt super me, * mandáta tua delíciæ meæ sunt.
118:144 Justítia præscriptórum tuórum ætérna est, * ínstrue me et vivam.
118:145 (Coph—Clamo ex toto corde: concede mihi gratiam observandi legem.) Clamo ex toto corde meo: exáudi me, Dómine; * statúta tua obsérvo.
118:146 Clamo ad te; salvum me fac, * et custódiam præscrípta tua.
118:147 Vénio dilúculo et auxílium implóro; * spero in verba tua.
118:148 Prævéniunt óculi mei vigílias noctis, * ut méditer elóquium tuum.
118:149 Vocem meam audi secúndum misericórdiam tuam, Dómine, * et secúndum decrétum tuum da mihi vitam.
118:150 Appropínquant persequéntes me iníque; * a lege tua longe absunt.
118:151 Prope es tu, Dómine * et ómnia mandáta tua fidélia.
118:152 Pridem cognóvi ex præscríptis tuis * te in ætérnum fundásse ea.
118:153 (Res—A persequentibus et prævaricantibus salva me.) Vide afflictiónem meam et éripe me, * quia legem tuam non sum oblítus.
118:154 Defénde causam meam et rédime me; * secúndum elóquium tuum largíre mihi vitam.
118:155 Longe a peccatóribus salus, * quia statúta tua non curant.
118:156 Miseratiónes tuæ multæ, Dómine; * secúndum decréta tua largíre mihi vitam.
118:157 Multi persequúntur me et tríbulant me: * a præscríptis tuis non declíno.
118:158 Vidi prævaricántes et tǽduit me, * quia elóquium tuum non custodiérunt.
118:159 Vide, præcépta tua díligo, Dómine; * secúndum misericórdiam tuam vivum me serva.
118:160 Verbi tui caput constántia est, * et ætérnum est omne decrétum justítiæ tuæ.
118:161 (Sin—Lex tua implet me reverentia, gaudio, amore, pace, fiducia.) Príncipes persequúntur me sine causa, * verba autem tua verétur cor meum.
118:162 Lætor de elóquiis tuis, * sicut qui ínvenit prædam multam.
118:163 Iniquitátem ódio hábeo et detéstor; * díligo legem tuam.
118:164 Sépties in die laudem dico tibi * propter justa judícia tua.
118:165 Pax multa diligéntibus legem tuam, * neque ullum est illis offendículum.
118:166 Præstólor auxílium tuum, Dómine, * et fácio mandáta tua.
118:167 Custódit ánima mea præscrípta tua, * et díligit ea valde.
118:168 Custódio præcépta et jussa tua, * quia omnes viæ meæ in conspéctu tuo.
118:169 (Tau—Perveniat precatio mea ad te; libera me et insture me, nam sine te sum ovicula errabunda.) Clamor meus ad te véniat, Dómine: * secúndum verbum tuum ínstrue me.
118:170 Pervéniat precátio mea ad te, * secúndum elóquium tuum éripe me.
118:171 Fundant lábia mea hymnum, * cum docúeris me statúta tua.
118:172 Cantet lingua mea elóquium tuum, * quia ómnia mandáta tua sunt justa.
118:173 Adsit manus tua, ut ádjuvet me, * quia præcépta tua elégi.
118:174 Cúpio salútem a te, Dómine, * et lex tua delectátio mea est.
118:175 Vivat ánima mea et laudet te, * et decréta tua ádjuvent me.
118:176 Obérro ut ovis quæ périit; quære servum tuum, * quia mandáta tua non sum oblítus.