Incipit
℣. Dómine, lábia + mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Início
℣. Abri, Senhor, + os meus lábios.
℟. E a minha boca anunciará o vosso louvor.
℣. Deus, ✠ vinde em meu auxílio.
℟. Senhor, apressai-Vos em socorrer-me.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Aleluia.
|
Invitatorium {Antiphona ex Psalterio secundum diem}
Ant. Veníte, * Exsultémus Dómino.
Ant. Veníte, * Exsultémus Dómino.
Jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Veníte, * Exsultémus Dómino.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Exsultémus Dómino.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Veníte, * Exsultémus Dómino.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Exsultémus Dómino.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi: Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea: Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Veníte, * Exsultémus Dómino.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Exsultémus Dómino.
Ant. Veníte, * Exsultémus Dómino.
|
Invitatório {Antífona do Saltério do dia correspondente}
Ant. Come * Let us glorify the Lord.
Ant. Come * Let us glorify the Lord.
Let us joyfully sing to God our saviour. Let us come before his presence with thanksgiving; and make a joyful noise to him with psalms.
Ant. Come * Let us glorify the Lord.
For the Lord is a great God, and a great King above all gods. For the Lord will not cast off his people: for in his hand are all the ends of the earth, and the heights of the mountains are his.
Ant. Let us glorify the Lord.
For the sea is his, and he made it: and his hands formed the dry land. (genuflect) Come let us adore and fall down: and weep before the Lord that made us: For he is the Lord our God: and we are the people of his pasture and the sheep of his hand.
Ant. Come * Let us glorify the Lord.
Today if you shall hear his voice, harden not your hearts: As in the provocation, according to the day of temptation in the wilderness: where your fathers tempted me, they proved me, and saw my works.
Ant. Let us glorify the Lord.
Forty years long was I offended with that generation, and I said: These always err in heart. And these men have not known my ways: so I swore in my wrath that they shall not enter into my rest.
Ant. Come * Let us glorify the Lord.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. Let us glorify the Lord.
Ant. Come * Let us glorify the Lord.
|
Hymnus {ex Psalterio secundum tempora}
Somno reféctis ártubus,
Spreto cubíli, súrgimus:
Nobis, Pater, canéntibus
Adésse te depóscimus.
Te lingua primum cóncinat,
Te mentis ardor ámbiat:
Ut áctuum sequéntium
Tu, Sancte, sis exórdium.
Cedant tenébræ lúmini,
Et nox diúrno síderi,
Ut culpa, quam nox íntulit,
Lucis labáscat múnere.
Precámur iídem súpplices,
Noxas ut omnes ámputes,
Et ore te canéntium
Laudéris omni témpore.
Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Únice,
Cum Spíritu Paráclito
Regnans per omne sǽculum.
Amen.
|
Hino {do Saltério do tempo correspondente}
Our limbs refreshed with slumber now,
And sloth cast off, in prayer we bow;
And while we sing thy praises dear,
O Father, be thou present here.
To thee our earliest morning song,
To thee our hearts full powers belong;
And thou, O Holy One, prevent
Each following action and intent.
As shades at morning flee away,
And night before the star of day;
So each transgression of the night
Be purged by thee, celestial Light!
Cut off, we pray thee, each offense,
And every lust of thought and sense:
That by their lips who thee adore
Thou mayst be praised forevermore.
Grant this, O Father ever One
With Christ, thy sole-begotten Son,
And Holy Ghost, whom all adore,
Reigning and blest forevermore.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturnus I.
Ant. Dóminus de cælo.
Psalmus 13 [1]
13:1 Dixit insípiens in corde suo: * non est Deus.
13:1 Corrúpti sunt, et abominábiles facti sunt in stúdiis suis: * non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum.
13:2 Dóminus de cælo prospéxit super fílios hóminum, * ut vídeat si est intéllegens, aut requírens Deum.
13:3 Omnes declinavérunt, simul inútiles facti sunt: * non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum.
13:3 Sepúlcrum patens est guttur eórum: linguis suis dolóse agébant * venénum áspidum sub lábiis eórum.
13:3 Quorum os maledictióne et amaritúdine plenum est: * velóces pedes eórum ad effundéndum sánguinem.
13:3 Contrítio et infelícitas in viis eórum, et viam pacis non cognovérunt: * non est timor Dei ante óculos eórum.
13:4 Nonne cognóscent omnes qui operántur iniquitátem, * qui dévorant plebem meam sicut escam panis?
13:5 Dóminum non invocavérunt, * illic trepidavérunt timóre, ubi non erat timor.
13:6 Quóniam Dóminus in generatióne justa est, consílium ínopis confudístis: * quóniam Dóminus spes ejus est.
13:7 Quis dabit ex Sion salutáre Israël? * cum avérterit Dóminus captivitátem plebis suæ, exsultábit Jacob, et lætábitur Israël.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dóminus de cælo prospéxit super fílios hóminum.
|
Salmos com leituras {Antífonas do Saltério do tempo correspondente}
Nocturn I.
Ant. The Lord hath looked down from heaven.
Salmo 13 [1]
13:1 O insensato disse no seu coração: * não há Deus.
13:1 Corromperam-se e tornaram-se abomináveis nos seus desejos: * não há quem o bem faça, não há nem sequer um.
13:2 O Senhor olhou do céu para os filhos dos homens, * para ver se há quem tenha inteligência, ou busque a Deus.
13:3 Todos se extraviaram, todos se tornaram inúteis: * não há quem o bem faça, não há nem sequer um.
13:3 Sua garganta é um sepulcro aberto; com suas línguas urdem enganos, * debaixo dos seus lábios há áspides venenosas.
13:3 Sua boca está cheia de maldição e de amargura: * os seus pés são velozes para derramar sangue.
13:3 Há tormento e desgraça nos seus caminhos e não conheceram o caminho da paz: * não há temor de Deus ante seus olhos.
13:4 Não terão porventura conhecimento todos os que obram a iniquidade, * os que devoram o meu povo como a um pão?
13:5 Não invocaram o Senhor, * ali tremeram de medo, onde não havia que temer.
13:6 Porque o Senhor está com a geração dos justos, confundistes os planos do pobre: * mas o Senhor é a sua esperança.
13:7 Quem enviará de Sião a salvação de Israel? * Quando o Senhor puser fim ao cativeiro do seu povo, exultará Jacob e alegrar-se-á Israel.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. The Lord hath looked down from heaven upon the children of men.
|
Ant. Qui operátur justítiam.
Psalmus 14 [2]
14:1 Dómine, quis habitábit in tabernáculo tuo? * aut quis requiéscet in monte sancto tuo?
14:2 Qui ingréditur sine mácula, * et operátur justítiam:
14:3 Qui lóquitur veritátem in corde suo, * qui non egit dolum in lingua sua:
14:3 Nec fecit próximo suo malum, * et oppróbrium non accépit advérsus próximos suos.
14:4 Ad níhilum dedúctus est in conspéctu ejus malígnus: * timéntes autem Dóminum gloríficat:
14:4 Qui jurat próximo suo, et non décipit, * qui pecúniam suam non dedit ad usúram, et múnera super innocéntem non accépit.
14:5 Qui facit hæc: * non movébitur in ætérnum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Qui operátur justítiam requiéscet in monte sancto tuo, Dómine.
|
Ant. He who worketh justice.
Salmo 14 [2]
14:1 Senhor, quem habitará no vosso tabernáculo? * Ou quem descansará no vosso santo monte?
14:2 O que vive sem mácula, * e pratica a justiça:
14:3 O que fala verdade no seu coração, * o que não forjou dolos com sua língua:
14:3 Nem mal fez ao seu próximo, * nem consentiu que seus próximos fossem desonrados.
14:4 Na sua apreciação considera o malvado como um nada, * mas honra os que temem o Senhor:
14:4 Faz juramento ao seu próximo e o não engana, * não empresta o seu dinheiro com usura, nem aceita subornos contra o inocente.
14:5 Quem procede assim: * jamais será abalado.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. He who worketh justice may rest on thy holy mountain, O Lord.
|
Ant. Inclína, Dómine.
Psalmus 16 [3]
16:1 Exáudi, Dómine, justítiam meam: * inténde deprecatiónem meam.
16:1 Áuribus pércipe oratiónem meam, * non in lábiis dolósis.
16:2 De vultu tuo judícium meum pródeat: * óculi tui vídeant æquitátes.
16:3 Probásti cor meum, et visitásti nocte: * igne me examinásti, et non est invénta in me iníquitas.
16:4 Ut non loquátur os meum ópera hóminum: * propter verba labiórum tuórum ego custodívi vias duras.
16:5 Pérfice gressus meos in sémitis tuis: * ut non moveántur vestígia mea.
16:6 Ego clamávi, quóniam exaudísti me, Deus: * inclína aurem tuam mihi, et exáudi verba mea.
16:7 Mirífica misericórdias tuas, * qui salvos facis sperántes in te.
16:8 A resisténtibus déxteræ tuæ custódi me, * ut pupíllam óculi.
16:8 Sub umbra alárum tuárum prótege me: * a fácie impiórum qui me afflixérunt.
16:9 Inimíci mei ánimam meam circumdedérunt, ádipem suum conclusérunt: * os eórum locútum est supérbiam.
16:11 Proiciéntes me nunc circumdedérunt me: * óculos suos statuérunt declináre in terram.
16:12 Suscepérunt me sicut leo parátus ad prædam: * et sicut cátulus leónis hábitans in ábditis.
16:13 Exsúrge, Dómine, prǽveni eum, et supplánta eum: * éripe ánimam meam ab ímpio, frámeam tuam ab inimícis manus tuæ.
16:14 Dómine, a paucis de terra dívide eos in vita eórum: * de abscónditis tuis adimplétus est venter eórum.
16:14 Saturáti sunt fíliis: * et dimisérunt relíquias suas párvulis suis.
16:15 Ego autem in justítia apparébo conspéctui tuo: * satiábor cum apparúerit glória tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Inclína, Dómine, aurem tuam mihi, et exáudi verba mea.
|
Ant. O Lord, incline.
Salmo 16 [3]
16:1 Ouvi, ó Senhor, a minha justiça; atendei a minha súplica.
16:1 Chegue aos vossos ouvidos a minha oração, * não com lábios dolosos.
16:2 De vosso rosto benigno saia a minha sentença: * vejam vossos olhos a justiça.
16:3 Provastes o meu coração e o visitastes de noite: * no fogo me purificastes e não foi encontrada em mim iniquidade.
16:4 Para que minha boca não fale as obras dos homens: * por causa das palavras de vossos lábios, mantive caminhos penosos.
16:5 Firmai os meus passos nas vossas veredas: * para que meus pés não vacilem.
16:6 Eu clamei, porque me tendes ouvido, ó Deus: * inclinai para mim o vosso ouvido e ouvi as minhas palavras.
16:7 Manifestai as vossas maravilhosas misericórdias, * Vós que salvais aqueles que em Vós esperam.
16:8 Guardai-me dos que à vossa direita resistem, * como à menina do olho.
16:8 Protegei-me à sombra de vossas asas: * da face dos ímpios que me afligem.
16:9 Meus inimigos cercaram a minha alma, estão fechados nas suas entranhas: * a sua boca falou com soberba.
16:11 Lançaram-me fora e agora me cercam: * resolveram baixar os seus olhos para a terra.
16:12 Arrebataram-me como um leão preparado para a presa: * e como um jovem leão que habita esconderijos.
16:13 Levantai-Vos, ó Senhor, desapontai-o e suplantai-o: * livrai a minha alma do ímpio, vossa espada dos inimigos de vossa mão.
16:14 Ó Senhor, separai os bons ainda em vida, que são poucos sobre a terra: * o seu ventre está cheio de vossos tesouros.
16:14 Saturados estão de filhos: * e deixam o resto dos seus bens às suas crianças.
16:15 Eu, porém, comparecerei com justiça na vossa presença: * saciar-me-ei quando aparecer a vossa glória.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. O Lord, incline thy ear to me, and hear my voice, my Lord.
|
Ant. Díligam te. ‡
Psalmus 17(2-16b) [4]
17:2 Díligam te, ‡ Dómine, fortitúdo mea: * Dóminus firmaméntum meum, et refúgium meum, et liberátor meus.
17:3 Deus meus adjútor meus, * et sperábo in eum.
17:3 Protéctor meus, et cornu salútis meæ, * et suscéptor meus.
17:4 Laudans invocábo Dóminum: * et ab inimícis meis salvus ero.
17:5 Circumdedérunt me dolóres mortis: * et torréntes iniquitátis conturbavérunt me.
17:6 Dolóres inférni circumdedérunt me: * præoccupavérunt me láquei mortis.
17:7 In tribulatióne mea invocávi Dóminum, * et ad Deum meum clamávi.
17:7 Et exaudívit de templo sancto suo vocem meam: * et clamor meus in conspéctu ejus, introívit in aures ejus.
17:8 Commóta est, et contrémuit terra: * fundaménta móntium conturbáta sunt, et commóta sunt, quóniam irátus est eis.
17:9 Ascéndit fumus in ira ejus: et ignis a fácie ejus exársit: * carbónes succénsi sunt ab eo.
17:10 Inclinávit cælos, et descéndit: * et calígo sub pédibus ejus.
17:11 Et ascéndit super Chérubim, et volávit: * volávit super pennas ventórum.
17:12 Et pósuit ténebras latíbulum suum, in circúitu ejus tabernáculum ejus: * tenebrósa aqua in núbibus áëris.
17:13 Præ fulgóre in conspéctu ejus nubes transiérunt, * grando et carbónes ignis.
17:14 Et intónuit de cælo Dóminus, et Altíssimus dedit vocem suam: * grando et carbónes ignis.
17:15 Et misit sagíttas suas, et dissipávit eos: * fúlgura multiplicávit, et conturbávit eos.
17:16 Et apparuérunt fontes aquárum, * et reveláta sunt fundaménta orbis terrárum:
17:16 Ab increpatióne tua, Dómine, * ab inspiratióne spíritus iræ tuæ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Díligam te, Dómine, virtus mea.
|
Ant. I will love thee.
Salmo 17(2-16b) [4]
17:2 Eu Vos amarei, ó Senhor, minha fortaleza: * o Senhor é o meu firmamento, o meu refúgio e o meu libertador.
17:3 Meu Deus é meu auxílio, * e n’Ele esperarei.
17:3 É o meu protector, a minha poderosa salvação * e o meu defensor.
17:4 Invocarei o Senhor, louvando-o, * e serei salvo dos meus inimigos.
17:5 Cercaram-me dores de morte, * e torrentes de iniquidade me conturbaram.
17:6 Dores de inferno me cercaram: * prenderam-me laços de morte.
17:7 Na minha tribulação invoquei o Senhor, * e clamei ao meu Deus.
17:7 Ele ouviu a minha voz do seu santo templo: * e o clamor, que elevei na sua presença, entrou nos seus ouvidos.
17:8 Comoveu-se a terra e tremeu: * os fundamentos dos montes estremeceram e abalaram-se, porque contra eles se indignou.
17:9 Subiu fumo por causa da sua ira e saiu fogo ardente do seu rosto: * carvões foram por Ele acesos.
17:10 Inclinou os céus e desceu: * e a névoa estava sob os seus pés.
17:11 Subiu sobre Querubins e voou: * voou sobre as asas dos ventos.
17:12 Fez das trevas o lugar do seu abrigo, à volta da sua tenda cercavam-n’O: * as águas tenebrosas das nuvens do ar.
17:13 Diante do esplendor da sua presença, das nuvens caíram * saraiva e carvões ardentes.
17:14 Dos céus trovejou o Senhor e o Altíssimo fez ouvir sua voz: * saraiva e carvões ardentes.
17:15 Enviou as suas setas e desbaratou-os: * multiplicou os relâmpagos e aterrou-os.
17:16 Apareceram as fontes das águas, * e ficaram descobertos os fundamentos da terra:
17:16 Devido às vossas ameaças, ó Senhor, * e ao sopro impetuoso de vossa ira.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. I will love thee, O Lord, who art my strength.
|
Ant. Retríbuet mihi Dóminus.
Psalmus 17(17-35) [5]
17:17 Misit de summo, et accépit me: * et assúmpsit me de aquis multis.
17:18 Erípuit me de inimícis meis fortíssimis, et ab his qui odérunt me: * quóniam confortáti sunt super me.
17:19 Prævenérunt me in die afflictiónis meæ: * et factus est Dóminus protéctor meus.
17:20 Et edúxit me in latitúdinem: * salvum me fecit, quóniam vóluit me.
17:21 Et retríbuet mihi Dóminus secúndum justítiam meam: * et secúndum puritátem mánuum meárum retríbuet mihi:
17:22 Quia custodívi vias Dómini, * nec ímpie gessi a Deo meo.
17:23 Quóniam ómnia judícia ejus in conspéctu meo: * et justítias ejus non répuli a me.
17:24 Et ero immaculátus cum eo: * et observábo me ab iniquitáte mea.
17:25 Et retríbuet mihi Dóminus secúndum justítiam meam: * et secúndum puritátem mánuum meárum in conspéctu oculórum ejus.
17:26 Cum sancto sanctus eris, * et cum viro innocénte ínnocens eris:
17:27 Et cum elécto eléctus eris: * et cum pervérso pervertéris.
17:28 Quóniam tu pópulum húmilem salvum fácies: * et óculos superbórum humiliábis.
17:29 Quóniam tu illúminas lucérnam meam, Dómine: * Deus meus, illúmina ténebras meas.
17:30 Quóniam in te erípiar a tentatióne, * et in Deo meo transgrédiar murum.
17:31 Deus meus, impollúta via ejus: elóquia Dómini igne examináta: * protéctor est ómnium sperántium in se.
17:32 Quóniam quis Deus præter Dóminum? * aut quis Deus præter Deum nostrum?
17:33 Deus, qui præcínxit me virtúte: * et pósuit immaculátam viam meam.
17:34 Qui perfécit pedes meos tamquam cervórum, * et super excélsa státuens me.
17:35 Qui docet manus meas ad prǽlium: * et posuísti, ut arcum ǽreum, brácchia mea.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Retríbuet mihi Dóminus secúndum justítiam meam.
|
Ant. The Lord will reward me.
Salmo 17(17-35) [5]
17:17 Estendeu do alto a sua mão e tomou-me: * e retirou-me de muitas águas.
17:18 Livrou-me dos meus fortíssimos inimigos e dos que me odiavam: * porque eram fortíssimos para mim.
17:19 Eles me impediram no dia do meu tormento: * e o Senhor fez-se meu protector.
17:20 Retirou-me e pôs-me ao largo: * salvou-me, porque lhe era querido.
17:21 O Senhor retribuir-me-á segundo a minha justiça: * e recompensar-me-á segundo a pureza das minhas mãos:
17:22 Pois guardei os caminhos do Senhor, * e não procedi impiamente contra o meu Deus.
17:23 Porque todos seus juízos estão ante mim: * e porque não repeli de mim as suas justiças.
17:24 Conservar-me-ei sem mácula diante d’Ele: * e guardar-me-ei da minha iniquidade.
17:25 O Senhor retribuir-me-á segundo a minha justiça: * e segundo a pureza das minhas mãos ante seusolhos.
17:26 Sereis santo com o santo, * e com o homem inocente sereis inocente:
17:27 Com o eleito, eleito sereis: * com o perverso sereis perverso.
17:28 Porque salvareis o povo humilde: * e humilhareis os olhos dos soberbos.
17:29 Visto que Vós, ó Senhor, iluminais a minha candeia: * esclarecei, meu Deus, as minhas trevas.
17:30 Porque por Vós sairei livre da tentação, * e com meu Deus passarei a muralha.
17:31 Sem mácula é o caminho do meu Deus, as palavras do Senhor são examinadas no fogo: * é o protector de todos os que esperam n’Ele.
17:32 Porque, quem é Deus senão o Senhor? * Ou que deus há para além do nosso Deus?
17:33 O Deus que me revestiu de força: * e fez com que o meu caminho fosse imaculado.
17:34 Que fez os meus pés como os dos veados, * e me estabeleceu sobre lugares altos.
17:35 Que adestra as minhas mãos para a luta: * e fizestes dos meus braços como um arco de bronze.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. The Lord will reward me according to my justice.
|
Ant. Vivit Dóminus.
Psalmus 17(36a-51) [6]
17:36 Et dedísti mihi protectiónem salútis tuæ: * et déxtera tua suscépit me:
17:36 Et disciplína tua corréxit me in finem: * et disciplína tua ipsa me docébit.
17:37 Dilatásti gressus meos subtus me: * et non sunt infirmáta vestígia mea:
17:38 Pérsequar inimícos meos et comprehéndam illos: * et non convértar, donec defíciant.
17:39 Confríngam illos, nec póterunt stare: * cadent subtus pedes meos.
17:40 Et præcinxísti me virtúte ad bellum: * et supplantásti insurgéntes in me subtus me.
17:41 Et inimícos meos dedísti mihi dorsum, * et odiéntes me disperdidísti.
17:42 Clamavérunt, nec erat qui salvos fáceret ad Dóminum: * nec exaudívit eos.
17:43 Et commínuam eos, ut púlverem ante fáciem venti: * ut lutum plateárum delébo eos.
17:44 Erípies me de contradictiónibus pópuli: * constítues me in caput géntium.
17:45 Pópulus quem non cognóvi servívit mihi: * in audítu auris obedívit mihi.
17:46 Fílii aliéni mentíti sunt mihi, * fílii aliéni inveteráti sunt, et claudicavérunt a sémitis suis.
17:47 Vivit Dóminus, et benedíctus Deus meus: * et exaltétur Deus salútis meæ.
17:48 Deus, qui das vindíctas mihi, et subdis pópulos sub me: * liberátor meus de inimícis meis iracúndis.
17:49 Et ab insurgéntibus in me exaltábis me: * a viro iníquo erípies me.
17:50 Proptérea confitébor tibi in natiónibus, Dómine: * et nómini tuo psalmum dicam.
17:51 Magníficans salútes Regis ejus, et fáciens misericórdiam Christo suo David: * et sémini ejus usque in sǽculum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Vivit Dóminus et benedíctus Deus salútis meæ.
|
Ant. The Lord liveth.
Salmo 17(36a-51) [6]
17:36 Destes-me a vossa protecção para me salvar: * e a vossa direita me susteve:
17:36 Vossa disciplina corrigiu-me até ao fim: * e essa vossa mesma disciplina ensinar-me-á.
17:37 Abristes o caminho sob os meus passos: * e se me não enfraqueceram os pés:
17:38 Perseguirei os meus inimigos e apanhá-los-ei: * e não recuarei até que eles acabem.
17:39 Quebrar-lhes-ei as forças, não conseguirão manter-se em pé: * cairão debaixo dos meus pés.
17:40 Porque me guarnecestes de força para a guerra: * e suplantastes os insurgentes debaixo de mim.
17:41 Fizestes os meus inimigos voltarem-me as costas, * e aniquilastes os que me odiavam.
17:42 Gritaram e não havia quem os salvasse para o Senhor: * e Ele os não ouviu.
17:43 Os vencerei como o pó atirado ao vento: * os esmagarei como à lama das ruas.
17:44 Livrar-me-eis das contradições do povo: * estabelecer-me-eis chefe das gentes.
17:45 Um povo que não conhecia me serviu: * ao ouvir a minha voz, foi-me obediente.
17:46 Mentiram-me os filhos alheios, * os filhos alheios esvaneceram e claudicaram dos seus caminhos.
17:47 Viva o Senhor e seja bendito o meu Deus: * e seja exaltado o Deus da minha salvação!
17:48 Deus, que me vingais e que sujeitais os povos debaixo de mim: * que me livrais dos meus inimigos enfurecidos.
17:49 Elevar-me-eis acima dos que se insurgem contra mim: * livrar-me-eis do homem iníquo.
17:50 Por isso eu, ó Senhor, Vos louvarei entre as nações: * e cantarei um salmo ao vosso nome.
17:51 Dando ao seu Rei grandes vitórias, mostrando misericórdia a David seu Ungido: * e com sua descendência por todos os séculos.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. The Lord liveth, and blessed be my God, my salvation.
|
Ant. Exáudiat te. ‡
Psalmus 19 [7]
19:2 Exáudiat te ‡ Dóminus in die tribulatiónis: * prótegat te nomen Dei Jacob.
19:3 Mittat tibi auxílium de sancto: * et de Sion tueátur te.
19:4 Memor sit omnis sacrifícii tui: * et holocáustum tuum pingue fiat.
19:5 Tríbuat tibi secúndum cor tuum: * et omne consílium tuum confírmet.
19:6 Lætábimur in salutári tuo: * et in nómine Dei nostri magnificábimur.
19:7 Ímpleat Dóminus omnes petitiónes tuas: * nunc cognóvi quóniam salvum fecit Dóminus Christum suum.
19:7 Exáudiet illum de cælo sancto suo: * in potentátibus salus déxteræ ejus.
19:8 Hi in cúrribus, et hi in equis: * nos autem in nómine Dómini, Dei nostri invocábimus.
19:9 Ipsi obligáti sunt, et cecidérunt: * nos autem surréximus et erécti sumus.
19:10 Dómine, salvum fac regem: * et exáudi nos in die, qua invocavérimus te.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Exáudiat te Dóminus in die tribulatiónis.
|
Ant. May the Lord hear.
Salmo 19 [7]
19:2 O Senhor te ouça no dia da tribulação: * o nome de Deus de Jacob te proteja.
19:3 Envie-te auxílio do seu santuário: * e de Sião te proteja.
19:4 Tenha presentes todos teus sacrifícios: * e o teu holocausto Lhe seja agradável.
19:5 Ele te dê segundo o teu coração: * e cumpra todos teus planos.
19:6 Alegrar-nos-emos na tua salvação: * e em nome do nosso Deus seremos engrandecidos.
19:7 Ouça o Senhor todas as tuas petições: * pois sei agora que o Senhor salvou o seu Ungido.
19:7 Ele ouvi-lo-á do céu, sua santa morada: * em sua poderosa direita está a salvação.
19:8 Uns confiam nos carros, outros nos cavalos: * nós, porém, invocaremos o nome do Senhor nosso Deus.
19:9 Eles ficaram atados e caíram: * mas nós nos levantámos e ficámos de pé.
19:10 Ó Senhor, salvai o rei: * e ouvi-nos no dia em que Vos invocarmos.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. May the Lord hear thee in the day of tribulation.
|
Ant. Dómine. ‡
Psalmus 20 [8]
20:2 Dómine, ‡ in virtúte tua lætábitur rex: * et super salutáre tuum exsultábit veheménter.
20:3 Desidérium cordis ejus tribuísti ei: * et voluntáte labiórum ejus non fraudásti eum.
20:4 Quóniam prævenísti eum in benedictiónibus dulcédinis: * posuísti in cápite ejus corónam de lápide pretióso.
20:5 Vitam pétiit a te: * et tribuísti ei longitúdinem diérum in sǽculum, et in sǽculum sǽculi.
20:6 Magna est glória ejus in salutári tuo: * glóriam et magnum decórem impónes super eum.
20:7 Quóniam dabis eum in benedictiónem in sǽculum sǽculi: * lætificábis eum in gáudio cum vultu tuo.
20:8 Quóniam rex sperat in Dómino: * et in misericórdia Altíssimi non commovébitur.
20:9 Inveniátur manus tua ómnibus inimícis tuis: * déxtera tua invéniat omnes, qui te odérunt.
20:10 Pones eos ut clíbanum ignis in témpore vultus tui: * Dóminus in ira sua conturbábit eos, et devorábit eos ignis.
20:11 Fructum eórum de terra perdes: * et semen eórum a fíliis hóminum.
20:12 Quóniam declinavérunt in te mala: * cogitavérunt consília, quæ non potuérunt stabilíre.
20:13 Quóniam pones eos dorsum: * in relíquiis tuis præparábis vultum eórum.
20:14 Exaltáre, Dómine, in virtúte tua: * cantábimus et psallémus virtútes tuas.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dómine, in virtúte tua lætábitur rex.
|
Ant. The king rejoices.
Salmo 20 [8]
20:1 Senhor, o rei alegrar-se-á na vossa fortaleza: * e muito regozijará na vossa salvação.
20:2 Satisfizestes-lhe os anseios do coração: * e não defraudastes os pedidos de seus lábios.
20:3 Porque o prevenistes com bênçãos de doçura: * cingistes a sua cabeça com uma coroa de pedras preciosas.
20:4 Vida Vos pediu: * e concedestes-lhes largos dias pelos séculos dos séculos.
20:5 Grande é a sua glória, devido à salvação que lhe destes: * glória e grande esplendor poreis sobre ele.
20:6 Porque dele fareis uma fonte de bênçãos perpétuas: * enchê-lo-eis de alegria, mostrando-lhe o vosso rosto.
20:7 Porque o rei no Senhor espera: * e a misericórdia do Altíssimo torná-lo-á inabalável.
20:8 Caia a vossa mão sobre todos vossos inimigos: * caia a vossa direita sobre todos os que Vos aborrecem.
20:9 Os poreis em fornalha acesa ao mostrar-lhes vosso rosto: * o Senhor na sua ira conturbá-los-á e o fogo devorá-los-á.
20:10 Exterminareis o seu fruto da terra: * e a sua descendência de entre os filhos dos homens.
20:11 Porque urdiram contra Vós males: * formaram planos que não puderam estabelecer.
20:12 Vós, porém, os poreis em fuga: * nos vossos resquícios preparareis o rosto deles.
20:13 Exaltai-Vos, ó Senhor, no vosso poder: * nós cantaremos e louvaremos as vossas maravilhas.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. The king rejoices in Thy strength, O Lord.
|
Ant. Exaltábo te. ‡
Psalmus 29 [9]
29:2 Exaltábo te, ‡ Dómine, quóniam suscepísti me: * nec delectásti inimícos meos super me.
29:3 Dómine, Deus meus, clamávi ad te, * et sanásti me.
29:4 Dómine, eduxísti ab inférno ánimam meam: * salvásti me a descendéntibus in lacum.
29:5 Psállite Dómino, sancti ejus: * et confitémini memóriæ sanctitátis ejus.
29:6 Quóniam ira in indignatióne ejus: * et vita in voluntáte ejus.
29:6 Ad vésperum demorábitur fletus: * et ad matutínum lætítia.
29:7 Ego autem dixi in abundántia mea: * Non movébor in ætérnum.
29:8 Dómine, in voluntáte tua, * præstitísti decóri meo virtútem.
29:8 Avertísti fáciem tuam a me, * et factus sum conturbátus.
29:9 Ad te, Dómine, clamábo: * et ad Deum meum deprecábor.
29:10 Quæ utílitas in sánguine meo, * dum descéndo in corruptiónem?
29:10 Numquid confitébitur tibi pulvis, * aut annuntiábit veritátem tuam?
29:11 Audívit Dóminus, et misértus est mei: * Dóminus factus est adjútor meus.
29:12 Convertísti planctum meum in gáudium mihi: * conscidísti saccum meum, et circumdedísti me lætítia:
29:13 Ut cantet tibi glória mea, et non compúngar: * Dómine, Deus meus, in ætérnum confitébor tibi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Exaltábo te, Dómine, quóniam suscepísti me.
|
Ant. I will extol thee.
Salmo 29 [9]
29:1 Eu Vos glorificarei, ó Senhor, porque me recebestes: * nem permitistes que meus inimigos se alegrassem à minha custa.
29:2 Ó Senhor meu Deus, clamei a Vós, * e me sarastes.
29:3 Senhor, tirastes do inferno a minha alma: * pusestes-me a salvo dos que descem à cova.
29:4 Cantai ao Senhor, ó seus santos: * e celebrai a sua santa memória.
29:5 Porque a ira está na sua indignação: * e a vida na sua boa vontade.
29:6 De tarde estaremos em lágrimas: * e de manhã em alegria.
29:7 Eu, porém, disse na minha abundância: * jamais mudarei.
29:8 Senhor, por vossa vontade, * destes força ao meu decoro.
29:9 Afastastes de mim a vossa face, * e fiquei conturbado.
29:10 A Vós, ó Senhor, clamarei: * e ao meu Deus implorarei.
29:11 Que utilidade haverá na minha morte, * enquanto à corrupção descer?
29:12 Porventura o pó professar-Vos-á * ou anunciará a vossa verdade?
29:13 O Senhor me ouviu e teve misericórdia de mim: * o Senhor fez-se meu auxílio.
29:14 O meu pranto convertestes em júbilo: * rasgastes o meu luto e me cercastes de alegria:
29:15 Para que até ao fim a minha glória Vos cante e me não abale: * ó Senhor meu Deus, Vos louvarei eternamente.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. I will extol thee, O Lord, for thou hast upheld me.
|
℣. Psállite Dómino sancti ejus.
℟. Et confitémini memóriæ sanctitátis ejus.
|
℣. Sing to the Lord, O ye his saints.
℟. And give praise to the memory of his holiness.
|
Pater Noster dicitur secreto usque ad Et ne nos indúcas in tentatiónem:
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Jesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Pai Nosso é dito silenciosamente até E não nos deixeis cair em tentação:.
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu. O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores:
℣. E não nos deixeis cair em tentação:
℟. Mas livrai-nos do mal.
Absolvição. O Lord Jesus Christ, graciously hear the prayers of Thy servants, and have mercy upon us, Who livest and reignest with the Father, and the Holy Ghost, ever world without end.
℟. Amém.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus.
℟. Amen.
Lectio 1
De libro secúndo Machabæórum
2 Mac 2:1-3
1 Invenítur autem in descriptiónibus Jeremíæ prophétæ, quod jussit eos ignem accípere qui transmigrábant, ut significátum est, et ut mandávit transmigrátis,
2 Et dedit illis legem, ne oblivisceréntur præcépta Dómini, et ut non exerrárent méntibus, vidéntes simulácra áurea et argéntea, et ornaménta eórum;
3 Et ália hujúsmodi dicens, hortabátur ne legem amovérent a corde suo.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Dixit Judas Simóni fratri suo: Elige tibi viros et vade, líbera fratres tuos in Galilǽam; ego autem et Jónathas frater tuus íbimus in Galaadítim:
* Sicut fúerit volúntas in cælo, sic fiat.
℣. Accingímini, fílii poténtes, et estóte paráti: quóniam mélius est nobis, mori in bello, quam vidére mala gentis nostræ et sanctórum.
℟. Sicut fúerit volúntas in cælo, sic fiat.
|
℣. Conceda-nos, Senhor, a Sua bênção.
Bênção. May the Eternal Father bless us with an eternal blessing.
℟. Amém.
Leitura 1
Lesson from the second book of Machabees
2 Mac 2:1-3
1 Now it is found in the descriptions of Jeremias the prophet, that he commanded them that went into captivity, to take the fire, as it hath been signified, and how he gave charge to them that were carried away into captivity.
2 And how he gave them the law that they should not forget the commandments of the Lord, and that they should not err in their minds, seeing the idols of gold, and silver, and the ornaments of them.
3 And with other such like speeches, he exhorted them that they would not remove the law from their heart.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.
℟. Judas said unto Simon his brother: Choose thee out men, and go, and deliver thy brethren that are in Galilee and I, and Jonathan thy brother, will go into the country of Galaad.
* As the Will is in heaven, so let it be.
℣. Arm yourselves, ye valiant men, and be in readiness for it is better for us to die in battle, than to behold the calamities of our people, and our sanctuary.
℟. As the Will is in heaven, so let it be.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adjuváre dignétur.
℟. Amen.
Lectio 2
2 Mac 2:4-6
4 Erat autem in ipsa scriptúra, quómodo tabernáculum et arcam jussit prophéta, divíno respónso ad se facto, comitári secum, úsquequo éxiit in montem, in quo Móyses ascéndit, et vidit Dei hereditátem.
5 Et véniens ibi Jeremías, invénit locum spelúncæ: et tabernáculum, et arcam, et altáre incénsi íntulit illuc, et óstium obstrúxit.
6 Et accessérunt quidam simul, qui sequebántur, ut notárent sibi locum: et non potuérunt inveníre.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Ornavérunt fáciem templi corónis áureis, et dedicavérunt altáre Dómino:
* Et facta est lætítia magna in pópulo.
℣. In hymnis et confessiónibus benedicébant Dóminum.
℟. Et facta est lætítia magna in pópulo.
|
℣. Conceda-nos, Senhor, a Sua bênção.
Bênção. May the Son, the Sole-begotten, mercifully bless and keep us.
℟. Amém.
Leitura 2
2 Mac 2:4-6
4 It was also contained in the same writing, how the prophet, being warned by God, commanded that the tabernacle and the ark should accompany him, till he came forth to the mountain where Moses went up, and saw the inheritance of God.
5 And when Jeremias came thither he found a hollow cave: and he carried in thither the tabernacle, and the ark, and the altar of incense, and so stopped the door.
6 Then some of them that followed him, came up to mark the place: but they could not find it.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.
℟. They decked the fore-front of the Temple with crowns of gold, and dedicated the Altar unto the Lord.
* And there was very great gladness among the people.
℣. They praised the Lord with Psalms and thanksgiving.
℟. And there was very great gladness among the people.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra.
℟. Amen.
Lectio 3
2 Mac 2:7-9
7 Ut autem cognóvit Jeremías, culpans illos dixit: quod ignótus erit locus, donec cóngreget Deus congregatiónem pópuli, et propítius fiat;
8 Et tunc Dóminus osténdet hæc, et apparébit majéstas Dómini, et nubes erit, sicut et Móysi manifestabátur, et sicut, cum Sálomon pétiit ut locus sanctificarétur magno Deo, manifestábat hæc;
9 Magnífice étenim sapiéntiam tractábat: et ut sapiéntiam habens, óbtulit sacrifícium dedicatiónis et consummatiónis templi.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. In hymnis et confessiónibus benedicébant Dóminum,
* Qui magna fecit in Israël, et victóriam dedit illis Dóminus omnípotens.
℣. Ornavérunt fáciem templi corónis áureis, et dedicavérunt altáre Dómino.
℟. Qui magna fecit in Israël, et victóriam dedit illis Dóminus omnípotens.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Qui magna fecit in Israël, et victóriam dedit illis Dóminus omnípotens.
|
℣. Conceda-nos, Senhor, a Sua bênção.
Bênção. May the grace of the Holy Spirit enlighten all our hearts and minds.
℟. Amém.
Leitura 3
2 Mac 2:7-9
7 And when Jeremias perceived it, he blamed them, saying: The place shall be unknown, till God gather together the congregation of the people, and receive them to mercy.
8 And then the Lord will shew these things, and the majesty of the Lord shall appear, and there shall be a cloud as it was also shewed to Moses, and he shewed it when Solomon prayed that the place might be sanctified to the great God.
9 For he treated wisdom in a magnificent manner: and like a wise man, he offered the sacrifice of the dedication, and of the finishing of the temple.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.
℟. They praised the Lord with psalms and thanksgiving
* Who had done so great things in Israel, and given them the victory the Lord Almighty.
℣. They decked the fore-front of the Temple with crowns of gold, and dedicated the Altar unto the Lord.
℟. Who had done so great things for Israel, and given them the victory the Lord Almighty.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e * ao Espírito Santo.
℟. Who had done so great things for Israel, and given them the victory the Lord Almighty.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Pule o resto, a menos que ore Laudes separadamente.
|
Oratio {ex Proprio de Tempore}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Omnípotens et miséricors Deus, univérsa nobis adversántia propitiátus exclúde: ut mente et córpore páriter expedíti, quæ tua sunt, líberis méntibus exsequámur.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Oração {do Próprio do Tempo}
℣. Senhor, ouvi a minha oração.
℟. E que meu clamor chegue até Vós.
Oremos
O Almighty and most merciful God, of thy bountiful goodness keep us, we beseech thee, from all things that may hurt us; that we, being ready both in body and soul, may cheerfully accomplish those things that Thou wouldest have done.
Por nosso Senhor Jesus, vosso Filho, que convosco vive e reina em unidade do Espírito Santo, Deus, por todos os séculos dos séculos.
℟. Amém.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Conclusão
℣. Senhor, ouvi a minha oração.
℟. E que meu clamor chegue até Vós.
℣. Bendigamos o Senhor.
℟. Graças a Deus.
℣. E que as almas dos fiéis, pela misericórdia de Deus, descansem em paz.
℟. Amém.
|