(Contra hostes dolosos et superbos)
11:2 Salva, Dómine! Nam defíciunt pii, * désiit fidélitas inter fílios hóminum.
11:3 Fallácia loquúntur unusquísque ad próximum suum, * lábiis dolósis loquúntur et dúplici corde.
11:4 Exstírpet Dóminus ómnia lábia dolósa, * linguam magníloquam,
11:5 Eos qui dicunt: «Lingua nostra fortes sumus; lábia nostra pro nobis sunt: * quis nobis est dóminus?»
11:6 «Propter afflictiónem humílium et gémitum páuperum, nunc exsúrgam, dicit Dóminus: * cónferam salútem ei qui desíderat eam».
11:7 Elóquia Dómini sunt elóquia sincéra, * argéntum probátum, separátum a terra, purgátum sépties.
11:8 Tu, Dómine, servábis nos, * custódies nos a generatióne hac in ætérnum.
11:9 In circúitu ímpii ámbulant, * cum se extóllunt vilíssimi hóminum.