103:1 Bénedic, ánima mea, Dómino! * Dómine, Deus meus, magnus es valde!
103:2 Majestátem et decórem indútus es, * amíctus lúmine sicut pállio.
103:3 Extendísti cælum sicut aulǽum, * exstruxísti super aquas conclávia tua.
103:4 Nubes constítuis currum tuum, * ámbulas super alas venti.
103:5 Núntios tuos facis ventos, * et minístros tuos ignem ardéntem.
103:6 Fundásti terram super bases ejus: * non vacillábit in sǽculum sǽculi.
103:7 Océano ut vestiménto texísti eam, * super montes stetérunt aquæ.
103:8 Increpánte te fugérunt, * te tonánte trepidárunt.
103:9 Ascendérunt montes, descendérunt valles * in locum quem statuísti eis.
103:10 Términum posuísti, quem non transgrediántur, * ne íterum opériant terram.
103:11 Fontes deflúere jubes in rivos * qui manant inter montes,
103:12 Potum præbent omni béstiæ agri: * ónagri exstínguunt sitim suam;
103:12 Juxta eos hábitant vólucres cæli, * inter ramos edunt vocem.
103:13 Rigas montes de conclávibus tuis, * fructu óperum tuórum satiátur terra.
103:14 Prodúcis gramen juméntis * et herbam, ut sérviat hómini,
103:15 Ut trahat panem de terra, * et vinum quod lætíficet cor hóminis;
103:16 Ut fáciem exhílaret óleo, * et panis refíciat cor hóminis.
103:17 Saturántur árbores Dómini, cedri Líbani quas plantávit. * Illic vólucres nidum ponunt;
103:18 Cicóniæ domus sunt abiétes. * Montes excélsi ibícibus, petræ hyracibus perfúgium præstant.
103:19 Fecísti lunam ad témpora signánda; * sol cognóvit occásum suum.
103:20 Cum facis ténebras et orítur nox, * in ea vagántur omnes béstiæ silvæ.
103:21 Cátuli leónum rúgiunt ad prædam, * et petunt a Deo escam sibi.
103:22 Cum orítur sol, recédunt, * et in cubílibus suis recúmbunt.
103:23 Homo exit ad opus suum * et ad labórem suum usque ad vésperum.
103:24 Quam multa sunt ópera tua, Dómine! * Omnia cum sapiéntia fecísti: plena est terra creatúris tuis.
103:25 Ecce mare magnum et late patens: * illic reptília sine número,
103:26 Animália parva cum magnis. * illic naves perámbulant,
103:27 Levíathan, quem fecísti, ut ludat in eo. * Omnia a te exspéctant, ut des eis escam témpore suo.
103:28 Dante te eis cólligunt; * aperiénte te manum tuam, impléntur bonis.
103:29 Si abscóndis fáciem tuam, turbántur; * si aufers spíritum eórum, decédunt et revertúntur in púlverem suum.
103:30 Si emíttis spíritum tuum, creántur, * et rénovas fáciem terræ.
103:31 Glória Dómini sit in ætérnum: * lætétur Dóminus de opéribus suis,
103:32 Qui réspicit terram, et tremit; * tangit montes, et fumant.
103:33 Cantábo Dómino, donec vivam; * psallam Deo meo, quámdiu ero.
103:34 Jucúndum sit ei elóquium meum: * ego lætábor in Dómino.
103:35 Tollántur peccatóres de terra, et ímpii ne sint ultra; * bénedic, ánima mea, Dómino! Allelúja.