Incipit
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Dómine, lábia mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Dómine, lábia mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
Psalmus 3 [0]
3:2 Dómine, quid multiplicáti sunt qui tríbulant me? * multi insúrgunt advérsum me.
3:3 Multi dicunt ánimæ meæ: * Non est salus ipsi in Deo eius.
3:4 Tu autem, Dómine, suscéptor meus es, * glória mea, et exáltans caput meum.
3:5 Voce mea ad Dóminum clamávi: * et exaudívit me de monte sancto suo.
3:6 Ego dormívi, et soporátus sum: * et exsurréxi, quia Dóminus suscépit me.
3:7 Non timébo míllia pópuli circumdántis me: * exsúrge, Dómine, salvum me fac, Deus meus.
3:8 Quóniam tu percussísti omnes adversántes mihi sine causa: * dentes peccatórum contrivísti.
3:9 Dómini est salus: * et super pópulum tuum benedíctio tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Początek
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Panie, otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Panie, otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 3 [0]
3:2 Panie, czemu się rozmnożyli trapiący mię? * Wielu ich powstaje przeciwko mnie.
3:3 Wielu ich mówi duszy mojej: * Nie ma ten zbawienia w Bogu swoim.
3:4 Ale Ty, Panie, jesteś obrońcą moim, * chwałą moją i Ty podnosisz głowę moją.
3:5 Głosem moim wołałem do Pana, * i wysłuchał mię z góry świętej swojej.
3:6 Jam spał i twardo zasnąłem: * i wstałem, bo Pan mię obronił.
3:7 Nie będę się bał tysięcy ludu wokoło mnie leżącego: * powstań, Panie, wybaw mię, Boże mój.
3:8 Boś Ty pobił wszystkich sprzeciwiających mi się bez przyczyny: * pokruszyłeś zęby grzeszników.
3:9 Pańskie jest wybawienie, * a nad ludem Twoim błogosławieństwo Twoje.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Invitatorium {Antiphona ex Commune aut Festo}
Ant. Regem Apostolórum Dóminum, * Veníte adorémus.
Ant. Regem Apostolórum Dóminum, * Veníte adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, iubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem eius in confessióne, et in psalmis iubilémus ei.
Ant. Regem Apostolórum Dóminum, * Veníte adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu eius sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus eius (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus eius, et oves páscuæ eius.
Ant. Regem Apostolórum Dóminum, * Veníte adorémus.
Hódie, si vocem eius audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus iurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Regem Apostolórum Dóminum, * Veníte adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte adorémus.
Ant. Regem Apostolórum Dóminum, * Veníte adorémus.
|
Wezwanie {Antyfona z części wspólnych lub własne}
Ant. Królowi Panu Apostołów, * Pójdźcie pokłońmy się.
Ant. Królowi Panu Apostołów, * Pójdźcie pokłońmy się.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Królowi Panu Apostołów, * Pójdźcie pokłońmy się.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Pójdźcie pokłońmy się.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Królowi Panu Apostołów, * Pójdźcie pokłońmy się.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Pójdźcie pokłońmy się.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Królowi Panu Apostołów, * Pójdźcie pokłońmy się.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pójdźcie pokłońmy się.
Ant. Królowi Panu Apostołów, * Pójdźcie pokłońmy się.
|
Hymnus {ex Commune aut Festo}
Ætérna Christi múnera,
Apostolórum glóriam,
Laudes canéntes débitas
Lætis canámus méntibus.
Ecclesiárum Príncipes,
Belli triumpháles duces,
Cæléstis aulæ mílites,
Et vera mundi lúmina.
Devóta Sanctórum fides,
Invícta spes credéntium,
Perfécta Christi cáritas
Mundi triúmphat príncipem.
In his Patérna glória,
In his volúntas Spíritus,
Exsúltat in his Fílius,
Cælum replétur gáudio.
Te nunc, Redémptor, quǽsumus,
Ut ipsórum consórtio
Iungas precántes sérvulos
In sempitérna sǽcula.
Amen.
|
Hymn {z części wspólnych lub własne}
Chrystusów dar wiecznie trwały
Apostolskie święte chwały
Śpiewajmy w dusznej radości
Wedle naszej powinności.
Wielcy kościelni hetmani
Sławni z boju tryumfami
Żołnierze z dworu górnego
Kagańce światła ciemnego.
Wiara sług Pańskich gorąca
Nadzieja męstwem słynąca
Miłość Chrystusowa cała
Czartowską moc zwojowała.
W tych słynie chwała Ojcowa
W takowych wola Duchowa
Z tych się Syn Boży raduje
Niebo z wesela tańcuje.
Zbawicielu prosim Ciebie
Z takim towarzystwem w Niebie
Chciej nas mieć czasy wiecznymi
Między poczty Anielskimi.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ et Psalmi ex Commune aut Festo}
Nocturn I.
Ant. In omnem terram * exívit sonus eórum, et in fines orbis terræ verba eórum.
Psalmus 18 [1]
18:2 Cæli enárrant glóriam Dei: * et ópera mánuum eius annúntiat firmaméntum.
18:3 Dies diéi erúctat verbum, * et nox nocti índicat sciéntiam.
18:4 Non sunt loquélæ, neque sermónes, * quorum non audiántur voces eórum.
18:5 In omnem terram exívit sonus eórum: * et in fines orbis terræ verba eórum.
18:6 In sole pósuit tabernáculum suum: * et ipse tamquam sponsus procédens de thálamo suo:
18:6 Exsultávit ut gigas ad curréndam viam, * a summo cælo egréssio eius:
18:7 Et occúrsus eius usque ad summum eius: * nec est qui se abscóndat a calóre eius.
18:8 Lex Dómini immaculáta, convértens ánimas: * testimónium Dómini fidéle, sapiéntiam præstans párvulis.
18:9 Iustítiæ Dómini rectæ, lætificántes corda: * præcéptum Dómini lúcidum, illúminans óculos.
18:10 Timor Dómini sanctus, pérmanens in sǽculum sǽculi: * iudícia Dómini vera, iustificáta in semetípsa.
18:11 Desiderabília super aurum et lápidem pretiósum multum: * et dulcióra super mel et favum.
18:12 Étenim servus tuus custódit ea, * in custodiéndis illis retribútio multa.
18:13 Delícta quis intéllegit? ab occúltis meis munda me: * et ab aliénis parce servo tuo.
18:14 Si mei non fúerint domináti, tunc immaculátus ero: * et emundábor a delícto máximo.
18:15 Et erunt ut compláceant elóquia oris mei: * et meditátio cordis mei in conspéctu tuo semper.
18:15 Dómine, adiútor meus, * et redémptor meus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. In omnem terram exívit sonus eórum, et in fines orbis terræ verba eórum.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony i psalmy z części wspólnych lub własne}
Nokturn I.
Ant. Na wszystką ziemię * wyszedł głos ich, i na krańce okręgu ziemi słowa ich.
Psalm 18 [1]
18:2 Niebiosa opowiadają chwałę Boga, * a dzieła rąk Jego oznajmia firmament.
18:3 Dzień dniowi opowiada słowo, * a noc nocy podaje wiadomość.
18:4 Nie są to słowa ani mowy, * których by głos nie był słyszany.
18:5 Na wszystką ziemię wyszedł głos ich * i na krańce okręgu ziemi słowa ich.
18:6 W słońcu postawił przybytek swój, * a ono jak oblubieniec wychodzi ze swojej sypialni.
18:6 Rozweseliło się jak olbrzym ruszający w drogę, * od krańca nieba wyjście jego.
18:7 A obieg jego aż do krańca jego, * a nie masz, kto by się mógł ukryć pod żarem jego.
18:8 Zakon Pański nieskalany, nawracający duszę, * świadectwo Pańskie wierne, dające mądrość prostaczkom.
18:9 Sprawiedliwości Pańskie prawe, uweselające serce: * przykazanie Pańskie jasne, oświecające oczy.
18:10 Bojaźń Pańska święta, trwająca na wieki wieków, * sądy Pańskie prawdziwe, wszystkie razem sprawiedliwe.
18:11 Bardziej pożądane niż złoto i mnogie kamienie drogie, * a słodsze nad miód i plastr miodowy.
18:12 Albowiem sługa Twój strzeże ich, * w przestrzeganiu ich odpłata wielka.
18:13 Występki któż rozumie? Od skrytych moich oczyść mię, * i od obcych ustrzeż sługę Twego.
18:14 Jeśli nade mną panować nie będą, wtedy nieskalany będę * i będę oczyszczony od grzechu największego.
18:15 I będą się podobać mowy ust moich * i rozmyślanie serca mego przed obliczem Twoim zawsze.
18:15 Panie, wspomożycielu mój * i odkupicielu mój.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Na wszystką ziemię wyszedł głos ich, i na krańce okręgu ziemi słowa ich.
|
Ant. Clamavérunt iusti, * et Dóminus exaudívit eos.
Psalmus 33 [2]
33:2 Benedícam Dóminum in omni témpore: * semper laus eius in ore meo.
33:3 In Dómino laudábitur ánima mea: * áudiant mansuéti, et læténtur.
33:4 Magnificáte Dóminum mecum: * et exaltémus nomen eius in idípsum.
33:5 Exquisívi Dóminum, et exaudívit me: * et ex ómnibus tribulatiónibus meis erípuit me.
33:6 Accédite ad eum, et illuminámini: * et fácies vestræ non confundéntur.
33:7 Iste pauper clamávit, et Dóminus exaudívit eum: * et de ómnibus tribulatiónibus eius salvávit eum.
33:8 Immíttet Ángelus Dómini in circúitu timéntium eum: * et erípiet eos.
33:9 Gustáte, et vidéte quóniam suávis est Dóminus: * beátus vir, qui sperat in eo.
33:10 Timéte Dóminum, omnes sancti eius: * quóniam non est inópia timéntibus eum.
33:11 Dívites eguérunt et esuriérunt: * inquiréntes autem Dóminum non minuéntur omni bono.
33:12 Veníte, fílii, audíte me: * timórem Dómini docébo vos.
33:13 Quis est homo qui vult vitam: * díligit dies vidére bonos?
33:14 Próhibe linguam tuam a malo: * et lábia tua ne loquántur dolum.
33:15 Divérte a malo, et fac bonum: * inquíre pacem, et perséquere eam.
33:16 Óculi Dómini super iustos: * et aures eius in preces eórum.
33:17 Vultus autem Dómini super faciéntes mala: * ut perdat de terra memóriam eórum.
33:18 Clamavérunt iusti, et Dóminus exaudívit eos: * et ex ómnibus tribulatiónibus eórum liberávit eos.
33:19 Iuxta est Dóminus iis, qui tribuláto sunt corde: * et húmiles spíritu salvábit.
33:20 Multæ tribulatiónes iustórum: * et de ómnibus his liberábit eos Dóminus.
33:21 Custódit Dóminus ómnia ossa eórum: * unum ex his non conterétur.
33:22 Mors peccatórum péssima: * et qui odérunt iustum, delínquent.
33:23 Rédimet Dóminus ánimas servórum suórum: * et non delínquent omnes qui sperant in eo.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Clamavérunt iusti, et Dóminus exaudívit eos.
|
Ant. Wołali sprawiedliwi, * a Pan je wysłuchał.
Psalm 33 [2]
33:2 Będę błogosławił Pana na każdy czas: * chwała Jego zawsze w ustach moich.
33:3 W Panu chlubić się będzie dusza moja, * niechaj słyszą cisi i niech się weselą.
33:4 Uwielbiajcie Pana ze mną * i wywyższajmy imię Jego wspólnie.
33:5 Szukałem Pana i wysłuchał mnie, * i ze wszystkich utrapień moich wyrwał mię.
33:6 Przystąpcie do Niego a rozjaśnijcie się * i oblicza wasze nie będą zawstydzone.
33:7 Ten ubogi wołał, a Pan go wysłuchał, * i ze wszystkich ucisków jego wybawił go.
33:8 Rozłoży się anioł Pański wokoło bojących się go, * i wyrwie ich.
33:9 Skosztujcie, a obaczcie, iż słodki jest Pan, * błogosławiony mąż, który w Nim ma nadzieję.
33:10 Bójcie się Pana wszyscy święci Jego, * bo nie masz niedostatku bojącym się Go.
33:11 Bogacze niedostatek cierpieli i łaknęli, * lecz szukającym Pana na żadnym dobru schodzić nie będzie.
33:12 Pójdźcie tu, synowie, słuchajcie mię: * bojaźni Pańskiej nauczę was.
33:13 Któryż jest człowiek, co chce żywota, * pragnie dni dobre widzieć?
33:14 Strzeż języka twego od złego, * a usta twoje niech nie mówią zdradliwie.
33:15 Odwróć się od złego, a czyń dobrze: * szukaj pokoju i ubiegaj się za nim.
33:16 Oczy Pańskie nad sprawiedliwymi, * a uszy Jego na prośby ich.
33:17 A oblicze Pańskie nad czyniącymi źle, * aby wygładzić z ziemi ich pamięć.
33:18 Wołali sprawiedliwi, a Pan ich wysłuchał * i wyswobodził ich ze wszystkich ucisków.
33:19 Bliski jest Pan tym, którzy są strapionego serca, * i zbawi przygnębionych na duchu.
33:20 Mnogie są uciski sprawiedliwych, * ale z nich wszystkich Pan ich wybawi.
33:21 Strzeże Pan wszystkich kości ich, * żadna z nich się nie skruszy.
33:22 Śmierć grzeszników najgorsza, * a którzy nienawidzą sprawiedliwego, zgrzeszą.
33:23 Pan odkupi dusze sług swoich, * a nie zgrzeszą wszyscy, którzy w Nim nadzieję mają.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wołali sprawiedliwi, a Pan je wysłuchał.
|
Ant. Constítues eos * príncipes super omnem terram: mémores erunt nóminis tui, Dómine.
Psalmus 44 [3]
44:2 Eructávit cor meum verbum bonum: * dico ego ópera mea Regi.
44:2 Lingua mea cálamus scribæ: * velóciter scribéntis.
44:3 Speciósus forma præ fíliis hóminum, diffúsa est grátia in lábiis tuis: * proptérea benedíxit te Deus in ætérnum.
44:4 Accíngere gládio tuo super femur tuum, * potentíssime.
44:5 Spécie tua et pulchritúdine tua: * inténde, próspere procéde, et regna.
44:5 Propter veritátem, et mansuetúdinem, et iustítiam: * et dedúcet te mirabíliter déxtera tua.
44:6 Sagíttæ tuæ acútæ, pópuli sub te cadent: * in corda inimicórum Regis.
44:7 Sedes tua, Deus, in sǽculum sǽculi: * virga directiónis virga regni tui.
44:8 Dilexísti iustítiam, et odísti iniquitátem: * proptérea unxit te Deus, Deus tuus, óleo lætítiæ præ consórtibus tuis.
44:9 Myrrha, et gutta, et cásia a vestiméntis tuis, a dómibus ebúrneis: * ex quibus delectavérunt te fíliæ regum in honóre tuo.
44:10 Ástitit regína a dextris tuis in vestítu deauráto: * circúmdata varietáte.
44:11 Audi fília, et vide, et inclína aurem tuam: * et oblivíscere pópulum tuum et domum patris tui.
44:12 Et concupíscet Rex decórem tuum: * quóniam ipse est Dóminus Deus tuus, et adorábunt eum.
44:13 Et fíliæ Tyri in munéribus * vultum tuum deprecabúntur: omnes dívites plebis.
44:14 Omnis glória eius fíliæ Regis ab intus, * in fímbriis áureis circumamícta varietátibus.
44:15 Adducéntur Regi vírgines post eam: * próximæ eius afferéntur tibi.
44:16 Afferéntur in lætítia et exsultatióne: * adducéntur in templum Regis.
44:17 Pro pátribus tuis nati sunt tibi fílii: * constítues eos príncipes super omnem terram.
44:18 Mémores erunt nóminis tui: * in omni generatióne et generatiónem.
44:18 Proptérea pópuli confitebúntur tibi in ætérnum: * et in sǽculum sǽculi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Constítues eos príncipes super omnem terram: mémores erunt nóminis tui, Dómine.
|
Ant. Postanowisz ich * książętami nad wszystką ziemią: będą wspominać Imię Twoje, Panie.
Psalm 44 [3]
44:2 Wydało serce moje słowo dobre, * śpiewam pieśń moją królowi.
44:2 Język mój pióro pisarza, * prędko piszącego.
44:3 Piękniejszyś urodą nad syny człowiecze, rozlany jest wdzięk na wargach twoich, * dlatego pobłogosławił ci Bóg na wieki.
44:4 Przypasz miecz twój do biódr twoich, * najmocniejszy.
44:5 W śliczności twojej i w piękności twojej * nadciągnij, szczęśliwie postępuj i króluj.
44:5 Dla prawdy i cichości i sprawiedliwości: * a poprowadzi cię przedziwnie prawica twoja.
44:6 Strzały twoje ostre, narody pod ciebie upadną * w serca nieprzyjaciół królewskich.
44:7 Stolica Twoja, Boże, na wieki wieków, * berłem prawości berło królestwa Twego.
44:8 Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziłeś nieprawości, * przeto cię namaścił Bóg, Bóg twój, olejkiem wesela nad rówieśników twoich.
44:9 Mirra i aloes i kasja wonieją z szat twoich, z domów z kości słoniowej: * stamtąd cię radowały córki królewskie w orszaku twoim.
44:10 Stanęła królowa po prawicy twojej w ubiorze złotym, * obleczona rozmaitością.
44:11 Słuchaj, córko, a patrz i nakłoń ucha twego, * a zapomnij narodu twego i domu ojca twego.
44:12 I będzie pożądał król śliczności twojej, * albowiem on jest Panem Bogiem twoim, i będą się mu kłaniać.
44:13 I córki Tyru z upominkami, * obliczu twemu kłaniać się będą wszyscy bogaci z ludu.
44:14 Wszystka chwała jej, córki królewskiej, wewnątrz, * w złocistych obramowaniach, w szatach różnobarwnych.
44:15 Przywiodą królowi panny za nią, * przyprowadzą do ciebie bliskie jej.
44:16 Przyprowadzą je z weselem i z radością, * przywiodą je do świątyni królewskiej.
44:17 Zamiast ojców twoich narodzili ci się synowie, * ustanowisz ich książętami nad wszystką ziemią.
44:18 Będą wspominać imię twoje * z pokolenia na pokolenie.
44:18 Dlatego narody będą cię sławić wiecznie * i na wieki wieków.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Postanowisz ich książętami nad wszystką ziemią: będą wspominać Imię Twoje, Panie.
|
Ant. Príncipes populórum * congregáti sunt cum Deo Ábraham.
Psalmus 46 [4]
46:2 Omnes gentes, pláudite mánibus: * iubiláte Deo in voce exsultatiónis.
46:3 Quóniam Dóminus excélsus, terríbilis: * Rex magnus super omnem terram.
46:4 Subiécit pópulos nobis: * et gentes sub pédibus nostris.
46:5 Elégit nobis hereditátem suam: * spéciem Iacob, quam diléxit.
46:6 Ascéndit Deus in iúbilo: * et Dóminus in voce tubæ.
46:7 Psállite Deo nostro, psállite: * psállite Regi nostro, psállite.
46:8 Quóniam Rex omnis terræ Deus: * psállite sapiénter.
46:9 Regnábit Deus super gentes: * Deus sedet super sedem sanctam suam.
46:10 Príncipes populórum congregáti sunt cum Deo Ábraham: * quóniam dii fortes terræ veheménter eleváti sunt.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Príncipes populórum congregáti sunt cum Deo Ábraham.
|
Ant. Książęta narodów * zgromadziły się z Bogiem Abrahamowym.
Psalm 46 [4]
46:2 Wszystkie narody klaskajcie rękami, * wykrzykujcie Bogu głosem wesela.
46:3 Albowiem Pan wysoki, straszny, * król wielki nad wszystką ziemią.
46:4 Podbił ludy pod nas * i narody pod nogi nasze.
46:5 Obrał nam dziedzictwo swoje, * piękność Jakubową, którą umiłował.
46:6 Wstąpił Bóg wśród wesołego śpiewu, * i Pan przy głosie trąby.
46:7 Śpiewajcież Bogu naszemu, śpiewajcie: * śpiewajcie królowi naszemu, śpiewajcie.
46:8 Albowiem królem wszystkiej ziemi jest Bóg, * śpiewajcież mądrze.
46:9 Będzie królował Bóg nad narodami: * Bóg siedzi na stolicy swej świętej.
46:10 Książęta narodów zgromadzili się z Bogiem Abrahamowym, * albowiem mocni bogowie ziemi są bardzo wywyższeni.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Książęta narodów zgromadziły się z Bogiem Abrahamowym.
|
Ant. Dedísti hereditátem * timéntibus nomen tuum, Dómine.
Psalmus 60 [5]
60:2 Exáudi, Deus, deprecatiónem meam: * inténde oratióni meæ.
60:3 A fínibus terræ ad te clamávi: * dum anxiarétur cor meum, in petra exaltásti me.
60:4 Deduxísti me, quia factus es spes mea: * turris fortitúdinis a fácie inimíci.
60:5 Inhabitábo in tabernáculo tuo in sǽcula: * prótegar in velaménto alárum tuárum.
60:6 Quóniam tu, Deus meus, exaudísti oratiónem meam: * dedísti hereditátem timéntibus nomen tuum.
60:7 Dies super dies regis adícies: * annos eius usque in diem generatiónis et generatiónis.
60:8 Pérmanet in ætérnum in conspéctu Dei: * misericórdiam et veritátem eius quis requíret?
60:9 Sic psalmum dicam nómini tuo in sǽculum sǽculi: * ut reddam vota mea de die in diem.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dedísti hereditátem timéntibus nomen tuum, Dómine.
|
Ant. Dałeś dziedzictwo * bojącym się imienia twego, Panie.
Psalm 60 [5]
60:2 Wysłuchaj, Boże, prośbę moją: * wejrzyj na modlitwę moją.
60:3 Od krańców ziemi wołałem do Ciebie, * gdy było zatrwożone serce moje, na skałę podniosłeś mię.
60:4 Prowadziłeś mię, boś się stał nadzieją moją: * wieżą mocną przeciw nieprzyjacielowi.
60:5 Będę mieszkał w przybytku Twoim na wieki, * ochroniony będę pod zasłoną skrzydeł Twoich.
60:6 Bo Ty, Boże mój, wysłuchałeś modlitwę moją, * dałeś dziedzictwo bojącym się imienia Twego.
60:7 Dni do dni królewskich przyczynisz, * lata jego z pokolenia na pokolenie.
60:8 Mieszka na wieki przed obliczem Bożym, * miłosierdzie i prawdę jego kto wybada?
60:9 Tak będę psalm śpiewał imieniu Twemu na wieki wieków, * abym oddawał śluby moje od dnia do dnia.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Dałeś dziedzictwo bojącym się imienia twego, Panie.
|
Ant. Annuntiavérunt * ópera Dei, et facta eius intellexérunt.
Psalmus 63 [6]
63:2 Exáudi, Deus, oratiónem meam cum déprecor: * a timóre inimíci éripe ánimam meam.
63:3 Protexísti me a convéntu malignántium: * a multitúdine operántium iniquitátem.
63:4 Quia exacuérunt ut gládium linguas suas: * intendérunt arcum rem amáram, ut sagíttent in occúltis immaculátum.
63:6 Súbito sagittábunt eum, et non timébunt: * firmavérunt sibi sermónem nequam.
63:6 Narravérunt ut abscónderent láqueos: * dixérunt: Quis vidébit eos?
63:7 Scrutáti sunt iniquitátes: * defecérunt scrutántes scrutínio.
63:7 Accédet homo ad cor altum: * et exaltábitur Deus.
63:8 Sagíttæ parvulórum factæ sunt plagæ eórum: * et infirmátæ sunt contra eos linguæ eórum.
63:9 Conturbáti sunt omnes qui vidébant eos: * et tímuit omnis homo.
63:10 Et annuntiavérunt ópera Dei, * et facta eius intellexérunt.
63:11 Lætábitur iustus in Dómino, et sperábit in eo, * et laudabúntur omnes recti corde.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Annuntiavérunt ópera Dei, et facta eius intellexérunt.
|
Ant. Opowiadali * dzieła Boże, i oznajmiali sprawy jego.
Psalm 63 [6]
63:2 Wysłuchaj, Boże, prośbę moją, gdy się modlę: * od strachu przed nieprzyjacielem wybaw duszę moją.
63:3 Obroniłeś mię od zgrai przewrotnych, * od mnóstwa czyniących nieprawość.
63:4 Bo zaostrzyli jak miecz języki swoje, * naciągnęli łuk, rzecz gorzką, aby w skrytości strzelać na niewinnego.
63:6 Znienacka nań strzelać będą, a nie będą się bać: * utwierdzili się w zamiarze złym.
63:6 Namawiali się, żeby ukryć sidła, * mówili: Któż je obaczy?
63:7 Wymyślili nieprawość, * umęczyli się głębokim szukaniem.
63:7 Przystąpi człowiek do serca głębokiego, * a Bóg wywyższony będzie.
63:8 Strzałami maluczkich stały się ich razy, * i osłabły przeciwko nim ich języki.
63:9 Strwożyli się wszyscy, którzy ich widzieli, * i uląkł się wszelki człowiek.
63:10 I opowiadali sprawy Boże, * i uczynki Jego zrozumieli.
63:11 Będzie się weselił sprawiedliwy w Panu i będzie w Nim miał nadzieję: * i będą chwaleni wszyscy prawego serca.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Opowiadali dzieła Boże, i oznajmiali sprawy jego.
|
℣. In omnem terram exívit sonus eórum.
℟. Et in fines orbis terræ verba eórum.
|
℣. Na wszystką ziemię wyszedł głos ich.
℟. I na krańce okręgu ziemi słowa ich.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Iesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Wysłuchaj, Panie Jezu Chryste, modlitw sług swoich, i zmiłuj się nad nami: Który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.
Lectio 1
Incipit liber Ezechiélis Prophétæ
Ezech 1:1-3
1 Et factum est in trigésimo anno, in quarto, in quinta mensis, cum essem in médio captivórum iuxta flúvium Chobar, apérti sunt cæli, et vidi visiónes Dei.
2 In quinta mensis, ipse est annus quintus transmigratiónis regis Ióachim,
3 Factum est verbum Dómini ad Ezechiélem fílium Buzi sacerdótem, in terra Chaldæórum, secus flumen Chobar: et facta est super eum ibi manus Dómini.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Ecce ego mitto vos sicut oves in médio lupórum, dicit Dóminus:
* Estóte ergo prudéntes sicut serpéntes, et símplices sicut colúmbæ.
℣. Dum lucem habétis, crédite in lucem, ut fílii lucis sitis.
℟. Estóte ergo prudéntes sicut serpéntes, et símplices sicut colúmbæ.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Błogosławieństwem nieustannym niech nas błogosławi Ojciec przedwieczny. Amen.
Lekcja 1
Początek Księgi Proroka Ezechiela
Ez 1:1-3
1 I stało się trzydziestego roku, w czwartym, piątego dnia miesiąca, gdym był w pośrodku poimanych nad rzeką Chobar, otworzyły się niebiosa, i widziałem widzenia Boże.
2 Piątego dnia miesiąca, ten jest rok piąty przeprowadzenia króla Joachina,
3 Stało się słowo Pańskie do Ezechiela, syna Buzy, kapłana w ziemi Chaldejskiéj, nad rzeką Chobar, i stała się tam nad nim ręka Pańska.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Oto Ja was posyłam jako owce między wilki, rzekł Pan:
* Bądźcież tedy mądrymi jako wężowie, a prostymi jako gołębice.
℣. Póki światłość macie, wierzcie w światłość, abyście byli synami światłości.
℟. Bądźcież tedy mądrymi jako wężowie, a prostymi jako gołębice.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adiuváre dignétur. Amen.
Lectio 2
Ezech 1:4-7
4 Et vidi, et ecce ventus túrbinis veniébat ab Aquilóne, et nubes magna, et ignis invólvens, et splendor in circúitu eius: et de médio eius, quasi spécies eléctri, id est, de médio ignis:
5 Et in médio eius similitúdo quátuor animálium, et hic aspéctus eórum, similitúdo hóminis in eis.
6 Quátuor fácies uni, et quátuor pennæ uni.
7 Pedes eórum, pedes recti, et planta pedis eórum quasi planta pedis vítuli: et scintíllæ quasi aspéctus æris candéntis.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Tóllite iugum meum super vos, dicit Dóminus, et díscite a me, quia mitis sum et húmilis corde:
* Iugum enim meum suáve est, et onus meum leve.
℣. Et inveniétis réquiem animábus vestris.
℟. Iugum enim meum suáve est, et onus meum leve.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Jednorodzony Syn Boży niech raczy nas błogosławić i wspierać. Amen.
Lekcja 2
Ez 1:4-7
4 I widziałem, a oto wiatr wichru przychodził od północy, i obłok wielki i ogień mięszający, a jasność około niego, a z pośrodku jego jako kształt mosiądzu, to jest, z pośrodku ognia.
5 A w pośrodku jego podobieństwo czterech zwierząt, a ta osoba ich: podobieństwo człowieka w nich.
6 Czworo oblicza u jednego, a cztery skrzydła u jednego.
7 Nogi ich nogi proste a stopa nogi ich jako stopa nogi cielęcéj, a iskierki jako pozór miedzi rozpalonéj.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Weźmijcie jarzmo moje na się, rzekł Pan, a uczcie się odemnie, żem jest cichy i pokornego serca:
* Albowiem jarzmo moje wdzięczne jest, a brzemię moje lekkie.
℣. A najdziecie odpoczynek duszom waszym.
℟. Albowiem jarzmo moje wdzięczne jest, a brzemię moje lekkie.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.
Lectio 3
Ezech 1:8-10
8 Et manus hóminis sub pennis eórum, in quátuor pártibus: et fácies et pennas per quátuor partes habébant,
9 Iunctǽque erant pennæ eórum altérius ad álterum. Non revertebántur cum incéderent, sed unumquódque ante fáciem suam gradiebátur.
10 Similitúdo autem vultus eórum, fácies hóminis et fácies leónis a dextris ipsórum quátuor, fácies autem bovis a sinístris ipsórum quátuor, et fácies áquilæ désuper ipsórum quátuor.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Dum stetéritis ante reges et prǽsides, nolíte cogitáre quómodo aut quid loquámini:
* Dábitur enim vobis in illa hora, quid loquámini.
℣. Non enim vos estis qui loquímini: sed Spíritus Patris vestri, qui lóquitur in vobis.
℟. Dábitur enim vobis in illa hora, quid loquámini.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Łaska Ducha Świętego niech oświeca zmysły i serca nasze. Amen.
Lekcja 3
Ez 1:8-10
8 I ręce człowiecze pod skrzydły ich po czterech stronach, a oblicza i skrzydła po czterech stronach miały.
9 A skrzydła ich złączone były jednego z drugiem: nie wracały się, gdy chodziły, ale każde przed obliczem swojem chodziło.
10 A podobieństwo twarzy ich: Twarz człowiecza i twarz lwia po prawicy tego czworga, a twarz wołowa po lewicy tego czworga, a twarz orłowa na wierzchu tego czworga.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Gdy staniecie przed królami i starostam, nie myślcie, jako albo cobyście mówić mieli;
* Bo wam będzie dano onéj godziny, cobyście mówili.
℣. Albowiem nie wy jesteście, którzy mówicie, ale Duch Ojca waszego, który mówi w was.
℟. Bo wam będzie dano onéj godziny, cobyście mówili.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. In unitáte Sancti Spíritus, benedícat nos Pater et Fílius. Amen.
Lectio 4
Ezech 1:11-13
11 Fácies eórum et pennæ eórum exténtæ désuper: duæ pennæ singulórum iungebántur, et duæ tegébant córpora eórum:
12 Et unumquódque eórum coram fácie sua ambulábat: ubi erat ímpetus spíritus, illuc gradiebántur, nec revertebántur cum ambulárent.
13 Et similitúdo animálium, aspéctus eórum quasi carbónum ignis ardéntium, et quasi aspéctus lampadárum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Fuérunt sine queréla ante Dóminum, et ab invícem non sunt separáti;
* Cálicem Dómini bibérunt et amíci Dei facti sunt.
℣. Tradidérunt córpora sua ad supplícia: † ídeo coronántur et accípiunt palmam.
℟. Cálicem Dómini bibérunt et amíci Dei facti sunt.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Cálicem Dómini bibérunt et amíci Dei facti sunt.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. W jedności z Duchem Świętym, niech nas błogosławi Ojciec i Syn. Amen.
Lekcja 4
Ez 1:11-13
11 Twarzy ich i skrzydła ich rozciągnione zwierzchu: dwa skrzydła każdego złączały się, a dwa zakrywały ciała ich.
12 A każde z nich przed obliczem swem chodziło, dokąd duch pędził, tam chodziły i nie wracały się, kiedy chodziły.
13 A podobieństwo zwierząt: osoba ich jako węgla ognistego gorejącego i jako kształt pochodni.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. They were without blame before the Lord and were not divided from each other.
* They drank from the Lord's chalice and were made friends of God.
℣. They handed their bodies to chastisement for the sake of God and therefore they are crowned and accept the palm.
℟. They drank from the Lord's chalice and were made friends of God.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. They drank from the Lord's chalice and were made friends of God.
|
Nocturn II.
Ant. Exaltabúntur * córnua iusti, allelúia.
Psalmus 74 [7]
74:2 Confitébimur tibi, Deus: * confitébimur, et invocábimus nomen tuum.
74:3 Narrábimus mirabília tua: * cum accépero tempus, ego iustítias iudicábo.
74:4 Liquefácta est terra, et omnes qui hábitant in ea: * ego confirmávi colúmnas eius.
74:5 Dixi iníquis: Nolíte iníque ágere: * et delinquéntibus: Nolíte exaltáre cornu:
74:6 Nolíte extóllere in altum cornu vestrum: * nolíte loqui advérsus Deum iniquitátem.
74:7 Quia neque ab Oriénte, neque ab Occidénte, neque a desértis móntibus: * quóniam Deus iudex est.
74:8 Hunc humíliat, et hunc exáltat: * quia calix in manu Dómini vini meri plenus misto.
74:9 Et inclinávit ex hoc in hoc: verúmtamen fæx eius non est exinaníta: * bibent omnes peccatóres terræ.
74:10 Ego autem annuntiábo in sǽculum: * cantábo Deo Iacob.
74:11 Et ómnia córnua peccatórum confríngam: * et exaltabúntur córnua iusti.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Exaltabúntur córnua iusti, allelúia.
|
Nokturn II.
Ant. Rogi sprawiedliwego * będą wywyższone, alleluja.
Psalm 74 [7]
74:2 Sławić Cię będziemy, Boże, * sławić będziemy i wzywać imienia Twego.
74:3 Opowiadać będziemy o Twoich cudach: * gdy obiorę czas, ja ze sprawiedliwością sądzić będę.
74:4 Roztopiła się ziemia i wszyscy, którzy mieszkają na niej, * ja jej filary umocniłem.
74:5 Mówiłem nieprawym: Nie czyńcie nieprawości, * a występnym: Nie podnoście rogu.
74:6 Nie podnoście ku górze rogu waszego, * nie mówcie przeciw Bogu nieprawości.
74:7 Bo ani od wschodu ani od zachodu, ani od pustynnych gór: * albowiem Bóg jest sędzią.
74:8 Tego poniża, a owego podwyższa: * bo w ręce Pańskiej jest kielich wina szczerego, pełen zmieszania.
74:9 I nachylił tu i tam, wszakże osad jego nie wylał się: * będą pić wszyscy grzesznicy ziemi.
74:10 A ja będę opowiadał na wieki, * będę śpiewał Bogu Jakubowemu.
74:11 I wszystkie rogi grzeszników połamię, * a rogi sprawiedliwego będą wywyższone.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Rogi sprawiedliwego będą wywyższone, alleluja.
|
Ant. Annuntiavérunt * inter gentes glóriam Dómini, in ómnibus pópulis mirabília eius.
Psalmus 95 [8]
95:1 Cantáte Dómino cánticum novum: * cantáte Dómino, omnis terra.
95:2 Cantáte Dómino, et benedícite nómini eius: * annuntiáte de die in diem salutáre eius.
95:3 Annuntiáte inter gentes glóriam eius, * in ómnibus pópulis mirabília eius.
95:4 Quóniam magnus Dóminus, et laudábilis nimis: * terríbilis est super omnes deos.
95:5 Quóniam omnes dii géntium dæmónia: * Dóminus autem cælos fecit.
95:6 Conféssio, et pulchritúdo in conspéctu eius: * sanctimónia et magnificéntia in sanctificatióne eius.
95:7 Afférte Dómino, pátriæ géntium, afférte Dómino glóriam et honórem: * afférte Dómino glóriam nómini eius.
95:8 Tóllite hóstias, et introíte in átria eius: * adoráte Dóminum in átrio sancto eius.
95:9 Commoveátur a fácie eius univérsa terra: * dícite in géntibus quia Dóminus regnávit.
95:10 Étenim corréxit orbem terræ qui non commovébitur: * iudicábit pópulos in æquitáte.
95:11 Læténtur cæli, et exsúltet terra: commoveátur mare, et plenitúdo eius: * gaudébunt campi, et ómnia quæ in eis sunt.
95:12 Tunc exsultábunt ómnia ligna silvárum a fácie Dómini, quia venit: * quóniam venit iudicáre terram.
95:13 Iudicábit orbem terræ in æquitáte, * et pópulos in veritáte sua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Annuntiavérunt inter gentes glóriam Dómini, in ómnibus pópulis mirabília eius.
|
Ant. Opowiadali * między narody chwałę Pana, między wszystkimi ludźmi dziwy jego.
Psalm 95 [8]
95:1 Śpiewajcie Panu pieśń nową, * śpiewajcie Panu, wszystka ziemio.
95:2 Śpiewajcie Panu i błogosławcie imię Jego, * opowiadajcie dzień po dniu zbawienie Jego.
95:3 Opowiadajcie między narodami chwałę Jego, * między wszystkimi ludami dziwy Jego.
95:4 Bo wielki jest Pan i chwalebny bardzo, * straszliwy jest ponad wszystkie bogi.
95:5 Albowiem wszyscy bogowie pogańscy to czarci, * ale Pan niebiosa uczynił.
95:6 Chwała i piękność przed obliczem Jego, * świętość i majestat w świątyni Jego.
95:7 Przynoście Panu, rodziny narodów, przynoście Panu cześć i chwałę: * przynoście Panu chwałę imienia Jego.
95:8 Bierzcie ofiary i wchodźcie do przedsionków Jego, * kłaniajcie się Panu w świętych przedsionkach Jego.
95:9 Niech zadrży przed obliczem Jego wszystka ziemia: * powiadajcie między narodami, iż Pan jest królem.
95:10 Albowiem umocnił okrąg ziemi, który się nie poruszy: * będzie sądził ludy w sprawiedliwości.
95:11 Niech się weselą niebiosa i niech się raduje ziemia, niech się poruszy morze i pełność jego: * rozradują się pola i wszystko, co jest na nich.
95:12 Wtedy rozradują się wszystkie drzewa leśne, przed Panem, że przyszedł: * bo przyszedł sądzić ziemię.
95:13 Będzie sądził świat w sprawiedliwości, * a narody według prawdy swojej.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Opowiadali między narody chwałę Pana, między wszystkimi ludźmi dziwy jego.
|
Ant. Lux orta est * iusto, allelúia, rectis corde lætítia, allelúia.
Psalmus 96 [9]
96:1 Dóminus regnávit, exsúltet terra: * læténtur ínsulæ multæ.
96:2 Nubes, et calígo in circúitu eius: * iustítia, et iudícium corréctio sedis eius.
96:3 Ignis ante ípsum præcédet, * et inflammábit in circúitu inimícos eius.
96:4 Illuxérunt fúlgura eius orbi terræ: * vidit, et commóta est terra.
96:5 Montes, sicut cera fluxérunt a fácie Dómini: * a fácie Dómini omnis terra.
96:6 Annuntiavérunt cæli iustítiam eius: * et vidérunt omnes pópuli glóriam eius.
96:7 Confundántur omnes, qui adórant sculptília: * et qui gloriántur in simulácris suis.
96:7 Adoráte eum, omnes Ángeli eius: * audívit, et lætáta est Sion.
96:8 Et exsultavérunt fíliæ Iudæ, * propter iudícia tua, Dómine:
96:9 Quóniam tu Dóminus Altíssimus super omnem terram: * nimis exaltátus es super omnes deos.
96:10 Qui dilígitis Dóminum, odíte malum: * custódit Dóminus ánimas sanctórum suórum, de manu peccatóris liberábit eos.
96:11 Lux orta est iusto, * et rectis corde lætítia.
96:12 Lætámini, iusti, in Dómino: * et confitémini memóriæ sanctificatiónis eius.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Lux orta est iusto, allelúia, rectis corde lætítia, allelúia.
|
Ant. Światłość weszła * sprawiedliwemu, alleluja, a wesele ludziom prawego serca, alleluja.
Psalm 96 [9]
96:1 Pan króluje, niech się raduje ziemia, * niech się weselą wyspy mnogie.
96:2 Obłok i mgła wokoło Niego, * sprawiedliwość i sąd utwierdzeniem tronu Jego.
96:3 Ogień przed Nim pójdzie * i spali wokoło nieprzyjaciół Jego.
96:4 Oświeciły błyskawice Jego okrąg ziemi, * ujrzała i zadrżała ziemia.
96:5 Góry jak wosk rozpłynęły się przed obliczem Pańskim, * przed obliczem Pana wszystka ziemia.
96:6 Oznajmiły niebiosa sprawiedliwość Jego * i oglądali wszyscy ludzie chwałę Jego.
96:7 Niech będą zawstydzeni wszyscy kłaniający się rzeźbie * i którzy się chlubią bałwanami swoimi.
96:7 Kłaniajcie się Mu, wszyscy aniołowie Jego: * usłyszał i uweselił się Syjon.
96:8 I rozradowały się córki judzkie * dla sądów Twoich, Panie:
96:9 Albowiem Tyś Pan Najwyższy nad wszystką ziemią, * bardzo wywyższony jesteś ponad wszystkie bogi.
96:10 Którzy miłujecie Pana, miejcie w nienawiści zło: * strzeże Pan dusz świętych swoich, wyrwie je z ręki grzesznika.
96:11 Światłość wzeszła sprawiedliwemu, * a wesele ludziom prawego serca.
96:12 Weselcie się sprawiedliwi w Panu * i wysławiajcie świętą pamięć Jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Światłość weszła sprawiedliwemu, alleluja, a wesele ludziom prawego serca, alleluja.
|
Ant. Déxtera Dómini * salvávit eos, et bráchium sanctum eius, allelúia.
Psalmus 97 [10]
97:1 Cantáte Dómino cánticum novum: * quia mirabília fecit.
97:1 Salvávit sibi déxtera eius: * et brácchium sanctum eius.
97:2 Notum fecit Dóminus salutáre suum: * in conspéctu géntium revelávit iustítiam suam.
97:3 Recordátus est misericórdiæ suæ, * et veritátis suæ dómui Israël.
97:3 Vidérunt omnes términi terræ * salutáre Dei nostri.
97:4 Iubiláte Deo, omnis terra: * cantáte, et exsultáte, et psállite.
97:5 Psállite Dómino in cíthara, in cíthara et voce psalmi: * in tubis ductílibus, et voce tubæ córneæ.
97:6 Iubiláte in conspéctu regis Dómini: * moveátur mare, et plenitúdo eius: orbis terrárum, et qui hábitant in eo.
97:8 Flúmina plaudent manu, simul montes exsultábunt a conspéctu Dómini: * quóniam venit iudicáre terram.
97:9 Iudicábit orbem terrárum in iustítia, * et pópulos in æquitáte.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Déxtera Dómini salvávit eos, et bráchium sanctum eius, allelúia.
|
Ant. Prawica Pańska * zbawiła ich, i ramię święte jego, alleluja.
Psalm 97 [10]
97:1 Śpiewajcie Panu pieśń nową, * bo uczynił dziwy.
97:1 Wspomogła Go prawica Jego * i ramię święte Jego.
97:2 Objawił Pan zbawienie swoje, * przed oczyma pogan ukazał sprawiedliwość swoją.
97:3 Wspomniał na miłosierdzie swoje * i na prawdę swą domowi Izraela.
97:3 Oglądały wszystkie krańce ziemi * zbawienie Boga naszego.
97:4 Wykrzykujcie Panu, cała ziemio, * śpiewajcie i weselcie się i grajcie.
97:5 Grajcie Panu na cytrze, na cytrze i głosem psalmu: * na puzonach i na kornetach głośnych.
97:6 Wykrzykujcie przed obliczem króla Pana: * niech się poruszy morze i pełność jego: okrąg ziemi, i mieszkający na nim.
97:8 Rzeki będą klaskać rękami, góry społem będą się weselić przed obliczem Pana, * bo przyszedł sądzić ziemię.
97:9 Będzie sądził świat w sprawiedliwości * i narody w prawości.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Prawica Pańska zbawiła ich, i ramię święte jego, alleluja.
|
Ant. Custodiébant * testimónia eius, et præcépta eius, allelúia.
Psalmus 98 [11]
98:1 Dóminus regnávit, irascántur pópuli: * qui sedet super Chérubim, moveátur terra.
98:2 Dóminus in Sion magnus: * et excélsus super omnes pópulos.
98:3 Confiteántur nómini tuo magno: quóniam terríbile, et sanctum est: * et honor regis iudícium díligit.
98:4 Tu parásti directiónes: * iudícium et iustítiam in Iacob tu fecísti.
98:5 Exaltáte Dóminum, Deum nostrum, et adoráte scabéllum pedum eius: * quóniam sanctum est.
98:6 Móyses et Aaron in sacerdótibus eius: * et Sámuel inter eos, qui ínvocant nomen eius:
98:6 Invocábant Dóminum, et ipse exaudiébat eos: * in colúmna nubis loquebátur ad eos.
98:7 Custodiébant testimónia eius, * et præcéptum quod dedit illis.
98:8 Dómine, Deus noster, tu exaudiébas eos: * Deus, tu propítius fuísti eis, et ulcíscens in omnes adinventiónes eórum.
98:9 Exaltáte Dóminum, Deum nostrum, et adoráte in monte sancto eius: * quóniam sanctus Dóminus, Deus noster.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Custodiébant testimónia eius, et præcépta eius, allelúia.
|
Ant. Strzegli * świadectw jego, i przykazań jego, alleluja.
Psalm 98 [11]
98:1 Pan jest królem, niech się gniewają narody: * który siedzi na cherubinach, niech się trzęsie ziemia.
98:2 Pan wielki na Syjonie * i wywyższony nad wszystkie narody.
98:3 Niech wysławiają imię Twoje wielkie, albowiem straszne i święte jest: * a majestat królewski sąd miłuje.
98:4 Ty przygotowałeś drogi proste, * Ty uczyniłeś sąd i sprawiedliwość w Jakubie.
98:5 Wywyższajcie Pana, Boga naszego i kłaniajcie się przed podnóżkiem nóg Jego, * bo święty jest.
98:6 Mojżesz i Aaron między kapłanami Jego, * a Samuel między tymi, którzy wzywają imienia Jego:
98:6 Wzywali Pana, a On ich wysłuchiwał: * w słupie obłoku mawiał do nich.
98:7 Strzegli świadectw Jego * i przykazania, które im dał.
98:8 Panie, Boże nasz, Tyś ich wysłuchiwał, * Boże, Ty im byłeś miłościw, lecz mściłeś się za wszystkie złe uczynki ich.
98:9 Wywyższajcie Pana, Boga naszego, i kłaniajcie się przed górą świętą Jego, * albowiem święty jest Pan, Bóg nasz.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Strzegli świadectw jego, i przykazań jego, alleluja.
|
Ant. Perambulábant * in innocéntia cordis sui, in medio domus tuæ.
Psalmus 100 [12]
100:1 Misericórdiam, et iudícium * cantábo tibi, Dómine:
100:2 Psallam, et intéllegam in via immaculáta, * quando vénies ad me.
100:2 Perambulábam in innocéntia cordis mei, * in médio domus meæ.
100:3 Non proponébam ante óculos meos rem iniústam: * faciéntes prævaricatiónes odívi.
100:4 Non adhǽsit mihi cor pravum: * declinántem a me malígnum non cognoscébam.
100:5 Detrahéntem secréto próximo suo, * hunc persequébar.
100:5 Supérbo óculo, et insatiábili corde, * cum hoc non edébam.
100:6 Óculi mei ad fidéles terræ ut sédeant mecum: * ámbulans in via immaculáta, hic mihi ministrábat.
100:7 Non habitábit in médio domus meæ qui facit supérbiam: * qui lóquitur iníqua, non diréxit in conspéctu oculórum meórum.
100:8 In matutíno interficiébam omnes peccatóres terræ: * ut dispérderem de civitáte Dómini omnes operántes iniquitátem.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Perambulábant in innocéntia cordis sui, in medio domus tuæ.
|
Ant. Chodzili * w niewinności serca swego, w pośrodku domu Twego.
Psalm 100 [12]
100:1 Miłosierdzie i sąd * będę śpiewał Tobie, Panie:
100:2 Będę śpiewał i roztropnym chcę być na drodze niepokalanej, * kiedy przyjdziesz do mnie.
100:2 Chodziłem w niewinności serca mego * pośród domu mego.
100:3 Nie kładłem przed oczy swe niesprawiedliwej rzeczy, * czyniących przewrotność miałem w nienawiści.
100:4 Nie przylgnęło do mnie serce przewrotne, * odstępującego ode mnie człowieka złego nie znałem.
100:5 Kto uwłacza potajemnie bliźniemu swemu, * tego prześladowałem.
100:5 Z człowiekiem pysznego oka i nienasyconego serca, * z tym nie jadałem.
100:6 Oczy moje zwrócone są ku wiernym na ziemi, aby siadali ze mną: * chodzący drogą niepokalaną, ten mi służył.
100:7 Nie będzie mieszkał wpośród domu mego, kto postępuje pysznie: * kto mówi nieprawości, nie miał szczęścia w oczach moich.
100:8 Co rano traciłem wszystkich grzeszników w ziemi, * aby wykorzenić z miasta Pańskiego wszystkich czyniących nieprawość.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Chodzili w niewinności serca swego, w pośrodku domu Twego.
|
℣. Constítues eos príncipes super omnem terram.
℟. Mémores erunt nóminis tui, Dómine.
|
℣. Postanowisz ich książętami nad wszystką ziemią.
℟. Będą wspominać Imię Twoje, Panie.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádiuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Niech nas wpiera dobroć i miłosierdzie tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.
Lectio 5
Ex libro sancti Hierónymi Presbýteri de Scriptóribus Ecclesiásticis
Cap. 7
Lucas médicus Antiochénsis ut eius scripta índicant, Græci sermónis non ignárus, fuit sectátor Apóstoli Pauli, et omnis peregrinatiónis eius comes. Scripsit Evangélium, de quo idem Paulus: Mísimus, inquit, cum illo fratrem, cuius laus est in Evangélio per omnes ecclésias. Et ad Colossénses: Salútat vos Lucas, médicus caríssimus. Et ad Timótheum: Lucas est mecum solus.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Vidi coniúnctos viros, habéntes spléndidas vestes, et Ángelus Dómini locútus est ad me, dicens:
* Isti sunt viri sancti facti amíci Dei.
℣. Vidi Ángelum Dei fortem, volántem per médium cælum, voce magna clamántem et dicéntem.
℟. Isti sunt viri sancti facti amíci Dei.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Bóg Ojciec wszechmogący niech będzie nam przychylny i łaskawy. Amen.
Lekcja 5
Z księgi świętego Hieronima, Kapłana o pisarzach kościelnych
Rozdz. 7
Łukasz Medyk Antyocheński, jako jego pisma pokazują w grecki języku biegły, był naśladowcą Apostoła Pawła. Towarzyszem we wszystkich drogach jego. Pisał Ewangleję o której tenże Paweł: Posyłamy z niem brata, który chwałę ma w Ewangelji u wszystkich Kościołow. I do Kolosan mówi: Pozdrawia was Łukasz, medyk najmilszy. I do Tymoteusza: Łukasz jest ze mną sam.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Widziałem pospołu męże mające szaty świetne, a Anioł Pański rzekł do mnie mówiąc:
* Ci są Mężowie święci którzy stali się przyjaciółmi Bożemi.
℣. Widziałem Anioła Bożego mocnego, lecącego środkiem Nieba, głosem wielkim wołającego i mówiącego:
℟. Ci są Mężowie święci którzy stali się przyjaciółmi Bożemi.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.
Lectio 6
Aliud quoque édidit volúmen egrégium, quod título, Acta Apostólorum, prænotátur: cuius história usque ad biénnium Romæ commorántis Pauli pervénit, id est, usque ad quartum Nerónis annum. Ex quo intellégimus in eádem urbe librum esse compósitum. Igitur períodos Pauli et Theclæ, et totam baptizáti Leónis fábulam, inter apócryphas scriptúras computámus. Quale enim est, ut indivíduus comes Apóstoli, inter céteras eius res, hoc solum ignoráverit?
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Beáti estis, cum maledíxerint vobis hómines, et persecúti vos fúerint, et díxerint omne malum advérsum vos, mentiéntes, propter me:
* Gaudéte et exsultáte, quóniam merces vestra copiósa est in cælis.
℣. Cum vos óderint hómines, et cum separáverint vos, et exprobráverint, et eiécerint nomen vestrum tamquam malum propter Fílium hóminis.
℟. Gaudéte et exsultáte, quóniam merces vestra copiósa est in cælis.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Chrystus obdarzy nas radością życia wiecznego. Amen.
Lekcja 6
Drugą też księgę osobliwą wydał, której tytuł Dzieje Apostolskie, których historia aż do mieszkania Pawła w Rzymie, przez lat dwie to jest do czwartego roku Herodowego zasięgła. Z tego domyślamy się że tę księgę Łukasz Święty w tym mieście złożył. „Dzieje Pawła i Tekli” i wszystkich od Leona ochrzczonych, bajki między pismy niepewni. Bo jakoż to prawdą być może, aby nie rozjęty towarzysz Apostoła Pawła między inszemi rzeczami jego o tej samej nie wiedział.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Błogosławieni jesteście, gdy wam złorzeczyć będą i prześladować was będą i mówić wszystko złe przeciwko wam kłamając, dla mnie:
* Radujcie się i weselcie się; albowiem zapłata wasza obfita jest w niebiesiech.
℣. Gdy was będą nienawidzieć ludzie i gdy was wyłączą i będą sromocić, a imię wasze wyrzucać jako złe, dla Syna człowieczego.
℟. Radujcie się i weselcie się; albowiem zapłata wasza obfita jest w niebiesiech.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.
Lectio 7
Sed et Tertulliánus, vicínus eórum témporum, refert presbýterum quemdam in Asia, amatórem Apóstoli Pauli, convíctum a Ioánne quod auctor esset libri, et conféssum se hoc Pauli amóre fecísse, et ob id loco excidísse. Quidam suspicántur, quotiescúmque in epístolis suis Paulus dicit, Iuxta Evangélium meum, de Lucæ significáre volúmine.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Isti sunt triumphatóres et amíci Dei, qui contemnéntes iussa príncipum, meruérunt prǽmia ætérna:
* Modo coronántur, et accípiunt palmam.
℣. Isti sunt qui venérunt ex magna tribulatióne, et lavérunt stolas suas in sánguine Agni.
℟. Modo coronántur, et accípiunt palmam.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Bóg wznieci w sercach naszych ogień swojej miłości. Amen.
Lekcja 7
Ale i blisko Tertuliana bliskich czasów onych o kapłanie żadnym w Azji miłośniku Apostoła Pawła przekonanym od Pana iż wydał i z miłości przeciw Pawłowi to uczynił jako wyznał i przeto miejsce utracił pisze. Domyślają się drudzy ilekroć w liściech swych Paweł Święty mówi: Według Ewangleji mojej że to rozumie księgę Łukasza Świętego.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Ci są zwycięzcy i przyjaciele Boży, którzy gardząc rozkazania książęce, zasłużyli sobie zapłaty wieczne.
* Teraz korony i palmy biorą.
℣. Ci są którzy przyszli z wielkiego utrapienia i umyli szaty swe we krwi barankowej.
℟. Teraz korony i palmy biorą.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. A cunctis vítiis et peccátis absólvat nos virtus sanctæ Trinitátis. Amen.
Lectio 8
Lucam autem, non solum ab Apóstolo Paulo didicísse Evangélium, qui cum Dómino in carne non fúerat, sed et a céteris Apóstolis; quod ipse quoque in princípio sui volúminis declárat, dicens: Sicut tradidérunt nobis, qui a princípio ipsi vidérunt et minístri fuérunt sermónis. Igitur Evangélium, sicut audíerat, scripsit; Acta vero Apostolórum, sicut víderat ipse, compósuit. Vixit octogínta et quátuor annos, uxórem non habens. Sepultus est Constantinópoli, ad quam urbem, vigésimo Constantíni anno, ossa eius cum relíquiis Andréæ Apóstoli transláta sunt de Acháia.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Constítues eos príncipes super omnem terram: † mémores erunt nóminis tui, Dómine,
* In omni progénie et generatióne.
℣. Nimis honoráti sunt amíci tui, Deus; nimis confortátus est principátus eorum.
℟. In omni progénie et generatióne.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. In omni progénie et generatióne.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Z wszelkich występków i grzechów, niech nas rozgrzeszy moc Trójcy. Amen.
Lekcja 8
A tak Łukasz Święty nauczył się Ewangelji nie tylko od Apostoła Pawła, który nie był z Chrystusem w ciele obcującym, ale i od innych Apostołów czego i sam przepomina na początku Dziejów Apostolskich, mówiąc: Jako nam podali którzy z początku przypatrywali i byli sługami mowy. Ewangleję tedy tak napisał jako słyszał, ale Dzieje Apostolskie złożył jako widział. Żył osiemdziesiąt lat i cztery, żony nigdy nie miał. Pogrzebion jest w Konstantynopolu do którego miasta dwudziestego roku panowania cesarza Konstantyna kości jego z relikwiami Andrzeja Apostoła do Achajej przeniesione są.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Postanowisz ich książętami nad wszystką ziemią: † będą wspominać Imię Twoje, Panie.
* We wszystkich narodach i pokoleniach.
℣. Bardzo zaszczyceni są przyjaciele Twoi Boże, Bardzo się zmocniło ich panowanie.
℟. We wszystkich narodach i pokoleniach.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. We wszystkich narodach i pokoleniach.
|
Nocturn III.
Ant. Gaudéte * et exsultáte, quia nómina vestra scripta sunt in cælis, dicit Dóminus.
Canticum Isaiæ [13]
Isa 61:6-9
61:6 Vos autem sacerdótes Dómini vocabímini: * minístri Dei nostri, dicétur vobis:
61:6 Fortitúdinem géntium comedétis, * et in glória eárum superbiétis.
61:7 Pro confusióne vestra dúplici et rubóre, * laudábunt partem suam;
61:7 Propter hoc in terra sua duplícia possidébunt, * lætítia sempitérna erit eis.
61:8 Quia ego Dóminus díligens iudícium, * et ódio habens rapínam in holocáusto:
61:8 Et dabo opus eórum in veritáte, * et fœdus perpétuum fériam eis.
61:9 Et scient in géntibus semen eórum, * et germen eórum in médio populórum:
61:9 Omnes qui víderint eos cognóscent illos, * quia isti sunt semen, cui benedíxit Dóminus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Nokturn III.
Ant. Weselcie * i radujcie, że imiona wasze napisane są w niebiesiech, rzekł Pan.
Kantyk Izajasza [13]
Iz 61:6-9
61:6 Lecz wy kapłany Pańskimi nazwani będziecie, * słudzy Boga naszego mówić wam będą:
61:6 Moc narodów jeść będziecie, * i w sławie ich pysznić się będziecie.
61:7 Miasto zawstydzenia waszego dwojakiego i zapłonienia, * będą chwalić dział ich;
61:7 Przeto w ziemi swej posiędą tyle dwoje, * wesele wieczne mieć będą.
61:8 Bo Ja Pan, który miłuję sąd * a mam w nienawiści łupiestwo w całopaleniu;
61:8 A dam dzieło ich w prawdzie, * i przymierze wieczne im postanowię.
61:9 I poznają w narodziech nasienie ich * i potomstwo ich w pośrodku ludzi;
61:9 Wszyscy, którzy je ujrzą, poznają je, * że ci są nasieniem, któremu Pan błogosławił.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Canticum Sapientiæ [14]
Sap 3:7-9
3:7 Fulgébunt iusti, * et tamquam scintíllæ in arundinéto discúrrent.
3:8 Iudicábunt natiónes, et dominabúntur pópulis, * et regnábit Dóminus illórum in perpétuum.
3:9 Qui confídunt in illo, intélligent veritátem, * et fidéles in dilectióne acquiéscent illi:
3:9 Quóniam donum * et pax est eléctis eius.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Kantyk Mądrości [14]
Mdr 3:7-9
3:7 Świecić się będą sprawiedliwi * i jako iskry między trzciną biegać będą.
3:8 Będą sądzić narody i panować nad ludem, * a będzie Pan nad nimi królował na wieki.
3:9 Którzy w nim ufają, zrozumieją prawdę, * a wierni w miłości przestaną z nim,
3:9 Gdyż dar * i pokój jest wybranym jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Canticum Sapientiæ [15]
Sap 10:17-21
10:17 Réddidit Deus iustis mercédem labórum suórum, * et dedúxit illos in via mirábili:
10:17 Et fuit illis in velaménto diéi, * et in luce stellárum per noctem;
10:18 Tránstulit illos per mare Rubrum, * et transvéxit illos per aquam nímiam.
10:19 Inimícos autem illórum demérsit in mare, * et ab altitúdine inferórum edúxit illos.
10:20 Ideo iusti tulérunt spólia impiórum, * et decantavérunt, Dómine, nomen sanctum tuum,
10:21 Et victrícem manum tuam laudavérunt páriter: † quóniam sapiéntia apéruit os mutórum, * et línguas infántium fecit disértas.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Gaudéte et exsultáte, quia nómina vestra scripta sunt in cælis, dicit Dóminus.
|
Kantyk Mądrości [15]
Mdr 10:17-21
10:17 I oddała sprawiedliwym prace ich * i prowadziła je dziwną drogą:
10:17 I była im we dnie miasto zasłony, * a w nocy miasto światłości gwiazd.
10:18 Przeprawiła je przez Morze Czerwone * i przeprowadziła je przez wielką wodę.
10:19 Lecz nieprzyjacioly ich potopiła w morzu * i wyrzuciła je z głębokości piekielnej.
10:20 A przetoż sprawiedliwi odnieśli łupy niezbożnych, * a twoje święte imię, Panie, śpiewali
10:21 I zwycięską rękę twą jednostajnie wychwalali: † bo mądrość otworzyła usta niemych, * a języki niemówiątek wymowne uczyniła.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Weselcie i radujcie, że imiona wasze napisane są w niebiesiech, rzekł Pan.
|
℣. Nimis honoráti sunt amíci tui Deus.
℟. Nimis confortátus est principátus eórum.
|
℣. Bardzo zaszczyceni są przyjaciele Twoi Boże.
℟. Bardzo się zmocniło ich panowanie.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.
Lectio 9
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
Luc 10:1-9
In illo témpore: Designávit Dóminus et álios septuagínta duos: et misit illos binos ante fáciem suam, in omnem civitátem et locum, quo erat ipse ventúrus. Et réliqua.
Homilía sancti Gregórii Papæ
Homilia 17 in Evangelia
Dóminus et Salvátor noster, fratres caríssimi, aliquándo nos sermónibus, aliquándo vero opéribus ádmonet. Ipsa étenim facta eius præcépta sunt: quia dum áliquid tácitus facit, quid ágere debeámus innotéscit. Ecce enim binos in prædicatiónem discípulos mittit: quia duo sunt præcépta caritátis, Dei vidélicet amor, et próximi: et minus quam inter duos cáritas habéri non potest.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Isti sunt qui vivéntes in carne, plantavérunt Ecclésiam sánguine suo:
* Cálicem Dómini bibérunt, et amíci Dei facti sunt.
℣. In omnem terram exívit sonus eórum, et in fines orbis terræ verba eórum.
℟. Cálicem Dómini bibérunt, et amíci Dei facti sunt.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 9
Czytanie Ewangelii świętej według Łukasza
Łk 10:1-9
Onego czasu: Wyznaczył Pan także innych siedemdziesięciu dwóch i rozesłał ich przed sobą, po dwóch do każdego miasta i miejsca, dokąd miał nadejść. I tak dalej.
Homilia świętego Grzegorza, Papieża
Homilia 17. na Ewangelię
Nasz Pan i Zbawiciel, najukochańsi bracia, niekiedy słowami, niekiedy zaś czynami nas upomina. Same bowiem Jego czyny są przykazaniami; gdy bowiem milcząco czyni, wskazuje nam, co czynić winniśmy. Oto po dwóch wysyła uczniów, aby nauczali; dwa są bowiem przykazania miłości, mianowicie miłość Boga i bliźniego; i mniej jak między dwiema osobami miłości być nie może.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Oto są ci, którzy, żyjąc w ciele, zbudowali Kościół na krwi swojej:
* Kielich Pański wypili i stali się przyjaciółmi Boga.
℣. Ich głos się rozchodzi po całej ziemi, ich słowa aż po krańce świata.
℟. Kielich Pański wypili i stali się przyjaciółmi Boga.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ille nos benedícat, qui sine fine vivit et regnat. Amen.
Lectio 10
Nemo enim próprie ad semetípsum habére caritátem dícitur: sed diléctio in álterum tendit, ut cáritas esse possit. Ecce enim binos ad prædicándum discípulos Dóminus mittit: quátenus hoc nobis tácitus ínnuat, quia qui caritátem erga álterum non habet, prædicatiónis offícium suscípere nullátenus debet.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Isti sunt viri sancti, quos elégit Dóminus in caritáte non ficta, et dedit illis glóriam sempitérnam:
* Quorum doctrína fulget Ecclésia, ut sole luna.
℣. Sancti per fidem vicérunt regna: operáti sunt iustítiam.
℟. Quorum doctrína fulget Ecclésia, ut sole luna.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech nas błogosławi ten, który bez końca żyje i króluje. Amen.
Lekcja 10
Nie można powiedzieć, iż ktoś siebie kocha, gdyż miłość, aby mogła być miłością, musi być skierowana do kogoś innego. Po dwóch Pan wysyła uczniów, aby nauczali, przez co nam milcząco wskazuje, iż kto nie ma miłości do drugiego, w żadnym razie nie powinien podejmować się nauczania.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Oto są mężowie święci, których Pan wybrał w miłości nieobłudnej i obdarzył ich chwałą wieczną.
* Ich nauką jaśnieje Kościół, jak księżyc od słońca.
℣. Święci przez wiarę pokonali królestwa, wypełnili sprawiedliwość.
℟. Ich nauką jaśnieje Kościół, jak księżyc od słońca.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Cuius festum cólimus, ipse intercédat pro nobis ad Dóminum. Amen.
Lectio 11
Bene autem dícitur, quia misit eos ante fáciem suam in omnem civitátem et locum, quo erat ipse ventúrus. Prædicatóres enim suos Dóminus séquitur: quia prædicátio prǽvenit, et tunc ad mentis nostræ habitáculum Dóminus venit, quando verba exhortatiónis præcúrrunt: atque per hoc véritas in mente suscípitur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Qui sunt isti, qui ut nubes volant,
* Et quasi colúmbæ ad fenéstras suas?
℣. In omnem terram exívit sonus eorum, † et in fines orbis terræ verba eórum.
℟. Et quasi colúmbæ ad fenéstras suas?
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Ten, którego święto obchodzimy, niech wstawia się za nami u Pana. Amen.
Lekcja 11
Stosownie zaś powiedziano, iż Pan rozesłał uczniów przed sobą do każdego miasta i miejsca, dokąd miał nadejść. Pan bowiem idzie w ślad za swymi kaznodziejami i najpierw ma miejsce głoszenie słowa. Wtedy Pan przybywa do mieszkania naszej duszy, gdy słowa pouczające poprzedzają Go i dzięki temu duch prawdę przyjmuje.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Którzyż to są, co jako obłoki latają,
* A jako gołębie do okien swoich?
℣. Na wszystką ziemię wyszedł głos ich, † i na krańce okręgu ziemi słowa ich.
℟. A jako gołębie do okien swoich?
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 12
Hinc namque eísdem prædicatóribus Isaías dicit: Paráte viam Dómini, rectas fácite sémitas Dei nostri. Hinc fíliis Psalmísta ait: Iter fácite ei, qui ascéndit super occásum. Super occásum namque Dóminus ascéndit: quia unde in passióne occúbuit, inde maiórem suam glóriam resurgéndo manifestávit. Super occásum vidélicet ascéndit; quia mortem quam pértulit, resurgéndo calcávit. Ei ergo qui ascéndit super occásum, iter fácimus, cum nos eius glóriam vestris méntibus prædicámus, ut eas et ipse post véniens, per amóris sui præséntiam illústret.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Non sunt loquélæ neque sermónes, quórum non audiántur voces eórum
* In omnem terram exívit sonus eórum, † et in fines orbis terræ verba eórum.
℣. Nimis honoráti sunt amíci tui Deus, nimis confortátus est principátus eárum.
℟. In omnem terram exívit sonus eórum, † et in fines orbis terræ verba eórum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. In omnem terram exívit sonus eórum, † et in fines orbis terræ verba eórum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 12
Toteż Izajasz mówi do kaznodziejów: Drogę dla Pana przygotujcie, proste czyńcie na pustkowiu ścieżki Boga naszego. I Psalmista mówi do synów Izraela: Czyńcie drogę Temu, który wstępuje na Zachód. Na Zachód bowiem Pan wstąpił, ponieważ tam, gdzie męce uległ, tam też, zmartwychwstając, okazał tym większą swoją chwałę. Wstąpił na Zachód, gdyż śmierć, jaką poniósł, zdeptał przez swe zmartwychwstanie. Jemu więc wstępującemu na Zachód, drogę czynimy, gdy waszym sercom Jego chwałę głosimy, aby gdy On sam potem przybędzie, oświecił je swojej miłości obecnością.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Niemasz języków, ani mów, któreby nie słyszały głosów ich.
* Na wszystką ziemię wyszedł głos ich, † i na krańce okręgu ziemi słowa ich.
℣. Bardzo zaszczyceni są przyjaciele Twoi Boże, Bardzo się zmocniło ich panowanie.
℟. Na wszystką ziemię wyszedł głos ich, † i na krańce okręgu ziemi słowa ich.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Na wszystką ziemię wyszedł głos ich, † i na krańce okręgu ziemi słowa ich.
|
Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
(Fit reverentia) Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * maiestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ maiestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia
Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Iudex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem
Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
|
Te Deum
Ciebie, Boże, chwalimy: * ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu * wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini * nieustannym głoszą pieniem:
(Ukłonić się) Święty, Święty, Święty * Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia * majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny * chór Apostołów,
Ciebie Proroków * poczet chwalebny,
Ciebie wychwala * Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi * wysławia Kościół święty,
Ojca * niezmierzonego majestatu;
Godnego uwielbienia prawdziwego * i Jedynego Twojego Syna;
Świętego także * Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, * o Chryste,
Tyś Ojca * Synem Przedwiecznym.
Ukłonić się
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo: * nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci, * otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz, * w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia * tak wszyscy wierzymy.
Poniższy werset odmawia się klęcząc
Błagamy Cię przeto, dopomóż swym sługom, * których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich * w wiekuistej chwale.
Zachowaj lud swój, o Panie, * i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi, * i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni * błogosławimy Ciebie.
Ukłonić się, jeśli jest taki zwyczaj
I wysławiamy imię Twe na wieki, * na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym * zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie, * zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami, * jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję: * nie będę zawstydzon na wieki.
|
Sequéntia +︎ sancti Evangélii secúndum Lucam
Luc 10:1-9
℟. Glória tibi, Dómine.
In illo témpore: Designávit Dóminus et álios septuagínta duos: et misit illos binos ante faciem suam in omnem civitátem et locum, quo erat ipse ventúrus. Et dicebat illis: Messis quidem multa, operárii autem pauci. Rogáte ergo Dóminum messis, ut mittat operários in messem suam. Ite: ecce, ego mitto vos sicut agnos inter lupos. Nolite portáre sácculum neque peram neque calceaménta; et néminem per viam salutavéritis. In quamcúmque domum intravéritis, primum dícite: Pax huic dómui: et si ibi fúerit fílius pacis, requiéscet super illum pax vestra: sin autem, ad vos revertétur. In eádem autem domo manéte, edentes et bibéntes quæ apud illos sunt: dignus est enim operárius mercéde sua. Nolíte transíre de domo in domum. Et in quamcúmque civitátem intravéritis, et suscéperint vos, manducáte quæ apponúntur vobis: et curáte infírmos, qui in illa sunt, et dícite illis: Appropinquávit in vos regnum Dei.
℟. Amen
Te decet laus, ✠ te decet hymnus: tibi glória Deo Patri, et Fílio, cum Spíritu Sancto in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ciąg dalszy +︎ Ewangelii świętej według Łukasza.
Łk 10:1-9
℟. Chwała Tobie, Panie.
Onego czasu: Wyznaczył Pan także innych siedemdziesięciu dwóch i rozesłał ich przed sobą, po dwóch do każdego miasta i miejsca, dokąd miał nadejść. I mówił im: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proścież tedy Pana żniwa, aby wysłał robotników na żniwo swoje. Idźcie, oto Ja was posyłam jako baranki między wilki. Nie noście trzosa ani torby, ani sandałów i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. A do któregokolwiek domu wnijdziecie, naprzód powiedzcie: Pokój temu domowi; a jeśliby tam przebywał syn pokoju, spocznie na nim pokój wasz; a jeśli nie, do was powróci. W tymże domu zostańcie, jedząc i pijąc, co jest u nich: albowiem godzien jest robotnik zapłaty swojej. Nie przechodźcie z domu do domu. A do któregokolwiek miasta wnijdziecie i przyjmą was, jedzcie, co przed wami położą, i uzdrawiajcie chorych, którzy są w nim, i mówcie im: Zbliżyło się do was Królestwo Boże».
℟. Amen
Tobie przystoi chwała, ✠ tobie przystoi hymn: Tobie chwała Bogu Ojcu, i Synowi, z Duchem Świętym na wieki wieków. Amen.
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
Orémus.
Intervéniat pro nobis, quǽsumus, Dómine, sanctus tuus Lucas Evangelísta: qui crucis mortificatiónem iúgiter in suo córpore, pro tui nóminis honóre, portávit.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
Módlmy się.
Niech się wstawi za nami, prosimy Cię, Panie, Łukasz, święty Twój Ewangelista, który umartwienia krzyża dla chwały Imienia Twojego na ciele swoim nieustannie nosił.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|