[Officium]
Hl. Johannes von Kenty, Bekenner

[Hymnus Vespera]
v. Gentis Polonæ gloria,
Clerique splendor nobilis,
Decus Lycæi, et pátriæ
Pater, Joánnes inclyte.
_
Legem superni Numinis
Doces magister, et facis.
Nil scire prodest: sedulo
Legem nitámur exsequi.
_
Apostolórum limina
Pedes viator vísitas; 
Ad pátriam, ad quam tendimus,
Gressus viamque dírige.
_
Urbem petis Jerusalem:
Signáta sacra Sánguine
Christi colis vestígia
Rigasque fusis fletibus.
_
Acerba Christi vulnera,
Hærete nostris córdibus,
Ut cogitémus consequi
Redemptiónis prétium.
_
Te prona mundi machina,
Clemens, adoret, Trinitas,
Et nos novi per grátiam
Novum canámus cánticum.
Amen.

[Hymnus Matutinum]
v. Corpus domas jejuniis,
Cædis cruento verbere,
Ut castra pœniténtium
Miles sequaris ínnocens.
_
Sequámur et nos sedulo
Gressus parentis optimi,
Sequamur, ut licéntiam
Carnis refrænet spíritus.
_
Rigénte bruma, providum
Præbes amictum páuperi,
Sitim famemque egéntium
Esca potuque sublevas.
_
O qui negásti némini
Opem roganti, patrium
Regnum tuere, postulant
Cives Poloni et exteri.
_
Sit laus Patri, sit Fílio,
Tibique, Sancte Spíritus;
Preces Joánnis impetrent
Beáta nobis gaudia.
Amen.

[Lectio4]
Joánnes, in oppido Kenty Cracoviénsis diœcesis, a quo Cantii cognomen duxit, Stanislao et Anna piis et honestis paréntibus natus, morum suavitáte, innocéntia, gravitáte, ab ipsa infántia spem fecit maximæ virtútis. In universitáte Cracoviénsi philosophíæ ac theologíæ primum auditor, tum, per omnes academíæ gradus ascendendo, professor ac doctor, sacra, quam annis multis trádidit, doctrina mentes audiéntium non illustrábat modo, sed et ad omnem pietátem inflammabat, simul docens scilicet et fáciens. Sacerdos factus, nihil de litterárum studio remíttens, studium auxit christianæ perfectiónis. Utque passim offéndi Deum maxime dolebat, sic eum sibi et pópulo placare, oblato quotídie non sine multis lácrimis incruento sacrifício, satagebat. Ilkusiensem parochiam annis aliquot egregie administrávit; sed animárum periculo commótus, póstea dimísit, ac, postulante academía, ad prístinum docéndi offícium rediit.

[Lectio5]
Quotidie témporis ab studio supérerat, partim salúti proximórum sacris præsertim conciónibus curandæ, partim oratióni dabat, in qua cæléstibus quandoque visiónibus et colloquiis dignátus fertur. Christi vero passióne sic afficiebátur, ut in ea contemplanda totas intérdum noctes dúceret insomnes, ejusque causa mélius recolendæ Jerosolymam peregrinátus sit; ubi, et martyrii desidério flagrans, Turcis ipsis Christum crucifixum prædicáre non dubitávit. Quater etiam ad Apostolórum limina, pedes atque viaria onustus sárcina, Romam venit, tum ut Sedem apostolicam, cui maxime addictus fuit, honoraret, tum ut sui (sic enim ajebat) purgatorii pœnas expósita illic quotídie peccatórum venia redímeret. Quo in itinere a latrónibus olim spoliátus et num quid haberet præterea interrogátus, cum negasset, aureos deinde aliquot suo insutos pallio recordatus, fugiéntibus hos etiam clamans óbtulit latrónibus; qui, viri sancti candórem simul et largitátem admirati, etiam ablatos ultro reddidére. Alienæ famæ ne quis detraheret, descriptis, beáti Augustini exemplo, in pariete versiculis, se atque alios perpetuo vóluit admónitos. Famélicos de suo etiam obsonio satiábat; nudos autem non emptis modo sed detractis quoque sibi vestibus et calceis operiebat, demisso ipse interim usque ad terram pallio, ne domum núdipes redire viderétur.

[Lectio6]
Brevis illi somnus, atque humi; vestis, quæ nuditátem, cibus, qui mortem dumtaxat, arcéret. Virginalem pudicítiam, velut lílium inter spinas, áspero cilício, flagellis atque jejuniis custodívit. Quin et per annos ante óbitum trigínta circiter et quinque, ab esu carnium perpetuo abstinuit. Tandem diérum juxta ac meritórum plenus, cum vicinæ, quam præsensit, morti se diu diligenterque præparasset, ne qua re ámplius tenerétur, si quid domi supérerat, id omnino paupéribus distríbuit. Tum Ecclésiæ sacramentis rite munítus, dissolvi jam cupiens et esse cum Christo, pridie Nativitátis ejus, in cælum evolávit, miraculis ante et post mortem clarus. Mortuus ad próximam academíæ ecclésiam sanctæ Annæ delátus est, ibique honorifice sepúltus. Auctáque in dies pópuli veneratióne ac frequéntia, inter primarios Poloniæ ac Lithuaniæ patronos religiosíssime cólitur. Novisque coruscans miraculis, a Cleménte décimo tertio Pontifice máximo, décimo septimo Kalendas Augusti, anno millesimo septingentésimo sexagesimo septimo, solemni ritu, Sanctórum fastis adscriptus est.

[Hymnus Laudes]
v. Te deprecante, córporum
Lues recedit, improbi
Morbi fugántur, pristina
Redeunt salútis múnera.
_
Phthisi febrique et ulcere
Diram redactos ad necem,
Sacratas morti victimas,
Ejus rapis e fáucibus.
_
Te deprecante, tumido
Merces abactæ flúmine,
Tractæ Dei poténtia,
Sursum fluunt retrogradæ.
_
Cum tanta possis, sédibus
Cæli locátus, poscimus:
Responde votis supplicum,
Et invocátus subveni.
_
O una semper Trinitas,
O trina semper Unitas:
Da, supplicante Cantio,
Æterna nobis præmia. 
Amen.